0114-KDIP4-3.4012.205.2020.2.RK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktury dokumentującej nabycie pojazdów samochodowych bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu i po jej zakończeniu sprzedanych leasingobiorcom.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2020 r. (doręczone w dniu 8 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktury dokumentującej nabycie pojazdów samochodowych bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu i po jej zakończeniu sprzedanych leasingobiorcom - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2020 r. (doręczone w dniu 8 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktury dokumentującej nabycie pojazdów samochodowych bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu i po jej zakończeniu sprzedanych leasingobiorcom.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) w Polsce. Przedmiot działalności Spółki w kontekście niniejszego wniosku zgłoszony do Krajowego Rejestru Sądowego stanowi leasing finansowy (PKD 6491 Z). Spółka zawiera z leasingobiorcami umowy leasingu stanowiącego leasing finansowy dla celów rachunkowych i leasing operacyjny dla celów podatkowych. Przedmiotem umów leasingu są pojazdy samochodowe zdefiniowane w art. 2 pkt 34 ustawy VAT jako pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony i niezaliczające się do pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy VAT. Spółka nabywa wyżej wymienione pojazdy samochodowe na własność. Umowy leasingu przewidują opcję wykupu przedmiotu leasingu po jej zakończeniu i Spółka dokonuje sprzedaży pojazdów samochodowych z przeniesieniem prawa własności na rzecz leasingobiorców, którzy byli stroną umów leasingu.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe samochody są wykorzystywane zgodnie z umową zawartą z kontrahentem jedynie w celach leasingu.

Firma ze względu na krótką historie prowadzenia biznesu leasingowego nie dysponuje samochodami poleasingowymi jak również samochodami z windykacji, co wyklucza możliwość używania samochodów do celów prywatnych przez pracowników. Ponadto istnieje w firmie regulamin wykluczający użytkowanie pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością (celów prywatnych) - zagwarantowano zabezpieczenie przed dostępem do samochodów poleasingowych i windykacyjnych przez pracowników. Jeśli nastąpi zdarzenie posiadania przez podatnika samochodów poleasingowych i windykacyjnych, wtedy zostanie wyznaczona osoba z prawem dostępu do kluczyków, sprawdzany będzie przebieg samochodu, samochód zostanie przekazany profesjonalnej firmie do sprzedaży, pracownicy są poinformowani że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystywania pojazdu samochodowego do użytku prywatnego (również użytku prywatnego pracowników). Podatnik nie posiada samochodów poleasingowych ani windykacyjnych, co gwarantuje brak możliwości ich użytkowania w jakimkolwiek celu, ponieważ ich fizycznie nie posiada, nie może ich użytkować.

Zgodnie z warunkami umowy, po zakończeniu umowy leasingu korzystający ma prawo do zakupienia leasingowanego pojazdu na zasadach określonych w umowie, ponieważ działalność leasingowa jest prowadzona przez podatnika od stosunkowo niedługiego czasu nie doszło jeszcze do zakończenia jakiejkolwiek umowy leasingu i wykupu samochodów. Samochody wykupywane przez klientów nie będą wracały do podatnika firmy Wnioskodawcy, która wystawi fakturę za sprzedaż samochodu i na tej podstawie już jako właściciel kontrahent po zapłaceniu faktury będzie korzystał z samochodu.

Wnioskodawca używa samochodów będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, jedynie w celu oddania w użytkowanie pojazdów i ich sprzedaży, co jest przedmiotem jego działalności, więc korzysta z prawa wynikającego z art. 86a ust. 5 ustawy VAT, nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego na podstawie faktury dokumentującej nabycie na własność pojazdów samochodowych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu i po jej zakończeniu sprzedanych leasingobiorcom?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego na podstawie faktury dokumentującej nabycie na własność pojazdów samochodowych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu i po jej zakończeniu sprzedanych leasingobiorcom na podstawie art. 86a ust. 5 ustawy VAT: Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany". Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych". Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów. Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy.

