0114-KDIP4-2.4012.287.2020.2.AA - Odliczanie VAT od wydatków związanych z użytkowaniem kampera.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.) uzupełnionym w dniu 9 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 3 września 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków związanych z użytkowaniem kampera - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od wydatków związanych z użytkowaniem kampera.

Wniosek uzupełniony został w dniu 9 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 3 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy spółki cywilnej to autorzy dwóch książek podróżniczych. Powołali spółkę między innymi po to, aby wydać i sprzedawać własne książki. Pierwsza książka (...) wydana przez (...) s.c. w (...) r. pod ISBN: (...), opowiada o 13 latach podróży ww. małżeństwa do Ameryki Południowej i Hiszpanii. Książka ukazała się pod honorowym patronatem Ambasady (...) w Polsce i Prezydenta Miasta (...). Miała swoją premierę podczas (...) w (...). Druga książka (...) wydana przez (...) w (...) r. pod nr ISBN: (...), opowiada o dzieciństwie córki autorów w podróży. To 300 stronicowy album ze zdjęciami, mapami, scenariuszami podróży i wskazówkami praktycznymi, który opowiada o siedmiu wybranych podróżach, które odbyli z córką w ciągu pierwszych 5 lat jej życia, odkąd skończyła siedem miesięcy: do Nowej Zelandii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Malty, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Japonii. Książka ukazała się pod honorowym patronatem Prezydenta Miasta (...) i (...) oraz patronatem medialnym Radia (...), (...) i miesięcznika (...). Miała swoją premierę podczas (...) w (...) r. w (...).

Wnioskodawcy, małżeństwo podróżników, prowadzą bloga podróżniczego (...), kanały w mediach społecznościowych (...), wystąpienia i prelekcje na festiwalach podróżniczych w całej Polsce, w domach kultury, bibliotekach, muzeach, szkołach, a ostatnio w postaci prelekcji (...) online na swoich kanałach, a także na zaproszenie innych podróżników czy instytucji. Promują tym samym swoje książki i księgarnię podróżniczo-językową, którą prowadzą stacjonarnie w (...), a także w Internecie (...). Za niektóre prelekcje pobierają wynagrodzenie. Są zapraszani do radia (...) i do telewizji (...).

Czas pandemii COVID-19 na świecie i w Polsce był dla Wnioskodawców momentem zwrotnym. Odwołano wszelkie festiwale, na których planowali wystąpić, byli zmuszeni zrezygnować z podróży, a swoją działalność przenieśli do Internetu. Jednocześnie, niejako przewidując kierunek, w którym podąży polska turystyka, podjęli decyzję o kupnie kampera. Znali ten sposób podróżowania, bowiem praktykowali go już niejednokrotnie podczas swoich podróży do USA, Kanady, Japonii, gdzie taki sposób podróżowania jest niezwykle popularny. Postanowili zatem, że kolejne 5 lat spędzą na podróżowaniu kamperem po Europie i pisaniu książki/poradnika na ten temat. Będą blogować, prowadzić relacje z trasy w mediach społecznościowych i zbierać materiał do kolejnej książki, w której opiszą infrastrukturę i kempingi w Europie (w planach jest minimum 10 tras, od południa Europy - Włochy, Hiszpania, przez Europę Zachodnią - Niemcy, Francja, Szwajcaria, aż po północ - Szkocja, Skandynawia, a następnie ściana wschodnia - Litwa, Łotwa i Bałkany - Bośnia i Hercegowina i Albania). Kamper będzie zatem ich domem i przenośnym biurem, narzędziem do prowadzenia ww. działalności.

W czasach postoju i powrotu do Polski będzie on odpłatnie wypożyczany osobom z (...), tak aby zbilansować wydatki związane z jego kupnem i ubezpieczeniem. Spółka sporządzi regulamin najmu, będzie wystawiać faktury lub paragony za najem.

