0114-KDIP4-1.4012.15.2019.1.MK - Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu 19 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Wnioskodawczyni jest wyłącznym właścicielem nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię do jej majątku osobistego już po dacie zawarcia małżeństwa, na podstawie umowy darowizny z dnia 19 lipca 2013 r. zawartej w formie aktu notarialnego. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła od osoby fizycznej (męża) do swojego majątku osobistego.

Przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, ma powierzchnię (...) i stanowi działkę numer (...) oznaczoną kodem R - grunty orne. Nieruchomość nie stanowi lasu oraz nie jest położona na obszarze rewitalizacji. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy z dnia 28 kwietnia 2000 r., nieruchomość ta znajduje się w obszarze o wiodącej funkcji "usługi komercyjne". Dla ww. nieruchomości nie wykonano decyzji o warunkach zabudowy.

Na przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła oraz w dalszym ciągu nie prowadzi jakiejkolwiek działalności, w tym działalności gospodarczej, grunt stoi odłogiem. Grunt ten nigdy nie był przez Wnioskodawczynię wynajmowany lub wydzierżawiany. Wnioskodawczyni nigdy nie ponosiła jakichkolwiek wydatków na zbrojenie tego gruntu, nigdy nie występowała również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy gruntu. Wnioskodawczyni nie ogrodziła gruntu. Wnioskodawczyni nie podzieliła gruntu na mniejsze działki celem ich dalszej odsprzedaży na rzecz podmiotów trzecich.

Aktualnie intencją Wnioskodawczyni jest sprzedać ww. grunt w całości na rzecz nabywcy: "A. S.A.". Cel nabycia jest Wnioskodawczyni znany, według jej wiedzy, nabywca planuje wybudować na tym gruncie budynek handlowo-usługowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą (parkingiem). Opisana powyżej czynność, jeżeli faktycznie do jej dokonania pomiędzy stronami dojdzie, będzie to pierwsza sprzedaż gruntu dokonana przez Wnioskodawczynię w związku z tą nieruchomością.

Wnioskodawczyni nie podejmowała również we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu poszukiwanie osób zainteresowanych kupnem nieruchomości (np. nie reklamowała się w Internecie, nie wywieszała tablic ogłoszeniowych, nie dawała ogłoszeń do prasy). Z intencją dokonania tej czynności oraz propozycją dokonania zakupu działki przystąpił do niego samodzielnie przyszły nabywca. Wnioskodawczyni nie współpracuje pośrednio ani bezpośrednio z osobami zajmującymi się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, w tym z biurami pośrednictwa nieruchomościami w zakresie zbycia nieruchomości.

Wnioskodawczyni oświadcza, że w okresie od dnia nabycia nieruchomości w drodze darowizny do chwili obecnej nie korzystała z przedmiotowej nieruchomości w jakikolwiek sposób - zarówno w celach prywatnych jak i gospodarczych.

Wnioskodawczyni potwierdza, że w dniu 3 czerwca 2019 r. zawarła z potencjalnym nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. Strony tej umowy ustaliły, że zawrą umowę przyrzeczoną w terminie do dnia 3 czerwca 2020 r. Jednym z warunków zawarcia umowy przyrzeczonej jest ustalenie przez strony do tego czasu, czy od przedmiotowej transakcji będzie koniecznym zapłacenie podatku VAT.

W treści przedmiotowej umowy Wnioskodawczyni udzieliła potencjalnemu nabywcy pełnomocnictw do występowania w jej imieniu przed organami administracji między innymi w celu dokonania wszelkich formalności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyszłej inwestycji (np. dotyczących przyłączenia sieci: wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej i tym podobnych). Żadne z tych czynności nie są i nie będą wykonywane przez Wnioskodawczynię, zajmuje się tym całkowicie we własnym zakresie potencjalny nabywca.

W treści przedmiotowej umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na dysponowanie przez potencjalnego, przyszłego nabywcę jej nieruchomością na cele budowlane (przepis art. 33 ust. 2 pkt 2) ustawy prawo budowlane).

Wnioskodawczyni wyraziła również zgodę na umieszczenie przez potencjalnego nabywcę własnym kosztem i staraniem na nieruchomości tymczasowego przyłącza elektrycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana przez Wnioskodawczynię czynność sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonanie zaplanowanej przez nią czynności, polegającej na sprzedaży nieruchomości niezabudowanej działki gruntu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Przedmiotowa nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta bez VAT do jej majątku osobistego. Nie została ona nabyta w celu dalszej sprzedaży i miała docelowo służyć Wnioskodawczyni na zaspokojenie jej własnych potrzeb. Czynność sprzedaży będzie miała w tym wypadku charakter jednorazowy. Wnioskodawczyni nie prowadziła również żadnych czynności marketingowych związanych z tą sprzedażą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy dokonujący dostawy w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wskazany problem był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w dniu 15 września 2011 r. w sprawach połączonych sygn. akt C-180/10 i C-181/10. Z powyższego wyroku wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym". Ponadto podejmowanie przez dany podmiot zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, podjęcie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zatem określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Wnioskodawczyni jest wyłącznym właścicielem nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię do jej majątku osobistego już po dacie zawarcia małżeństwa, na podstawie umowy darowizny z dnia 19 lipca 2013 r. zawartej w formie aktu notarialnego. Przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, stanowi działkę numer (...) oznaczoną kodem R - grunty orne. Nieruchomość nie stanowi lasu oraz nie jest położona na obszarze rewitalizacji. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość ta znajduje się w obszarze o wiodącej funkcji "usługi komercyjne". Dla ww. nieruchomości nie wykonano decyzji o warunkach zabudowy. Na przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła oraz w dalszym ciągu nie prowadzi jakiejkolwiek działalności, w tym działalności gospodarczej, grunt stoi odłogiem. Grunt ten nigdy nie był przez Wnioskodawczynię wynajmowany lub wydzierżawiany. Wnioskodawczyni nigdy nie ponosiła jakichkolwiek wydatków na zbrojenie tego gruntu, nigdy nie występowała również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy gruntu. Wnioskodawczyni nie ogrodziła gruntu. Wnioskodawczyni nie podzieliła gruntu na mniejsze działki celem ich dalszej odsprzedaży na rzecz podmiotów trzecich.

Aktualnie intencją Wnioskodawczyni jest sprzedać ww. grunt w całości na rzecz nabywcy: "A. S.A.". Według wiedzy Wnioskodawczyni, nabywca planuje wybudować na tym gruncie budynek handlowo-usługowy wraz z infrastrukturą towarzyszącą (parkingiem). Opisana powyżej czynność, jeżeli faktycznie do jej dokonania pomiędzy stronami dojdzie, będzie to pierwsza sprzedaż gruntu dokonana przez Wnioskodawczynię w związku z tą nieruchomością. Wnioskodawczyni nie podejmowała również we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu poszukiwanie osób zainteresowanych kupnem nieruchomości (np. nie reklamowała się w Internecie, nie wywieszała tablic ogłoszeniowych, nie dawała ogłoszeń do prasy). Z intencją dokonania tej czynności oraz propozycją dokonania zakupu działki przystąpił do niego samodzielnie przyszły nabywca. Wnioskodawczyni nie współpracuje pośrednio ani bezpośrednio z osobami zajmującymi się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, w tym z biurami pośrednictwa nieruchomościami w zakresie zbycia nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazała, że w okresie od dnia nabycia nieruchomości w drodze darowizny do chwili obecnej nie korzystała z przedmiotowej nieruchomości w jakikolwiek sposób - zarówno w celach prywatnych jak i gospodarczych.

Wnioskodawczyni potwierdza, że w dniu 3 czerwca 2019 r. zawarła z potencjalnym nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. Strony tej umowy ustaliły, że zawrą umowę przyrzeczoną w terminie do dnia 3 czerwca 2020 r. Jednym z warunków zawarcia umowy przyrzeczonej jest ustalenie przez strony do tego czasu, czy od przedmiotowej transakcji będzie koniecznym zapłacenie podatku VAT. W treści przedmiotowej umowy Wnioskodawczyni udzieliła potencjalnemu nabywcy pełnomocnictw do występowania w jej imieniu przed organami administracji między innymi w celu dokonania wszelkich formalności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyszłej inwestycji (np. dotyczących przyłączenia sieci: wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej i tym podobnych). Żadne z tych czynności nie są i nie będą wykonywane przez Wnioskodawczynię, zajmuje się tym całkowicie we własnym zakresie potencjalny nabywca. W treści przedmiotowej umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na dysponowanie przez potencjalnego, przyszłego nabywcę jej nieruchomością na cele budowlane (przepis art. 33 ust. 2 pkt 2) ustawy prawo budowlane). Wnioskodawczyni wyraziła również zgodę na umieszczenie przez potencjalnego nabywcę własnym kosztem i staraniem na nieruchomości tymczasowego przyłącza elektrycznego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów, (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni udzieliła Kupującemu pełnomocnictw do występowania w jej imieniu przed organami administracji między innymi w celu dokonania wszelkich formalności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyszłej inwestycji (np. dotyczących przyłączenia sieci: wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej i tym podobnych). Ponadto, w treści przedmiotowej umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na dysponowanie przez przyszłego nabywcę Jej nieruchomością na cele budowlane. Wnioskodawczyni wyraziła również zgodę na umieszczenie przez potencjalnego nabywcę własnym kosztem i staraniem na nieruchomości tymczasowego przyłącza elektrycznego.

W odniesieniu do powyższej kwestii, należy odwołać się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), w której została uregulowana kwestia udzielania pełnomocnictw.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo, że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo - to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Zatem fakt, że ww. działania, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanej. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową działkę będącą nadal własnością Wnioskodawczyni. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej nieruchomość będzie własnością Wnioskodawczyni i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną "wykonane" w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlega nieruchomość o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

Należy więc uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT należy stwierdzić, że nastąpiła dostawa towarów oraz uznać podmiot dokonujący dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie (tj. w zakresie dostawy nieruchomości) należy uznać, że Wnioskodawczyni wykorzystywała ww. nieruchomość w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co pozwala na uznanie Wnioskodawczyni za podatnika VAT w zakresie dostawy przedmiotowej nieruchomości. Tym samym planowana transakcja sprzedaży działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że sprzedając przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nie zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, wskazuje, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.