0114-KDIP4.4012.248.2017.1.MP - Zwolnienie z VAT czynności depozytariusza funduszu inwestycyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z podatku VAT czynności opisanych w pkt 1 wniosku w sytuacji gdy przedmiotem przechowania będą Aktywa Funduszu stanowiące zdematerializowane instrumenty finansowe (pyt. nr 1) - jest nieprawidłowe;

* opodatkowania podatkiem VAT czynności opisanych w pkt 1 wniosku w sytuacji gdy przedmiotem przechowania będą Aktywa Funduszu inne niż zdematerializowane instrumenty finansowe (pyt. nr 2) - jest prawidłowe;

* zwolnienia z podatku VAT czynności polegających na prowadzeniu rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe (pyt. nr 3) - jest nieprawidłowe;

* opodatkowania podatkiem VAT czynności w zakresie w jakim nie dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe (pyt. nr 4) - jest prawidłowe;

* zwolnienia z podatku VAT czynności wskazanych w pkt 3 wniosku (pyt. nr 5) - jest prawidłowe;

* opodatkowania podatkiem VAT czynności wskazanych w pkt 4-10 wniosku (pyt. nr 6) - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług przechowywania aktywów Funduszu, prowadzenia rejestru aktywów Funduszu, prowadzeniu rachunków pieniężnych Funduszy oraz świadczeniu przez Wnioskodawcę pozostałych usług, składających się na pełnienie funkcji depozytariusza.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) jest spółką prawa polskiego, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Wnioskodawca prowadzi działalność, obejmującą, m.in.:

Oprócz powyżej prowadzonej działalności gospodarczej, ze względu na fakt, iż Wnioskodawca jest firmą inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego, uprawnioną do wykonywania czynności, o których mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1. ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm., dalej ustawa o obrocie), może zawrzeć umowę o wykonywanie funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego, w tym zamkniętego. Korzystając z ww. uprawnienia Wnioskodawca zawarł umowy z funduszami inwestycyjnymi, w tym zamkniętymi, m.in. z grupy Wnioskodawcy (dalej: Fundusz), w ramach których wykonuje funkcję depozytariusza.

Do obowiązków Wnioskodawcy pełniącego funkcję depozytariusza w oparciu o zawarte umowy, jak również na podstawie art. 72 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1896; dalej ustawa o FI) należy:

Aktywami Funduszu jest mienie Funduszu obejmujące, w szczególności środki pieniężne, w tym środki z tytułu wpłat Uczestników do Funduszu, wierzytelności, prawa nabyte przez Fundusz oraz pożytki z tych praw (dalej: Aktywa Funduszu). Część aktywów Funduszu spełnia definicję instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie, natomiast pozostała część nie spełnia tej definicji (np. wierzytelności).

Jednocześnie, poszczególne Aktywa Funduszu można podzielić na:

Aktywa Utrzymywane, tj.

a. instrumenty finansowe będące papierami wartościowymi, stanowiące Aktywa Funduszu, o których mowa w art. 5 i art. 5a ustawy o obrocie,

b. Aktywa Funduszu, w tym instrumenty finansowe, które nie mogą być zapisane na rachunku papierów wartościowych, a które mogą być fizycznie przechowywane przez Wnioskodawcę, instrumenty finansowe stanowiące Aktywa Funduszu, będące zbywalnymi papierami wartościowymi, w tym papierami wartościowymi z wbudowanym instrumentem pochodnym, instrumentami rynku pieniężnego lub tytułami uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, o ile mogą zostać zapisane na rachunku instrumentów finansowych, bezpośrednio lub pośrednio, w imieniu Wnioskodawcy, a które nie stanowią instrumentów finansowych, o których mowa w lit. a.

Aktywa Rejestrowane, tj. Aktywa Funduszu niestanowiące Aktywów Utrzymywanych.

Aktywa Niepubliczne - papiery wartościowe wchodzące w skład Aktywów Funduszu inne niż:

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowo przykładowy zakres czynności wykonywanych w ramach pełnienia obowiązków depozytariusza, o których mowa w pkt od 1) do 10) powyżej, przy czym wskazany opis, stanowi jedynie doprecyzowanie obowiązków ustawowych.

Ad. 1)

W zakresie wykonywania obowiązków depozytariusza określonych w pkt 1 Wnioskodawca zobowiązany jest, w szczególności do:

Ad. 2)

Wnioskodawca prowadzi rejestr Aktywów Funduszu obejmujący wszystkie Aktywa Funduszu, w tym:

a. Aktywa Utrzymywane, w szczególności znajdujące się na rachunkach papierów wartościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę,

b. Aktywa Rejestrowane zapisane w rejestrze aktywów rejestrowanych.

W przypadku wydzielenia subfunduszy w ramach Funduszu, Wnioskodawca oprócz rejestru aktywów prowadzi także subrejestry aktywów każdego z subfunduszy.

Wnioskodawca prowadzi rejestr aktywów poprzez zapisywanie w nim na bieżąco informacji o stanie poszczególnych aktywów Funduszu, w tym zmian jakie nastąpiły w poszczególnych aktywach Funduszu.

Prowadzenie rejestru aktywów odbywa się na podstawie:

Ad. 3)

Wnioskodawca zapewnia, aby środki pieniężne Funduszu były przechowywane na rachunkach pieniężnych i rachunkach bankowych prowadzonych przez podmioty uprawnione do prowadzenia takich rachunków zgodnie z przepisami prawa polskiego lub spełniające w tym zakresie wymagania określone w prawie wspólnotowym lub równoważne tym wymaganiom, poprzez:

Ad. 4)

Obowiązki Wnioskodawcy w zakresie monitorowania przepływów pieniężnych obejmują:

Ad. 5)

W zakresie emitowania, wydawania i wykupywania certyfikatów Wnioskodawca weryfikuje, czy została ustanowiona, wdrożona i czy jest stosowana przez Fundusz, Towarzystwo lub wyznaczony podmiot trzeci, odpowiednia i spójna procedura, w celu:

Ad. 6)

Rozliczanie umów dotyczących aktywów Funduszu oraz umów z Uczestnikami odbywa się w oparciu o przekazywane przez Fundusz polecenia, dyspozycje, instrukcje oraz inne dokumenty lub umowy, stwierdzające zobowiązania lub należności Funduszu oraz termin, w którym powinny zostać rozliczone. Wnioskodawca monitoruje czy rozliczenie umów dotyczących aktywów Funduszu następuje bez nieuzasadnionego opóźnienia oraz kontroluje terminowość rozliczania umów z Uczestnikami.

