0114-KDIP4-3.4012.50.2019.3.RK - VAT od wywłaszczenia gruntu rolnika.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 24 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone 30 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia gruntu niezabudowanego w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia gruntu niezabudowanego w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 24 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone 30 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT. Oboje z żoną nie prowadzą działalności gospodarczej. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali umową o dożywocie w dniu 5 grudnia 2003 r. W listopadzie 2007 r. Wnioskodawca zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej. W skład gospodarstwa rolnego wchodzą działki leśne 1 i 2, które nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej i nie kupowano żadnych produktów objętych opodatkowaniem od towarów i usług. Działki te nie były zabudowane i nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Nie dokonano na nich żadnych zmian. Otrzymane działki leśne od rodziców nie miały być odsprzedawane, ani nie było celem Wnioskodawcy i jego żony wykorzystanie ich w inny sposób.

Na podstawie decyzji z dnia 12 sierpnia 2019 r. znak (...) działki zostały podzielone i ich znaczne części wywłaszczone pod budowę drogi (...). Wszczęto postępowanie odszkodowawcze na ww. działki. Procedura odszkodowawcza jest w toku. Nie ponoszono żadnych nakładów i nie dokonywano zakupu towarów objętych podatkiem VAT. Żona Wnioskodawcy jest współwłaścicielem lasu, który otrzymała umową o dożywocie. Nie jest ona podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że działki nr 1 i 2 zostały podzielone i wydano decyzję Nr 11/2019 z dnia 12 sierpnia 2019 r. o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej przez (...) i plan zagospodarowania terenu na wniosek (...).

W załączniku: ksero zawiadomienia dotyczące sprawy z dnia 13 sierpnia 2019 r. (...) wszczął z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia odszkodowania za wykonanie na działkach 1 i 2 oraz 3 podziału i przeznaczenie tych działek pod budowę drogi (...). W załączniku: ksero zawiadomienia o wszczęciu postępowania odszkodowawczego termin realizacji 31 marca 2020 r.

Wnioskodawca wskazuje, że jest stroną poszkodowaną, zmuszoną do przekazania działek z rygorem natychmiastowej wykonalności. Działki zostały podzielone na mniejsze części, nie licząc się z interesami Wnioskodawcy. Częściowo przeznaczone pod budowę (...) znacznie straciły na wartości. Od dnia wydania decyzji 12 sierpnia 2019 r. i natychmiastowego wejścia ekipy budowlanej na działki Wnioskodawca ponosi straty, gdyż zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej na działce 3. Istniejący las na działce 1 i 2 został wycięty i zabrany przez wykonawcę drogi (...), w tym przypadku też Wnioskodawca został znowu poszkodowany. Odprowadzenie podatku od towarów i usług jeśli Wnioskodawca będzie do tego zobowiązany prawnie, będzie dla Wnioskodawcy kolejną stratą.

Ponieważ Wnioskodawca nie ma rozdzielności prawnej to zaistniała sytuacja dotyczy również żony Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w momencie otrzymania odszkodowania za wywłaszczone działki leśne (las) Wnioskodawca będzie miał obowiązek podatkowy?

2. Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku dostawy wywłaszczonych działek leśnych za odszkodowaniem?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie było celem Wnioskodawcy, ani żony Wnioskodawcy sprzedaż działek leśnych, prowadzenie w lesie działalności rolniczej. Otrzymany las stanowił własność osobistą. Wnioskodawca uważa, że brak jest podstaw do uznania, że transakcja (odszkodowanie) powinno być opodatkowane. Na podstawie decyzji (...) z dnia 12 sierpnia 2019 r. działki zostały wywłaszczone, podzielone na części i przeznaczone pod budowę drogi (...) i zabrane z rygorem natychmiastowej wykonalności bez możliwości odwołania się od decyzji. Za działki będzie wypłacone odszkodowanie przewidywany termin realizacji 31 marca 2020 r.

Las Wnioskodawca otrzymał umową o dożywocie, nie ponosił żadnych nakładów i nie dokonywał zakupów objętych podatkiem od towarów i usług, a wywłaszczenie Wnioskodawcy jest dużą stratą. Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku za odszkodowanie za las, czyli działki 1 obręb (...) Wnioskodawca powinien być zwolniony od podatku za otrzymane w przyszłości odszkodowanie za działki leśne. Wnioskodawca nigdy nie miał zamiaru sprzedaży tych działek, a wywłaszczenie (odebranie wbrew woli Wnioskodawcy) jest dla niego stratą i wypłacone odszkodowanie nie pokryje tej straty. Wnioskodawca nie ma możliwości kupienia podobnego lasu w tym rejonie. (...) nie jest w stanie naprawić wyrządzonej Wnioskodawcy krzywdy, gdyż tylko zwrot podobnego lasu może Wnioskodawcę zadowolić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą 2006/112/WE", państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku ustawy dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego).

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy - Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Gospodarstwo rolne otrzymał wraz z żoną, umową o dożywocie w dniu 5 grudnia 2003 r. W listopadzie 2007 r. zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej. W skład gospodarstwa rolnego wchodzą działki leśne 1 i 2, które nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej i nie kupowano żadnych produktów objętych opodatkowaniem od towarów i usług. Działki te nie były zabudowane i nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Nie dokonano na nich żadnych zmian. Otrzymane działki leśne od rodziców nie miały być odsprzedawane, ani nie było celem Wnioskodawcy i jego żony wykorzystanie ich w inny sposób.

Na podstawie decyzji Nr 11/2019 z dnia 12 sierpnia 2019 r. znak (...) działki zostały podzielone i ich znaczne części wywłaszczone pod budowę drogi (...). Wszczęto postępowanie odszkodowawcze na ww. działki. Procedura odszkodowawcza jest w toku.

Wnioskodawca wskazał, że działki 1 i 2 zostały podzielone i wydano decyzję z dnia 12 sierpnia 2019 r. o zezwolenie na realizację inwestycji drogowej przez (...) i plan zagospodarowania terenu na wniosek (...).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy transakcja wywłaszczenia działek nr 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy o VAT, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że dostawa działek leśnych, których Wnioskodawca jest współwłaścicielem, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to nie można uznać, że przy dokonywaniu zbycia (wywłaszczenia) działek nr 1 i 2. Wnioskodawca działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Okoliczności sprawy wskazują bowiem, że działki nr 1 i 2 nie były zabudowane. Nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ww. działki, Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca podejmował aktywne działania w celu sprzedaży przedmiotowych działek. Działki nr 1 i 2 zostały na podstawie decyzji wywłaszczone i przeznaczone na realizację inwestycji drogowej. Wobec powyższych okoliczności, należy uznać, że zbycie przedmiotowych działek leśnych nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym, Wnioskodawca dokonując zbycia swojego udziału w działkach leśnych nr 1 i 2 za odszkodowanie nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, będzie jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem z tytułu otrzymanego odszkodowania u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy.

W związku z rozstrzygnięciem w zakresie pytania nr 1, że zbycie działek leśnych nr 1 i 2 nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw, aby rozstrzygać pytanie nr 2 wniosku w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT dostawy wywłaszczonych działek leśnych za odszkodowaniem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy tj. braku opodatkowania podatkiem VAT zbycia przez Wnioskodawcę działek nr 1 i 2. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z tym, a także z uwagi na treść art. 14b § 3 ww. ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ponadto, wskazać należy, że w zakresie pytania dotyczącego zwolnienia od podatku dostawy wywłaszczonych działek leśnych przez żonę Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.