0114-KDIP3-3.4011.446.2017.4.IM - Przychód po stronie lekarzy w związku z uczestnictwem w konferencjach medycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.) oraz pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. (data nadania 2 stycznia 2018 r., data wpływu 3 stycznia 2018 r.) na wezwanie z dnia 20 grudnia 2017 r. (data nadania 21 grudnia 2017 r.,) Nr 0114-KDIP3-3.4011.446.2017.1.IM oraz pismem z dnia 24 stycznia 2018 r. (data nadania 25 stycznia 2018 r., data wpływu 26 stycznia 2018 r.) na wezwanie z dnia 15 stycznia 2018 r. (data nadania 15 stycznia 2018 r., data doręczenia 18 stycznia 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.446.2017.2.IM, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązków płatnika z tytułu udziału lekarzy w Konferencjach medycznych i pokrywania przez Spółkę kosztów ich organizacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązków płatnika z tytułu udziału lekarzy w Konferencjach medycznych i pokrywania przez Spółkę kosztów ich organizacji.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 grudnia 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.446.2017.1.IM (data nadania 21 grudnia 2017 r., wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. (data nadania 2 stycznia 2018 r., data wpływu3 stycznia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami, pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.446.2017.2.IM (data nadania 15 stycznia 2018 r., data doręczenia 19 stycznia2018 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 24 stycznia 2018 r. (data nadania 25 stycznia 2018 r., data wpływu 26 stycznia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" albo "Spółka") świadczy na rzecz Spółki z Grupy usługi reklamowe dotyczące wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych, sprzedawanych w Polsce przez zagraniczną Spółkę z Grupy (za pośrednictwem innej spółki dystrybucyjnej).

W ofercie produktów reklamowanych przez Wnioskodawcę, mogą znaleźć się produkty lecznicze sprzedawane wyłącznie po okazaniu recepty od lekarza. Działania reklamowe, w zależności od okoliczności (grupa docelowa, ograniczenia prawne, etc.) przybierają różną postać oraz są kierowane do różnych grup. Adresatami reklamy tych produktów mogą być placówki medyczne i szpitale wykorzystujące produkty Spółki do leczenia pacjentów, czy lekarze - jako osoby uprawnione do wypisywania recept.

Z uwagi na specyfikę branży farmaceutycznej, Spółka podejmuje zróżnicowane działania w celu przedstawienia/prezentowania ww. produktów różnym grupom odbiorców oraz przekonania ich do dokonania zakupu reklamowanych produktów. Spółka adresuje swoje działania informacyjne i reklamowe bezpośrednio do osób odpowiedzialnych za wybór produktu leczniczego lub wyrobu medycznego, tj. lekarzy - dotyczy to głównie leków wypisywanych na receptę, których reklama skierowana do kogokolwiek innego jest prawnie zabroniona.

W tym celu Spółka organizuje kongresy medyczne, w których mogą brać udział lekarze z całego kraju (dalej: "Kongresy medyczne"). Uczestnicząc w Kongresach medycznych organizowanych przez Spółkę, lekarze mogą poznać ofertę produktów Spółki z Grupy, reklamowanych przez Spółkę, czyli produktów leczniczych i wyrobów medycznych, poszerzyć wiedzę z zakresu medycyny i farmakologii, etc., tym także w zakresie zastosowania reklamowanych przez Spółkę produktów w zwalczaniu chorób, schorzeń, itd.

W zależności od spełnienia warunków określonych w odrębnych przepisach, uczestnictwo w Kongresie medycznym może wiązać się dla lekarza z uzyskaniem tzw. punktów edukacyjnych w rozumieniu art. 18 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty albo nie wiązać się z uzyskaniem punktów (przy czym w praktyce tych drugich rodzajów kongresów jest więcej niż tych pierwszych).