Ad. 7)

W zakresie zapewnienia, aby wartość aktywów netto Funduszu oraz wartość aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny była obliczana zgodnie z przepisami prawa i statutem, obowiązki Wnioskodawcy obejmują;

Ad. 8)

W przypadku, gdy Statut Funduszu przewiduje możliwość wypłaty przez Fundusz dochodów, Wnioskodawca kontroluje, czy dochód ten został obliczony i wypłacony zgodnie z przepisami prawa i ze statutem.

W razie stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że dochód Funduszu został obliczony lub wypłacony niezgodnie z przepisami prawa lub ze statutem. Wnioskodawca niezwłocznie zawiadamia o tym Fundusz wzywając go do przedstawienia wyjaśnień w zakresie stwierdzonych niezgodności, czynności, które Fundusz zamierza podjąć i planowany termin ich podjęcia.

W razie stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że dochód Funduszu został obliczony niezgodnie z przepisami prawa lub ze statutem, oprócz czynności wyjaśniających wskazanych w ust. 2, Wnioskodawca informuje Komisję Nadzoru Finansowego.

Ad. 9)

W ramach weryfikacji zgodności poleceń Funduszu Wnioskodawca monitoruje zgodność działania Funduszu z przepisami prawa i statutem, w tym w szczególności czy Fundusz nie narusza ograniczeń inwestycyjnych lub innych ograniczeń w tym pułapów dźwigni finansowej określonych w statucie a w razie stwierdzenia takiego naruszenia Wnioskodawca wdraża procedurę eskalacji.

Ad. 10)

Wnioskodawca weryfikuje zgodność działania Funduszu z przepisami prawa regulującymi działalność Funduszy inwestycyjnych lub ze statutem w zakresie innym niż wynikającym z art. 72 pkt 5-8 ustawy o FI oraz z uwzględnieniem interesu Uczestników Funduszu.

W powyższym zakresie Wnioskodawca kontroluje, w szczególności limity i inne ograniczenia inwestycyjne Funduszu wynikające z przepisów prawa regulujących działalność Funduszy inwestycyjnych oraz ze statutu, a także dostosowanie przez Fundusz stanu swoich aktywów do wymagań określonych w tych przepisach. Wnioskodawca może dokonywać bieżących lub okresowych kontroli Funduszu w celu weryfikacji prowadzonej działalności Funduszu.

W razie stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że działalność Funduszu narusza przepisy prawa regulujące działalność Funduszy inwestycyjnych lub statut lub nie uwzględnia interesu uczestników, Wnioskodawca niezwłocznie zawiadamia o tym Fundusz wzywając go do wyjaśnienia przyczyn stwierdzonych niezgodności oraz czynności, które Fundusz zamierza podjąć w celu ich usunięcia lub do uwzględnienia interesu uczestników. W tym celu Wnioskodawca wdraża procedurę eskalacji, co nie wyłącza obowiązków Wnioskodawcy wynikających z przepisów prawa w tym obowiązku zawiadomienia Komisji Nadzoru Finansowego o stwierdzonym naruszeniu.

Za wykonywanie czynności wskazanych w pkt 1 do 10 Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie od Funduszu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czynności wskazane w pkt 1 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają zwolnieniu z VAT, w sytuacji, gdy przedmiotem przechowania są Aktywa Funduszu stanowiące zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie?

2. Czy czynności wskazane w pkt 1 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, w sytuacji, gdy przedmiotem przechowania są Aktywa Funduszu, inne niż zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie?

3. Czy czynności wskazane w pkt 2 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT w zakresie w jakim dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie?

4. Czy czynności wskazane w pkt 2 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej w zakresie w jakim nie dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie?

5. Czy czynności wskazane w pkt 3 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT?

6. Czy czynności wskazane w pkt 4-10 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy:

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1.1. Uwagi ogólne - ramy prawne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku:

W myśl art. 43 ust. 16 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów;

* tytuł własności nieruchomości;

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie, instrumentami finansowymi są m.in. papiery wartościowe, tj. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1578 z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit. a Ustawy o obrocie).

Jednocześnie stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

* opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Stosownie do postanowień art. 3 pkt 21 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi przez depozyt papierów wartościowych rozumie się prowadzony przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, system rejestracji zdematerializowanych papierów wartościowych, obejmujący rachunki papierów wartościowych i konta depozytowe prowadzone przez podmioty upoważnione do tego przepisami ustawy.

Artykuł 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o obrocie, wskazuje że rachunkami papierów wartościowych są rachunki, na których zapisywane są zdematerializowane papiery wartościowe, prowadzone wyłącznie przez domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską, banki powiernicze, zagraniczne firmy inwestycyjne i zagraniczne osoby prawne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału, Krajowy Depozyt, spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, oraz Narodowy Bank Polski - jeżeli oznaczenie tych rachunków pozwala na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych;

2. Uzasadnienie do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku czynności opisanych w pkt 1 stanu faktycznego, w sytuacji, gdy przedmiotem przechowania są Aktywa Funduszu stanowiące zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie, będą one stanowić usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe i będą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazuje, iż zwolnienie z VAT usług przechowywania zdematerializowanych instrumentów finansowych uzależnione jest od tego, czy takie "przechowywanie" jest przechowywaniem wyłączonym z zakresu przedmiotowego art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie wyjaśniają, co należy rozumieć pod pojęciem "przechowywania", dlatego w celu wyjaśnienia powyższej definicji należy posłużyć się przepisami ustawy - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 835 k.c. przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Z powyższego przepisu wynika, że przedmiotem umowy przechowania mogą być wyłącznie rzeczy ruchome, a więc przedmioty materialne. Przedmiotem umowy przechowania są rzeczy oddane na przechowanie i z chwilą ich oddania zawsze dochodzi do ich indywidualizacji. Przedmiotem przechowania mogą być rzeczy oznaczone zarówno co do tożsamości, jak i co do gatunku, jednak umowa przechowania dotyczy zawsze rzeczy zindywidualizowanych. Przechowawca ma obowiązek zwrotu tej samej rzeczy, która została mu oddana na przechowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotem przechowania instrumentów finansowych mogą być rzeczy ruchome w postaci materialnej, czyli np. papiery wartościowe w formie dokumentu lub inne instrumenty finansowe w postaci dokumentu. Oznacza to zatem, że wyłączenie ze zwolnienia od VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT dotyczy wyłącznie przechowywania instrumentów finansowych w formie materialnej.

