0114-KDIP4.4012.18.2018.2.KR - VAT w związku z realizacją projektu mającego na celu poprawienie jakości powietrza.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem nadanym dnia 20 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone 19 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania otrzymanej dotacji, stawki podatku i momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z jej otrzymaniem (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe,

* uznania Miasta za podatnika, opodatkowania wpłat mieszkańców na poczet dostawy zestawów grzewczych, stawki podatku i momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z tymi wpłatami (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

* opodatkowania czynności przeniesienia własności tego zestawu na rzecz mieszkańców po upływie 5 lat (pytanie nr 3) - jest prawidłowe,

* prawa do pełnego odliczenia podatku w związku z realizacją inwestycji (pytanie nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem nadanym dnia 20 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone 19 lutego 2018 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Miasta za podatnika, opodatkowania otrzymanej dotacji i wpłat mieszkańców na poczet dostawy zestawów grzewczych, stawki podatku i momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z tymi czynnościami, opodatkowania czynności przeniesienia własności tego zestawu na rzecz mieszkańców po upływie 5 lat oraz prawa do pełnego odliczenia podatku w związku z realizacją inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto (dalej zwane Miastem) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Miasto przystąpiło do realizacji projektu mającego na celu poprawienie jakości powietrza na terenie województwa poprzez ograniczenie emisji zanieczyszczeń polegające na modernizacji kotłowni na terenie miasta (zwany dalej projektem). Uczestników wybrano na podstawie zgłoszeń dotyczących budynków mieszkalnych zlokalizowanych na terenie miasta i zakwalifikowano po weryfikacji. Wybrano te budynki, w których wykorzystywane są przestarzałe i nieefektywne kotły grzewcze. W efekcie projektem objęto 29 uczestników Miasto wspólnie z uczestnikami projektu ustaliło zapotrzebowanie na siedem rodzajów kotłów grzewczych, na które Miasto rozpisało przetarg. W ramach projektu planowana jest modernizacja kotłowni w 29 budynkach mieszkalnych połączona ze zmianą nośnika energii z węgla na gaz ziemny albo z wymianą pieca gazowego na nowe piece kondensacyjne o lepszych parametrach i efektywności. Na realizację projektu Miasto otrzymało dofinansowanie w formie dotacji z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej zwany WFOŚ i GW). Kwota dofinansowania wynosi 75% kosztów kwalifikowanych ale nie więcej aniżeli 5 tys. na jednego mieszkańca. W ramach wniosku Gmina zadeklarowała, iż w związku z realizacją zadania będzie podlegać rozliczeniu z urzędem skarbowym, tym samym podatek VAT nie jest kosztem kwalifikowanym w projekcie. Założenie jest takie, że Miasto będzie mogło odliczyć podatek VAT w stosunku do wydatków ponoszonych w ramach projektu.

VAT może być wydatkiem kwalifikowanym tylko wtedy, gdy nie podlega zwrotowi, tzn. nie jest możliwe jego odzyskanie przez beneficjenta. I chodzi tu o samą możliwość prawną odliczenia tego podatku, a nie faktyczną. Jeśli beneficjent na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do odliczenia podatku naliczonego - VAT w ramach projektu jest niekwalifikowany, nawet wtedy, gdy beneficjent nie skorzysta z przysługującego odliczenia.

Z uczestnikami projektu Miasto podpisało umowy na zakup zestawu grzewczego w ramach uczestnictwa w projekcie. W umowie określono prawa i obowiązki stron. Umowy regulują wzajemne zobowiązania finansowe i organizacyjne, związane z montażem i eksploatacją zestawów grzewczych. Uczestnik oświadcza także, że zestaw grzewczy będzie wykorzystywany tylko w celach własnych tj. mieszkalnych uczestnika, nie będzie wykorzystywany do ogrzewania pomieszczeń w ramach działalności gospodarczej. Miasto zobowiązało się do przeprowadzenia wszelkich procedur w ramach zamówień publicznych prowadzących do zakupu zestawu grzewczego przeznaczonego do instalacji u mieszkańca, przeprowadzenie odbioru końcowego, zapewnienia serwisu gwarancyjnego w ciągu 5 lat od daty odbioru końcowego zestawu grzewczego. Mieszkaniec jest zobowiązany z kolei do odbioru zestawu grzewczego, podpisania protokołu odbioru, karty gwarancyjnej, zgłaszania reklamacji bezpośrednio do wykonawcy umowy, przygotowania budynku do instalacji dokonania demontażu dotychczasowego źródła ciepła, dokonania montażu dostarczonego zestawu grzewczego na własny koszt, zapewnienia pierwszego uruchomienia zestawu grzewczego. Dodatkowo w trakcie trwania umowy uczestnik jest zobowiązany do użytkowania zestawu grzewczego zgodnie z jego przeznaczeniem i wytycznymi, zapewnienia wykonywania przeglądów, zapewnienia dostępu do zestawu grzewczego, niedokonywanie jakichkolwiek przeróbek czy zmian w zestawie grzewczym. Mieszkańcowi nie przysługują żadne roszczenia w stosunku do Miasta w przypadku braku zakupu zestawu grzewczego.

Zgodnie z ww. umowami, mieszkańcy, którzy zdecydowali się wziąć udział w projekcie, zostali zobowiązani do wpłaty określonej w umowie kwoty na rzecz Miasta. Ponadto z treści umów wynika, że przez okres trwałości projektu Miasto pozostanie właścicielem zestawów grzewczych, natomiast po upływie tego okresu, prawo własności zostanie przeniesione na poszczególnych mieszkańców, bez dodatkowych opłat. W szczególności umowa stwierdza, iż mieszkaniec ponosi koszty zakupu zestawu grzewczego przekraczające wysokość dotacji przyznanej Miastu w wysokości od 20 do 30% wartości kosztów nowego zestawu grzewczego. Mieszkaniec zobowiązuje się do wpłaty ww. kwoty na rachunek Miasta przed planowaną dostawą zestawu grzewczego na rachunek bankowy. Na przelewie ma wskazać, iż płatność jest tytułem wpłaty na zestaw grzewczy-podać swoje imię, nazwisko i adres. Brak wpłaty uprawnia Miasto do odstąpienia od umowy. Po 5 latach od dostawy zestawu grzewczego (tzw. okres trwałości projektu) następuje automatyczne przeniesienie prawa własności na rzecz uczestnika projektu bez obowiązku składania dodatkowych oświadczeń woli w tym zakresie. Do czasu upływu ww. okresu zestawy grzewcze pozostają własnością Miasta. Projekt będzie realizowany tylko dla tych mieszkańców, z którymi Miasto zawrze umowy i którzy uiszczą ustaloną w umowach kwotę udziału własnego w przeprowadzonej inwestycji. Warunki umowy będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców, o których mowa we wniosku.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym po stronie Miasta pojawiły się wątpliwości co do charakteru w jakim Miasto występuje w ramach realizowanego projektu tj. czy wypełnia swoje statutowe zadania wobec mieszkańców czy też prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym powstanie po jego stronie obowiązek opodatkowania wpłat otrzymywanych od mieszkańców oraz prawo do odliczenia VAT związanego z wydatkami na realizację omawianego projektu. Wydatki poniesione na realizację projektu zostaną udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Miasta. Miasto informuje, że ze względu na harmonogram projektu, Miasto podpisało umowy i ponosić będzie wydatki, i tym samym otrzymywać faktury i odliczać VAT naliczony wynikający z ww. faktur. Jednocześnie na bieżąco dokonywane są wpłaty od mieszkańców, które są traktowane jako wynagrodzenie brutto tj. zawierające w cenie podatek należny VAT. Z licznych interpretacji podatkowych wydawanych w podobnych jak opisany w przedmiotowej sprawie stan faktyczny wynika obowiązek naliczenia podatku VAT od wpłat dokonywanych przez mieszkańców, jednocześnie po stronie Miasta powstaje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki w projekcie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podlega opodatkowaniu dotacja jaką Miasto otrzyma od WFOŚ i GW? Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Miasta obowiązek podatkowy?

2. Czy Miasto realizując przedmiotowy projekt występuje w charakterze podatnika VAT? A jeśli tak to czy otrzymane przez Miasto na jego rachunek bankowy wpłaty mieszkańców z terenu Miasta z tytułu wkładu własnego w ramach projektu powinny być opodatkowane podatkiem VAT? Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Miasta obowiązek podatkowy?

3. Czy przekazanie przez Miasto po 5 latach od zakończenia projektu prawa własności zestawów grzewczych na rzecz mieszkańców podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? Jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej oraz kiedy powstanie z tego tytułu dla Miasta obowiązek podatkowy?

4. Czy Miasto będzie miało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu zestawów grzewczych i innych wydatków w ramach projektu od całości poniesionych wydatków (niezależnie od źródła ich finansowania - dofinansowanie, mieszkańcy)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Od reguły tej wprowadzono wyjątek. Nie uznaje się bowiem za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, o czym stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęć "organy władzy publicznej" i "urzędy obsługujące te organy". Za organ władzy publicznej w ramach samorządu terytorialnego należy uznać jednostki tego samorządu, tzn. gminę, powiat i samorząd województwa. Natomiast do "urzędów obsługujących te organy" należy zaliczyć wszelkie jednostki zajmujące się tymi zadaniami. Będą to między innymi urzędy jednostek samorządu terytorialnego.

Organy oraz urzędy publiczne nie są uznawane za podatników w zakresie wykonywanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. Załatwianie przez organy spraw urzędowych nie podlega, co do zasady, podatkowi VAT, gdyż wówczas podmioty te nie działają jako podatnicy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Ustęp 2 tego artykułu przewiduje domniemanie właściwości gminy. Z kolei art. 7 ust. 1 ww. ustawy wymienia zadania gminy, choć katalog ten nie jest zamknięty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, ochrony zdrowia. W przedmiotowej sprawie czynności wykonywane przez Miasto mieszczą się w zadaniach gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 8 czyli są wykonywane w ramach zadań z ochrony środowiska i także ochrony zdrowia mieszkańców. Miasto na realizację projektu mającego na celu poprawienie jakości powietrza na terenie województwa poprzez ograniczenie emisji zanieczyszczeń polegające na modernizacji kotłowni na terenie gminy otrzymało dotację z WFOŚ i GW. Wątpliwości Miasta wiążą się z faktem, iż celem projektu jest realizacja zadań statutowych Miasta. Miasto realizując projekt umożliwia mieszkańcom montaż nowych zestawów grzewczych. Z tego względu całkowicie niezasadne byłoby uznanie, że Miasto ma obowiązek uwzględnienia otrzymanej kwoty dotacji od WFOŚ i GW na realizację projektu w podstawie opodatkowania z tytułu świadczeń na rzecz mieszkańców. Jest to bowiem dotacja otrzymana w związku z realizacją zadań statutowych Miasta. Dodatkowo przeznaczona jest na pokrycie kosztów projektu, tym samym nie ma bezpośredniego wpływu na cenę towarów lub usług. Dotacje takie są przyznawane na cały projekt, mający na celu poprawienie jakości powietrza na terenie województwa poprzez ograniczenie emisji zanieczyszczeń polegające na modernizacji kotłowni na terenie miasta. Dotacja nie będzie podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług, ponieważ zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym ochrona środowiska należy do zadań własnych gminy. W celu wykonywania zadań własnych (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym) gmina może zawierać umowy z innymi podmiotami. Umowy te są zatem związane z zadaniami własnymi gminy wchodzącymi w zakres zadań użyteczności publicznej. Miasto realizując ww. zadanie własne nie prowadzi działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Miasto nie ma zamiarów zarobkowych związanych z zakupem i montażem zestawów grzewczych, bo istotą istnienia gminy nie jest wykonywanie działalności zarobkowej lecz realizowanie zadań publicznych polegających na zaspokajaniu potrzeb wspólnoty.

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Taka sytuacja nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie ze względów wskazanych powyżej, z tego względu nie można uznać, iż w stosunku do kwoty dotacji powstaje obowiązek podatkowy zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 19 ust. 5 pkt 2 (data powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania dotacji). Podobne stanowisko wyraził także T. Michalik w komentarzu do ustawy (VAT 2017) tj. Ustawodawca nie określa, co należy rozumieć jako bezpośredni wpływ na cenę, trzeba jednak przyjąć, iż wpływ ten będzie miał miejsce np. w przypadku, gdy podmiot trzeci dopłaci do ceny świadczonej usługi lub dostarczonego towaru (np. dopłata do cen biletów teatralnych pozwalająca zachować cenę biletu na niższym poziomie, czy dopłata do sprzedawanych leków, która pozwala oferować niskie ceny leków). Nie będzie natomiast doliczana do obrotu np. dotacja do kosztów inwestycji czy do ogólnych kosztów działalności podatnika, gdyż jej wpływ na cenę dostarczanych towarów czy świadczonych usług, jeżeli w ogóle może zostać stwierdzony, ma charakter jedynie pośredni. Wreszcie wymaga podkreślenia fakt, że podstawą opodatkowania jest otrzymana dotacja pomniejszona o kwotę podatku, co oznacza, iż podatek należny oblicza się metodą "od stu". W przedmiotowej sprawie brak jest bezpośredniego wpływu na cenę, wpływ ten ma charakter jedynie pośredni, jako dotacja do prowadzonych przez Miasto inwestycji mających służyć realizacji działalności statutowej prowadzonej przez Miasto.

Ad. 2, 3.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego mieszkańcy partycypują w kosztach realizacji projektu tylko w niewielkim stopniu, gdyż poziom ich partycypacji w projekcie waha się od 20% do 30%. Jednak świadczenia Miasta na rzecz mieszkańców będą realizowane w oparciu o umowy cywilnoprawne zawierane z mieszkańcami (co jest warunkiem koniecznym do uznania Miasta za podatnika VAT) oraz otrzymywane od mieszkańców wpłaty będą pozostawały w bezpośrednim związku ze świadczeniami Miasta na rzecz mieszkańców, gdyż brak dokonania takiej wpłaty będzie uznawany za rezygnację z udziału w projekcie. Powyższe stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych, które twierdzą, iż w podobnych stanach faktycznych wpłaty mieszkańców stanowią wynagrodzenie za czynność opodatkowaną, a podstawą opodatkowania jest wówczas otrzymana od uczestnika projektu kwota pomniejszona o VAT naliczony według odpowiedniej stawki-w przedmiotowej sprawie będzie to stawka 23%. Ze względu na fakt, iż wpłata dokonywana jest przez uczestników przed dostawą zestawów grzewczych należy ją traktować jako zaliczkę i opodatkować zgodnie z art. 19a ust. 8 tj. w dacie jej otrzymania. Jednocześnie przekazanie przez Miasto po 5 latach od zakończenia projektu prawa własności zestawów grzewczych na rzecz mieszkańców nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ze względu na opodatkowanie otrzymanej przez Miasto zaliczki.

Ad. 4.

Konsekwencją wynikającą dla Miasta z uznania wpłat mieszkańców za wynagrodzenie z tytułu czynności opodatkowanych VAT, jest prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego w związku z realizowanym projektem. Bez znaczenia pozostaje fakt, że mieszkańcy pokrywają jedynie część wydatków dotyczących projektu. Prawo do odliczenia przez podatnika pełnej kwoty podatku VAT w sytuacji, gdy dokonuje on sprzedaży poniżej poniesionych kosztów, potwierdził przykładowo Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 22 czerwca 2016 r. w sprawie C-267/15 (Gemeente Woerden). Mając na względzie ww. wyrok oraz treść art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Miastu przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu. W przypadku realizacji ww. projektu istnieje bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi skutkującymi powstaniem podatku należnego. Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Spełnione są więc dwa warunki przysługiwania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie pytania nr 2, 3 i 4 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że zgodnie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Obowiązek podatkowy - w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie ust. 8 cyt. artykułu, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Miasto przystąpiło do realizacji projektu mającego na celu poprawienie jakości powietrza na terenie województwa poprzez ograniczenie emisji zanieczyszczeń polegające na modernizacji kotłowni na terenie miasta (zwany dalej projektem). Uczestników wybrano na podstawie zgłoszeń dotyczących budynków mieszkalnych zlokalizowanych na terenie miasta i zakwalifikowano po weryfikacji. Wybrano te budynki, w których wykorzystywane są przestarzałe i nieefektywne kotły grzewcze. W efekcie projektem objęto 29 uczestników Miasto wspólnie z uczestnikami projektu ustaliło zapotrzebowanie na siedem rodzajów kotłów grzewczych, na które Miasto rozpisało przetarg. W ramach projektu planowana jest modernizacja kotłowni w 29 budynkach mieszkalnych połączona ze zmianą nośnika energii z węgla na gaz ziemny albo z wymianą pieca gazowego na nowe piece kondensacyjne o lepszych parametrach i efektywności. Na realizację projektu Miasto otrzymało dofinansowanie w formie dotacji z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej zwany WFOŚ i GW). Kwota dofinansowania wynosi 75% kosztów kwalifikowanych ale nie więcej aniżeli 5 tys. na jednego mieszkańca. W ramach wniosku Gmina zadeklarowała, iż w związku z realizacją zadania będzie podlegać rozliczeniu z urzędem skarbowym, tym samym podatek VAT nie jest kosztem kwalifikowanym w projekcie. Założenie jest takie, że Miasto będzie mogło odliczyć podatek VAT w stosunku do wydatków ponoszonych w ramach projektu.

Z uczestnikami projektu Miasto podpisało umowy na zakup zestawu grzewczego w ramach uczestnictwa w projekcie. W umowie określono prawa i obowiązki stron. Umowy regulują wzajemne zobowiązania finansowe i organizacyjne, związane z montażem i eksploatacją zestawów grzewczych. Uczestnik oświadcza także, że zestaw grzewczy będzie wykorzystywany tylko w celach własnych tj. mieszkalnych uczestnika, nie będzie wykorzystywany do ogrzewania pomieszczeń w ramach działalności gospodarczej. Miasto zobowiązało się do przeprowadzenia wszelkich procedur w ramach zamówień publicznych prowadzących do zakupu zestawu grzewczego przeznaczonego do instalacji u mieszkańca, przeprowadzenie odbioru końcowego, zapewnienia serwisu gwarancyjnego w ciągu 5 lat od daty odbioru końcowego zestawu grzewczego. Mieszkaniec jest zobowiązany z kolei do odbioru zestawu grzewczego, podpisania protokołu odbioru, karty gwarancyjnej, zgłaszania reklamacji bezpośrednio do wykonawcy umowy, przygotowania budynku do instalacji dokonania demontażu dotychczasowego źródła ciepła, dokonania montażu dostarczonego zestawu grzewczego na własny koszt, zapewnienia pierwszego uruchomienia zestawu grzewczego. Dodatkowo w trakcie trwania umowy uczestnik jest zobowiązany do użytkowania zestawu grzewczego zgodnie z jego przeznaczeniem i wytycznymi, zapewnienia wykonywania przeglądów, zapewnienia dostępu do zestawu grzewczego, niedokonywanie jakichkolwiek przeróbek czy zmian w zestawie grzewczym. Mieszkańcowi nie przysługują żadne roszczenia w stosunku do Miasta w przypadku braku zakupu zestawu grzewczego.

Zgodnie z ww. umowami, mieszkańcy, którzy zdecydowali się wziąć udział w projekcie, zostali zobowiązani do wpłaty określonej w umowie kwoty na rzecz Miasta. Ponadto z treści umów wynika, że przez okres trwałości projektu Miasto pozostanie właścicielem zestawów grzewczych, natomiast po upływie tego okresu, prawo własności zostanie przeniesione na poszczególnych mieszkańców, bez dodatkowych opłat. W szczególności umowa stwierdza, iż mieszkaniec ponosi koszty zakupu zestawu grzewczego przekraczające wysokość dotacji przyznanej Miastu w wysokości od 20 do 30% wartości kosztów nowego zestawu grzewczego. Mieszkaniec zobowiązuje się do wpłaty ww. kwoty na rachunek Miasta przed planowaną dostawą zestawu grzewczego na rachunek bankowy. Na przelewie ma wskazać, iż płatność jest tytułem wpłaty na zestaw grzewczy-podać swoje imię, nazwisko i adres. Brak wpłaty uprawnia Miasto do odstąpienia od umowy. Po 5 latach od dostawy zestawu grzewczego (tzw. okres trwałości projektu) następuje automatyczne przeniesienie prawa własności na rzecz uczestnika projektu bez obowiązku składania dodatkowych oświadczeń woli w tym zakresie. Do czasu upływu ww. okresu zestawy grzewcze pozostają własnością Miasta. Projekt będzie realizowany tylko dla tych mieszkańców, z którymi Miasto zawrze umowy i którzy uiszczą ustaloną w umowach kwotę udziału własnego w przeprowadzonej inwestycji. Warunki umowy będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców, o których mowa we wniosku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania Miasta za podatnika podatku VAT w związku z realizacją inwestycji oraz opodatkowania wpłat mieszkańców, ustalenia stawki podatku VAT dla tej czynności i momentu powstania obowiązku podatkowego.

Z uwagi na powołane przepisy należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że fakturą dokumentującą zapłatę jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność (dostawa bądź usługa).

Jak wyżej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

W niniejszej sprawie czynnością jakiej Miasto dokona na rzecz mieszkańców, biorących udział w projekcie, będzie dostawa zestawów grzewczych, na poczet wykonania której Miasto pobiera określoną wpłatę, zgodnie z zawartą z każdym mieszkańcem umową. Jak wskazał Wnioskodawca, mieszkaniec wpłaca określoną w umowie wartość w zamian za udział w projekcie, co dalej oznacza, że zostanie Mu dostarczony określony towar, tj. zestaw grzewczy. W związku z tym, w analizowanej sytuacji wynika bezpośredni związek płatności z otrzymanym przez mieszkańca towarem. Mieszkaniec zawiera umowę cywilnoprawną z Wnioskodawcą, wpłaca na Jego konto określoną kwotę a w zamian za to otrzymuje zestaw grzewczy, w związku z tym po stronie mieszkańca możemy wskazać bezpośrednią korzyść w postaci otrzymanego towaru, który otrzymuje dzięki uczestnictwu w projekcie realizowanym przez Wnioskodawcę.

Należy przy tym zaznaczyć, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako "transakcji odpłatnej" w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

W kontekście ww. okoliczności należy stwierdzić, że wpłaty mieszkańców pozostają w bezpośrednim związku z dostawą realizowaną na rzecz tychże mieszkańców. Wpłaty wnoszone przez mieszkańców nie pozostają "w oderwaniu" od czynności, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę - zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do dostawy zestawu grzewczego na rzecz mieszkańca. Tym samym wpłaty dokonywane przez mieszkańców na podstawie zawartej z Miastem umowy na poczet tej czynności stanowią wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy. Należy więc wskazać, że w odniesieniu do tej czynności Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku VAT w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, ww. czynności, do wykonania których zobowiązał się Wnioskodawca, będą stanowić odpłatną dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jest czynnością podlegającą opodatkowaniu według stawek obowiązujących dla danej czynności.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

W przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego towaru obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku. Zatem, otrzymane wynagrodzenie od mieszkańców na poczet dostawy zestawu grzewczego podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów i usług.

Natomiast, w odniesieniu do momentu powstania obowiązku podatkowego należy wskazać, że Wnioskodawca będzie zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, tj. w dacie otrzymania zaliczki na dostawę zestawów grzewczych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

W swoim stanowisku Wnioskodawca podnosi, że w analizowanej sytuacji nie można uznać go za podatnika podatku VAT, bowiem czynności przez Niego realizowane wykonywane są w ramach zadań własnych, jako organ władzy publicznej, zatem nie można uznać, że dotacja przez Niego otrzyma powinna być uwzględniana w podstawie opodatkowania.

W tym miejscu należy wyraźnie podkreślić, że jak wskazano, w niniejszej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odpłatna dostawa pieców c.o., nie będzie ona stanowiła, tak jak twierdzi Wnioskodawca realizacji zadań własnych Miasta. Jak wskazano, dostawa zestawów grzewczych w ramach zawartych z mieszkańcami umów jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w związku z tym Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do uwzględnienia otrzymanej dotacji w podstawie opodatkowania wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy "podstawą opodatkowania (...) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (...)" przy czym "podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku".

Należy jednak wskazać, że z powołanego art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się również takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanego przez podatnika dofinansowania definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy jest ono udzielane w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dofinansowania o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, dofinansowanie, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dofinansowanie ma, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę towaru lub świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlega opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie wsparcia.

Jeżeli otrzymywane dofinansowanie jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związane z ceną danego świadczenia/danej dostawy (tj. świadczenie/dostawa dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), takie dofinansowanie podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dofinansowanie nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można - i należy - potraktować je jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dofinansowania, które w sposób bezwzględny i bezpośredni jest związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie podlega opodatkowaniu. Dofinansowanie, którego nie można powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, służące pokryciu ogólnych kosztów działalności podatnika w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania i uwzględnienia otrzymanej dotacji w podstawie opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Jak wskazano we wniosku Miasto otrzyma dofinansowanie w formie dotacji do 75% wartości zestawu grzewczego (nie więcej niż 5 000,00 zł na jeden zestaw grzewczy dla mieszkańca) w związku z realizacją inwestycji.

Zatem, przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe na realizację ww. projektu polegającego na dostawie zestawu grzewczego w części w jakiej stanowią dofinansowanie do konkretnego zestawu grzewczego dla danego mieszkańca należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze) mające bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych przez Wnioskodawcę towarów. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane przez Miasto środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na dostawę zestawu grzewczego dla mieszkańca, biorącego udział w projekcie.

