0114-KDIP3-3.4011.62.2018.2.MP - Miejsce opodatkowania przychodów z pracy w Islandii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 26 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data nadania 10 kwietnia 2018 r., data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.62.2018.1.JM z dnia 28 marca 2018 r. (data nadania 28 marca 2018 r., data doręczenia 4 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.62.2018.1.JM z dnia 28 marca 2018 r. (data nadania 28 marca 2018 r., data doręczenia 4 kwietnia 2018 r.), tutejszy organ wezwał Zainteresowanego o uzupełnienie wniosku. Pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data nadania 10 kwietnia 2018 r., data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) Zainteresowany uzupełnili wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu złożonym przez:

* Zainteresowanego będącym stroną postępowania Pana Bartosza M.;

* Zainteresowaną niebędącego stroną postępowania Panią Magdaleną M.

Przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 16 czerwca 2017 r. Zainteresowany podjął razem z żoną, pracę w Islandii na podstawie umowy na pełen etat zawartej na czas nieokreślony z pracodawcą zarejestrowanym na Islandii (jest to oddział polskiej firmy). Pracodawca zapewnił Zainteresowanym mieszkanie, w którym są zameldowani. Zainteresowani zostali zarejestrowani w lokalnym Biurze Ewidencji Ludności, posiadają nadane numery ewidencyjne (Kennitala), korzystają z ubezpieczenia, opieki zdrowotnej. Od wyjazdu z Polski w dniu 16 czerwca 2017 r. Zainteresowani przebywają na terenie Islandii na stałe, opuszczają Islandię wyłącznie w ramach urlopu. Urlopu nie spędzają w całości w Polsce, podróżują również do innych krajów. Do Polski przylatują wyłącznie na krótki czas w celu spotkania z rodziną i znajomymi. W 2017 r. na terenie Islandii Zainteresowani przebywali łącznie dłużej niż 183 dni. Islandię traktują jako swoje miejsce zamieszkania, w chwili obecnej nie planują powrotu. Będą mieszkać na terenie Islandii przynajmniej tak długo, jak będą tu zatrudnieni. Zainteresowani koncentrują na terenie Islandii nie tylko swoją działalność zawodową, ale również spędzają wolny czas, angażują się w życie lokalnej społeczności, są ubezpieczeni, korzystają z wszelkich świadczeń, w tym opieki zdrowotnej itp.

Przed dniem 16 czerwca 2017 r. Zainteresowani byli zatrudnieni w Polsce, po dniu 16 czerwca 2017 r. jedynym ich dochodem jest wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terenie Islandii. Wynagrodzenie otrzymują w walucie euro przelewem na rachunek walutowy w polskim banku (z uwagi na koszty przewalutowania oraz prowadzenia rachunku walutowego w euro w islandzkim banku jest to najkorzystniejsze rozwiązanie). Zainteresowani odprowadzają podatki zgodnie z prawem Islandii. Posiadają wyłącznie obywatelstwo polskie. Po dniu 16 czerwca nie osiągnęli żadnego dochodu na terenie Polski. W Polsce posiadają mieszkanie, które obecnie nie zostało wynajęte, nie przynosi dochodu. Zainteresowani planują wynająć je w przyszłości, jeżeli znajdzie się najemca. Do czasu wyjazdu za granicę Zainteresowani posiadali miejsce zamieszkania w K.

Uzupełniając opis stanu faktycznego Zainteresowany wskazał, że wraz z żoną posiadają certyfikaty rezydencji podatkowej na terenie Islandii za okres od dnia 16 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostateczna treść pytań uwzględnia uwagi Zainteresowanych z uzupełnienia).

1. Czy w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 15 czerwca 2017 r. Zainteresowani posiadali miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz posiadali nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, a w okresie od dnia 16 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. nie posiadali miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz posiadali ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?

2. Czy całość dochodów uzyskanych przez Zainteresowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 15 czerwca 2017 r. podlega opodatkowaniu w Polsce?

3. Czy w okresie od dnia 16 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. opodatkowaniu w Polsce podlegają wyłącznie dochody uzyskane na terenie Polski, np. dochody przynoszone przez majątek (z tytułu najmu)?

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad. 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W ocenie Zainteresowanych, od dnia 16 czerwca 2017 r. nie mają w Polsce miejsca zamieszkania. Posiadają co prawda mieszkanie w Polsce, ale w nim faktycznie nie zamieszkują. W Polsce przebywali do dnia 16 czerwca 2017 r., a następnie wyłącznie z krótką wizytą - łącznie mniej niż 183 dni w 2017 r. W związku z przeprowadzką i zatrudnieniem na terenie Islandii, przenieśli tam całość swoich interesów życiowych i gospodarczych. Do dnia 15 czerwca 2016 r. ośrodek interesów życiowych Zainteresowanych znajdował się w Polsce, dlatego w tym okresie mieli miejsce zamieszkania w Polsce pomimo, że łącznie w 2017 r. przebywali w Polsce mniej niż 183 dni. W dniu 16 czerwca 2017 r. Zainteresowani przenieśli całość interesów osobistych i gospodarczych na teren Islandii, dlatego od dnia 16 czerwca 2017 r. ich miejscem zamieszkania jest Islandia.

Wobec powyższego zdaniem Zainteresowanych, należy uznać, że w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 15 czerwca 2017 r. podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a w okresie od dnia 16 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. (i nadal) podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej (art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ad. 2.

Zainteresowani uważają, że mają obowiązek opodatkowania w Polsce wszystkie dochody uzyskane przez nich w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 15 czerwca 2017 r.

Ad. 3.

Zainteresowani uważają, że w okresie od dnia 16 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. opodatkowaniu w Polsce podlegają wyłącznie dochody uzyskane w tym okresie w Polsce np. gdyby w tym okresie majątek w Polsce przyniósł dochód, np. z tytułu najmu. W tym okresie zainteresowani wskazali, że nie osiągnęli jednak żadnego dochodu w Polsce. W związku z powyższym uważają, że nie mają obowiązku opodatkować w Polsce dochodu za ten okres. W taki sposób jak od dnia 16 czerwca 2017 r. powinni rozliczać również kolejne okresy, o ile nie zmienią miejsca zamieszkania.

Powyższe jest również zgodne z art. 15 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Zainteresowanych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Islandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Reykjaviku dnia 19 czerwca 1998 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje równie to państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 polsko - islandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Szwajcarią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od dnia 16 czerwca 2017 r. Zainteresowany podjął razem z żoną, pracę w Islandii na podstawie umowy na pełen etat zawartej na czas nieokreślony z pracodawcą zarejestrowanym na Islandii (jest to oddział polskiej firmy). Pracodawca zapewnił Zainteresowanym mieszkanie, w którym są zameldowani. Zainteresowani zostali zarejestrowani w lokalnym Biurze Ewidencji Ludności, posiadają nadane numery ewidencyjne (Kennitala), korzystają z ubezpieczenia, opieki zdrowotnej. Od wyjazdu z Polski w dniu 16 czerwca 2017 r. Zainteresowani przebywają na terenie Islandii na stałe, opuszczają Islandię wyłącznie w ramach urlopu. Urlopu nie spędzają w całości w Polsce, podróżują również do innych krajów. Do Polski przylatują wyłącznie na krótki czas w celu spotkania z rodziną i znajomymi. W 2017 r. na terenie Islandii Zainteresowani przebywali łącznie dłużej niż 183 dni. Islandię traktują jako swoje miejsce zamieszkania, w chwili obecnej nie planują powrotu. Zainteresowani koncentrują na terenie Islandii nie tylko swoją działalność zawodową, ale również spędzają wolny czas, angażują się w życie lokalnej społeczności.

Przed dniem 16 czerwca 2017 r. Zainteresowani byli zatrudnieni w Polsce, po dniu 16 czerwca 2017 r. jedynym ich dochodem jest wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terenie Islandii. Wynagrodzenie otrzymują w walucie euro przelewem na rachunek walutowy w polskim banku. Zainteresowani odprowadzają podatki zgodnie z prawem Islandii. Posiadają wyłącznie obywatelstwo polskie. Po dniu 16 czerwca nie osiągnęli żadnego dochodu na terenie Polski. W Polsce posiadają mieszkanie, które obecnie nie zostało wynajęte, nie przynosi dochodu. Zainteresowani planują wynająć je w przyszłości, jeżeli znajdzie się najemca. Zainteresowany wskazał, że wraz z żoną posiadają certyfikaty rezydencji podatkowej na terenie Islandii za okres od dnia 16 czerwca 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.

W świetle przedstawionych faktów, należy stwierdzić, że w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 15 czerwca 2017 r. Zainteresowani posiadali miejsce zamieszkania w Polsce i podlegali w tym okresie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegali opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu. Natomiast od dnia 16 czerwca 2017 r. oraz w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Zainteresowani posiadali/będą posiadać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Islandii, a tym samym podlegali/będą podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w tym okresie w Polsce podlegają opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji Zainteresowani będą zobowiązani w Polsce rozliczać się z przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu wynajmu mieszkania. Zatem dochody z pracy osiągnięte przez Zainteresowanych na terytorium Islandii, w okresie gdy posiadają tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Końcowo zauważyć należy, że Zainteresowany we własnym stanowisku wskazał, cyt.: "(...) Do dnia 15 czerwca 2016 r. ośrodek interesów życiowych Zainteresowanych znajdował się w Polsce (...)", mając jednak na uwadze pełen opis stanu faktycznego oraz własnego stanowiska tut. organ uznał, że jest to omyłka pisarska, a intencją Zainteresowanego był rok 2017. Powyższa omyłka nie miała wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanego w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art, 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.