Obie formy działania będą miały charakter i cel zarobkowy. Najem to zarobek bezpośredni i krótkoterminowy, zaś podróżowanie wspólników w kamperze, choć może się wydawać wypoczynkiem, to zarobek niebezpośredni (fotografia, tworzenie filmów, promowanie działalności podróżników w Internecie, sprzedaż ich książek, promocja i zdalna obsługa księgarni internetowej) i długofalowy (docelowo napisanie nowej książki i zyski z niej). Kamper będzie oklejony w emblematy i logo spółki, jego zakup finansowany będzie z leasingu operacyjnego.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Faktury dotyczące zakupu towarów i usług będących przedmiotem zapytania wystawione będą na: (...) s.c.

3. Kamper będzie wykorzystywany do realizacji czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

4. Dopuszczalna masa całkowita kampera wynosi zgodnie z dowodem rejestracyjnym 3,5 tony.

5. Kamper nie jest pojazdem zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1-3.

6. Kamper będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone będzie wykorzystanie kampera do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i będzie prowadzona szczegółowa ewidencja przebiegu pojazdu.

7. Kamper został zgłoszony do urzędu skarbowego na druku VAT-26 w dn. 11 sierpnia 2020 r.

8. Zostały określone zasady użytkowania kampera w postaci regulaminu, załączonego do wniosku.

9. Sposób wykorzystania pojazdu określony w regulaminie i potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą poprzez każdorazową ewidencję przejechanych kilometrów i celu podróży zgodnego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

10. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Pojazd nie będzie mógł być wykorzystany do użytku prywatnego z uwagi na regulamin i ewidencję kilometrów (wraz z celem przejazdu zgodnym z działalnością gospodarczą spółki), przez wspólników spółki cywilnej. Zgodnie z zakresem działalności Spółki, pojazd będzie także przedmiotem odpłatnego najmu.

11. Nadzór w postaci ewidencji przejazdów i porównania jej z rzeczywistym przebiegiem pojazdu realizowany będzie przez wspólników spółki cywilnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy użytkowanie kampera na podstawie umowy leasingu w sposób i na warunkach opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym uprawnia Spółkę do pełnego (100%) odliczenia VAT naliczonego, wykazanego w fakturach dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa oraz wszelkich innych kosztów bieżącej eksploatacji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka będzie mieć prawo do odliczenia 100% podatku VAT wykazanego w fakturach dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa i wydatków związanych z eksploatacją pojazdu specjalnego typu kamper. Bowiem, mimo że pojazd, o którym mowa nie jest żadnym z pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy, to będzie dla niego prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, a Wnioskodawca złoży właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację o tym pojeździe na formularzu VAT-26, czyli spełni wszystkie wymogi określone prawem w celu możliwości odliczenia 100% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) (dalej: "ustawa" lub "ustawa o VAT"), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zaznacza się, że użycie w art. 86a ust. 5 ustawy, wyrazu "wyłącznie" wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed jej dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wspólnicy spółki cywilnej to autorzy dwóch książek podróżniczych. Powołali spółkę między innymi po to, aby wydać i sprzedawać własne książki. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi bloga podróżniczego, kanały w mediach społecznościowych, wystąpienia i prelekcje na festiwalach podróżniczych w całej Polsce, w domach kultury, bibliotekach, muzeach, szkołach, a ostatnio w postaci prelekcji (...) online na swoich kanałach, a także na zaproszenie innych podróżników czy instytucji.

Wnioskodawca podjął decyzję o kupnie kampera, aby kolejne 5 lat spędzić na podróżowaniu kamperem po Europie i pisaniu książki/poradnika na ten temat. Wspólnicy będą blogować, prowadzić relacje z trasy w mediach społecznościowych i zbierać materiał do kolejnej książki, w której opiszą infrastrukturę i kempingi w Europie. Kamper będzie zatem ich domem i przenośnym biurem, narzędziem do prowadzenia ww. działalności.