Dla lekarza uczestnictwo w Kongresie medycznym jest bezpłatne. Spółka ponosi koszty dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia lekarza podczas Kongresu medycznego oraz koszty podróży powrotnej i analogiczne koszty dotyczące wykładowców (oraz honoraria wykładowców). Przykładowo, wydatki te mogą obejmować: wynajęcie pokoju hotelowego bez wyżywienia lub z wyżywieniem, nabycie usług restauracyjnych lub cateringowych, zwrot kosztów podróży. Wyżej wymienione warunki udziału lekarzy w kongresach opisane są w umowach sponsoringowych, zawieranych między Spółką a lekarzami uczestniczącymi w danym kongresie, choć niekiedy Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, lecz przyjmuje zgłoszenia od lekarzy, którzy zechcą uczestniczyć w kongresie, a którzy odpowiedzą na ogłoszenie/zaproszenie, wskazujące ww. warunki uczestnictwa, możliwość zdobycia punktów zawodowych, etc.

W związku z organizacją Kongresów medycznych, Spółka ponosi również inne wydatki, np.: wydatki na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe.

Wszystkimi wydatkami, ponoszonymi przez Spółkę, w związku z organizacją danego kongresu Spółka, po doliczeniu marży, obciąża Spółkę z Grupy, wystawiając fakturę za świadczenie usług reklamowych/marketingowych. Do faktury dołączona jest lista poniesionych wydatków, z numerami faktur/rachunków i innych dowodów źródłowych, by przedstawić Spółce z Grupy źródło wydatków poniesionych przez Spółkę, którymi zostanie obciążona Spółka z Grupy.

Obecnie Spółka powzięła wątpliwość, czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych mogą stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów, a także, czy lekarz biorący udział w konferencji uzyskuje przychód z tytułu pokrywania przez Spółkę wydatków na organizację szkolenia, takich jak wynajem sali, zapewnienie wyżywienia/cateringu, wynajem prelegenta, etc. a w konsekwencji, czy Spółka musi wystawiać PIT-8C lekarzom biorącym udział w konferencji.

Spółka pokrywa większość kosztów w tej samej wysokości niezależnie od tego, ilu lekarzy weźmie udział w kongresie. Do takich kosztów należą koszty wynajmu sali, koszty prelegenta, a także w większości przypadków koszty wyżywienia/cateringu, w ramach których posiłki najczęściej serwowane są w formie szwedzkiego stołu.

Pismem z dnia 4 grudnia 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował przedmiotowy wniosek wskazując, że z umowy sponsoringowej pomiędzy Spółką a lekarzem, jako sponsorowanym wynikają następujące obowiązki:

Dla Spółki - obowiązek pokrycia kosztów udziału w konferencji / kongresie (dojazd, nocleg, wyżywienie, zapewnienie prelegentów, wynajmu sali, etc.) - przy czym Spółka nie przekazuje jakichkolwiek pieniędzy lekarzowi tytułem zwrotu kosztów, lecz Spółka pokrywa te koszty płacąc bezpośrednio dostawcom tych towarów i usług (np. prelegentowi, właścicielowi sal, hotelu, firm cateringowych, itd.).

Dla lekarza - udział lekarza w kongresie/konferencji nie wiąże się z żadnymi obowiązkami dla lekarza, w szczególności lekarz nie ma obowiązku przygotowania jakiegokolwiek pisemnego sprawozdania/raportu, etc. Lekarz po otrzymaniu zaproszenia/informacji o planowanym kongresie może wyrazić wolę udziału w nim (wówczas musi przysłać Spółce swoje dane) lub nie wyrazić takiej woli.

Podkreślono ponadto, że jak już wskazano w stanie faktycznym wniosku, nie zawsze zawierana jest umowa sponsoringowa. Czasami spółka zaprasza lekarzy na wydarzenia. Lekarz potwierdza chęć uczestnictwa w kongresie czy konferencji, wskazując swoje dane i Spółka rejestruje takie zgłoszenie, pokrywając analogicznie koszty jak wyżej. W ocenie Wnioskodawcy lekarz nie uzyskuje z tego tytułu przychodu podatkowego ani w przypadku zawarcia umowy sponsoringowej, ani w przypadku jej nie zawarcia, z przyczyn szczegółowo opisanych w uzasadnieniu wniosku o wydanie interpretacji.

Formalnie Wnioskodawca nie reklamuje swoich produktów w tym sensie, że to nie Wnioskodawca jest ich sprzedawcą w Polsce. Wnioskodawca świadczy usługi reklamy na rzecz Spółki Zagranicznej, które polegają m.in. na organizowaniu lub sponsorowaniu kongresów/ konferencji, w trakcie których jako jeden z elementów prezentowane są również produkty Spółki z Grupy, na rzecz której Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe. Na te konferencje/ kongresy są zapraszani lekarze.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że wśród lekarzy, z którymi Spółka zawiera umowy sponsoringowe, są również lekarze prowadzący działalność gospodarczą. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że w umowach sponsoringowych zawieranych przez Spółkę z takimi lekarzami nie występują oni jako "prowadzący działalność gospodarczą". Wszyscy lekarze uczestniczący w kongresach medycznych są traktowani przez Spółkę tak samo z podatkowego punktu widzenia, czyli Spółka uznaje, że przychód podatkowy nie powstanie u lekarza uczestniczącego w kongresie medycznym niezależnie od tego, czy jest on pracownikiem szpitala na podstawie umowy o pracę, czy lekarzem prowadzącym działalność gospodarczą, świadczącym usługi szpitalowi na zasadzie kontraktu. Wnioskodawca nie wie, czy i w jaki sposób lekarz prowadzący działalność gospodarczą uwzględnia w swoich rozliczeniach podatkowych fakt uczestnictwa w kongresach medycznych.

Wśród lekarzy, z którymi Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, są również lekarze prowadzący działalność gospodarczą. Wnioskodawca wskazał, że taki lekarz, odpowiadając na zaproszenie Spółki na kongres medyczny, wysyłając swoje zgłoszenie, etc. nie określa się jako lekarz "prowadzący działalność gospodarczą". Również szpital zgłaszający lekarza na kongres nie informuje Spółki, czy taki lekarz prowadzi działalność gospodarczą, czy nie. Wszyscy lekarze uczestniczący w kongresach medycznych są traktowani przez Spółkę tak samo z podatkowego punktu widzenia, czyli Spółka uznaje, że przychód podatkowy nie powstanie u lekarza uczestniczącego w kongresie medycznym niezależnie od tego, czy jest on pracownikiem szpitala na podstawie umowy o pracę, czy lekarzem prowadzącym działalność gospodarczą, świadczącym usługi szpitalowi na zasadzie kontraktu. Wnioskodawca nie wie, czy i w jaki sposób lekarz prowadzący działalność gospodarczą uwzględnia w swoich rozliczeniach podatkowych fakt uczestnictwa w kongresach medycznych.

Z uczestnikami kongresów medycznych, z którymi Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, nie są również zawierane umowy zlecenia ani umowy o dzieła, ani jakiekolwiek inne umowy. Wśród lekarzy, z którymi Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, ani umów zlecenia, ani umów o dzieło, są również lekarze prowadzący działalność gospodarczą. Wnioskodawca wyjaśnił, że taki lekarz, odpowiadając na zaproszenie Spółki na kongres medyczny, wysyłając swoje zgłoszenie, etc. nie określa się jako lekarz "prowadzący działalność gospodarczą". Również szpital zgłaszający lekarza na kongres nie informuje Spółki, czy taki lekarz prowadzi działalność gospodarczą, czy nie. Wszyscy lekarze uczestniczący w kongresach medycznych są traktowani przez Spółkę tak samo z podatkowego punktu widzenia, czyli Spółka uznaje, że przychód podatkowy nie powstanie u lekarza uczestniczącego w kongresie medycznym niezależnie od tego, czy jest on pracownikiem szpitala na podstawie umowy o pracę, czy lekarzem prowadzącym działalność gospodarczą, świadczącym usługi szpitalowi na zasadzie kontraktu. Wnioskodawca nie wie, czy i w jaki sposób lekarz prowadzący działalność gospodarczą uwzględnia w swoich rozliczeniach podatkowych fakt uczestnictwa w kongresach medycznych.

Spółka nie zwraca lekarzom żadnych kosztów. Spółka pokrywa udział lekarza, koszt dojazdu, etc., ale jeśli lekarz poniesie jakiekolwiek dodatkowe koszty (np. zechce dojechać swoim samochodem, zamiast skorzystać z transportu zapewnianego przez Spółkę), to Spółka nie zwraca lekarzowi tych - ani innych - kosztów.

Lekarze uczestniczący w kongresach medycznych nie są zobowiązani do jakichkolwiek świadczeń wzajemnych na rzecz Spółki z tytułu udziału w kongresie - niezależnie od tego, czy Spółka zawarła z takim lekarzem umowę sponsoringową, czy nie. Spółka nie zawiera też umów o dzieło ani umów zlecenia z lekarzami w związku z ich uczestnictwem w kongresach, nie warunkuje udziału w kongresie medycznym od zawarcia umowy zlecenia czy o dzieło, itd.

Kongresy odbywają się zarówno w mieście, w którym siedzibę ma Wnioskodawca (Warszawa), jak też w innych miastach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją Kongresów medycznych, a w szczególności wydatki związane z uczestnictwem lekarzy w Kongresie medycznym, tj. wydatki na wyżywienie, nocleg oraz koszty dojazdu i podróży powrotnej lekarza, analogiczne wydatki dotyczące prelegentów (oraz koszt ich honorariów) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów - albo, w razie uznania, że wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, to czy kwoty otrzymane przez Spółkę od Spółki z Grupy, równe kwocie poniesionych wydatków, nie będą przychodem podatkowym?

2. Czy na Spółce ciąży obowiązek ujęcia w informacji podatkowej PIT-8C wystawionej lekarzowi biorącemu udział w konferencji przychodu z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów organizacji tej konferencji w postaci kosztów wynajmu sali, wyżywienia i cateringu, pokrycia kosztów prelegenta, kosztów podróży, zapewnienia hotelu?

Odpowiedź na pytanie drugie w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszego rozstrzygnięcia. Odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przede wszystkim należy zwrócić uwagę na art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi, że osoby prawne (w tym również Wnioskodawca), które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c (...), są obowiązane sporządzić informację PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać powyższą informację podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

W ocenie Wnioskodawcy świadczenia zapewniane przez niego, a związane z organizacją kongresów, nie stanowią przychodu podatkowego lekarzy, a w konsekwencji Wnioskodawca nie musi ujmować wartości tych świadczeń na PIT-8C.

Zgodnie z definicją przychodu zamieszczoną w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT "przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń". Przychodem podatkowym jest więc realne przysporzenie na rzecz osoby fizycznej, które stanowi wynagrodzenie za wykonane przez nią prace i powoduje zwiększenie jej majątku. Za przychód podlegający opodatkowaniu nie można uznać wartości świadczeń związanych z organizowanymi przez Wnioskodawcę kongresami, które Wnioskodawca pokrywa po pierwsze, w celu wykonania usługi na rzecz Spółki z Grupy, a po drugie, aby nie zniechęcać lekarzy, czyli osób które w dużym stopniu mają wpływ na wielkość sprzedaży produktów reklamowanych przez Wnioskodawcę, do udziału w kongresach. Z tych przyczyn to Wnioskodawca jest bardziej zainteresowany udziałem lekarza w kongresie niż na odwrót. W takiej sytuacji, gdy Wnioskodawca organizuje kongresy i zaprasza na nie lekarzy w celu zaprezentowania reklamowanych przez siebie produktów, lekarze z tytułu udziału w kongresach nie uzyskują żadnych przychodów podatkowych.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę potwierdza także Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) analizował definicję przychodu podatkowego pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Jakkolwiek wyrok ten dotyczy przychodu ze stosunku pracy, to jednak wnioski płynące z zawartych w nim rozważań Trybunału Konstytucyjnego mają zastosowanie do samego pojęcia przychodów, w tym przychodów z innych tytułów, opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Możliwość zastosowania dorobku Trybunału zaprezentowanego w tym wyroku do przychodów także z innych źródeł wynika po pierwsze z faktu, że zasadnicza część rozważań Trybunału była oparta na art. 11 ustawy o PIT, który definiuje pojęcie "przychodu" nie tylko z tytułu stosunku pracy, lecz także przychodów z innych tytułów prawnych - w tym również z innych źródeł. Po drugie sam Trybunał Konstytucyjny wskazał, że "przychód ze źródła, jakim jest stosunek służbowy, czy stosunek pracy, nie różni się od przychodów osiąganych z innych źródeł, tzn. może wystąpić pod różnymi postaciami, przy czym najczęściej występują i najbardziej typową postacią są oczywiście pieniądze" (3.2.5 uzasadnienia wyroku Trybunału), przy czym z uwagi na fakt, że wniosek skierowany do Trybunału został ograniczony do przychodów z umów o pracę - rozważania Trybunału dotyczyły wyłącznie przychodów z tego właśnie źródła. Powyższe dobitnie jednak podkreśla, że uwagi zawarte w wyroku Trybunału mają zastosowanie także do przychodów z innych źródeł, a więc można nimi posiłkować się także w stosunku do kongresów organizowanych.

