0114-KDIP4.4012.333.2018.2.MPE - Zwolnienie z VAT z tytułu uczestnictwa w internetowych programach typu "revenue sharing".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 1 czerwca 2018 r.) uzupełnione w dniu 19 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 12 lipca 2018 r. (data doręczenia 16 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wniosek został uzupełniony w dniu 19 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 12 lipca 2018 r. (data doręczenia 16 lipca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej uzyskuje przychody z tytułu uczestnictwa w internetowych programach typu "revenue sharing".

Programy internetowe typu revenue sharing działają w sieci i mają zasięg globalny. Umieszczane są one najczęściej na zagranicznych serwerach, tj. amerykańskich, kanadyjskich oraz innych krajów. Organizatorzy programów są instytucjami finansowymi (zajmują się inwestowaniem na giełdzie, obrotem akcjami, obligacjami, rynkiem forex, itp.), natomiast uczestnictwo Wnioskodawcy w programie nie jest oparte na inwestowaniu jakiejkolwiek kwoty, Wnioskodawca w ten sposób nie korzysta z żadnych metod mnożenia kapitału z wykorzystaniem typowych dla rynku finansowego metod.

Podatnik przystępuje do programu poprzez wypełnienie formularza umieszczonego na stronie organizatora programu revenue sharing. Formą umowy z programem jest zgoda na Warunki i Zasady (Terms and Conditions) rozbudowane czasem na tzw. Zgodę Użytkownika (User Agreement). W wymienionych powyżej warunkach uczestnictwa każdorazowo znajduje się punkt o nieinwestycyjnym charakterze programu, co wyklucza dochód uzyskiwany z uczestnictwa w nich jako dochód pochodzący z zysków kapitałowych. Programy tego typu nie są również piramidami finansowymi, gdyż nie wymagają od swoich uczestników rekrutacji nowych członków (choć posiadają także program referencyjny i dają prowizję za taką działalność).

Uczestnictwo i jednocześnie istota świadczonej usługi przez Wnioskodawcę w programach polega na zamieszczaniu w udostępnianych przez siebie kanałach informacyjnych odpowiedniej komunikacji marketingowej poprzez linki referencyjne, umożliwiającej zapoznanie się przez potencjalnych klientów z ofertą organizatora programu, a w przypadku dalszego ich zainteresowania tą ofertą, stworzenie im możliwości zawarcia umowy z organizatorem programu. Za świadczenie ww. usług Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Umieszczanie linku referencyjnego, ma na celu zachęcenie potencjalnego klienta do skorzystania z usług organizatora programu. Każdy uczestnik programu posiada indywidualny link referencyjny, na tej podstawie program nalicza zysk należny uczestnikowi. Jako uczestnik programu Wnioskodawca generuje ruch na wskazanych stronach, promuje program w social media (np. Facebook, Twitter), forach tematycznych (programy tego typu często posiadają program referencyjny) i innych mediach internetowych. Jego udział nie wiąże się ze sprzedażą ani dystrybucją żadnych fizycznych towarów lub produktów.

Jednocześnie jako uczestnik nie jest stroną w transakcji między klientem a firmą, która jest administratorem/właścicielem programu. Jest jedynie pośrednikiem. Zysk uzyskuje w momencie udanej transakcji między klientem a programem. Niejednokrotnie programy posiadają 2 typy rozliczeń za użycie linku referencyjnego i są to:

* PPS - pay per sale, czyli ustalona z góry kwota za zawarcie umowy między klient - program np. $10, każda kolejna transakcja klienta nie jest przypisana do konta podatnika w programie,

* RevShare - revenue sharing, czyli między podatnikiem a programem ustalany jest procent jaki otrzymuje od doprowadzenia do zawarcia umowy między klientem a programem, np 30% od każdej transakcji klienta, często revshare jest dożywotni.

Rola Wnioskodawcy nie polega na sprzedaży, jedynie na pośrednictwie poprzez umieszczenie linku referencyjnego w odpowiednich kanałach informacyjnych. Jego link referencyjny oznacza klienta jako "z jego polecenia" dzięki temu po udanej transakcji część środków zostawionych przez klienta na stronie programu jest przypisywana do jego konta.