Przechowywanie instrumentów finansowych w postaci zdematerializowanej przez Wnioskodawcę w zakresie obowiązków nałożonych na depozytariusza, może się odbywać w stosunku do Aktywów Funduszu, np. poprzez otwarcie i prowadzenia na rzecz Funduszu rachunku papierów wartościowych lub rachunków papierów wartościowych, na których będą zapisywane papiery wartościowe, w tym papiery wartościowe z tytułu wpłat osób zapisujących się na certyfikaty inwestycyjne. Zatem, czynności opisane w pkt 1 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w stosunku do zdematerializowanych instrumentów finansowych m.in. przechowywanych na odpowiednich rachunkach papierów wartościowych podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 UVAT.

Prawidłowość powyższego podejścia, w przypadku zbliżonym do Wnioskodawcy, została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 stycznia 2014 r. sygn. IPPP2/443-1102/13-2/DG, w której ww. organ stwierdził, że:

"Z kolei w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług dotyczących prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery przechowywane są w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach Funduszy, należy stwierdzić, że usługi te mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. (...) W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo zastosowania zwolnienia od podatku VAT do świadczonych usług prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy i dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach Funduszy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy."

Tożsame stanowisko w stosunku do powyższego, zaprezentował, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 7 października 2014 r. sygn. ILPP2/443-736/14-2/SJ.

"Z kolei w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług dotyczących otwierania i prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery przechowywane są w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach Funduszy, należy stwierdzić, że usługi te mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy."

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 września 2013 r. sygn. IPPP2/443-554/13-3/IZ, w której uznał, iż:

"Zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte usługi przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia przechowywania, zatem w tym miejscu zasadne jest przytoczenie znaczenia ww. pojęcia w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Stosownie do art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie nie pogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Zatem z treści tego przepisu wynika, iż przedmiotem usług przechowania mogą być jedynie rzeczy ruchome, tym samym więc wyłączenie ze zwolnienia od podatku VAT zawarte w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy nie dotyczy usług prowadzenia rachunku zdematerializowanych instrumentów finansowych."

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, iż w stosunku do przechowywanych zdematerializowanych instrumentów finansowych nie znajdą również zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 43 ust. 16 ustawy o VAT.

3. Uzasadnienie do pytania nr 2

Uwzględniając uwagi przedstawione powyżej, czynności wskazane w pkt 1 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w sytuacji, gdy przedmiotem przechowania są Aktywa Funduszu, inne niż zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie, będą podlegały opodatkowaniu VAT w oparciu o podstawową stawkę VAT wynoszącą aktualnie 23%. W tym bowiem przypadku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą stanowić usługi przechowania, wyłączone ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Takie wyłączenie może znaleźć zastosowanie do przechowania w depozycie instrumentów finansów (niezdematerializowanych), które mogą fizycznie zostać dostarczone do Wnioskodawcy poprzez złożenie u Wnioskodawcy dokumentu inkorporującego określone prawo majątkowe i jednocześnie uprawniającego wyłącznie w oparciu o ten dokument do rozporządzania tym prawem, jak również w stosunku, np. do wierzytelności.

4. Uzasadnienie do pytania nr 3

Czynności opisane w pkt 2 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, polegające na prowadzeniu rejestru Aktywów Funduszu stanowią zbiór czynności, do realizacji których Wnioskodawca jest zobowiązany w ramach wykonywanej funkcji depozytariusza. Prowadzenie rejestru aktywów Funduszu w praktyce polega na ewidencjonowaniu tychże Aktywów. Wnioskodawca prowadzi rejestr Aktywów Funduszu poprzez zapisywanie w nim na bieżąco informacji o stanie poszczególnych Aktywów Funduszu, w tym zmian jakie nastąpiły w poszczególnych Aktywach Funduszu. Prowadzenie rejestru aktywów odbywa się na podstawie:

lub osób trzecich,

c. ksiąg wieczystych, rejestrów publicznych oraz innych ewidencji publicznie dostępnych - o ile jest to możliwe.

Tym samym, jeśli prowadzenie rejestru Aktywów Funduszu przez Wnioskodawcę dotyczy instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy o obrocie, tj.m.in. papierów wartościowych, w tym akcji (również niezdematerializowanych), obligacji, to tym samym czynności te stanowią usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie. W konsekwencji usługa ta mieści się w zakresie zwolnienia z VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreśla, iż w tym przypadku nie znajdują zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, bowiem usługi Wnioskodawcy w tym zakresie nie polegają na przechowywaniu Aktywów Funduszu, a prowadzeniu ich rejestru. Ponadto, nie znajdą również zastosowania wyłączenia, o których mowa w art. 43 ust. 16 ustawy o VAT.

Możliwość zastosowania zwolnienia z VAT do usług świadczonych przez Wnioskodawcę, została potwierdzona m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2016 r. sygn. IBPP2/4512-339/16/IK, w której ww. organ stwierdził, że:

"Do zadań Wnioskodawcy należą czynności polegające na rejestrowaniu aktywów Funduszu, dokonywaniu rozliczeń zawartych przez Fundusz transakcji kupna i sprzedaży papierów wartościowych oraz realizacji praw do tych papierów. Czynności te w zakresie, w jakim dotyczą instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, stanowią usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe i będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy."