Odnosząc powyższy wyrok Trybunału do sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę należy zwrócić przede wszystkim uwagę na punkt 4.2.4 uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego, w którym wskazano, że "za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)" (punkt 4.2.4 uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego).

W przypadku lekarzy biorących udział w kongresach, których koszty organizacji pokrywa Wnioskodawca, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na warunek wymieniony w tiert drugim powyżej. Innymi słowy lekarz biorący udział w kongresie miałby z tego tytułu przychód podatkowy, jeżeli udział w kongresie był przede wszystkim korzyścią dla niego - a tak nie jest, gdyż celem kongresu jest prezentacja produktów reklamowanych przez Wnioskodawcę w ramach świadczenia usług Spółce z Grupy i zachęcenie lekarzy do rekomendowania lub przepisywania tych produktów swoim pacjentom, lub placówkom, w których lekarze ci pracują. To nie lekarz występuje do Spółki z prośbą o zorganizowanie kongresu na dany temat, tylko Spółka z własnej inicjatywy stara się organizować kongresy w miejscu, czasie oraz w sposób, który przyciągnie jak największą liczbę lekarzy. Organizacja kongresu i związane z tym koszty zostały poniesione przede wszystkim w interesie Wnioskodawcy oraz Spółki z Grupy, którym zależy na dotarciu z informacjami dotyczącymi reklamowanych produktów do jak największej liczby lekarzy, w szczególności, gdy bardzo często jest to jedyny legalny sposób reklamy tych produktów (jak wskazano powyżej Wnioskodawca przykładowo nie może reklamować za pomocą środków masowego przekazu leków, które dostępne są tylko na receptę). Bez poniesienia kosztów organizacji kongresów, nie byłoby więc możliwe dotarcie z informacjami o reklamowanych produktach do dużej części lekarzy, a w przypadku niektórych produktów (przykładowo leków na receptę) w ogóle nie byłoby możliwe prowadzenie jakichkolwiek działań reklamowych, z uwagi na ograniczenia ustawowe. Z wyżej wymienionych powodów podmiotem w którego interesie ponoszone są koszty organizacji kongresów i udziału lekarzy w tych wydarzeniach nie są lekarze lecz Wnioskodawca i Spółka z Grupy, na rzecz której Wnioskodawca świadczy usługi.