Udział Wnioskodawcy w tego typu programach nie wiąże się ze sprzedażą, ani dystrybucją żadnych "fizycznych" towarów lub produktów. Dochód uzyskiwany w tych programach lokuje się pierwotnie u pośredników finansowych (z reguły jest wyrażony w USD oraz EUR), czyli w e-procesorach płatniczych typu Paypal i dopiero stamtąd może być transferowany na polskie konto bankowe, co wiąże się z potencjalnym przewalutowaniem kwoty wypłaty na PLN. Programy nie odprowadzają podatku za użytkowników, dla nich nie ma znaczenia więc czy użytkownicy prowadzą działalność czy też są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności.

W uzupełnieniu do wniosku Strona wskazała, że Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do umieszczenia linku polecającego (referencyjnego) na forach internetowych, social media (Facebook/Twitter), specjalnie przygotowanych stronach internetowych (tzw. landing page). Kliknięcie w link polecający przez klienta oznacza klienta poprzez umieszczeniem ciasteczka (cookies) na jego komputerze, dzięki któremu operator programu afiliacyjnego po zawarciu umowy z klientem przeznacza część środków na wypłatę wnioskodawcy. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania klienta na stronę docelową obsługiwaną przez operatora programu afiliacyjnego na którym znajdują się szczegóły dot. zawarcia umowy dostępu warunkowego do zasobów chronionych indywidualnymi danymi dostępowymi.

Wnioskodawca aktywnie nie szuka potencjalnych klientów a ogranicza się wyłącznie do publikowania linków referencyjnych na forach internetowych, social media (tj. Facebook / Twitter), specjalnie przygotowane strony (tak zwane landing page).

Wnioskodawca nie zbiera żadnych informacji o klientach które mogą go zidentyfikować ani umożliwić ocenę zdolności finansowej. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania użytkownika / klienta na stronę internetową należącą do operatora programu afiliacyjnego na której dokonuje zawarcia umowy oraz gdzie znajdzie wszystkie potrzebne informacje.

Wnioskodawca nie negocjuje warunków umowy pomiędzy klientem a operatorem programu afiliacyjnego. Operator programu afiliacyjnego przedstawia ofertę dostępu do zasobów internetowych chronionych indywidualnymi danymi dostępowymi na określony czas oraz kwotę.

Wszystkie informacje dot. oferty jak i możliwości rezygnacji z subskrypcji dostępu warunkowego są umieszczane na stronie operatora programu afiliacyjnego do których wnioskodawca się odnosi.

Wnioskodawca nie uczestniczy w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy. Wszelkie formalności są załatwiane bezpośrednio między klientem a operatorem programu afiliacyjnego, z pominięciem wnioskodawcy. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania klienta na stronę operatora.

Wnioskodawca nie wykonuje dodatkowych czynności oprócz opisanych we wniosku.

Umowy zawarte są z operatorami programów afiliacyjnych którzy wypłacają zgromadzone środki według ustalonych zasad (tzn. minimalna kwota wypłaty, waluta, metoda transferu środków itp.).

Umowy zawarte między klientem a operatorem programu afiliacyjnego nie dotyczą instrumentów finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi opisane powyżej, które w skrócie mówiąc zmierzają do umożliwienia zainteresowanemu klientowi zawarcia umowy z instytucją finansową, która świadczy usługi w zakresie obrotu instrumentami finansowymi, korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT jak usługi pośrednictwa?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Artykuł 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT odnosi się do zwolnienia od podatku VAT instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają na zamieszczaniu w udostępnianych przez siebie kanałach informacyjnych odpowiednich informacji umożliwiającej i prowadzącej do zawarcia przez potencjalnych klientów umowy z instytucją finansową.

Powyższa usługa ma charakter usługi pośrednictwa.

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT konieczne jest zdefiniowanie pojęcia "usług pośrednictwa". W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji.

W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę wszelkie czynności zmierzające do skojarzenia dwóch podmiotów celem nawiązania współpracy można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika.

Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 16 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - czynny podatnik VAT - ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej uzyskuje przychody z tytułu uczestnictwa w internetowych programach typu "revenue sharing". Programy internetowe typu revenue sharing działają w sieci i mają zasięg globalny. Umieszczane są one najczęściej na zagranicznych serwerach, tj. amerykańskich, kanadyjskich oraz innych krajów. Organizatorzy programów są instytucjami finansowymi (zajmują się inwestowaniem na giełdzie, obrotem akcjami, obligacjami, rynkiem forex, itp.), natomiast uczestnictwo Wnioskodawcy w programie nie jest oparte na inwestowaniu jakiejkolwiek kwoty, Wnioskodawca w ten sposób nie korzysta z żadnych metod mnożenia kapitału z wykorzystaniem typowych dla rynku finansowego metod.

Wnioskodawca przystępuje do programu poprzez wypełnienie formularza umieszczonego na stronie organizatora programu revenue sharing. Formą umowy z programem jest zgoda na Warunki i Zasady rozbudowane czasem na tzw. Zgodę Użytkownika. Uczestnictwo i jednocześnie istota świadczonej usługi przez Wnioskodawcę w programach polega na zamieszczaniu w udostępnianych przez siebie kanałach informacyjnych odpowiedniej komunikacji marketingowej poprzez linki referencyjne, umożliwiającej zapoznanie się przez potencjalnych klientów z ofertą organizatora programu, a w przypadku dalszego ich zainteresowania tą ofertą, stworzenie im możliwości zawarcia umowy z organizatorem programu. Za świadczenie ww. usług Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Umieszczanie linku referencyjnego, ma na celu zachęcenie potencjalnego klienta do skorzystania z usług organizatora programu. Każdy uczestnik programu posiada indywidualny link referencyjny, na tej podstawie program nalicza zysk należny uczestnikowi. Jako uczestnik programu wnioskodawca generuje ruch na wskazanych stronach, promuje program w social media (np. Facebook, Twitter), forach tematycznych (programy tego typu często posiadają program referencyjny) i innych mediach internetowych. Jego udział nie wiąże się ze sprzedażą ani dystrybucją żadnych fizycznych towarów lub produktów.

Jednocześnie jako uczestnik nie jest stroną w transakcji między klientem a firmą, która jest administratorem/właścicielem programu. Jest jedynie pośrednikiem. Zysk uzyskuje w momencie udanej transakcji między klientem a programem. Rola Wnioskodawcy nie polega na sprzedaży, jedynie na pośrednictwie poprzez umieszczenie linku referencyjnego w odpowiednich kanałach informacyjnych. Jego link referencyjny oznacza klienta jako "z jego polecenia" dzięki temu po udanej transakcji część środków zostawionych przez klienta na stronie programu jest przypisywana do jego konta.

Udział Wnioskodawcy w tego typu programach nie wiąże się ze sprzedażą, ani dystrybucją żadnych "fizycznych" towarów lub produktów. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do umieszczenia linku polecającego (referencyjnego) na forach internetowych, social media (Facebook/Twitter), specjalnie przygotowanych stronach internetowych (tzw. landing page). Kliknięcie w link polecający przez klienta oznacza klienta poprzez umieszczeniem ciasteczka (cookies) na jego komputerze, dzięki któremu operator programu afiliacyjnego po zawarciu umowy z klientem przeznacza część środków na wypłatę wnioskodawcy. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania klienta na stronę docelową obsługiwana przez operatora programu afiliacyjnego na którym znajdują się szczegóły dot. zawarcia umowy dostępu warunkowego do zasobów chronionych indywidualnymi danymi dostępowymi.

Wnioskodawca aktywnie nie szuka potencjalnych klientów a ogranicza się wyłącznie do publikowania linków referencyjnych na forach internetowych, social media (tj. Facebook / Twitter), specjalnie przygotowane strony (tak zwane landing page).

Wnioskodawca nie zbiera żadnych informacji o klientach które mogą go zidentyfikować ani umożliwić ocenę zdolności finansowej. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania użytkownika / klienta na stronę internetową należącą do operatora programu afiliacyjnego na której dokonuje zawarcia umowy oraz gdzie znajdzie wszystkie potrzebne informacje.

