0114-KDIP4.4012.320.2017.2.MP

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 sierpnia 2017 r. (doręczone w dniu 16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy świadczonych usług pośrednictwa - jest prawidłowe.

W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy świadczonych usług pośrednictwa.

Wniosek uzupełniono w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 2 sierpnia 2017 r. (doręczone w dniu 16 sierpnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi, których przedmiotem będzie wykonywanie szeregu czynności faktycznych i prawnych na rzecz podmiotów trzecich (usługobiorców), zmierzających do doprowadzenia do nabycia/objęcia i zbycia instrumentów finansowych przez usługobiorców. Wnioskodawca będzie przede wszystkim:

Do szczegółowych obowiązków Wnioskodawcy wykonywanych na rzecz usługobiorców należało będzie:

W uzupełnieniu opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, co następuje:

usługi "obejmujące zespół czynności zmierzających do doprowadzenia do nabycia/objęcia i zbycia instrumentów finansowych przez usługobiorców" będą polegały na:

* rozpoznaniu potrzeb inwestycyjnych Klienta,

* informowaniu Klienta o produktach inwestycyjnych,

* przekazywaniu Klientowi materiałów reklamujących oraz informujących o produktach inwestycyjnych,

* wydania druków i formularzy niezbędnych do złożenia zleceń, przekazania Klientowi rzetelnej informacji o zasadach uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych,

* należytej identyfikacji Klienta,

* dokonania wstępnej weryfikacji zleceń pod względem formalnym,

* przekazania zleceń i dyspozycji Klienta zgodnie z obowiązującymi procedurami.

Przez pojęcie "odpowiednich podmiotów" oraz "projektów inwestycyjnych" Wnioskodawca rozumie jako najbardziej adekwatne do potrzeb i oczekiwań usługobiorcy spółki oraz przedsięwzięcia mające na celu efektywne ulokowanie środków majątkowych przez usługobiorcę lub jak najkorzystniejsze zbycie posiadanych przez usługobiorcę aktywów.

Wnioskodawca będzie poszukiwał "odpowiednie podmioty i projekty inwestycyjne" poprzez analizę danych finansowych, w tym sprawozdań finansowych podmiotów, które działają na rynku (w tym zakresie będzie korzystał m.in. z komercyjnych baz danych, w których takie dane są dostępne), Wnioskodawca będzie również monitorował rynek tzw. startupów.

Wnioskodawca będzie gromadził dane potencjalnych klientów oraz będzie dokonywał ich analizy dla celów własnych związanych z prowadzoną działalnością. Będzie uczestniczył w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy przez zainteresowane strony.

Wnioskodawca będzie upowszechniał informacje o swojej działalności poprzez własne akcje reklamowe/marketingowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi, które Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz usługobiorców, obejmujące zespół czynności zmierzających do doprowadzenia do nabycia / objęcia i zbycia instrumentów finansowych przez usługobiorców, tj. usługi pośrednictwa, których przedmiotem są instrumenty finansowe, będą zwolnione z opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane czynności, obejmujące zespół czynności zmierzających do doprowadzenia do nabycia / objęcia oraz zbycia instrumentów finansowych przez usługobiorcę, tj. usługi pośrednictwa, których przedmiotem są instrumenty finansowe, będą zwolnione z opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, z okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, iż zarówno w treści ustawy VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do postanowień art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 15 ustawy VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT, nie ma zastosowania do usług, których przedmiotem są udziały odzwierciedlające:

Powyższe zwolnienia usług finansowych uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) (zwanej dalej Dyrektywą). I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy, Państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania VAT transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 Dyrektywy.

W tym miejscu wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie VAT nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione od VAT zgodnie z Dyrektywą VAT stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT, zwolniona z podatku VAT jest usługa pośrednictwa związana z usługami, których przedmiotem są instrumenty finansowe.

Ustawodawca określając ramy przedmiotowe art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT odwołał się do definicji zawartej w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.; dalej: ustawa IF). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy IF, Ustawa reguluje zasady, tryb i warunki podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie obrotu papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi, prawa i obowiązki podmiotów uczestniczących w tym obrocie oraz wykonywanie nadzoru w tym zakresie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy IF, instrumentami finansowymi są:

Usługa, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT, aby podlegała zwolnieniu musi posiadać cechy pośrednictwa. Ani ustawa VAT ani Dyrektywa 112 nie definiują pojęcia "pośrednictwa". Zgodnie z definicją słownikową, przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy. A zatem ze zwolnienia korzystają usługi agentów lub innych pośredników, którzy biorą udział w sprzedaży bądź zakupie instrumentów finansowych. Pośrednictwo jest zwolnione jeżeli pośrednik działa pomiędzy stronami zawartych transakcji tj. kupującym i sprzedającym dany instrument, doprowadzi do zawarcia pomiędzy sprzedającym a kupującym konkretnej transakcji łącznie z przygotowaniem dokumentów związanych z realizacją transakcji. Pośrednictwo kończy się w momencie zawarcia transakcji pomiędzy kupującym a sprzedającym.

Pojęcie "pośrednictwa" było także przedmiotem rozważań TS UE. W wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise and CSC Financial Services Ltd, TS UE orzekł, że pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (paragraf 39 wyroku w sprawie C-235/00). TS UE wskazał dalej, że nie stanowi pośrednictwa sytuacja, w której jedna ze stron powierza drugiej tylko dopełnianie formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak dostarczanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie oraz przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, które stanowiłyby zasadniczy przedmiot umowy. W takiej sytuacji zleceniobiorca zajmuje tę samą pozycję co strona sprzedająca produkt finansowy i w związku z tym nie jest pośrednikiem, który nie powinien być stroną umowy dotyczącej produktu finansowego (paragraf 40 wyroku w sprawie C-235/00).

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE "usługa pośrednictwa" powinna mieć następujące cechy:

* pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,

* strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,

* celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),

* czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

Czynności, które Wnioskodawca planuje dokonywać w ramach świadczenia usług, tj.:

w ocenie Wnioskodawcy należy zaklasyfikować jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe. Z tytułu wykonywanych czynności Wnioskodawca nie będzie wchodził w rolę którejś ze stron oferowanych usług, będzie jedynie pośredniczył pomiędzy zainteresowanymi podmiotami w celu doprowadzenia do nabycia / objęcia i zbycia instrumentów finansowych przez usługobiorcę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że czynności, które ma zamiar wykonywać Wnioskodawca będą stanowić usługi pośrednictwa, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT i korzystać powinny ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie tego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach - (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.