Dokonując analizy przedstawionych w złożonym wniosku okoliczności i powołanych przepisów, wskazać należy, że dofinansowanie stanowiące dotację do ceny zakupu zestawu grzewczego ma bezpośredni wpływ na cenę dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru. W konsekwencji, dofinansowanie otrzymane przez Wnioskodawcę na pokrycie części kosztów zakupu zestawu grzewczego stanowi podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc zatem wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem dokonywanych przez Wnioskodawcę dostaw będzie zestaw grzewczy, którego dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, to tą samą stawkę należy zastosować dla otrzymanego dofinansowania do jego zakupu.

Reasumując, niniejsza dotacja zwiększa podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla dostawy, której dotyczy.

W odniesieniu do momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania przez Miasto wskazanej dotacji, należy wskazać że Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania tej kwoty w momencie jej otrzymania, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca powziął również wątpliwość w kwestii opodatkowania przekazania przez Miasto po 5 latach, prawa własności zestawu grzewczego na rzecz mieszkańców za kwotę wniesionego wkładu własnego.

Jak wskazano w opisie sprawy, wraz z upływem 5 lat od zakończenia inwestycji (i okresu trwałości projektu), zestawy grzewcze staną się własnością Mieszkańców, a Wnioskodawca nie pobierze z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia.

W tej sytuacji Miasto nie będzie zobligowane do odrębnego opodatkowania podatkiem VAT przekazania Mieszkańcom własności zestawu grzewczego wraz z upływem 5-letniego okresu od zakończenia inwestycji.

Czynność ta, tj. przekazanie własności zestawów grzewczych, stanowi jedynie końcowy element dostawy realizowanej przez Miasto na rzecz Mieszkańców i nie stanowi w żadnym wypadku odrębnego od ww. czynności świadczenia. Czynność ta - jako element dostawy towarów - jest również objęta wynagrodzeniem należnym Miastu od Mieszkańców, co oznacza, że nie ma ona charakteru nieodpłatnego.

W okresie trwałości projektu możliwość korzystania z zestawu grzewczego zostanie zapewniona w wyniku zawieranych z Mieszkańcami umów. Po okresie trwałości projektu Miasto będzie mogło przekazać zestawy grzewcze na własność Mieszkańcom, zapewniając im tym samym trwałą możliwość korzystania z tych urządzeń. Zamiar ten będą określały umowy zawierane z Mieszkańcami, wskazując wyraźnie, że wraz z upływem 5-letniego okresu od zakończenia inwestycji zestawy grzewcze staną się własnością Mieszkańców. Spoczywający na Wnioskodawcy obowiązek dokonania takiego przekazania własności będzie częścią wszystkich zobowiązań Miasta wynikających z umów zawieranych z Mieszkańcami i dopełni zakres dostawy zestawu grzewczego realizowanej przez Miasto. Należy tu podkreślić, że Miasto dokonywać będzie dostawy zestawów grzewczych na rzecz Mieszkańców, a więc docelowe przekazanie im własności tych zestawów grzewczych jest niezbędnym elementem realizowanej przez Niego czynności.

Podsumowując, mające nastąpić po upływie okresu trwałości projektu (po upływie 5-letniego okresu od zakończenia inwestycji) przekazanie własności zestawu grzewczego stanowi część realizowanej obecnie przez Miasto odpłatnej dostawy towarów. Czynność ta stanowić będzie finalne wykonanie zobowiązania Miasta i jest objęta wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy od Mieszkańców. W konsekwencji, po opodatkowaniu VAT wpłat uzyskanych przez Miasto od Mieszkańców tytułem zapłaty ww. wynagrodzenia, Miasto nie będzie miało obowiązku odrębnie/dodatkowo opodatkować VAT samej czynności przeniesienia własności zestawów grzewczych.

Zatem, Wnioskodawca przedstawił prawidłowe stanowisko w zakresie pytania nr 3.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy - wydatki poniesione z tytułu realizacji zadania wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Reasumując, w analizowanej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1, a wpłaty dokonywane przez mieszkańców biorących udział w projekcie jak również kwota otrzymanej dotacji należy opodatkować 23% stawką podatku VAT. Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie towarów związanych z realizacją zadania.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.