0114-KDIP4-2.4012.30.2019.3.AS - Korekta podatku naliczonego w związku z ulgą na złe długi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 stycznia 2020 r. (doręczone 28 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy o VAT oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy o VAT oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 stycznia 2020 r. (doręczone 28 stycznia 2020 r.)

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: Spółka) oraz jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka w przyszłości będzie zobowiązana do zapłaty należności przysługującej innemu podmiotowi wobec Spółki (dalej: Wierzyciel) na podstawie faktury z tytułu zakupu towarów/usług.

Wnioskodawca planuje zapłacić za zobowiązanie poprzez wystawienie weksla własnego zupełnego, którego wartość stanowić będzie wymaganą kwotę należności. Wystawieniu i wręczeniu weksla własnego przez Wnioskodawcę Wierzycielowi będzie towarzyszyło zgodne poświadczenie Stron co do jego funkcji, tj. umowa Stron, że następuje odnowienie zobowiązania na podstawie art. 506 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy, wystawienie weksla własnego zupełnego stanowić będzie przyrzeczenie zapłaty sumy pieniężnej z odroczonym terminem płatności, natomiast przekazanie weksla Wierzycielowi będzie miało na celu wygaszenie zobowiązania z tytułu zapłaty ceny z wynikającej wierzytelności, przysługującej Wierzycielowi wobec Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie na rzecz Wierzyciela zapłaty wynikającej z wierzytelności przez wręczenie Wierzycielowi weksla własnego Spółki, będzie tożsame z uregulowaniem należności z tytułu zakupu towarów/usług i w wyniku tego nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku VAT, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie na rzecz Wierzyciela zapłaty wynikającej z wierzytelności przez wręczenie Wierzycielowi weksla własnego Spółki, będzie równoznaczne z uregulowaniem należności i w wyniku tego nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z kolei w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z treścią art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2).

Wskazany wyżej przepis art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nakłada na podatnika obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w konkretnych sytuacjach. Ustawa o VAT nie zawiera w swej treści definicji "uregulowania" należności wynikającej z faktury. Co więcej, art. 89a ust. 1a ustawy o VAT wskazuje zasady rozliczenia podatku od nieściągalnych wierzytelności. Treść przepisu wskazuje, że "nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie". Zgodnie z powyższym, uregulowanie należności obejmuje takie zaspokojenie wierzyciela, które powoduje wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie tego zobowiązania może nastąpić w dowolny sposób, dopuszczalny przez prawo i uzgodniony przez strony.

Zgodnie z treścią ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe, weksel potwierdza istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Funkcja płatnicza weksla sensu largo polega na regulowaniu zobowiązań płatniczych przez wręczenie weksla w miejsce zapłaty z tytułu zawartych transakcji gospodarczych. Natomiast funkcja płatnicza weksla sensu stricto polega na wykorzystywaniu go w celu umarzania zobowiązań (Prawo wekslowe. Komentarz, M. Czarnecki, L. Bagińska, 2018).

Zgodnie z powyższym, w przypadku zakupu towarów bądź usług strony mogą zgodnie potwierdzić płatniczą funkcję wydania weksla jako czynności regulującej zapłatę. Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie takiego weksla będzie równoznaczne z "uregulowaniem" należności. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2015 r. (sygn. IBPP2/4512-243/15/IK), gdzie organ stwierdził, że "wręczenie weksla własnego zgodnie z poświadczeniem stron co do jego funkcji, jest formą uregulowania zobowiązania handlowego. Wierzytelność z tytułu należności handlowej przestaje istnieć, a w jej miejsce powstaje zobowiązanie wekslowe."

W związku z tym i zgodnie z art. 506 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie). W razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek. W ocenie Wnioskodawcy, zawarcie umowy polegającej na przyjęciu zapłaty wekslem przez Wierzyciela stanowić będzie odnowienie, a tym samym moment wręczenia weksla własnego (wprowadzenie go do obrotu gospodarczego) będzie momentem zaspokojenia wierzyciela z pierwotnej wierzytelności - wierzytelność wynikająca z należności handlowej przestaje istnieć, a w ramach odnowienia powstaje zobowiązanie wekslowe Wnioskodawcy wobec Wierzyciela.

Wygaśnięcie zobowiązania pierwotnego równoznaczne jest z uregulowaniem należności, gdyż moment wystawienia i wręczenia weksla własnego Wierzycielowi przez Wnioskodawcę oznacza zaspokojenie Wierzyciela w ramach przysługujących mu wierzytelności z faktur. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 sierpnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.338.2018.1.MT), gdzie stwierdził, że "wygaśnięcie poprzedniego zobowiązania jest równoznaczne z uregulowaniem należności, gdyż wystawienie weksla powoduje, że wierzyciel zostaje zaspokojony, tak jakby otrzymał stosowną zapłatę. Zapłata za fakturę wekslem własnym oznacza umorzenie zobowiązania handlowego wynikającego z tej faktury i powstanie zobowiązania finansowego z weksla."

Podobnie, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 czerwca 2018 r. (sygn. I FSK 1112/16) stwierdził, że " (...) ograniczanie pojęcie otrzymania należności jedynie do zapłaty w formie pieniężnej mocno ograniczałoby obrót gospodarczy, wyłączając możliwość regulowania zobowiązań, poprzez użycie innych niż pieniądz, prawnie dopuszczalnych instrumentów prawno-ekonomicznych. Otrzymanie należności powinno koncentrować się wokół kwestii wygaśnięcia zobowiązania, pomijając formę, w jakiej nastąpi spełnienie świadczenia, zaś wystawienie weksla powoduje bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy w przyszłości."

W związku z powyższym, zapłata wekslem własnym za zakupione towary/usługi stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca wystawiając - w terminie wskazanym w art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, tj. w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze - weksel własny, nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z danej faktury, w rozumieniu art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Tutejszy organ informuje, że z dniem 23 stycznia 2020 r. obowiązuje nowy tekst ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.