0114-KDIP4-3.4012.147.2020.4.EK - Brak opodatkowania zbycia działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 14 maja 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 27 kwietnia 2020 r. (skutecznie doręczone 7 maja 2020 r.) oraz pismem z dnia 24 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 20 maja 2020 r. (skutecznie doręczone 20 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia działki niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia działki niezabudowanej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 14 maja 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 27 kwietnia 2020 r. (skutecznie doręczone 7 maja 2020 r.) oraz pismem z dnia 24 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 20 maja 2020 r. (skutecznie doręczone 20 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży nieruchomości. Działka jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem "R - grunty orne", natomiast w Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej przeznaczenie to - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Teren w skład którego wchodzi przedmiotowa działka od lat 70-tych XX w. był wyłączną własnością ojca Wnioskodawcy, który uprawiał tam sad. Po śmierci ojca Wnioskodawcy w 1997 r., na podstawie postanowienia z (...) roku o stwierdzeniu nabycia spadku 1/2 prawa własności gruntu nabyła żona zmarłego - matka Wnioskodawcy oraz 1/2 sam Wnioskodawca jako małoletni. Pełnoletni wówczas brat Wnioskodawcy został pominięty ponieważ na podstawie ówczesnych przepisów, jako osoba nie będąca rolnikiem nie mógł dziedziczyć ziemi rolnej.

Na podstawie ww. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia (...) roku, Wnioskodawca łącznie ze swoja matką odziedziczyli w równych częściach (po 1/2) teren, na który składało się:

* 15 działek budowlanych (w tym wyżej wymieniona) zgodnie MPZP,

* jedna działka drogowa zgodnie z MPZP,

* jedna działka przeznaczona pod docelowe rozwiązania komunikacyjne - zgodnie MPZP,

* jedna działka, nie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP) będąca łąką.

Na przestrzeni ponad 20 lat, Wnioskodawca łącznie ze swoja matką (w tym reprezentującą Wnioskodawcę jako małoletniego) zbyli 10 działek budowlanych. Środki uzyskiwane z tych sprzedaży przeznaczane były w zasadniczej części na uzupełnienie domowego budżetu związanego z utrzymaniem rodziny po śmierci ojca Wnioskodawcy oraz na cele osobiste w tym na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy (zakup mieszkania). Ostatnia sprzedaż miała miejsce w 2019 r., środki ze sprzedaży zostały przekazane matce Wnioskodawcy, która utrzymuje się z niewielkiej emerytury, w celu poprawy jej trudnej sytuacji materialnej.

W 2014 r. matka Wnioskodawcy, ze względu na swój podeszły wiek, w drodze darowizny przekazała Wnioskodawcy 1/2 prawa własności pozostałych działek. Wnioskodawca nie czerpie żadnych pożytków z racji posiadania tych działek. Od całości posiadanych gruntów uiszcza podatek rolny.

Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych szczególnych działań mających na celu uatrakcyjnienie ww. działek np. poprzez uzbrojenie terenu, dokonanie dalszego podziału na mniejsze działki, wydzielenie dróg itp. Obejmuje to w szczególności działkę nr 1.

Wnioskodawca nie planuje też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Rozważa jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą obrotu nieruchomościami.

Środki ze sprzedaży wymienionej na wstępie działki nr 1 Wnioskodawca planuje przeznaczyć na utrzymanie swojej rodziny, w szczególności urodzonego w styczniu 2020 r. dziecka. Dodatkowo Wnioskodawca planuje przeznaczyć środki finansowe na sfinansowanie leczenia, albowiem od lat (nieprzerwanie od 2012 r.) cierpi na chorobę nieuleczalną - reumatoidalne zapalenie stawów. Jest to choroba autoimmunologiczna, która atakuje zdrowe stawy, ścięgna, mięśnie i tkanki miękkie, doprowadzając do stanów zwyrodnieniowych, trwałego kalectwa i śmierci. W skutek dobrego leczenia można zahamować rozwój choroby. Dotychczasowe klasyczne leczenie, które Wnioskodawca stosuje od początku choroby jest nieskuteczne. Nadzieją dla Wnioskodawcy jest nowoczesne leczenie biologiczne, które jest bardzo skutecznym sposobem leczenia RZS. Niestety leczenie biologiczne jest bardzo drogie (przez co w skrajnie ograniczonym zakresie refundowane przez NFZ) i może trwać nawet dwa lata. Leczenie finansowane z NFZ nie jest wystarczające. Wiele lekarstw oraz zabiegów płatne jest przez Wnioskodawcę w 100%, stanowi to znaczne obciążenie budżetu domowego.