Wnioskodawca nie negocjuje warunków umowy pomiędzy klientem a operatorem programu afiliacyjnego. Operator programu afiliacyjnego przedstawia ofertę dostępu do zasobów internetowych chronionych indywidualnymi danymi dostępowymi na określony czas oraz kwotę.

Wszystkie informacje dot. oferty jak i możliwości rezygnacji z subskrypcji dostępu warunkowego są umieszczane na stronie operatora programu afiliacyjnego do których wnioskodawca się odnosi.

Wnioskodawca nie uczestniczy w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy. Wszelkie formalności są załatwiane bezpośrednio między klientem a operatorem programu afiliacyjnego, z pominięciem wnioskodawcy. Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania klienta na stronę operatora.

Wnioskodawca nie wykonuje dodatkowych czynności oprócz opisanych we wniosku.

Umowy zawarte są z operatorami programów afiliacyjnych którzy wypłacają zgromadzone środki według ustalonych zasad (tzn. minimalna kwota wypłaty, waluta, metoda transferu środków itp.).

Umowy zawarte między klientem a operatorem programu afiliacyjnego nie dotyczą instrumentów finansowych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwość czy świadczone przez Niego usługi korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT jako usługi pośrednictwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona przez Niego usługa korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT jak usługi pośrednictwa, gdyż wykonywane przez Wnioskodawcę wszelkie czynności zmierzające do skojarzenia dwóch podmiotów celem nawiązania współpracy można uznać za pośrednictwo.

Z powyższym twierdzeniem Wnioskodawcy nie można się zgodzić. W pierwszej kolejności należy wskazać, że z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe, zarówno tych wykonywanych przez fundusze inwestycyjne, banki, czy też inne instytucje wspólnego inwestowania, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich świadczeniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Zatem aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy dana transakcja, łącznie z pośrednictwem, musi dotyczyć instrumentów finansowych.

Kolejną ważną kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa". W wyroku w sprawie sygn. C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Analiza przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w kontekście wskazanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że nie mamy do czynienia z transakcjami wpisującymi się w dyspozycję zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. Jak wskazano w opisie sprawy, umowy zawarte między klientem a operatorem programu afiliacyjnego nie dotyczą instrumentów finansowych, zatem świadczona usługa nie dotyczy transakcji na instrumentach finansowych. Ponadto, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, opisanego świadczenia nie można uznać za usługi pośrednictwa, gdyż świadczenie Wnioskodawcy ogranicza się wyłącznie do publikowania linków referencyjnych na forach internetowych, Wnioskodawca nie zbiera żadnych informacji o klientach które mogą go zidentyfikować ani umożliwić ocenę zdolności finansowej, Wnioskodawca ogranicza się wyłącznie do przekierowania użytkownika / klienta na stronę internetową należącą do operatora programu afiliacyjnego na której dokonuje zawarcia umowy oraz gdzie znajdzie wszystkie potrzebne informacje, Wnioskodawca nie negocjuje warunków umowy pomiędzy klientem a operatorem programu afiliacyjnego oraz nie uczestniczy w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy, wszelkie formalności są załatwiane bezpośrednio między klientem a operatorem programu afiliacyjnego, z pominięciem Wnioskodawcy.

Mając na względzie przesłanki definiujące pośrednictwo wynikające z przywołanego orzecznictwa TSUE należy wskazać, że działań Wnioskodawcy nie można uznać za pośredniczenie, gdyż rolą Wnioskodawcy jest wyłącznie udostępnienie linku pod którym potencjalny klient może zapoznać się z ofertą programu i ewentualnie do niego przystąpić, natomiast Wnioskodawca nie wykonuje innych czynności mających na celu doprowadzenie do zawarcia umowy między potencjalnym klientem a organizatorem. Udostępnienia linków w przestrzeni internetowej nie można uznać za uczynienie wszystkiego aby dwie strony zawarły umowę. W konsekwencji świadczona przez Wnioskodawcę usługa publikowania za wynagrodzeniem linków referencyjnych na forach internetowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania oraz stanowiska, a zatem nie rozstrzyga w zakresie prawidłowości opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności (w szczególności opodatkowania przychodów z tytułu otrzymanej dotacji), bowiem powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Ponadto wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe pro-wadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.