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 października 2014 r. (sygn. ILPP2/443-736/14-2/SJ), w której organ stwierdził, że:

"Prowadzenie rejestru aktywów funduszy inwestycyjnych, dotyczące aktywów zapisanych na rachunkach papierów wartościowych lub innych ewidencjach instrumentów finansowych (np. ewidencjach obligacji), to czynności te w zakresie, w jakim dotyczą instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, stanowią usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe i korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy."

5. Uzasadnienie do pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wskazane w pkt 2 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej w zakresie w jakim nie dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie.

W tym przypadku nie znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, bowiem przedmiotem rejestru nie będą instrumenty finansowe.

6. Uzasadnienie do pytania nr 5

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do czynności opisanych w pkt 3 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego polegających na zapewnieniu, aby środki pieniężne Funduszu były przechowywane na rachunkach pieniężnych i rachunkach bankowych prowadzonych przez podmioty uprawnione do prowadzenia takich rachunków zgodnie z przepisami prawa polskiego lub spełniające w tym zakresie wymagania określone w prawie wspólnotowym lub równoważne tym wymaganiom, możliwe będzie zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Przepis ten przewiduje zwolnienie z VAT dla usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz dla usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w powyższym zakresie będą polegać, m.in. na:

Tak więc w ocenie Wnioskodawcy, powyższe czynności będą stanowiły usługi prowadzenia rachunków pieniężnych lub też usługi pośrednictwa w prowadzeniu rachunków pieniężnych (w sytuacji, gdy np. bank będzie prowadzącym rachunek w imieniu Wnioskodawcy), a więc uzasadnione będzie stosowanie do nich zwolnienia z VAT.

Podobne poglądy wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 stycznia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-1102/13-2/DG), w której ww. organ stwierdził, że: "W odniesieniu do wykonywanych przez Bank czynności polegających na prowadzeniu rachunków pieniężnych Funduszy, na których przechowywane są środki pieniężne Funduszy oraz dokonywaniu rozliczeń transakcji na tych rachunkach, należy wskazać, że ww. czynności wypełniają przesłankę zawartą w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W przepisie tym wprost jest wymienione prowadzenie rachunków pieniężnych jako usługi finansowej korzystającej ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym więc Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy do wykonywanych usług polegających na prowadzeniu rachunków pieniężnych Funduszy i rejestrowaniu transakcji na tych rachunkach".

Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 7 października 2014 r. sygn. ILPP2/443-736/14-2/SJ, w której organ stwierdził, iż:

"Z kolei, prowadzenie rejestru aktywów funduszy, dotyczące aktywów zapisanych na rachunkach pieniężnych (tj. środków pieniężnych) korzysta/będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy."

Podobne poglądy wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 4 października 2013 r. sygn. IBPP2/443-623/13/IK.

7. Uzasadnienie do pytania nr 6

W przypadku pozostałych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, o których mowa w pkt 4-10 stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, składających się również na pełnienie funkcji depozytariusza, zdaniem Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT.

Zatem, przedmiotowe czynności powinny być zostać potraktowane jako świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej wynoszącej aktualnie 23%.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z podatku VAT czynności opisanych w pkt 1 wniosku w sytuacji gdy przedmiotem przechowania będą Aktywa Funduszu stanowiące zdematerializowane instrumenty finansowe (pyt. nr 1) jak i zwolnienia z podatku VAT czynności polegających na prowadzeniu rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe (pyt. nr 3) oraz prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT czynności opisanych w pkt 1 wniosku w sytuacji gdy przedmiotem przechowania będą Aktywa Funduszu inne niż zdematerializowane instrumenty finansowe (pyt. nr 2), opodatkowania podatkiem VAT czynności w zakresie w jakim nie dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe (pyt. nr 4), zwolnienia z podatku VAT czynności wskazanych w pkt 3 wniosku (pyt. nr 5), opodatkowania podatkiem VAT czynności wskazanych w pkt 4-10 wniosku (pyt. nr 6).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W myśl zaś art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

* czynności ściągania długów, w tym factoringu;

* usług doradztwa;

* usług w zakresie leasingu.

W myśl art. 43 ust. 16 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów;

* tytuł własności nieruchomości;

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Stosownie do art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), od dnia 1 lipca 2017 r. w art. 43 ustawy uchylony został ust. 13 i 14, natomiast ust. 15 tego artykułu otrzymał brzmienie:

"Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

* czynności ściągania długów, w tym factoringu;

* usług doradztwa;

* usług w zakresie leasingu."

Powyższa zmiana prowadzi do usunięcia z regulacji dotyczących zwolnień od VAT, zwolnienia dla usług stanowiących element zwolnionej od podatku usługi finansowej lub ubezpieczeniowej, wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 37-41 ustawy, stanowiących odrębną całość oraz będących właściwymi i niezbędnymi do świadczenia usługi zwolnionej.

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 miały na celu implementację do krajowego porządku prawnego przepisów art. 135 ust. 1 lit. a-f dyrektywy VAT, zgodnie z którymi zwolnieniu od tego podatku podlegają wymienione transakcje z dziedziny finansów i ubezpieczeń. Przepisy art. 43 ust. 13 i 14 nie mają wprawdzie bezpośredniego odpowiednika w przepisach dyrektywy VAT, stanowiły - jak pierwotnie uznano - odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa TSUE, odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów ww. dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi wykonywanej przez podmiot trzeci (np. wyroki w sprawach C-2/95 SDC, C-235/00 CSC, C-169/04 Abbey National, C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj), co odniesiono także do usługi ubezpieczeń. Mając jednak na uwadze orzeczenie TSUE w sprawie C-40/15, gdzie TSUE orzekł o braku analogii transakcji ubezpieczeniowych z usługami finansowymi, oraz zawężającą wykładnię Trybunału w odniesieniu do części składowej usługi finansowej, zasadne stało się usunięcie ust. 13 i 14 w art. 43 ustawy o VAT.