Wnioskodawca jest zatrudniony na pełen etat na podstawie umowy o pracę, co jest jego głównym źródłem utrzymania.

Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkiwał w latach 2005 - 2014, a które obecnie wynajmuje osobie fizycznej. Posiada również prawo własności do lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkiwał w latach 2014 - 2018. Obecnie także je wynajmuje osobie fizycznej. W obu przypadkach rozlicza się z Urzędem Skarbowym w formie ryczałtu. Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkuje w mieszkaniu należącym do majątku osobistego żony Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zbycie opisywanego w stanie faktycznym gruntu (działka nr 1) stanowi transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem będzie to zarząd własnym majątkiem (a konkretniej wyzbywanie się części własnego majątku), który nie będzie mieścił się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Powyższa transakcja pozostawać będzie poza systemem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu. Ażeby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 powoływanej powyżej ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi implementację postanowień przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2007 r. Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10), cyt.:

"Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

W analizowanej sprawie, jak wskazano w opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie podejmować profesjonalnych czynności marketingowych oraz sam nie będzie działać tak jak profesjonalni (zawodowi) pośrednicy obrotu nieruchomościami. Nie będzie podejmować "aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE", o których mowa w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10).

Wnioskodawca, w razie konieczności, rozważa jedynie ewentualne powierzenie sprzedaży ww. działki biuru obrotu nieruchomościami.

W myśl zatem przytaczanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika podatku od wartości dodanej (podatnika podatku od towarów i usług), albowiem czynność ta dokonywana jest w ramach zarządu własnym majątkiem prywatnym. W tym miejscu wskazać również należy, iż powyższe zostało potwierdzone poprzez bogatą linię orzeczniczą sądów administracyjnych. W powyższej kwestii, vide chociażby:

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 773/17),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 1643/15),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2015 r. (sygn. akt I FSK 1455/14),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. akt I FSK 1077/14),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 811/13),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2015 r. (sygn. akt I FSK 931/14),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11),

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13),

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Z powyższych orzeczeń jednoznacznie wynika, że nie można uznać za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług transakcji, w sytuacji, w której osoba fizyczna dokonuje sprzedaży gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby fizycznej. Sądy jednoznacznie podkreślają, iż fakt pojedynczych, czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca, zaś zarówno podział nieruchomości, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym. Dopiero działanie tak jak podmiot profesjonalny (handlowiec) przesądza, iż czynność opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w licznych Interpretacjach Indywidualnych przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów, spośród których wskazać należy:

* Interpretację Indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2017 r. (znak: IPPP1/4512-966/15-4/17/S/k.c.),

* Interpretację Indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 listopada 2017 r. (znak: 0114-KDIP1-3.4012.397.2017.1.ISK),

* Interpretację Indywidualną Ministra Finansów z dnia 2 lutego 2016 r. (znak: ITPP2/4512-1158/15/AJ).

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Wnioskodawcę nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jedynie w sytuacji, kiedy podmiot podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, może mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego, treści powołanych przepisów oraz treści powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz sądów administracyjnych, jak również Interpretacji Indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów (bądź Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) prowadzi do stwierdzenia, iż Wnioskodawca nie zamierza prowadzić aktywnych działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

W związku z tym należy uznać, że sprzedaż działki nr 1 nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca nie będzie podatnikiem tego podatku z tytułu wykonania tej czynności. Całokształt okoliczności transakcji opisanej w stanie faktycznym wskazuje, że sprzedaż będzie przejawem realizacji przysługującego Wnioskodawcy prawa zarządu majątkiem osobistym, a do czynności mieszczących się w ramach tego zarządu przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

U Wnioskodawcy nie będzie również powstawał przychód, o którym mowa w postanowieniach art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku do chodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), albowiem zbycie następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Ponadto z treści orzeczeń z dnia 15 września 2011 r. Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć, wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Natomiast liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży działki o nr 1. Działka jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem "R - grunty orne", natomiast w Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej przeznaczenie to - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Teren w skład którego wchodzi przedmiotowa działka od lat 70-tych XX w. był wyłączną własnością ojca Wnioskodawcy, który uprawiał tam sad. Po śmierci ojca Wnioskodawcy w 1997 r., na podstawie postanowienia z dnia 26 listopada 1997 r. o stwierdzeniu nabycia spadku 1/2 prawa własności gruntu nabyła żona zmarłego - matka Wnioskodawcy oraz 1/2 sam Wnioskodawca jako małoletni.

Na podstawie ww. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 26 listopada 1997 r., Wnioskodawca łącznie ze swoja matką odziedziczyli w równych częściach (po 1/2) teren, na który składało się:

* 15 działek budowlanych (w tym wyżej wymieniona) zgodnie MPZP,

* jedna działka drogowa zgodnie z MPZP,

* jedna działka przeznaczona pod docelowe rozwiązania komunikacyjne - zgodnie MPZP,

* jedna działka, nie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP) będąca łąką.

Na przestrzeni ponad 20 lat, Wnioskodawca łącznie ze swoja matką (w tym reprezentującą Wnioskodawcę jako małoletniego) zbyli 10 działek budowlanych. Środki uzyskiwane z tych sprzedaży przeznaczane były w zasadniczej części na uzupełnienie domowego budżetu związanego z utrzymaniem rodziny po śmierci ojca Wnioskodawcy oraz na cele osobiste w tym na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy (zakup mieszkania). Ostatnia sprzedaż miała miejsce w 2019 r., środki ze sprzedaży zostały przekazane matce Wnioskodawcy.

W 2014 r. matka Wnioskodawcy, ze względu na swój podeszły wiek, w drodze darowizny przekazała Wnioskodawcy 1/2 prawa własności pozostałych działek. Wnioskodawca nie czerpie żadnych pożytków z racji posiadania tych działek. Od całości posiadanych gruntów uiszcza podatek rolny. Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych szczególnych działań mających na celu uatrakcyjnienie ww. działek np. poprzez uzbrojenie terenu, dokonanie dalszego podziału na mniejsze działki, wydzielenie dróg itp. Obejmuje to w szczególności działkę nr 1. Wnioskodawca nie planuje też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Rozważa jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą obrotu nieruchomościami.

Środki ze sprzedaży wymienionej na wstępie działki nr 1 Wnioskodawca planuje przeznaczyć na utrzymanie swojej rodziny. Dodatkowo Wnioskodawca planuje przeznaczyć środki finansowe na sfinansowanie własnego leczenia. Wnioskodawca jest zatrudniony na pełen etat na podstawie umowy o pracę, co jest jego głównym źródłem utrzymania. Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkiwał w latach 2005 - 2014, a które obecnie wynajmuje osobie fizycznej. Posiada również prawo własności do lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkiwał w latach 2014 - 2018. Obecnie także je wynajmuje osobie fizycznej. W obu przypadkach rozlicza się z Urzędem Skarbowym w formie ryczałtu. Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkuje w mieszkaniu należącym do majątku osobistego żony Wnioskodawcy.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż niezabudowanej działki o nr 1 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii, prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje przez np. podniesienie wartości działki wskutek poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu tej nieruchomości.

Odnosząc się zatem do kwestii opodatkowania planowanej dostawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył nieruchomości w drodze darowizny od matki i spadkobrania po ojcu. Nabycie nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, lecz w celu zaspokojenia własnych potrzeb osobistych. Wnioskodawca, nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej a działka nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w działalności gospodarczej ani w inny sposób użytkowana. Ponadto dokonując sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawca nie będzie podejmować żadnych czynności mających na celu podniesienie wartości działki, czy też zachęcenia potencjalnych nabywców do ich zakupu. Wnioskodawca nie planuje też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Rozważa jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą obrotu nieruchomościami. Uzyskane środki finansowe ze sprzedaży, Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na utrzymanie swojej rodziny, oraz na sfinansowanie własnego leczenia.

Analiza przedmiotowej sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki niezabudowanej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy dokonywaniu sprzedaży Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie aktywność Wnioskodawcy, nie będzie wykraczać poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem dokonując sprzedaży wskazanej działki, Wnioskodawca nie zaangażuje środków podobnych do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. Wnioskodawca dokonując dostawy działki, nie wykaże aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podsumowując, planowana sprzedaż działki niezabudowanej o nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działał w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.