0114-KDIP4-1.4012.100.2020.3.DP - Zwolnienie z VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2020 r., data nadania 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 21 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 18 maja 2020 r., data nadania 22 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.100.2020.1.DP (doręczone w dniu 30 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2020 r., data nadania 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 21 kwietnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 18 maja 2020 r., data nadania 22 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.100.2020.1.DP (doręczone w dniu 30 kwietnia 2020 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką nabył do współwłasności małżeńskiej ustawowej od Skarbu Państwa na podstawie umowy z dnia (...) 2006 r. nieruchomość zabudowaną położoną w (...), o obszarze (...) m² oznaczoną jako działka numer_1, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Działka oznaczona jest w rejestrze gruntów symbolem Bi - inne tereny zabudowane.

Na mocy Decyzji Burmistrza z dnia (...) 2014 r. ostatecznej z dniem (...) 2014 r. przedmiotowa działka numer_1 została podzielona na działki numer_1/1 o pow. (...) ha oraz numer_1/2 o pow. (...) ha. Wnioskodawca sprzedał działkę numer_1/2 i przed planowaną sprzedażą złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym zapytał organ czy w przypadku planowanej sprzedaży działki numer_1/2 stanie się podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie obowiązany do zapłaty przedmiotowego podatku od ceny uzyskanej z przedmiotowej sprzedaży. Odpowiedź na zadane pytanie była przecząca. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki numer_1/1 również nie powinna zostać objęta ww. podatkiem, jednakże chciałby otrzymać stanowisko organu w tej sprawie.

Według aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego teren, na którym położona jest działka numer_1/1, oznaczony jest następująco: 2.44 UP - adaptowane tereny obsługi komunikacyjnej z możliwością przeznaczenia na funkcje usługowo-produkcyjne nieuciążliwe. Możliwość rozbudowy i przebudowy zespołu. Strefa bezpośrednio przyległa do ulicy wymaga starannego opracowania architektury wg odpowiednio określonych warunków przez służby nadzoru budowlanego. Dla części ww. działki brak jest ustaleń obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W 2012 r. Wnioskodawca rozpoczął na nieruchomości wykonywanie działalności gospodarczej usługowej "Sprzedaż detaliczna artykułów używanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach" - symbol 47.79.Z, 49.41.Z. W dniu (...) 2019 r. działalność gospodarcza Wnioskodawcy została zawieszona. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT a z tytułu prowadzonej działalności rozliczał się w formie ryczałtowej. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystywał wyłącznie znajdujący się na przedmiotowej działce budynek gospodarczy.

Do Wnioskodawcy zgłosiła się spółka, zainteresowana zakupem od Wnioskodawcy działki numer_1/1. Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają sprzedać ww. Spółce działkę. Wnioskodawca zawarł ze Spółką w dniu (...) 2019 r. przedwstępną umowę sprzedaży.

Wnioskodawca sam ani wraz z żoną nigdy nie prowadził działalności i nie prowadzi działalności polegającej na sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, odpowiadając na pytania zadane przez tut. Organ, Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o poniższe informacje:

Działka o numerze ewidencyjnym numer_1/1 położona w (...) w okresie od dnia zawieszenia działalności gospodarczej nie była/nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę oraz nie była/nie jest/ nie będzie przedmiotem dzierżawy, najmu, użyczenia itp.

Na dzień planowanej transakcji działka będąca przedmiotem wniosku będzie zabudowana budynkiem.

Wnioskodawca nabył działkę z budynkiem, który został przez niego jedynie wyremontowany. Wnioskodawca nie wznosił innych budowli.

Nieruchomość ta była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Po zawieszeniu działalności gospodarczej nie była ona wykorzystywana przez Wnioskodawcę.

Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca wykonywał remonty budynku położonego na ww. działce, jednakże nie przekroczyły one 30% wartości początkowej budynku.

Wnioskodawca przed sprzedażą nieruchomości nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności i ponosić nakładów w celu podniesienia wartości przedmiotowego budynku.

Wnioskodawca udzielił spółce zgody na dysponowanie przedmiotową nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane, wyłącznie w celu wystąpienia z wnioskiem o uzyskanie decyzji o Pozwoleniu na Budowę oraz decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę (dot. budynku znajdującego się obecnie na terenie Nieruchomości), oraz udostępnia kupującej Spółce nieruchomość celem przeprowadzenia badań gruntu.

Wnioskodawca nie posiada informacji, czy spółka złożyła wniosek w przedmiocie wydania decyzji o Pozwoleniu na budowę bądź decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę. Wnioskodawca, do dnia dzisiejszego, nie otrzymał żadnej informacji ze strony Starostwa Powiatowego o toczącym się postępowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w przypadku planowanej sprzedaży działki numer_1/1, stanie się podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie obowiązany do zapłaty przedmiotowego podatku od ceny uzyskanej z przedmiotowej sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca przed planowaną sprzedażą działki numer_1/2, również złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w której zapytał organ, czy w przypadku planowanej sprzedaży działki numer_1/2 stanie się podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie będzie obowiązany do zapłaty przedmiotowego podatku od ceny uzyskanej z przedmiotowej sprzedaży. Odpowiedź na zadane pytanie była przecząca.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku dokonania sprzedaży działki numer_1/1 również nie stanie się podatnikiem podatku od towaru i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towaru i usług.

Planowane jednorazowe zbycie nieruchomości będzie miało charakter wykonania przez niego oraz jego małżonkę prawa własności, nie będzie natomiast związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, tym bardziej, że obecnie jest ona zawieszona. Nie będzie również rozpoczęciem ani kontynuacją działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości. Dlatego też nie sposób będzie w przypadku tej transakcji uznać wnioskodawcę za dostawcę towaru w rozumieniu przedmiotowej ustawy. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności". Ust. 2 przedmiotowego przepisu stanowi, iż "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". W przypadku planowanej transakcji wnioskodawca wraz z małżonką nie będą działali jako producenci, handlowcy czy usługodawcy, ponadto podjęta czynność będzie miała charakter jednorazowy, a nie ciągły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że analogiczny przepis zawarty jest w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r.s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą VAT", i zgodnie z nim "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności, zaś "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż, przekazanie bądź darowizna majątku osobistego - tj. majątku, który nie został nabyty w celu odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej - przez osobę fizyczną.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego również stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży zbywca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (J. Słaby, E. Kuć, H. Jeziorska-Kuć v. Minister Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie). TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego typu obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, przybierające formę zorganizowaną, na przykład nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki numer_1/1 wyodrębnionej z działki numer_1, Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest też ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką, nabył do współwłasności małżeńskiej ustawowej od Skarbu Państwa na podstawie umowy z dnia (...) 2006 r. nieruchomość zabudowaną numer_1, położoną w (...), oznaczoną w rejestrze gruntów symbolem Bi - inne tereny zabudowane. Na mocy Decyzji Burmistrza z dnia (...) 2014 r. ww. działka numer_1 została podzielona na działki numer_1/1 oraz numer_1/2. Wnioskodawca sprzedał działkę numer_1/2.

Przedmiotowym wnioskiem objęta jest działka numer_1/1, zabudowana budynkiem gospodarczym, który Wnioskodawca wykorzystywał na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży detalicznej artykułów używanych prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach.

Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką mają zamiar sprzedać działkę numer_1/1 spółce, która się zgłosiła jako zainteresowana zakupem.

Mając na uwadze przywołane uprzednio przepisy oraz orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że nieruchomość wykorzystywana na cele działalności gospodarczej nie stanowi majątku osobistego w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż działki numer_1/1, zabudowanej budynkiem gospodarczym, który był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do prowadzenia sprzedaży detalicznej artykułów używanych, nie będzie stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym, ale dotyczyć będzie nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem Wnioskodawca w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w dniu (...) 2019 r. zawarł ze Spółką zainteresowaną kupnem działki przedwstępną umowę sprzedaży, zgodnie z którą Wnioskodawca udzielił spółce zgody na dysponowanie przedmiotową nieruchomością na cele budowlane wyłącznie w celu wystąpienia z wnioskiem o uzyskanie decyzji o Pozwoleniu na Budowę oraz decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę (dot. budynku znajdującego się obecnie na terenie Nieruchomości), oraz udostępnia kupującej Spółce nieruchomość celem przeprowadzenia badań gruntu.

Fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie, nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanego. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjnią przedmiotową działkę będącą nadal własnością Wnioskodawcy. Działania te, dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując opisane wyżej czynności, zaangażuje środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej działki jako wykonaną w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym, i jednocześnie dowodzą, że zostanie wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy, a sam Wnioskodawca działa jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, tj. sprzedaż zabudowanej działki numer_1/1, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą działki numer_1/1 Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od ceny uzyskanej z przedmiotowej sprzedaży.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie art. 146aa ust. 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle powyższego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej, została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych - po spełnieniu określonych warunków.

Należy przy tym pamiętać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W związku z powyższym, kluczowym dla analizowanej sprawy będzie ustalenie, czy w odniesieniu do budynku gospodarczego nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Jak wspomniano wyżej, działka o numerze ewidencyjnym numer_1, którą Wnioskodawca nabył wraz z małżonką od Skarbu Państwa, była działką zabudowaną. Po podziale nieruchomości w 2014 r. nowopowstała działka numer_1/1, której dotyczy przedmiotowy wniosek, także była działką zabudowaną. Znajdował się na niej budynek gospodarczy, który Wnioskodawca wykorzystywał do prowadzenia swojej działalności gospodarczej w latach 2012-2019. Omawiany budynek był przez Wnioskodawcę remontowany, ale nakłady z tego tytułu nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów ani dokonywać jakichkolwiek czynności w celu podniesienia wartości przedmiotowego budynku.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynku gospodarczego oraz że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą minie okres dłuższy niż dwa lata.

Nie jest przy tym istotne, czy w momencie transakcji budynek będzie objęty pozwoleniem na rozbiórkę, o które zamierza wystąpić przyszły nabywca działki, działający jako pełnomocnik Wnioskodawcy. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1436/13, "w przypadku dostawy zabudowanego gruntu, to czy nabywca zamierza w przyszłości dokonać rozbiórki nie ma żadnego znaczenia dla klasyfikacji tej czynności w aspekcie przepisów prawa o podatku od towarów i usług. (...) Nie można dostawy zabudowanych gruntów traktować jako czynności wyłączonej spod zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT tylko z tych względów, że nabywca zamierza wyburzyć budynki oraz budowle i wznieść na tym terenie nowy budynek".

Reasumując, w przedmiotowej transakcji sprzedaży zabudowanej działki numer_1/1 Wnioskodawca będzie występował w roli podatnika podatku od towarów i usług, zaś czynność ta będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy też dodać, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z opcji opodatkowania dostawy przedmiotowej nieruchomości przy zachowaniu warunków określonych w przywołanych wyżej przepisach art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, który wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w jego sprawie, i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w dostawie przedmiotowej działki numer_1/1.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.