0114-KDIP4.4012.231.2018.1.IT - Prewspółczynnik VAT w związku z inwestycją budowy świetlicy wiejskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: "Gmina") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r., Gmina dokonała centralizacji rozliczeń VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, w oparciu o postanowienia ustawy o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454) będącej następstwem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, odpowiedzialna jest m.in. za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest w szczególności budowa obiektów użyteczności publicznej wykorzystywanych przez Gminę do bieżącego zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej w zakresie m.in. edukacji publicznej oraz kultury, jak również pogłębiania relacji społeczności lokalnych.

Jednocześnie zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.; dalej: "ustawa o samorządzie gminnym") utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych stanowi jej zadanie własne.

W ramach realizacji wskazanych powyżej zadań, Gmina realizuje / będzie realizowała inwestycję pn. "Budowa Świetlicy Wiejskiej" (dalej: "Inwestycja"), która to Inwestycja będzie realizowana ze środków własnych Gminy, a ponadto Gmina planuje uzyskanie dofinansowania na jej realizację ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Gmina na realizację przedmiotowej Inwestycji ponosi / będzie ponosiła wydatki inwestycyjne, które są / będą dokumentowane przez dostawcóww.ykonawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Wartość prowadzonej przez Gminę Inwestycji przekracza 15 tys. zł netto. Dochody uzyskiwane z udostępniania Inwestycji będą stanowiły dochody Gminy, które będą wpływały na konto Urzędu Gminy (dalej: "Urząd Gminy").

Gmina pragnie wskazać, iż zrealizowany w ramach Inwestycji budynek świetlicy zgodnie z zamiarem Gminy będzie mógł być wykorzystywany na dwa sposoby:

* nieodpłatnie - celem prowadzenia dodatkowych zajęć edukacyjnych, organizacji spotkań mieszkańców, zebrań wiejskich lub też inicjatyw społecznych - które to wykorzystanie stanowi realizację zadań statutowych Gminy, o których mowa w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, oraz

* odpłatnie - na zasadzie zwrotu kosztów eksploatacji budynku (tj. kosztów zakupu wykorzystanych mediów, utrzymania porządku w obiekcie itp.), celem udostępnienia dla zainteresowanych podmiotów prywatnych spotkań.

W rezultacie wydatki związane z realizacją Inwestycji są / będą związane z prowadzeniem przez Gminę działalności odpłatnej o charakterze komercyjnym oraz działalności nieodpłatnej mającej na celu realizację zadań statutowych Gminy.

Gmina nie zna sposobu, aby w ramach planowanego aktualnie modelu wykorzystania Inwestycji, przyporządkować ponoszone na jej budowę wydatki bezpośrednio i wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT lub też do zdarzeń w ogóle niepodlegających regulacjom VAT. Przywołana trudność dokonania bezpośredniej alokacji powyższych wydatków mieszanych wynika przede wszystkim z faktu, iż w przypadku obiektu, te same powierzchnie mogą być w tym samym dniu wykorzystywane przez Gminę zarówno do działalności odpłatnej i nieodpłatnej.

Z uwagi na powyższe, Gmina nie zna obecnie jakiejkolwiek obiektywnej możliwości precyzyjnego i bezpośredniego przyporządkowania kwot VAT naliczonego w ramach realizacji Inwestycji odrębnie do czynności opodatkowanych VAT oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Rozstrzygnięcie sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, jest dla Gminy kluczowe dla prawidłowego określenia skutków podatkowych realizowanej Inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do wydatków mieszanych (tj. związanych z działalnością gospodarcza i inną niż gospodarcza Gminy) ponoszonych na realizację Inwestycji, Gminie przysługuje / będzie przysługiwało częściowe prawo do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu pre-współczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatków mieszanych (tj. związanych z działalnością gospodarcza i inną niż gospodarcza Gminy) ponoszonych na realizację Inwestycji, Gminie przysługuje / będzie przysługiwało częściowe prawo do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu pre-współczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one ich zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykorzystując Inwestycję będzie wykonywała czynności na podstawie umów cywilnoprawnych pobierając odpłatność, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Jednocześnie w zakresie pozostałej działalności wykonywanej przez Gminę w związku z Inwestycją, która ma charakter niekomercyjny (nieodpłatne udostępnianie powierzchni budynku) należy uznać, iż działalność ta nie jest realizowana przez Gminę jako podatnika VAT, gdyż w tym zakresie realizując zadania własne działa ona jako organ władzy publicznej.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem negatywnych przesłanek wymienionych w treści niniejszego przepisu.

Przywołana regulacja bezpośrednio formułuje jedną z podstawowych zasad podatku VAT, w myśl której podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług, niemniej jednak wyłącznie w przypadku, gdy przedmiotowe towary lub usługi służą wykonywaniu przez niego czynności opodatkowanych VAT. Z kolei wyrażenie "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje, iż intencją ustawodawcy było ograniczenie możliwości odliczenia przez podatnika pełnej kwoty podatku naliczonego, w sytuacji gdy dany towar lub usługa nie są w pełni wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT, lecz służą również pozostałym czynnościom niedającym prawa do odliczenia VAT (tj. czynnościom zwolnionym z opodatkowania lub pozostającym poza zakresem regulacji ustawy o VAT).

Jak wynika z treści art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Minister Finansów korzystając z przedmiotowego uprawnienia wydał Rozporządzenie, w którym określił m.in. dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, który zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT został uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez urzędy obsługujące jednostki samorządu terytorialnego działalności.

Stosownie do § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Jednocześnie w świetle § 3 ust. 2 Rozporządzenia za sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = (A x 100)/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz okoliczności faktyczne sprawy, jak również fakt braku obiektywnej możliwości dokonania bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych przez Gminę wydatków inwestycyjnych na realizację Inwestycji do działalności gospodarczej i innej niż gospodarcza, w ocenie Gminy jest ona / będzie ona uprawniona do częściowego odliczenia podatku naliczonego w cenie ww. wydatków przy pomocy pre-współczynnika, o którym mowa w treści art. 86 ust. 2a ustawy o VAT obliczonego dla urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.