0114-KDIP3-3.4011.81.2018.1.JK3 - Opodatkowanie przychodów z pracy na terytorium USA.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2014-2017 - jest:

* nieprawidłowe - odnośnie podlegania ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2014 r. do dnia wyjazdu z Polski oraz w 2017 r. od dnia powrotu do Polski,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 14 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2014-2017.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest doktorem nauk chemicznych pracującym jako naukowiec. W Polsce w latach 2008-2014 Wnioskodawca pracował w jednym z polskich instytutów naukowych na stanowisku badawczym. Pod koniec 2013 r. Wnioskodawcy udało się uzyskać pozytywną opinię dotyczącą możliwości prowadzenia badań naukowych w jednym z renomowanych uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (USA). Odbycie stażu podoktorskiego w tak dobrej placówce naukowej gwarantuje bardzo dobre perspektywy w karierze naukowej na całym świecie. W związku z wcześniejszymi planami wyjazdu z Polski na stałe oraz z nadarzającej się okazji pracy w tak dobrej jednostce badawczej Wnioskodawca postanowił wyjechać do USA wraz z żoną. Ze względu na wewnętrzne przepisy USA umowa o pracę zaproponowana przez Uniwersytet w USA mogła być wydana na okres nie dłuższy niż 1 rok jednorazowo. Z zastrzeżeniem, że przed upływem jej terminu może być ponownie przedłużana o kolejne lata (w sumie do 5 lat na stanowisku Postdoctoral Research Associate, następnie bez ograniczeń czasowych ale na innym stanowisku - ze względu na wewnętrzne przepisy w USA). Na podstawie deklaracji zapraszającej jednostki naukowej (deklaracja opisywała zaproponowane Wnioskodawcy warunki finansowe i charakterystykę pracy) Wnioskodawca otrzymał wizę typu J1. Żona otrzymała wizę zależną od Wnioskodawcy typu J2.

W jednostce macierzystej w Polsce zaproponowano Wnioskodawcy złożenie podania o urlop bezpłatny. W środowisku naukowym udzielanie urlopów bezpłatnych w takich sytuacjach jest zjawiskiem rutynowym. Jest to związane z oczekiwaniem krajowej jednostki naukowej na skorzystanie z wiedzy zdobytej przez naukowca w czasie pobytu zagranicznego (w formie współpracy, albo po ewentualnym powrocie do kraju). Wnioskodawca otrzymał urlop bezpłatny jednakże nie miał to dla Niego większego znaczenia dlatego, ponieważ nie planował powrotu do Polski.

Polskę Wnioskodawca opuścił wraz z żoną w lutym 2014. Od 1 marca 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął pracę na Uniwersytecie, Indiana, USA. Praca na uniwersytecie w USA była w całości finansowana przez rząd USA, miała charakter niekomercyjny a badania naukowe prowadzone były dla pożytku publicznego, których wyniki są bezpłatnie udostępniane całemu środowisku naukowemu (nie tylko w USA). Wymiernym wynikiem realizacji prowadzonych badań jest szereg publikacji naukowych, które są publicznie udostępnione przez renomowane wydawnictwa naukowe.

Pomimo zamiaru aby pozostać w USA na stałe, nie udało się tego zrealizować. Ze względów osobistych Wnioskodawca musiał podjąć decyzję o powrocie do Polski. Pracę na Uniwersytecie zakończył z dniem 31 grudnia 2017 r., czyli po prawie 4 latach pobytu w USA. Poniżej Wnioskodawca przedstawia zaistniałe fakty i zdarzenia opisujące/obrazujące jak wyglądały Jego powiązania w miejscu mojego zamieszkania podczas całego pobytu w USA.

1. Od dnia wyjazdu 24 lutego 2014 do dnia 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawca nieprzerwanie przebywał wraz z najbliższą rodziną na terytorium USA.

2. Podczas całego pobytu w USA (prawie 4 lata) ani razu Wnioskodawca ani Jego żona nie odwiedzali Polski.

3. W marcu 2016 r. urodziło się dziecko Wnioskodawcy. Córka posiada obywatelstwo USA.

4. Przez cały okres pobytu Wnioskodawca wraz z żoną wynajmowali to samo mieszkanie, które w sposób przemyślany urządzili w celu stworzenia trwałego ogniska domowego. Co stało się dodatkowo ważne szczególnie po narodzinach córki.

5. Wynajęte mieszkanie samodzielnie i kompletnie urządzili. Zakupili wszystkie meble, urządzenie RTV i AGD, elementy dekoracyjne i użytkowe oraz zabawki i książki.

6. Wnioskodawca zawarł indywidualne umowy z firmami: energetyczną, Internet/Telewizja.

7. Wnioskodawca zawarł umowy o ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie stomatologiczne, okulistyczne oraz farmaceutyczne dla całej rodziny.

8. Wnioskodawca zawarł umowę na otwarcie nieobowiązkowego konta emerytalnego (plan 403 (B)), na które co miesięcznie była odkładana składka na przyszłą emeryturę w USA.

9. Razem z rodziną nawiązali i utrzymują kontakty towarzyskie z sąsiadami, współpracownikami i ich rodzinami.

10. Wnioskodawca uczestniczył aktywnie w lokalnym życiu społecznym oraz należy do organizacji pozarządowych np. National Postdoctoral Association (Narodowe Stowarzyszenie Postdoków; Narodowe, czyt. Amerykańskie).

11. Wnioskodawca wraz z żoną posiadali w USA samochód osobowy.

12. Oboje z żoną zdali egzamin i aktualnie posiadają amerykańskie prawa jazdy (pomimo, że Polski dokument upoważnia do czasowego prowadzenia auta w stanie Indiana).

13. Wnioskodawca zawarł umowę o ubezpieczenie samochodu oraz zbierał historię składek za bezszkodową jazdę co upoważnia do zniżek w kolejnych latach.

14. Każdy z członków rodziny miał wybranego lekarza pierwszego kontaktu.

15. Wnioskodawca posiada w lokalnym, amerykańskim banku konto podstawowe, konto oszczędnościowe oraz kartę kredytową co umożliwia budowanie historii kredytowej.

16. Wnioskodawca wspierał lokalne organizacje społeczne, dobroczynne i pożytku publicznego.

17. W latach 2014 i 2015 Wnioskodawca wysłał zgłoszenia a następnie brał udział w loterii wizowej dla uzyskania zielonej karty umożliwiającej Wnioskodawcy i Jego rodzinie uzyskanie prawa stałego pobytu.

Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające większość wymienionych powyżej faktów: umowy, rachunki, zdjęcia, itp.

Zeznania podatkowe za poprzednie lata wyglądały następująco:

Za rok podatkowy 2014 Wnioskodawca złożył zeznanie podatkowe w Polsce obejmujące tylko dochody uzyskane w Polsce. Niezależnie od tego złożył również zeznanie podatkowe w miejscu swojego zamieszkania czyli w USA. Zeznanie te obejmowało dochody uzyskane w USA.

W latach 2015 i 2016 zeznanie podatkowe Wnioskodawca złożył tylko w USA ze względu na to, że Jego miejsce zamieszkania dalej znajdowało się w USA a dochody uzyskiwał jedynie z pracy na uniwersytecie w USA. W Polsce w latach 2015-2017 Wnioskodawca nie posiadał żadnych dochodów.

Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA ze względu na to, że o taki certyfikat się nie ubiegał. Powiązania gospodarcze Wnioskodawcy z Polską w latach 2014-2017 przedstawiają się następująco:

W Polsce Wnioskodawca nie posiadał i nie posiadam żadnej nieruchomości (żona też nie). Nie miał zaciągniętego żadnego kredytu (żona też nie). Wnioskodawca wraz z żoną nie posiadali i nie posiadają również żadnych akcji, papierów wartościowych czy innych dokumentów inwestycyjnych. Wnioskodawca posiadał w Polsce konto bankowe, które było potrzebne do rozliczeń na początku pobytu w USA. Wnioskodawca posiadał i posiada również w Polsce 20-letni samochód osobowy (rok produkcji 1997, ma 21 lat), którego nie udało się sprzedać przed wyjazdem ze względu na zły stan techniczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w latach 2014 - 2017 Wnioskodawca posiadał ograniczony czy nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, w latach 2014-2017 posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3) mówi, że osoba nie mająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (RP) podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tylko od dochodów osiągniętych na terenie RP). Zgodnie z art. 3 aby uznać Wnioskodawcę za osobę mającą miejsce zamieszkania w RP musi spełnić co najmniej jeden z dwóch warunków. Musi przebywać na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub musi posiadać na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Zgodnie z art. 4 Ustawy należy również uwzględnić umowę pomiędzy Polską a USA w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Poniżej Wnioskodawca argumentuje dlaczego uważa, że nie można uznać mnie za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w latach 2014-2017 i dlatego podlegał w tych latach w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

a. Wnioskodawca nie spełnia reguły obecności na terenie Polski co najmniej 183 dni: na terenie Polski przebywał kolejno: w roku 2014: 54 dni, w roku 2015: 0 dni, w roku 2016: 0 dni, w roku 2017: 3 dni.