Celem przedmiotowej zmiany jest ściślejsze odwzorowanie przepisów dyrektywy VAT dotyczących zakresu stosowania zwolnienia do usług finansowych i ubezpieczeniowych oraz orzecznictwa TSUE. Z uwagi na to, że interpretacja zgodna z orzecznictwem TSUE w zakresie usług finansowych może i powinna zostać wyprowadzona bezpośrednio z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41, przepis art. 43 ust. 13 jest zbędny. Przy dokonywaniu interpretacji przepisów art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41 ustawy o VAT uwzględnić należy orzecznictwo TSUE dotyczące usług finansowych (w tym usług stanowiących element usług finansowych). Ze zwolnienia będą nadal korzystać usługi stanowiące element usług finansowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41, jeżeli takie zwolnienie wynika z orzecznictwa TSUE.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest firmą inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego, uprawnioną do wykonywania czynności, o których mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1. ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm., dalej ustawa o obrocie). Wnioskodawca może zawrzeć umowę o wykonywanie funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego, w tym zamkniętego. Korzystając z ww. uprawnienia Wnioskodawca zawarł umowy z funduszami inwestycyjnymi, w tym zamkniętymi, m.in. z grupy Wnioskodawcy (dalej: Fundusz), w ramach których wykonuje funkcję depozytariusza.

Do obowiązków Wnioskodawcy pełniącego funkcję depozytariusza w oparciu o zawarte umowy, jak również na podstawie art. 72 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1896; dalej ustawa o FI) należy:

Aktywami Funduszu jest mienie Funduszu obejmujące, w szczególności środki pieniężne, w tym środki z tytułu wpłat Uczestników do Funduszu, wierzytelności, prawa nabyte przez Fundusz oraz pożytki z tych praw (dalej: Aktywa Funduszu). Część aktywów Funduszu spełnia definicję instrumentów finansowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie, natomiast pozostała część nie spełnia tej definicji (np. wierzytelności).

Jednocześnie, poszczególne Aktywa Funduszu można podzielić na:

Aktywa Utrzymywane, tj.

a. instrumenty finansowe będące papierami wartościowymi, stanowiące Aktywa Funduszu, o których mowa w art. 5 i art. 5a ustawy o obrocie,

b. Aktywa Funduszu, w tym instrumenty finansowe, które nie mogą być zapisane na rachunku papierów wartościowych, a które mogą być fizycznie przechowywane przez Wnioskodawcę, instrumenty finansowe stanowiące Aktywa Funduszu, będące zbywalnymi papierami wartościowymi, w tym papierami wartościowymi z wbudowanym instrumentem pochodnym, instrumentami rynku pieniężnego lub tytułami uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, o ile mogą zostać zapisane na rachunku instrumentów finansowych, bezpośrednio lub pośrednio, w imieniu Wnioskodawcy, a które nie stanowią instrumentów finansowych, o których mowa w lit. a.

Aktywa Rejestrowane, tj. Aktywa Funduszu niestanowiące Aktywów Utrzymywanych.

Aktywa Niepubliczne - papiery wartościowe wchodzące w skład Aktywów Funduszu inne niż:

Za wykonywanie czynności Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie od Funduszu.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania świadczonych usług na gruncie przepisów ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Analizując regulacje dotyczące zwolnień zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12, ustawy, pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE - "transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie".

Ani Dyrektywa 112 ani też ustawa o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi". W powyższym zakresie zasadnym jest więc odniesienie się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz. U.UE.L 2009.302.32).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II. Zgodnie z treścią załącznika II, funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem to funkcje obejmujące:

W dokonaniu interpretacji pojęcia zarządzania w sposób zgodny z celami Dyrektywy VAT pomocne są orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. Państwo Belgijskie), definiując ww. pojęcie zarządzania, Rzecznik Generalny podkreślił: "Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. Moim zdaniem, transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez szóstą dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi".

Natomiast, doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs & Excise), w którym Trybunał podkreślił, że jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli - gdy oceniać je globalnie - tworzą one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Dalej Trybunał zaznaczył, że: "odnosząc się do usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczonych przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, należy najpierw zaznaczyć, że tak jak w przypadku transakcji zwolnionych z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, zarządzanie funduszami powierniczymi, o których mowa w pkt 6 tego artykułu, jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług". Dalej w uzasadnieniu Trybunał podkreślił, że aby móc zakwalifikować transakcje w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jako zwolnione od podatku na mocy art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w pkt 6. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnianie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie.

Ze względu na fakt, że pojęcie "zarządzania" funduszami inwestycyjnymi przewidziane w powołanym powyżej art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, powinno więc być zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, a jego treści nie można zmienić.

Należy podkreślić również, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Z powołanego orzecznictwa TSUE wynika więc, że:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636 z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są papiery wartościowe. Ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych - rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi).

Stosownie do postanowień art. 3 pkt 21 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, przez depozyt papierów wartościowych rozumie się prowadzony przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, system rejestracji zdematerializowanych papierów wartościowych, obejmujący rachunki papierów wartościowych, rachunki zbiorcze i konta depozytowe prowadzone przez podmioty upoważnione do tego przepisami ustawy;

Artykuł 4 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, wskazuje że rachunkami papierów wartościowych są rachunki, na których zapisywane są zdematerializowane papiery wartościowe, prowadzone wyłącznie przez:

Stosownie do treści art. 119 ust. 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, za zezwoleniem Komisji bank z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może prowadzić rachunki papierów wartościowych, rachunki derywatów i rachunki zbiorcze (działalność powiernicza).

Jak wynika z art. 119 ust. 3 cyt. ustawy, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone również w przypadku, gdy bank otrzymał już zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej. W takim przypadku prowadzenie rachunków papierów wartościowych, rachunków derywatów i rachunków zbiorczych odbywa się poza jednostką organizacyjną banku prowadzącą działalność maklerską.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że działalność w zakresie obrotu instrumentami finansowymi można świadczyć m.in. w zakresie działalności maklerskiej oraz powierniczej. Każda z tych form umożliwia obrót instrumentami finansowymi lub prawnie dopuszcza prowadzenie obrotu instrumentami finansowymi.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi z dnia 27 maja 2004 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1896 z późn. zm.), Fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi (art. 4 ust. 1 ww. ustawy).