Stosownie do treści art. 86a ust. 7 ustawy - ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Przedmiot działalności Spółki w kontekście niniejszego wniosku zgłoszony do Krajowego Rejestru Sądowego stanowi leasing finansowy (PKD 6491 Z). Spółka zawiera z leasingobiorcami umowy leasingu stanowiącego leasing finansowy dla celów rachunkowych i leasing operacyjny dla celów podatkowych. Przedmiotem umów leasingu są pojazdy samochodowe zdefiniowane w art. 2 pkt 34 ustawy VAT jako pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony i niezaliczające się do pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy VAT. Spółka nabywa wyżej wymienione pojazdy samochodowe na własność. Umowy leasingu przewidują opcję wykupu przedmiotu leasingu po jej zakończeniu i Spółka dokonuje sprzedaży pojazdów samochodowych z przeniesieni prawa własności na rzecz leasingobiorców, którzy byli stroną umów leasingu. Przedmiotowe samochody są wykorzystywane zgodnie z umową zawartą z kontrahentem jedynie w celach leasingu.

Firma ze względu na krótką historie prowadzenia biznesu leasingowego nie dysponuje samochodami poleasingowymi jak również samochodami z windykacji, co wyklucza możliwość używania samochodów do celów prywatnych przez pracowników. Ponadto istnieje w firmie regulamin wykluczający użytkowanie pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością (celów prywatnych) - zagwarantowano zabezpieczenie przed dostępem do samochodów poleasingowych i windykacyjnych przez pracowników. Jeśli nastąpi zdarzenie posiadania przez podatnika samochodów poleasingowych i windykacyjnych, wtedy zostanie wyznaczona osoba z prawem dostępu do kluczyków, sprawdzany będzie przebieg samochodu, samochód zostanie przekazany profesjonalnej firmie do sprzedaży, pracownicy są poinformowani że działanie sprzeczne z regulaminem będzie skutkowało nałożeniem kary wynikającej z odpowiedzialności porządkowej na podstawie Kodeksu Pracy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystywania pojazdu samochodowego do użytku prywatnego (również użytku prywatnego pracowników). Podatnik nie posiada samochodów poleasingowych ani windykacyjnych, co gwarantuje brak możliwości ich użytkowania w jakimkolwiek celu, ponieważ ich fizycznie nie posiada, nie może ich użytkować.

Zgodnie z warunkami umowy, po zakończeniu umowy leasingu korzystający ma prawo do zakupienia leasingowanego pojazdu na zasadach określonych w umowie, ponieważ działalność leasingowa jest prowadzona przez podatnika od stosunkowo niedługiego czasu nie doszło jeszcze do zakończenia jakiejkolwiek umowy leasingu i wykupu samochodów. Samochody wykupywane przez klientów nie będą wracały do podatnika firmy Wnioskodawcy, która wystawi fakturę za sprzedaż samochodu i na tej podstawie już jako właściciel kontrahent po zapłaceniu faktury będzie korzystał z samochodu.

Wnioskodawca używa samochodów będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, jedynie w celu oddania w użytkowanie pojazdów i ich sprzedaży, co jest przedmiotem jego działalności, więc korzysta z prawa wynikającego z art. 86a ust. 5 ustawy VAT, nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego na podstawie faktury dokumentującej nabycie na własność pojazdów samochodowych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu i po jej zakończeniu sprzedanych leasingobiorcom.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przepisów mających zastosowanie w sprawie prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie na własność pojazdów samochodowych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, zgodnie z art. 86 ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy. Jak wynika z opisu sprawy samochody o których mowa we wniosku, są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy leasingu, a po jej zakończeniu leasingobiorca ma możliwość wykupienia pojazdu. Leasingowane samochody są wykorzystywane jedynie w celach leasingu, jak wskazał Wnioskodawca, Spółka nie posiada samochodów poleasingowych, które mogłyby być wykorzystywane w celach innych niż działalność gospodarcza. Zatem zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktury nabycia pojazdów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu, gdyż pojazdy wskazane we wniosku będą przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy leasingu.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.