W czasach postoju i powrotu do Polski kamper będzie odpłatnie wypożyczany osobom z (...). Spółka sporządzi regulamin najmu, będzie wystawiać faktury lub paragony za najem. Faktury dotyczące zakupu towarów i usług związanych z użytkowaniem kampera wystawione będą na: (...) s.c. Kamper będzie wykorzystywany do realizacji czynności opodatkowanych podatkiem o towarów i usług.

Dopuszczalna masa całkowita kampera wynosi zgodnie z dowodem rejestracyjnym 3,5 tony. Kamper nie jest pojazdem zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1-3. Kamper będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone będzie wykorzystanie kampera do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, będzie również prowadzona szczegółowa ewidencja przebiegu pojazdu. Kamper został zgłoszony do urzędu skarbowego na druku VAT-26 w dn. 11 sierpnia 2020 r.

Zostały określone zasady użytkowania kampera w postaci regulaminu. Sposób wykorzystania pojazdu określony w regulaminie i potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą poprzez każdorazową ewidencję przejechanych kilometrów i celu podróży zgodnego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Pojazd nie będzie mógł być wykorzystany do użytku prywatnego z uwagi na regulamin i ewidencję kilometrów (wraz z celem przejazdu zgodnym z działalnością gospodarczą spółki), przez wspólników spółki cywilnej. Nadzór w postaci ewidencji przejazdów i porównania jej z rzeczywistym przebiegiem pojazdu realizowany będzie przez wspólników spółki cywilnej.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy użytkowanie kampera na podstawie umowy leasingu w sposób i na warunkach opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym uprawnia Spółkę do pełnego (100%) odliczenia VAT naliczonego, wykazanego w fakturach dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa oraz wszelkich innych kosztów bieżącej eksploatacji.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania podatku VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również - określony w art. 86 ust. 12 ustawy - wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanego we wniosku kampera, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że jest on wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Wnioskodawcy) i tym samym Spółka nie nabędzie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od rat leasingowych, zakupu paliwa oraz wszelkich innych kosztów bieżącej eksploatacji. Spółka wskazała, że złożyła informację VAT-26, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy. Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu. Ewidencja ta, łącznie z określonym przez Spółkę regulaminem korzystania z samochodu, nie będzie jednak wykluczać użycia tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 86a ust. 4 ustawy.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że Wspólnicy spędzą kolejne 5 lat na podróżowaniu kamperem po Europie i pisaniu książki/poradnika na ten temat. Będą blogować, prowadzić relacje z trasy w mediach społecznościowych i zbierać materiał do kolejnej książki, w której opiszą infrastrukturę i kempingi w Europie. W czasach postoju i powrotu do Polski będzie on odpłatnie wypożyczany osobom z (...). Jak wskazuje Wnioskodawca wykluczone będzie wykorzystanie kampera do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i będzie prowadzona szczegółowa ewidencja przebiegu pojazdu. Ponadto zostały określone zasady użytkowania kampera w postaci regulaminu. Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca użycie kampera do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą ma być wykluczone poprzez każdorazową ewidencję przejechanych kilometrów i celu podróży zgodnego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nadzór w postaci ewidencji przejazdów i porównania jej z rzeczywistym przebiegiem pojazdu realizowany będzie przez Wspólników spółki cywilnej.

Zdaniem tut. Organu, opisany powyżej sposób wykorzystania i wprowadzony przez Spółkę sposób kontrolowania nie będzie w wystarczający sposób potwierdzać, że kamper użytkowany przez Wspólników będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Należy bowiem zauważyć, że sam charakter wykorzystania pojazdu co do zasady pozwala Wspólnikom na potencjalne wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienią tego wprowadzone procedury wewnętrzne w celu wyeliminowania użycia kampera do celów prywatnych. Takie wewnętrzne procedury nie mogą dawać gwarancji, że kamper nie zostanie użyty do celów prywatnych.