Depozytariusz wykonuje obowiązki określone w ustawie, w szczególności polegające na przechowywaniu aktywów oraz prowadzeniu rejestru aktywów funduszu inwestycyjnego lub alternatywnej spółki inwestycyjnej, a także na zapewnieniu właściwego monitorowania przepływu środków pieniężnych tych podmiotów (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

Towarzystwo nie może zlecić zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu lub częścią takiego portfela:

Towarzystwo, w drodze zawartej z depozytariuszem pisemnej umowy o wykonywanie funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego, ustanawia jednego depozytariusza dla każdego funduszu inwestycyjnego (art. 71 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 72 ust. 1 ww. ustawy, obowiązki depozytariusza wynikające z umowy o wykonywanie funkcji depozytariusza funduszu inwestycyjnego, z uwzględnieniem art. 83, art. 85-90 i art. 92-97 rozporządzenia 231/2013 - w przypadku specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego i funduszu inwestycyjnego zamkniętego, obejmują:

Z cyt. powyżej przepisów wynika, że depozytariusz to podmiot, który jest wybrany do wykonywania ściśle określonych w ustawie o FI czynności, a w szczególności do prowadzenia rejestru aktywów funduszu przy zastosowaniu właściwych rachunków oraz przechowywania tych aktywów. W ramach obowiązków związanych z tym zakresem czynności depozytariusz wykonuje również inne czynności, jak np. czynności zapewniające prawidłowe, zgodne z przepisami ustawy oraz statutem funduszu, rozliczanie umów dotyczących nabywania i zbywania aktywów, lokowania tych aktywów czy też sposobu ustalania ich wartości. Ponadto do obowiązków depozytariusza należy wykonywanie poleceń funduszu inwestycyjnego jak również wykonywanie innych obowiązków nałożonych ustawą.

W wyroku z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National TSUE jednoznacznie rozstrzygnął o braku możliwości objęcia zwolnieniem od podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy, a więc zwolnieniem dotyczącym usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, czynności wykonywanych przez depozytariusza funduszu inwestycyjnego w zakresie przechowywania aktywów oraz zapewnienia zgodności działalności funduszu z przepisami prawa oraz dokumentami założycielskimi funduszu. Zwolnienie powyższe nie ma zastosowania, gdyż czynności wykonywane przez depozytariusza stanowią jedynie kontrolę i nadzór nad działalnością funduszy inwestycyjnych, których celem jest zapewnienie, aby zarządzanie funduszami odbywało się zgodnie z prawem.

Ad. 1 i 2

W zakresie wykonywania obowiązków depozytariusza określonych w pkt 1 Wnioskodawca zobowiązany jest, w szczególności do:

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są kwestie czy czynności powyżej wskazane:

* podlegają zwolnieniu z VAT, w sytuacji, gdy przedmiotem przechowania są Aktywa Funduszu stanowiące zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie;

* podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, w sytuacji, gdy przedmiotem przechowania są Aktywa Funduszu, inne niż zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że usługi dotyczące otwierania i prowadzenia rachunku zarówno zdematerializowanych instrumentów finansowych jak i innych niż zdematerializowane instrumenty finansowe, nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. Należy bowiem zauważyć, że zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte usługi przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi.

Wskazany bowiem wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT implementuje do polskiego systemu prawnego art. 135 ust. 1 lit. f dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. seria L z 2006 r. nr 347.1 - dalej Dyrektywa 112), zgodnie z którym "państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw do papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2".

Przedmiotem zwolnienia, z mocy Dyrektywy 112, objęte są zatem transakcje, w tym pośrednictwo, których przedmiotem są akcje udziały, udziały w spółkach lub związkach obligacje i inne papiery wartościowe. Zwolnieniem nie zostały objęte dokumenty ustanawiające tytuł prawny do: towarów oraz praw do papierów wartościowych dających tytuł prawny do określonych udziałów w nieruchomości, praw rzeczowych dających ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, udziałów lub innych równoważnych udziałom tytułów dających ich posiadaczowi prawne i faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części. Z zakresu zwolnienia Dyrektywa 112 wyłączyła usługi przechowania i zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi papierami wartościowymi.

Usługi przechowania i zarządzania, o których wyżej mowa nie zostały w sposób szczególny zdefiniowane należy zatem nadać im znaczenie takie jak w języku potocznym. Przechowanie należy zatem rozumieć jako chronienie czegoś przed zaginięciem, popsuciem, uszkodzeniem poprzez umieszczenie w odpowiednich warunkach, a zarządzanie jako czynności związane z polityką inwestycyjną podmiotu.

W taki sam sposób należy rozumieć usługi przechowania i zarządzania wyłączone z zakresu zwolnienia podatkowego z mocy art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

Nie jest zatem prawidłowe sięganie przy wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT do definicji umowy przechowania zawartej w art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Zgodnie z tą definicją, umowa przechowania obejmuje wyłącznie rzeczy ruchome (przedmioty materialne), tym samym nie obejmuje papierów wartościowych w formie zdematerializowanej. Wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT przy wykorzystaniu definicji umowy przechowania z art. 835 kodeksu cywilnego prowadziłaby, do wyjaśnienia pojęć użytych w Dyrektywie 112 i przejętych przez ustawę o podatku od towarów, przy wykorzystaniu definicji zawartych w wewnętrznym prawie państwa członkowskiego. Taka wykładnia pojęć zawartych w przepisach Dyrektywy 112 niweczyła by skutek jaki regulacje dyrektywy winny osiągnąć.

Należy też, zwrócić uwagę, że z literalnego brzmienia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT wynika, że zwolnieniem z podatku objęte są usługi, których przedmiotem są papiery wartościowe, z wyłączeniem przechowania tych papierów wartościowych i zarządzania nimi. Formułując w taki sposób zakres wyłączenia wskazano jednoznacznie, że dotyczy ono przechowania tych papierów wartościowych. Tym samym wyłączono ze zwolnienia podatkowego usługę przechowania wszystkich papierów wartościowych objętych zwolnieniem (w postaci zdematerializowanej i materialnej), a nie, jak wywiodła strona, wyłącznie usługę przechowania papierów wartościowych w postaci innej niż zdematerializowane (materialnej).