Na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) Wnioskodawca przebywał kolejno: w roku 2014: 311 dni, w roku 2015: 365 dni, w roku 2016: 365 dni, w roku 2017: 362 dni.

b. Centrum interesów osobistych oraz gospodarczych w latach 2014-2017 znajdowało się nie w Polsce ale w USA, co potwierdzają fakty opisane w części G niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe odnośnie podlegania ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2014 r. do dnia wyjazdu z Polski oraz w 2017 r. od dnia powrotu do Polski, natomiast stanowisko jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną opuścił Polskę w lutym 2014. Od 1 marca 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął pracę na Uniwersytecie, Indiana, USA. Praca na uniwersytecie w USA była w całości finansowana przez rząd USA, miała charakter niekomercyjny a badania naukowe prowadzone były dla pożytku publicznego. Pomimo zamiaru aby pozostać w USA na stałe, nie udało się tego zrealizować. Ze względów osobistych Wnioskodawca musiał podjąć decyzję o powrocie do Polski. Pracę na Uniwersytecie zakończył z dniem 31 grudnia 2017 r., czyli po prawie 4 latach pobytu w USA. Od dnia wyjazdu 24 lutego 2014 do dnia 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawca nieprzerwanie przebywał wraz z najbliższą rodziną na terytorium USA. Podczas całego pobytu w USA (prawie 4 lata) ani razu Wnioskodawca ani Jego żona nie odwiedzali Polski. W marcu 2016 r. urodziło się dziecko Wnioskodawcy. Córka posiada obywatelstwo USA. Przez cały okres pobytu Wnioskodawca wraz z żoną wynajmowali to samo mieszkanie, które w sposób przemyślany urządzili w celu stworzenia trwałego ogniska domowego. Co stało się dodatkowo ważne szczególnie po narodzinach córki. Wynajęte mieszkanie samodzielnie i kompletnie urządzili. Zakupili wszystkie meble, urządzenie RTV i AGD, elementy dekoracyjne i użytkowe oraz zabawki i książki. Wnioskodawca zawarł indywidualne umowy z firmami: energetyczną, Internet/Telewizja. Wnioskodawca zawarł umowy o ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie stomatologiczne, okulistyczne oraz farmaceutyczne dla całej rodziny. Wnioskodawca zawarł umowę na otwarcie nieobowiązkowego konta emerytalnego (plan 403 (B)), na które co miesięcznie była odkładana składka na przyszłą emeryturę w USA. Razem z rodziną nawiązali i utrzymują kontakty towarzyskie z sąsiadami, współpracownikami i ich rodzinami. Wnioskodawca uczestniczył aktywnie w lokalnym życiu społecznym oraz należy do organizacji pozarządowych. Wnioskodawca wraz z żoną posiadali w USA samochód osobowy. Oboje z żoną zdali egzamin i aktualnie posiadają amerykańskie prawa jazdy. Wnioskodawca posiada w lokalnym, amerykańskim banku konto podstawowe, konto oszczędnościowe oraz kartę kredytową co umożliwia budowanie historii kredytowej. Wnioskodawca wspierał lokalne organizacje społeczne, dobroczynne i pożytku publicznego. W Polsce w latach 2015-2017 Wnioskodawca nie posiadał żadnych dochodów. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA ze względu na to, że o taki certyfikat się nie ubiegał.

Biorąc pod uwagę informacje zawarte we wniosku oraz obowiązujący stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca od dnia wyjazdu do USA do dnia powrotu do Polski spełniał przesłanki pozwalające uznać Go za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA, ze względu na fakt posiadania w tym kraju centrum interesów osobistych i gospodarczych. W tym też okresie Wnioskodawca posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tzn. podlegał opodatkowaniu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski gdyby takie osiągnął.

Sytuacja zmieniła się w momencie przyjazdu Wnioskodawcy do Polski, tj. w grudniu 2017 r. Po powrocie Wnioskodawca nie osiąga już żadnych dochodów na terenie USA, nie posiada żadnych nieruchomości w USA, nie płaci podatków, nie korzysta z opieki medycznej itd. Zatem, w tym okresie, Wnioskodawca posiada centrum interesów osobistych i gospodarczych w Polsce.

Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że od momentu przyjazdu do Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem, od tego momentu Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu od całości uzyskanych przez siebie w tym okresie dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.