Podkreślenia wymaga, że prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tyt. Użytkowania pojazdów samochodowych stanowi odstępstwo od zasady określonej w art. 86a ust. 1 ustawy i wymaga wypełnienia przesłanek określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a także pełnej kontroli ich spełnienia, co oznaczać będzie wykluczenie (nie tylko ograniczenie) użytku prywatnego.

Wskazać należy, że wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu używania samochodów wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Nie można obiektywnie uznać wykorzystywania kampera wyłącznie do celów działalności gospodarczej jedynie dlatego, że Spółka wprowadziła dodatkowe rozwiązania, które umożliwiają kontrolę wykorzystania kampera. Kontrola wykorzystania wprowadzona przez Wnioskodawcę w żaden sposób nie może być uznana za skuteczną i zabezpieczającą przed wykorzystaniem kampera do celów prywatnych. Regulamin wprowadzony przez Wnioskodawcę nie jest w stanie w rzeczywistości wyeliminować wykorzystania kampera do celów prywatnych z uwagi na jego dostępność przez cały okres podróży oraz zadaniowy charakter prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, dla Wspólników jest to zapewne jedyny dostępny samochód, z którego mogą korzystać w trakcie podróży.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia kampera do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Mimo, że prowadzona będzie ewidencja przebiegu pojazdu to jednak użytkowanie kampera w sposób opisany we wniosku powoduje bezpośrednią dostępność tego pojazdu na potrzeby korzystających z niego osób. Zatem, należy stwierdzić, że niewykluczone jest, że Wspólnicy mogą również w trakcie podróży załatwiać swoje prywatne sprawy z wykorzystaniem tego samochodu. Jak wskazuje sam Wnioskodawca, w trakcie podróży kamper będzie dla Wnioskodawcy zarówno domem, jak i przenośnym biurem. W związku z czym sposób użytkowania ww. pojazdu pozwala Wspólnikom, na potencjalne wykorzystanie kampera do celów prywatnych. Dostępność kampera podczas przebywania w podróży sprawia, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym wykorzystania kampera wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, na podstawie których przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wskazują na wykluczenie użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zatem jak już wskazano, gdy istnieje możliwość, nawet potencjalna, wykorzystywania kampera do użytku osobistego, nie można uznać, że Wnioskodawca stworzył mechanizmy i wprowadził zasady eliminujące wykorzystywanie pojazdów do innych celów niż działalność gospodarcza. Użycie kampera do celów osobistych, uznaje się za wykorzystywanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wskazane przez Wnioskodawcę zasady, które wprowadził zgodnie z opisem sprawy nie zmieniają faktu, że kamper będzie służył do celów "mieszanych", tj. do celów działalności gospodarczej i jednocześnie innych niemieszczących się w tej kategorii, co wyklucza pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami.

Wobec powyższego wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady (tj. regulamin, uzupełnianie danych w ewidencji przebiegu pojazdu) nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tych pojazdów, tym samym planowane przez Wnioskodawcę działania nie zabezpieczają odpowiednio i nie wykluczają użycia samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26, skoro bowiem - jak wyżej stwierdzono - kamper nie będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia informacji VAT-26. Na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie nie może wpłynąć również planowane na czas postoju i powrotu do Polski wynajmowanie samochodów na podstawie umów najmu, ponieważ samochód aby został uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej powinien być przez cały okres użytkowania wykorzystywany wyłącznie do tej działalności. Jeśli przez jakiś okres czasu pozostaje oddany w najem a następnie będzie użytkowany przez Wspólników, którzy chociażby potencjalnie mogą użyć te samochody do celów prywatnych nie można uznać, że samochody będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącej wydatków związanych z zakupem paliwa, rat leasingowych oraz wszelkich innych kosztów bieżącej eksploatacji przedmiotowego kampera, którego dotyczy pytanie, gdyż pojazd ten nie spełnia warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od ww. wydatków dotyczących przedmiotowego kampera.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.