Przenosząc tę wykładnię przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT na grunt przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu przechowania Aktywów Funduszy w postaci zdematerializowanych instrumentów finansowych, prowadzonych w ramach działalności Wnioskodawcy, nie jest objęte zwolnieniami od podatku od towarów i usług. Usługi przechowania instrumentów finansowych, zarówno w postaci zdematerializowanej jak i innej niż zdematerializowanej zostały bowiem wyłączone ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, będą natomiast podlegały opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Powyższe potwierdza treść cytowanego wyżej wyroku TSUE w sprawie C-169/04, zgodnie z którym czynności wykonywane przez depozytariusza funduszu inwestycyjnego w zakresie przechowywania aktywów nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2016 r. w sprawie I FSK 2027/14.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 złożonego wniosku należy uznać za nieprawidłowe natomiast w zakresie objętym pytaniem nr 2 złożonego wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3 i 4

Wnioskodawca prowadzi rejestr Aktywów Funduszu obejmujący wszystkie Aktywa Funduszu, w tym:

a. Aktywa Utrzymywane, w szczególności znajdujące się na rachunkach papierów wartościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę,

b. Aktywa Rejestrowane zapisane w rejestrze aktywów rejestrowanych.

W przypadku wydzielenia subfunduszy w ramach Funduszu, Wnioskodawca oprócz rejestru aktywów prowadzi także subrejestry aktywów każdego z subfunduszy.

Wnioskodawca prowadzi rejestr aktywów poprzez zapisywanie w nim na bieżąco informacji o stanie poszczególnych aktywów Funduszu, w tym zmian jakie nastąpiły w poszczególnych aktywach Funduszu.

Prowadzenie rejestru aktywów odbywa się na podstawie:

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są kwestie czy czynności powyżej wskazane:

* korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT w zakresie w jakim dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie;

* podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej w zakresie w jakim nie dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie.

Z przedstawionego bowiem przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, zgodnie z umową zawartą z funduszem inwestycyjnym, wykonuje obowiązki depozytariusza funduszu związane z prowadzeniem rejestru aktywów Funduszu.

W celu określenia, czy ww. usługi mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, konieczna jest ich ocena pod kątem spełnienia dyspozycji wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Jak już wskazano ww. zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Odniesienie powyższego do analizowanej sprawy prowadzi do wniosku, że usługa związana z prowadzeniem rejestru aktywów Funduszu nie korzysta ze zwolnienia. Nie spełnia bowiem ona, jako taka, specyficznych i istotnych funkcji zwolnionej usługi finansowej, co jest warunkiem zastosowania zwolnienia - zgodnie z orzecznictwem TSUE (wyroki C-2/95 SDC - pkt 66, C-235/00 - pkt 28, C-350/10 Nordea - pkt 24).

W tym miejscu przywołać należy m.in. wyrok TSUE z dnia 28 lipca 2011 r. C-350/10 Nordea, w którym Trybunał wypowiedział się w zakresie warunków uznania za zwolnione od VAT transakcji, których przedmiotem są papiery wartościowe.

TSUE stwierdził, w odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 3 szóstej dyrektywy, że "świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu wspomnianej dyrektywy a dostarczeniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnienie bankowi systemu informatycznego". Przelew jest bowiem "operacją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego konta na drugie. Cechuje się ona w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej, z jednej strony, między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony, między nimi a bankiem". Trybunał wskazał, że powyższa analiza ma również zastosowanie odpowiednio do transakcji dotyczących papierów wartościowych. Dalej TSUE stwierdził, że "sama tylko okoliczność, iż dany składnik jest nieodzowny do realizacji określonej transakcji objętej zwolnieniem, nie pozwala uznać, że usługa odpowiadająca temu składnikowi objęta jest zwolnieniem". Zauważył także: "(...) skoro usługi Swift są usługami elektronicznego przesyłania wiadomości, których wyłącznym przedmiotem jest przekazywanie danych, nie spełniają one jako takie żadnej z funkcji którejkolwiek z transakcji finansowych, o których mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy, tj. nie skutkują przeniesieniem środków lub papierów wartościowych i nie posiadają zatem ich cech".

Odnosząc się do kwestii opodatkowania powyższych usług należy również odwołać się do pkt 66 wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 SDC Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że " (...) usługę zwolnioną od podatku na mocy dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych".

Natomiast w pkt 28 wyroku w sprawie C-235/00 CSC - "świadczenie zwykłych usług fizycznych, technicznych lub administracyjnych, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej, nie wydaje się zatem objęte zwolnieniem określonym w art. 13 (B) (d) (5) szóstej dyrektywy".

W ocenie Organu, chociaż usługi świadczone przez Wnioskodawcę można uznać za odnoszące się do instrumentów finansowych, to z całą pewnością nie można uznać, że ich przedmiotem są instrumenty finansowe (Wnioskodawca prowadzi rejestr Aktywów Funduszu poprzez zapisywanie w nim na bieżąco informacji o stanie poszczególnych Aktywów Funduszu, w tym zmian jakie nastąpiły w poszczególnych Aktywach Funduszu). Zdaniem tut. Organu czynności te mają inny cel i przedmiot niż czynności polegające na prowadzeniu rachunków pieniężnych funduszy (na których przechowywane są środki pieniężne funduszy) oraz dokonywania rozliczeń transakcji na tych rachunkach.

Zatem przedmiotowe usługi stanowią czynności o charakterze technicznym, do których nie mają zastosowania zwolnienia określone w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług, bowiem nie stanowią one istoty usług finansowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Powyższe można wywnioskować z cytowanego już wyżej orzeczenia TSUE w sprawie C-169/04, w którym Trybunał stwierdzając o możliwości zastosowania zwolnienia dla usług administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych, o ile dany pakiet takich usług stanowiłby odrębną całość, specyficzną i istotną dla zarządzania funduszami, jednocześnie stwierdził, że usługi świadczone przez depozytariuszy z ww. zwolnienia korzystać nie mogą, czynności przez nich wykonywane bowiem stanowią jedynie kontrolę i nadzór nad działalnością funduszy inwestycyjnych, których celem jest zapewnienie, aby zarządzanie funduszami odbywało się zgodnie z prawem. Ponadto wskazać należy, że zasada neutralności wymaga, aby takie same lub podobne czynności były traktowane w taki sam sposób, niezależnie od rodzaju podmiotu je wykonującego.

Tym samym wykonywane czynności zarówno w zakresie w jakim dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie jak i w zakresie w jakim nie dotyczą prowadzenia rejestru Aktywów Funduszu stanowiących instrumenty finansowe będą podlegały opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 3 złożonego wniosku należy uznać za nieprawidłowe natomiast w zakresie objętym pytaniem nr 4 złożonego wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ad. 5

Wnioskodawca zapewnia, aby środki pieniężne Funduszu były przechowywane na rachunkach pieniężnych i rachunkach bankowych prowadzonych przez podmioty uprawnione do prowadzenia takich rachunków zgodnie z przepisami prawa polskiego lub spełniające w tym zakresie wymagania określone w prawie wspólnotowym lub równoważne tym wymaganiom, poprzez:

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są kwestie czy czynności powyżej wskazane korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na otwieraniu i prowadzeniu rachunków bankowych oraz rachunków pieniężnych Funduszu, na których gromadzone są wyłącznie środki pieniężne należące do Funduszu, wypełniają przesłankę zawartą w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W przepisie tym bowiem wprost jest wymienione prowadzenie rachunków pieniężnych jako usługi finansowej korzystającej ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 5 złożonego wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ad. 6

Obowiązki Wnioskodawcy w zakresie monitorowania przepływów pieniężnych obejmują:

W zakresie emitowania, wydawania i wykupywania certyfikatów Wnioskodawca weryfikuje, czy została ustanowiona, wdrożona i czy jest stosowana przez Fundusz, Towarzystwo lub wyznaczony podmiot trzeci, odpowiednia i spójna procedura, w celu:

Rozliczanie umów dotyczących aktywów Funduszu oraz umów z Uczestnikami odbywa się w oparciu o przekazywane przez Fundusz polecenia, dyspozycje, instrukcje oraz inne dokumenty lub umowy, stwierdzające zobowiązania lub należności Funduszu oraz termin, w którym powinny zostać rozliczone. Wnioskodawca monitoruje czy rozliczenie umów dotyczących aktywów Funduszu następuje bez nieuzasadnionego opóźnienia oraz kontroluje terminowość rozliczania umów z Uczestnikami.

W zakresie zapewnienia, aby wartość aktywów netto Funduszu oraz wartość aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny była obliczana zgodnie z przepisami prawa i statutem, obowiązki Wnioskodawcy obejmują;

W przypadku, gdy Statut Funduszu przewiduje możliwość wypłaty przez Fundusz dochodów, Wnioskodawca kontroluje, czy dochód ten został obliczony i wypłacony zgodnie z przepisami prawa i ze statutem.

W razie stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że dochód Funduszu został obliczony lub wypłacony niezgodnie z przepisami prawa lub ze statutem. Wnioskodawca niezwłocznie zawiadamia o tym Fundusz wzywając go do przedstawienia wyjaśnień w zakresie stwierdzonych niezgodności, czynności, które Fundusz zamierza podjąć i planowany termin ich podjęcia.

W razie stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że dochód Funduszu został obliczony niezgodnie z przepisami prawa lub ze statutem, oprócz czynności wyjaśniających wskazanych w ust. 2, Wnioskodawca informuje Komisję Nadzoru Finansowego.

W ramach weryfikacji zgodności poleceń Funduszu Wnioskodawca monitoruje zgodność działania Funduszu z przepisami prawa i statutem, w tym w szczególności czy Fundusz nie narusza ograniczeń inwestycyjnych lub innych ograniczeń w tym pułapów dźwigni finansowej określonych w statucie a w razie stwierdzenia takiego naruszenia Wnioskodawca wdraża procedurę eskalacji.

Wnioskodawca weryfikuje zgodność działania Funduszu z przepisami prawa regulującymi działalność Funduszy inwestycyjnych lub ze statutem w zakresie innym niż wynikającym z art. 72 pkt 5-8 ustawy o FI oraz z uwzględnieniem interesu Uczestników Funduszu.

W powyższym zakresie Wnioskodawca kontroluje, w szczególności limity i inne ograniczenia inwestycyjne Funduszu wynikające z przepisów prawa regulujących działalność Funduszy inwestycyjnych oraz ze statutu, a także dostosowanie przez Fundusz stanu swoich aktywów do wymagań określonych w tych przepisach. Wnioskodawca może dokonywać bieżących lub okresowych kontroli Funduszu w celu weryfikacji prowadzonej działalności Funduszu.

W razie stwierdzenia przez Wnioskodawcę, że działalność Funduszu narusza przepisy prawa regulujące działalność Funduszy inwestycyjnych lub statut lub nie uwzględnia interesu uczestników, Wnioskodawca niezwłocznie zawiadamia o tym Fundusz wzywając go do wyjaśnienia przyczyn stwierdzonych niezgodności oraz czynności, które Fundusz zamierza podjąć w celu ich usunięcia lub do uwzględnienia interesu uczestników. W tym celu Wnioskodawca wdraża procedurę eskalacji, co nie wyłącza obowiązków Wnioskodawcy wynikających z przepisów prawa w tym obowiązku zawiadomienia Komisji Nadzoru Finansowego o stwierdzonym naruszeniu.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są kwestie czy czynności powyżej wskazane podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

Kolejną grupę usług świadczonych przez Wnioskodawcę stanowią działania niejako nadzorczo-kontrolne mające na celu zapewnienie właściwego funkcjonowania funduszy inwestycyjnych wynikające z narzuconych na depozytariusza pozostałych obowiązków.

W odniesieniu do wskazanych powyżej usług zauważyć należy, że w istocie czynności te mają charakter nadzoru i kontroli sprawowanej przez Wnioskodawcę, jako depozytariusza funduszy inwestycyjnych. Tym samym więc grupy ww. czynności nie można odnieść do żadnej ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług finansowych korzystających ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23%, gdyż zarówno przepisy ustawy o VAT jak i przepisy wykonawcze do ustawy nie przewidują stawki obniżonej.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 6 złożonego wniosku należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach - (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl