0114-KDIP4.4012.100.2019.2.AKO - Zwolnienie z VAT usług wyceny aktywów alternatywnych spółek inwestycyjnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 14 lutego 2019 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. organu z dnia 26 marca 2019 r. pismem z dnia 28 marca 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych.

Złożony wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. organu nr 0114-KDIP4.4012.100.2019.1.AKO z dnia 26 marca 2019 r. pismem z dnia 28 marca 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, świadczącym usługi polegające m.in. na profesjonalnej wycenie innych podmiotów gospodarczych, w szczególności wycenie aktywów nienotowanych funduszy inwestycyjnych (w tym funduszy inwestycyjnych zamkniętych). Wnioskodawca rozważa rozszerzenie działalności o dokonywanie wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych (ASI).

ASI, zgodnie z art. 8a ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. 2018.1355 tj. z późn. zm.; dalej: ustawa FIZAFI), jest rodzajem alternatywnego funduszu inwestycyjnego (dalej: AFI), innym niż specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty oraz fundusz inwestycyjny zamknięty. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 10a ustawy FIZAFI, przez AFI należy rozumieć instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Działalność ASI jest ściśle regulowana przepisami ustawy FIZAFI. Przede wszystkim ustawowo określona jest zarówno dopuszczalna forma prawna działalności ASI, jak również też model zarządzania samym ASI. Zgodnie z art. 8a ust. 2 ASI może prowadzić działalność wyłącznie w formie:

* spółki kapitałowej, w tym spółki europejskiej

* spółki komandytowej albo spółki komandytowo-akcyjnej, w których jedynym komplementariuszem jest spółka kapitałowa, w tym spółka europejska.

Wybór formy prawnej wpływa na model zarządzania samym ASI. Jeżeli ASI jest prowadzona w formie spółki kapitałowej (w tym europejskiej), zarządzającym ASI jest sama spółka kapitałowa będąca ASI, prowadząca działalność jako wewnętrznie zarządzający ASI. Natomiast w przypadku prowadzenia przez ASI działalności w formie spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, zarządzającym ASI jest spółka kapitałowa, będąca jedynym komplementariuszem ASI.

Inwestorem ASI jest podmiot, który posiada prawa uczestnictwa tej spółki (art. 8c ust. 1 ustawy FIZAFI).

Tak jak każda jednostka wspólnego inwestowania, ASI podlega restrykcjom wyszczególnionym w ustawie FIZAFI. Jednym z obowiązków, jest konieczność dokonywania wycen aktywów będących w posiadaniu ASI. Zgodnie z art. 70h ust. 3 ustawy FIZAFI, czynności wyceny dokonuje zarządzający ASI, przy zapewnieniu niezależności i rzetelności oraz gdy polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika, lub też niezależny podmiot zewnętrzny zapewniający prawidłowe i rzetelne wykonanie wyceny.

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka planuje świadczyć usługi na rzecz ASI jako podmiot zewnętrzny dokonujący ich wyceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych, dokonywane na zlecenie Zarządzającego ASI, będące realizacją ustawowego obowiązku przeprowadzania ich wycen przez Zarządzającego ASI, podlega zwolnieniu podatkowemu z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi polegające na dokonywaniu wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych, będące realizacją ustawowego obowiązku Zarządzającego ASI z art. 70h ust. 1 ustawy FIZAFI, należy klasyfikować jako usługi zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, i jako takie podlegają zwolnieniu podatkowemu przewidzianego w niniejszym przepisie.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepisy ustawy o VAT wprowadzają zatem generalną zasadę opodatkowania świadczenia usług. Ustawa o VAT przewiduje jednakże szereg zwolnień podatkowych, które podatnik powinien za każdym razem brać pod uwagę dokonując interpretacji przepisów pod kątem świadczonej przez siebie usługi.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie podatkowe dla świadczenia usług zarządzania:

Analizując opisane w stanie faktycznym czynności, jakie ma zamiar wykonywać Wnioskodawca, należy zatem rozważyć czy stanowią one usługi zarządzania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT.

W celu właściwej subsumpcji powyższej normy prawnej, w ocenie Wnioskodawcy konieczna jest wykładnia pojęcia "zarządzanie", jak również ustalenie przedmiotowego zakresu stosowania zwol-nienia do świadczenia usług zarzadzania funduszami inwestycyjnymi oraz alternatywnymi fundu-szami inwestycyjnymi.

W ocenie Wnioskodawcy, bezpośrednie odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT do znaczenia pojęcia "zarządzania funduszami oraz alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi" do przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi nakazuje poszukiwać przedmiotowego charakteru zwolnienia w czynnościach jakie podejmują podmioty, zajmujące się zarządzaniem funduszami na podstawie przepisów ustawy o FIZAFI.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o FIZAFI, alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Należy zatem uznać, już na etapie analizy językowej wykładni ASI, że usługi zarządzania funduszami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, obejmują swoim zasięgiem również zarządzanie alternatywnymi spółkami inwestycyjnymi.

Z kolei na mocy art. 8b ust. 1 ustawy o FIZAFI, Zarządzający ASI zarządza alternatywną spółką inwestycyjną, w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem. Przy tym Zarządzającym ASI, w przypadku, kiedy ASI działa jako spółka komandytowa (komandytowo-akcyjna), jest spółka kapitałowa będąca jej jedynym komplementariuszem (art. 8a ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 8b ust. 2 pkt 2 ustawy o FIZAFI). Ustawodawca ograniczył jednocześnie możliwy zakres działalności prowadzonej przez ASI wyłącznie do zbierania aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów, zgodnie z określoną polityką inwestycyjną (art. 8a ust. 3 ustawy o FIZAFI). Z powyższego można zatem wyprowadzić twierdzenie, że ogół czynności podejmowanych przez Zarządzającego ASI (komplementariusza) w stosunku do ASI, nakierowany jest na pozyskiwanie aktywów od inwestorów oraz lokowanie ich w zgodzie z przyjętą polityką inwestycyjną. Działania podejmowane zatem przez Zarządzającego ASI polegają zatem na zarządzaniu spółką inwestycyjną w celu maksymalizacji wyniku finansowego.

Jednym z obowiązków nałożonych przez ustawodawcę na Zarządzającego ASI jest, zgodnie z art. 70h ust. 1 ustawy o FIZAFI, dokonywanie wyceny aktywów ASI oraz ustalanie wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na prawo uczestnictwa, zgodnie z przepisami o rachunkowości, z częstotliwością określoną w regulacjach wewnętrznych ASI, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Realizacja powyższego obowiązku polega zatem na niczym innym, niż na zarządzaniu aktualną wartością aktywów ASI, co stanowi w istocie element polityki zarządzania ryzykiem przedsiębiorstwa - funkcja ostrzegawcza przed nagłym (niekontrolowanym) spadkiem wartości dokonanych inwestycji lub sygnalizowanie wypracowanego dodatniego wyniku finansowego.

Przeprowadzenie wyceny aktywów ASI może co do zasady być dokonywane, w myśl art. 70h ust. 3 ustawy o FIZAFI, przez dwa podmioty:

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wybór podmiotu dokonującego wyceny aktywów ASI powinien zależeć w pierwszej kolejności od kryterium bezstronności oraz fachowości przeprowadzanych wycen. Jednakże w przypadku, kiedy Zarządzający ASI korzysta z usług profesjonalnego podmiotu zewnętrznego, w istocie deleguje na ten podmiot, w zgodzie z obowiązującymi przepisami, część obowiązków jakie Zarządzający ASI jest obowiązany wykonać w stosunku do ASI na tenże podmiot zewnętrzny.

W powyższym układzie dochodzi zatem niejako do stworzenia stosunku "podwykonawstwa" w zakresie zarządzania ASI. Zadania Zarządzającego ASI są wówczas faktycznie wykonywane przez podmiot zewnętrzny, jednakże na zlecenie oraz na rachunek Zarządzającego ASI. Wycena aktywów ASI, dokonywana w przedstawianym układzie, pozostaje zatem w ścisłym związku z ogólnym procesem zarządzania ASI. Dodatkowo nie można wykluczyć sytuacji, kiedy to Zarządzający ASI będzie niejako zmuszony do skorzystania z podmiotu trzeciego, kiedy ten nie będzie mógł spełnić ustawowych przesłanek zachowania niezależności i rzetelności a dodatkowo polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika (art. 70h ust. 3 ustawy FIZAFI).

W ocenie Wnioskodawcy, odmienne traktowanie na gruncie przepisów ustawy o VAT usługi wyceny aktywów ASI dokonywanej przez Zarządzającego ASI oraz tej wykonywanej przez wyspecjalizowany podmiot zewnętrzny, mogłoby prowadzić do przyznania nieuzasadnionej preferencji podatkowej usługom wykonywanym przez Zarządzającego ASI. Taki stan mógłby z kolei doprowadzić do wypaczenia sensu regulacji art. 70h ust. 3 ustawy o FIZAFI, a więc skorzystania przez Zarządzającego ASI z opcji wyceny aktywów ASI możliwie najbardziej bezstronnej i rzetelnej. Jednakże Wnioskodawca podkreśla, że taki stan rzeczy byłby możliwy do zaistnienia tylko wówczas, gdyby doszło do przyznania nieuprawnionej preferencji podatkowej usługom wyceny aktywów ASI wykonywanym przez podmiot nią zarządzający (zwolnienie), względem usług wykonywanych przez niezależnego wyceniającego (brak zwolnienia).

W następnej kolejności Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na dorobek prawodawstwa Unii Europejskiej oraz orzecznictwo TSUE, odnoszące się do prezentowanego zagadnienia.

W wyroku TSUE z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie Abbey National plc i Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise (sygn. C-169/04), który wyznacza kierunek wykładni analizowanego terminu, skład orzekający stwierdził: "Pojęcie "zarządzania" funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG (...) jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. Ponadto w tym samym orzeczeniu TSUE stwierdził, iż pojęcie "zarządzani[a) specjalnymi funduszami powierniczymi (zarządzania funduszami powierniczymi]", o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami". Chociaż przedmiotowy wyrok dotyczył czynności wykonywanych na bazie Dyrektywy UCITS, to zdaniem Spółki możliwe jest analogiczne zastosowanie jego tez do czynności wykonywanych na podstawie Dyrektywy ZAFI.

Wobec powyższego, wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT należy dokonać w oparciu o prawo wspólnotowe. Polska ustawa FIZAFI, w zakresie regulacji dotyczącej AFI (w tym ASI), ma swoje podstawy w Dyrektywie ZAFI, która jest dyrektywą harmonizującą zasady działania instytucji i podmiotów wspólnego inwestowania innych niż objętych dyrektywą UCITS. W tym kontekście należy zauważyć, iż definicja zarządzania AFI została zawarta w art. 4 ust. 1 lit. w i oznacza wykonywanie przynajmniej funkcji w zakresie zarządzania portfelem, o których mowa w pkt 1 lit. a lub b) załącznika I, na rzecz jednego lub większej liczby AFI. Jednocześnie Załącznik nr I Dyrektywy ZAFI, jako usługi zarządzania wymienia:

1. Minimalny zakres funkcji w zakresie zarządzania inwestycyjnego, które musi wykonywać ZAFI, zarządzając AFI:

2. Inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI:

ii. zapytania klientów;

iii. wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe;

iv. monitorowanie przestrzegania uregulowań;

v. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów;

vi. podział dochodu;

vii. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów;

viii. ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw;

ix. przechowywanie ksiąg;

Przedmiotowa definicja wymaga dokładniejszej analizy, w celu właściwego odczytania kryjącej się za nią normy prawnej. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż w definicji zarządzania zawartej w Dyrektywie ZAFI występuje sformułowanie przynajmniej. Internetowy słownik języka polskiego definiuje powyższy wyraz następująco: partykuła wyznaczająca minimalny, możliwy do zaakceptowania przez mówiącego zakres czegoś (źródło: https://sjp.pwn.pl/szukaj /przynajmniej.html). Tym samym, definicja przedstawiona w art. 4 ust. 1 lit. w nie określa dokładnie co należy rozumieć przez zarządzanie (jak w przypadku definicji równościowej), lecz wyznacza minimalny zakres czynności, które muszą zaistnieć, aby można było mówić o zarządzaniu. Powyższe nie wyklucza, iż pojęcie zarządzania może obejmować więcej składowych niż określone bezpośrednio w art. 4 ust. 1 lit. w Dyrektywy ZAFI.

W przypadku omawianej definicji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. w Dyrektywy ZAFI, aby można było mówić o zarządzaniu, zarządzający AFI musi wykonywać co najmniej zarządzanie portfelami inwestycyjnymi lub zarządzanie ryzykiem (portfela - dot. Wnioskodawcy) (pkt 1 lit. a lub b załącznika I Dyrektywy ZAFI), przy czym zakres definicji nie przeciwstawia się obejmowaniu dodatkowych rodzajów czynności. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że Dyrektywa ZAFI, wskazuje w Załączniku I pkt 2 omawiane dodatkowe czynności, które zarządzający AFI może wykonywać w trakciew toku zarządzania (angielska wersja Dyrektywy ZAFI - in the course of collective management). Zgodnie z pkt 2 lit. a pkt iii, jedną z takich czynności jest administrowanie w zakresie wyceny i wyznaczania ceny w tym zeznania podatkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa konstrukcja przepisów wskazuje, że wymienione w załączniku czynności administrowania, mieszczą się w pojęciu zarządzania. Punkt 2 Załącznika I Dyrektywy ZAFI zawiera zwrot w trakcie wspólnego zarządzania AFI. Przedmiotowy zwrot odnosi się zatem bezpośrednio do terminu zarządzanie. Należy ponownie podkreślić, iż definicja zarzadzania w art. 4 ust. 1 lit. w Dyrektywy ZAFI ustanawia wyłącznie minimalny zakres czynności składających się na zarządzanie. Natomiast inne czynności, które są uznawane za części składowe zarządzania, zostały wymienione w Załączniku nr I Dyrektywy ZAFI.

Powyższy wynik wykładni literalnej ma także swoje odzwierciedlenie w wykładni celowościowej art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie ATP PensionService A/S przeciwko Skatteministeriet (sygn. C-464/12) wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki ów przepis się wpisuje, celów oraz struktury tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje.

Natomiast samo ratio legis omawianego przepisu zostało wyjaśnione przez TSUE w tym samym wyroku: celem zwolnienia transakcji związanych z zarządzaniem specjalnymi funduszami inwestycyjnymi jest między innymi ułatwienie inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, oraz że objęte tym zwolnieniem są transakcje, które są właściwe dla działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.

Na podstawie art. 70h ustawy FIZAFI, podmiot zarządzający ASI ma obowiązek dokonywać wyceny aktywów netto posiadanych przez ASI oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa. Jednocześnie, wprost jest określone, że wycenę może dokonać podmiot inny niż sam zarządzający, jeżeli jest niezależny, oraz zapewni prawidłowe i rzetelne wykonanie usług. Nie ulega zatem wątpliwości, iż usługi wyceny są immanentną częścią prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zarządzania ASI. Należy uznać, że czynności wyceny aktywów spółki są warunkiem koniecznym prowadzenia działalności inwestycyjnej w formie ASI, a więc bez wątpienia składają się na zakres pojęciowy "zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym", którym zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o FIZAFI jest Alternatywna Spółka Inwestycyjna (w podobnym tonie wypowiedział się TSUE we wcześniej przywołanym wyroku z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04).

Zdaniem Wnioskodawcy, celem oraz intencją prawodawcy unijnego było objęcie przedmiotowym zwolnieniem wszelkich usług, które są istotne dla prowadzenia działalności w zakresie zarządzania ASI. Jeżeli zarówno krajowa ustawa FIZAFI jak i unijna Dyrektywa ZAFI nakładają obowiązek dokonywania stosownej wyceny aktywów ASI, to niewątpliwie jest to istotna czynność z punktu widzenia prowadzenia działalności w zakresie zarządzania ASI, a w konsekwencji jedna ze składowych pojęcia zarządzania. W konsekwencji czynność wyceny aktywów, jako jeden z obligatoryjnych elementów zarządzania ASI, w ocenie Wnioskodawcy powinna korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT.

Podsumowując, skoro Spółka będzie świadczyć usługi na zlecenie Zarządzającego ASI, polegające na wykonaniu profesjonalnej wyceny aktywów ASI, to usługi te jako usługi zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym, będą korzystały ze zwolnienia podatkowego z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT. Należy stwierdzić, że zarówno rezultat wykładni językowej (literalnej) jak i wykładni celowościowej nakazują zakwalifikować przedmiotowe usługi do składowej czynności zarządzania w rozumieniu Dyrektywy ZAFI. Dodatkowo, mając na uwadze wyrok TSUE z dnia 4 maja 2006 r. (sygn. C-169/04), nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu zwolnienia, pomimo wykonywania omawianych czynności przez profesjonalny podmiot trzeci, jakim jest Wnioskodawca. Biorąc pod uwagę przedstawioną powyżej wykładnię przepisów ustawy o VAT, Ustawy FIZAFI, oraz Dyrektywy ZAFI, należy stwierdzić, iż odmienne traktowanie świadczenia usług wyceny aktywów ASI, dokonywane przez Zarządzającego ASI, od tych wykonywanych przez niezależnego wyceniającego, prowadziłoby do przyznania nieuzasadnionej preferencji podatkowej usługom wyceny aktywów przez Zarządzającego ASI. Taka okoliczność byłaby nie do pogodzenia szczególnie z art. 70h ust. 3 ustawy o FIZAFI, który obliguje Zarządzającego ASI do wyznaczenia podmiotu trzeciego w celu dokonania wyceny aktywów ASI, w sytuacji gdyby ten pierwszy nie był w stanie zapewnić "niezależności oraz rzetelności przeprowadzenia przedmiotowej wyceny oraz polityka wynagrodzeń ograniczała występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast według art. 146aa ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

Na podstawie ust. 15 powołanego przepisu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 41, nie mają zastosowania do:

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa rozszerzenie prowadzonej działalności o dokonywanie wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych (ASI). Spółka planuje świadczyć usługi na rzecz ASI jako podmiot zewnętrzny dokonujący ich wyceny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do świadczenia usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych, dokonywanych na zlecenie Zarządzającego ASI.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy usługi zarządzania dotyczą m.in. funduszy inwestycyjnych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Działalność funduszy inwestycyjnych jest regulowana przepisami ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1355, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o funduszach inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Jak stanowi ust. 4 powołanego artykułu, fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

Według art. 8a ust. 1 ww. ustawy, alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym, innym niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2. Wyłącznym przedmiotem działalności alternatywnej spółki inwestycyjnej, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną (ust. 3 cyt. artykułu).

Na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzający ASI zarządza alternatywną spółką inwestycyjną, w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem.

Zarządzającym ASI może być - w myśl ust. 2 ww. artykułu - wyłącznie:

Zgodnie z art. 70a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzającym ASI może być wyłącznie spółka kapitałowa, o której mowa w art. 8b ust. 2, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności określonej w art. 70e ust. 1 (zezwolenie na wykonywanie działalności przez zarządzającego ASI).

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, na warunkach określonych w rozdziale 3, w przypadku zarządzania portfelami inwestycyjnymi o niskiej wartości, spółka kapitałowa, o której mowa w art. 8b ust. 2, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać działalność określoną w art. 70e ust. 1 jako zarządzający ASI bez zezwolenia Komisji, po uzyskaniu wpisu do rejestru zarządzających ASI.

Ponadto, w myśl art. 70e ust. 1 i 2 ww. ustawy, przedmiotem działalności zarządzającego ASI może być wyłącznie zarządzanie alternatywną spółką inwestycyjną, w tym wprowadzanie tej spółki do obrotu, oraz, z zastrzeżeniem ust. 2, zarządzanie unijnym AFI, w tym wprowadzanie tych AFI do obrotu. Zarządzanie unijnym AFI może być przedmiotem działalności wyłącznie zewnętrznie zarządzającego ASI, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności przez zarządzającego ASI.

Stosownie do art. 70g ust. 1 ww. ustawy, zarządzający ASI może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, z uwzględnieniem art. 75-82 rozporządzenia 231/2013, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez tego zarządzającego.

Wskazać należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE - państwa członkowskie zwalniają transakcje: zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Zarówno w przepisach krajowych, jak i przepisach unijnych brak jest definicji "zarządzania". Dyrektywa 2006/112/WE nie definiuje pojęcia "zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi".

Na wstępie należy rozróżnić usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi od usług zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Usługi zarządzania w zależności od tego czy dotyczą funduszy inwestycyjnych czy alternatywnych funduszy inwestycyjnych podlegają odrębnym regulacjom prawnym na gruncie przepisów unijnych i krajowych, które odmiennie określają zakres pojęcia "zarządzania" w obu ww. przypadkach, co przenosi się na sposób ich opodatkowania podatkiem VAT. Należy bowiem zauważyć, że pojęcie "zarządzania" funduszami jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwo członkowskie (wyrok TSUE w sprawie C-169/04).

Definiując pojęcie "zarządzania" można odwoływać się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.Urz.UE.L Nr 302, s. 32, z późn. zm.), jednakże, tylko w przypadku usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Na mocy art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II. Zgodnie z treścią załącznika II: funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem to funkcje obejmujące:

* zarządzanie inwestycjami,

* administrację:

* wprowadzanie do obrotu.

-

Pojęcie zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi powinno być analizowane w oparciu o przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz. U.UE.L Nr 174, s. 1, z późn. zm.) (tzw. Dyrektywa ZAFI) oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że Dyrektywa ZAFI odnosi się do zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, tj. zarządzających wszelkimi typami funduszy, które nie są objęte ww. Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE.

Na podstawie pkt 1 załącznika I do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE, minimalny zakres funkcji w zakresie zarządzania inwestycyjnego, które musi wykonywać ZAFI, zarządzając AFI:

Według pkt 2 ww. załącznika I do powołanej Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE, inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI:

ii. zapytania klientów;

iii. wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe;

iv. monitorowanie przestrzegania uregulowań;

v. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów;

vi. podział dochodu;

vii. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów;

viii. ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw;

ix. przechowywanie ksiąg;

W dokonaniu interpretacji pojęcia zarządzania w sposób zgodny z celami Dyrektywy VAT pomocne są orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert SA (BBL) v. Państwo Belgijskie), definiującym ww. pojęcie zarządzania, Rzecznik Generalny podkreślił: "Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągnąć go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze". Zdaniem pełnomocnika "transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez szóstą dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi VAT".

Doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abbey National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs & Excise), w którym Trybunał podkreślił, że jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, że pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli - gdy oceniać je globalnie - tworzą one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Trybunał zaznaczył też, że: "odnosząc się do usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczonych przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, należy najpierw zaznaczyć, że tak jak w przypadku transakcji zwolnionych z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, zarządzanie funduszami powierniczymi, o których mowa w pkt 6 tego artykułu, jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług". W uzasadnieniu TSUE podkreślił, że aby móc zakwalifikować transakcje w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jako zwolnione od podatku na mocy art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w pkt 6. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnianie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie.

Natomiast przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w orzeczeniu z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie C 275/11 (GfBk Gesellschaft für Börsenkommunikation mbH), była kwestia możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług doradczych świadczonych przez GfBk na rzecz funduszu inwestycyjnego. Trybunał podkreślił konieczność szerokiego interpretowania pojęcia czynności "zarządzania specjalnym funduszem inwestycyjnym" i stwierdził: "okoliczność, że usługi doradcze i informacyjne nie zostały wymienione w załączniku II do dyrektywy 85/611 zmienionej dyrektywą 2001/107, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu ich do kategorii specyficznych usług objętych zakresem czynności "zarządzania" specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy (...). Fakt, iż usługi doradcze i informacyjne świadczone przez osobę trzecią nie wiążą się z dokonaniem zmian w sytuacji prawnej lub finansowej funduszu również nie stoi na przeszkodzie objęciu ich pojęciem "zarządzania" specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d".

W wyroku tym Trybunał wyjaśnił, że na pojęcie zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi składa się wiele czynności, muszą one stanowić odrębną całość i być istotne dla procesu zarządzania takim funduszem.

Z uwagi na fakt, że pojęcie "zarządzania" funduszami inwestycyjnymi przewidziane w powołanym powyżej art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, powinno więc być zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, a jego treści nie można zmienić.

Zgodnie z orzecznictwem TSUE pojęcie "zarządzania" może obejmować różne odrębne usługi np. usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy (wyrok C-169/04) czy też usługi doradztwa inwestycyjnego (wyrok C-275/11). Warunkiem aby korzystały ze zwolnienia jest, aby usługi te spełniały szczególne i istotne funkcje zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi.

Zgodnie z treścią załącznika nr II do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (UCITS) funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem to zarządzanie inwestycjami, administracja - w tym m.in. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe) oraz wprowadzanie do obrotu. Należy jednakże zauważyć, że do zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, tj. zarządzających wszelkimi typami funduszy, które nie są objęte ww. Dyrektywą UCITS, zastosowanie znajduje wspomniana wyżej Dyrektywa ZAFI. Jak wynika z art. 4 ust. 1 lit. w cyt. Dyrektywy ZAFI, "zarządzanie AFI" oznacza wykonywanie przynajmniej funkcji w zakresie zarządzania portfelem, o których mowa w pkt 1 lit. a lub b) załącznika I, na rzecz jednego lub większej liczby AFI. Przy czym minimalny zakres funkcji zarządzania to określony w tym załączniku to:

* zarządzanie portfelami inwestycyjnymi;

* zarządzanie ryzykiem.

Podobne uregulowania zawarto w ustawie o funduszach inwestycyjnych. W myśl przepisów tej ustawy, zarządzający zarządza alternatywną spółką inwestycyjną (która jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym), w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem (art. 8b ust. 1 i art. 8a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych).

Mając na uwadze, że przepisy ustawy o VAT wprost wskazują, że zwolnienie dla czynności zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi powinno być rozumiane zgodnie z przepisami o zarządzaniu tymi funduszami - wykonywane przez Wnioskodawcę czynności należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ww. Dyrektywy ZAFI oraz ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Na konieczność dokonania analizy pojęcia zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w oparciu o ww. przepisy ustawy i Dyrektywy ZAFI wskazał również WSA w wyroku z dnia 18 lipca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 3563/17.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności, które planuje wykonywać Wnioskodawca nie będą spełniały szczególnych i istotnych funkcji z zakresu zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym (w tym również alternatywną spółką inwestycyjną) jakimi są zarządzanie portfelem inwestycyjnym lub zarządzanie ryzykiem. W świetle Dyrektywy ZAFI zarządzanie portfelami inwestycyjnymi lub zarządzanie ryzykiem stanowią elementy kluczowe do zdefiniowania czynności zarządzania.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca, polegające na wycenie wartości aktywów alternatywnych spółek inwestycyjnych, nie będą stanowiły usług zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym, ponieważ opisany we wniosku zakres planowanych czynności nie będzie obejmował zarządzania portfelami inwestycyjnymi lub zarządzania ryzykiem, usługi te nie będą też obejmowały podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu czy na rzecz ASI lub ZASI. Co prawda Wnioskodawca wskazał, że wycena aktywów stanowi element zarządzania ryzykiem przedsiębiorstwa, zauważyć jednak należy, że nie przesądza to, że tym zarzadzaniem jest. Dokonywana przez Spółkę wycena dopiero będzie wykorzystywana w procesie zarządzania portfelem lub zarządzania ryzykiem, co nie oznacza, że stanowi te czynności. Dlatego też nie można się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, że czynność wyceny aktywów powinna korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą polegały na dostarczaniu eksperckiej wiedzy w zakresie wyceny co przy braku pełnienia funkcji w zakresie zarządzania portfelem lub zarządzania ryzykiem, o których mowa w pkt 1 lit. a lub b) załącznika I Dyrektywy ZAFI nie pozwala uznać tych świadczeń za usługi zarządzania ASI w rozumieniu tej Dyrektywy.

Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mogą być uznane za usługi zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i w konsekwencji nie będą podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl