0114-KDIP4-1.4012.336.2020.1.MK - Sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników warsztatu terapii zajęciowej a VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatu Terapii Zajęciowej - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatu Terapii Zajęciowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Warsztat Terapii Zajęciowej (dalej WTZ) został utworzony przez (...) Ośrodek Pomocy Społecznej w (...) w (...) i w takiej formie funkcjonował do 31 grudnia 2019 r. Z dniem 1 stycznia 2020 r., na mocy uchwały Rady Miejskiej w (...), stał się jednostką organizacyjną funkcjonującą w formie jednostki budżetowej Gminy. Gmina jest aktualnie jednostką prowadzącą Warsztat zgodnie z zapisami Rozporządzenia w sprawie Warsztatów Terapii Zajęciowej i Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana, a w szczególności wykonuje zadania własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej, a także zadania z zakresu właściwości powiatu. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT wspólnie ze swoimi jednostkami budżetowymi. Warsztat Terapii Zajęciowej w (...) działa na podstawie: - Uchwały (...) w sprawie utworzenia Warsztatu Terapii Zajęciowej w (...) oraz nadania mu statutu, - Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1172, poz. 1495, poz. 1696) - Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587), - Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, poz. 1309, poz. 1571), - Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, poz. 1622, poz. 1649), - Umowy nr (...) z dnia (...) 2020 r. zawartej pomiędzy Powiatem a Gminą określającej warunki funkcjonowania i zasady finansowania działalności Warsztatu Terapii Zajęciowej, - Regulaminu organizacyjnego zatwierdzonego przez Burmistrza Gminy. Działalność Warsztatu jest finansowana ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, samorządu powiatowego oraz Gminy. Warsztat stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym, niezdolnym do podjęcia pracy, możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskiwania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. WTZ to jedna z podstawowych form aktywności wspomagająca proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych. Działalność Warsztatu nie ma charakteru zarobkowego (§ 10 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej), a jednym z elementów prowadzonej terapii, jest wytwarzanie wyrobów, głównie dekoracyjnych, między innymi stroików, kartek okolicznościowych, obrazów, ozdób ceramicznych, itp. Wyroby te Warsztat planuje sprzedawać na kiermaszach i w swojej siedzibie.

Zgodnie z § 10 pkt 2 przytoczonego Rozporządzenia dochody ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu, w ramach realizowanego programu terapii, przeznacza się w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z ich integracją społeczną. Uzyskane kwoty nie mogą być przeznaczone na zakup materiałów do terapii, czy pokrycie bieżących kosztów działalności. Na zakup materiałów do terapii, z których m.in. wytwarzane są owe wyroby, Warsztat przeznacza kwoty ze środków PFRON. Wytworzone wyroby mają znikomą wartość ekonomiczną. Ich zakup możliwy będzie w ograniczonym zakresie tj. w siedzibie Warsztatu lub na kiermaszach. Prezentacje tych wyrobów mają służyć głównie kreowaniu pozytywnego wizerunku osób z niepełnosprawnością intelektualną, pokazywaniu efektów terapii i zachęcaniu do udziału w terapii osób jeszcze niezaktywizowanych społecznie. Sprzedaż tych wyrobów nie naruszy warunków konkurencji na rynku. Warsztat nie będzie prowadził sprzedaży na zasadach rynkowych, a wytworzone towary/usługi nie będą miały dla nabywców realnej wartości ekonomicznej, jedynie wartość symboliczną bądź sentymentalną. Wg Wnioskodawcy nie zostanie również spełniony warunek bezpośredniego związku pomiędzy dostawą zakupionego towaru, a odpłatnością za niego. Zakup prac wytworzonych przez uczestników będzie jedynie formą udzielenia pomocy, polegającą na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych Warsztatu. Warto zaznaczyć, że próby zbycia wykonanych prac staną się jedną z form rehabilitacji uczestników Warsztatu, która będzie dla nich dodatkową motywacją. Będą kojarzyć pracę z możliwością wyjścia do kina czy wyjazdu na wycieczkę. Z tytułu nabycia materiałów do terapii Jednostka nie dokonuje żadnych odliczeń podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż produktów wytworzonych przez uczestników Warsztaty Terapii Zajęciowej (osób z niepełnosprawnością intelektualną) w ramach realizowanego programu rehabilitacji i terapii podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prac powstałych podczas prowadzonej rehabilitacji i terapii uczestników WTZ nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl artykułu 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sprawie Gmina nie powinna być uznana za podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedając przedmioty wytworzone w ramach terapii zajęciowej, Warsztat nie jest nastawiony na zysk, realizuje jedynie nałożone na siebie zadanie, jakim jest rehabilitacja społeczna i zawodowa osób niepełnosprawnych. W ocenie Gminy, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników jest działalnością o charakterze niezarobkowym. Zgodnie z § 10 pkt 1 rozporządzenia z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej. Natomiast pkt 2 tego rozporządzenia wskazuje, że dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonywanych przez uczestników WTZ, w ramach realizowanego programu terapii, przeznacza się wyłącznie na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników. Niedopuszczalne jest pokrywanie z tych środków kosztów zakupu materiałów do terapii lub innych kosztów działalności poza rehabilitacją społeczną. Kwoty wpłacane przez nabywców za wytworzone przedmioty jedynie w części będą pokrywać wartość zużytych do ich wykonania materiałów. Nie zostanie również spełniony warunek wykorzystania towarów w celach zarobkowych, a przedmiotowa czynność będzie ściśle związana z realizacją terapii zajęciowej. Faktu realizacji przez podopiecznych WTZ jednego z elementów terapii nie powinno się uznawać za profesjonalną działalność gospodarczą nastawioną na osiąganie zysków.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zasadnym jednak wydaje się stwierdzenie, że sprzedaż prac uczestników WTZ, pomimo odpłatności, nosi charakter pomocy dla osób niepełnosprawnych - uczestników Warsztatu. Oznacza bardziej wpłatę na ich rzecz, niż stanowi odpłatną dostawę towarów. Zdaniem Gminy przepisy te nie obejmują działalności polegającej na oferowaniu przedmiotów wykonanych przez uczestników WTZ, ponieważ wytworzone wyroby sprzedawane będą za kwotę jaką zapłaci za nie nabywca. Wyroby te są wytwarzane przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną i manualną, więc najczęściej nie są to wyroby pełnowartościowe, nie są produkowane zgodnie z normami czy rygorami rynkowymi. Wyroby, które będą oferowane w placówce Warsztatu i na kiermaszach są wynikiem prowadzonej terapii zajęciowej z osobami niepełnosprawnymi. Sam proces wytwarzania jest formą terapii mającą na celu usprawnienie manualne, rozwój kreatywności, samodzielności i innych umiejętności i kompetencji niezbędnych w samodzielnym funkcjonowaniu. Nie jest ukierunkowany na osiąganie zysków z ich sprzedaży.

Potwierdzeniem stanowiska Gminy w tym zakresie są również:

* stanowisko Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Rozwoju i Finansów wyrażone w piśmie znak PT3.054.2.2017.LBE.97 z dnia 9 marca 2017 r., w odpowiedzi na interpelację poselską nr 9965 z dnia 7 lutego 2017 r.,

* stanowisko Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Rozwoju i Finansów wyrażone w piśmie znak PT1.054.25.2017.ALX.344 z dnia 14 czerwca 2017 r., w odpowiedzi na interpelację poselską nr 12793 z dnia 23 maja 2017 r.

Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników WTZ w ramach terapii zajęciowej, w wyżej wskazanych formach, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z art. 2 pkt 22 ustawy wynika, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że dana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu wówczas, gdy dany podmiot - dokonując jej - będzie działał w charakterze podatnika, to znaczy, gdy czynność zostanie dokonana w okolicznościach pozwalających na przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem jeśli będzie miała ona charakter profesjonalny i ciągły. Posiadanie statusu podatnika VAT nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki, należy uznać za rodzącą obowiązki w podatku VAT.

Tym samym należy stwierdzić, że dany podmiot będzie podatnikiem tylko w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu, które wykonywał będzie w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności - będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług - niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji - nie podlega opodatkowaniu.

Na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426 z późn. zm.), do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w warsztatach terapii zajęciowej, zwanych dalej "warsztatami".

Stosownie do art. 10a ust. 1 ww. ustawy, warsztat oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia.

Realizacja przez warsztat celu, o którym mowa w ust. 1, odbywa się - stosownie do zapisu art. 10a ust. 2 ww. ustawy - przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej, zmierzających do rozwijania:

W myśl art. 10a ust. 3 ww. ustawy, terapię realizuje się na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji, w którym określa się:

Szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej, uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

Zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, warsztat działa na podstawie regulaminu organizacyjnego zatwierdzonego przez jednostkę prowadzącą warsztat. Regulamin organizacyjny warsztatu określa w szczególności:

W świetle § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym.

Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powołane wyżej przepisy art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług zawierają podstawowe zasady opodatkowania tym podatkiem. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlegają dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju. Ponadto dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu jeżeli mają charakter odpłatny. Tylko pozytywne ustalenia w powyższych aspektach upoważniają do stwierdzenia, że miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia odpłatności. W języku potocznym odpłatność oznacza zapłatę, wynagrodzenie w zamian za rzecz (towar) lub zachowanie (usługę). Należy podkreślić, że pojęcie "odpłatna dostawa" powinno być rozumiane jako ekonomiczne korzyści dla sprzedającego.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dochodzi do dostawy towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz sprzedawcy. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dostarczonym towarem a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru.

Zatem dostawa towarów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT jeżeli następuje za wynagrodzeniem oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. O opodatkowaniu podatkiem VAT czynności dostawy towarów decyduje zatem jej odpłatność.

W ocenie tut. organu, przy sprzedaży prac, o których mowa we wniosku, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru, a odpłatnością nie będzie spełniony.

Wnioskodawca wskazał, że działalność Warsztatu nie ma charakteru zarobkowego (§ 10 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej), a jednym z elementów prowadzonej terapii, jest wytwarzanie wyrobów, głównie dekoracyjnych, między innymi stroików, kartek okolicznościowych, obrazów, ozdób ceramicznych, itp. Wyroby te Warsztat planuje sprzedawać na kiermaszach i w swojej siedzibie. Zgodnie z § 10 pkt 2 przytoczonego Rozporządzenia dochody ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu, w ramach realizowanego programu terapii, przeznacza się w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z ich integracją społeczną. Uzyskane kwoty nie mogą być przeznaczone na zakup materiałów do terapii, czy pokrycie bieżących kosztów działalności. Na zakup materiałów do terapii, z których m.in. wytwarzane są owe wyroby, Warsztat przeznacza kwoty ze środków PFRON. Wytworzone wyroby mają znikomą wartość ekonomiczną. Prezentacje tych wyrobów mają służyć głównie kreowaniu pozytywnego wizerunku osób z niepełnosprawnością intelektualną, pokazywaniu efektów terapii i zachęcaniu do udziału w terapii osób jeszcze niezaktywizowanych społecznie. Sprzedaż tych wyrobów nie naruszy warunków konkurencji na rynku. Warsztat nie będzie prowadził sprzedaży na zasadach rynkowych, a wytworzone towary/usługi nie będą miały dla nabywców realnej wartości ekonomicznej, jedynie wartość symboliczną bądź sentymentalną. Zakup prac wytworzonych przez uczestników będzie jedynie formą udzielenia pomocy, polegającą na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych Warsztatu. Warto zaznaczyć, że próby zbycia wykonanych prac staną się jedną z form rehabilitacji uczestników Warsztatu, która będzie dla nich dodatkową motywacją. Będą kojarzyć pracę z możliwością wyjścia do kina czy wyjazdu na wycieczkę.

W okolicznościach analizowanej sprawy, zapłata dokonywana przez nabywcę nie jest zatem konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy, polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele uczestników WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nabywany towar nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak "cegiełki" w zamian za darowizny).

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a warsztat terapii zajęciowej i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany.

Tym samym wskazać należy, że sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatu Terapii Zajęciowej w ramach realizowanego programu terapii nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatu Terapii Zajęciowej nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.