W tym kontekście należy również spojrzeć na ewentualne punkty edukacyjne, które może zdobyć lekarz biorąc udział w niektórych kongresach. Organizując kongres Wnioskodawca nie ma na celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych lekarzy w Polsce, gdyż nie to jest celem działalności Wnioskodawcy (do podnoszenia kwalifikacji zawodowych lekarzy powołane są inne instytucje w Polsce), lecz przyciągnięcie jak największej liczby lekarzy. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych lekarzy biorących udział w kongresach organizowanych przez Wnioskodawcę jest niejako skutkiem ubocznym jego działalności w tym sensie, że nie jest celem samym w sobie, lecz ma służyć osiągnięciu celu, jakim jest dotarcie z reklamą produktów medycznych do osób uprawnionych do wypisywania recept. Organizując kongresy, w których lekarz może nie tylko zdobyć wiedzę o reklamowanych produktach, lecz także zdobyć punkty edukacyjne ma na celu zachęcenie lekarzy do udziału w kongresach i niejako uzyskaniu dwóch skutków za jednym razem. Tak więc organizowanie kongresów, w których lekarz może uzyskać punkty wymaga dodatkowego nakładu pracy ze strony Spółki, lecz ma na celu zapewnienie wyższej frekwencji lekarzy na takim kongresie, a tym samym osiągniecie celów Wnioskodawcy, czyli rozpowszechnienie wśród lekarzy informacji o produktach dystrybuowanych przez Wnioskodawcę.

Należy też mieć na uwadze pewien standard organizowania tego typu wydarzeń, wypracowany przez lata nie tylko przez Spółkę, ale także przez firmy, działające na zlecenie konkurentów Spółek z Grupy (np. na rzecz konkurencyjnych koncernów medycznych czy farmaceutycznych). Gdyby Spółka nie zapewniała np. wyżywienia, noclegów, bezpłatnego uczestnictwa w kongresach, lecz jakiekolwiek z tych wydatków lekarz musiałby ponieść sam, to po pierwsze, Spółka zarobiłaby mniej na świadczeniu usług Spółce z Grupy (gdyż niższa byłaby podstawa do doliczenia marży przez Spółkę, ze względu na niższe koszty), a po drugie frekwencja na takich spotkaniach byłaby znacznie niższa niż w przypadku kongresów, których organizator pokrywa wszelkie wydatki uczestniczących lekarzy - zwłaszcza, jeśli możliwość zdobycia punktów zawodowych nie byłaby podstawowym celem takiego wydarzenia (które wówczas przyjmuje charakter stricte naukowy) oraz gdyby lekarz miał ponieść koszty uczestniczenia w wydarzeniu, gdzie wiedza medyczna (dodatkowo nie pozwalająca zdobyć punktów zawodowych) jest jedynie tłem do zareklamowania leków. Dlatego też to Spółce, jako wykonawcy usługi reklamowej oraz Spółce z Grupy, jako sprzedawcy leków, zależy, by zachęcić jak największą liczbę lekarzy do udziału w wydarzeniu, które obliczone jest przede wszystkim na reklamę leków, a nie lekarzom, by wziąć w tym udział.

Konkludując należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę w celu organizacji kongresów, a tym samym w celu prawidłowego wykonania usługi na rzecz Spółki z Grupy, nie stanowią przychodu podatkowego lekarzy, gdyż jak wykazano wyżej, kongresy organizowane są w interesie Spółki oraz Spółki z Grupy, a nie w interesie lekarza. Udział lekarza jest konieczny, ale wyłącznie jako adresata działań reklamowych, zaprezentowania leków, sposobów ich wykorzystania, etc. Bez obecności lekarzy organizowanie kongresów, na których prezentowane są leki reklamowane przez Spółkę, byłoby z definicji bezprzedmiotowe, wobec tego ich obecność nie może być samoczynnym argumentem za uznaniem, że uzyskują oni przychód podatkowy, co potwierdza także przywołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są tzw. inne źródła.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami,z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających

z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W świetle zapisu art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki z Grupy usługi reklamowe dotyczące wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych, sprzedawanych w Polsce przez zagraniczną Spółkę z Grupy. Spółka organizuje Kongresy medyczne, w których mogą brać udział lekarze z całego kraju. Dla lekarza uczestnictwo w Kongresie medycznym jest bezpłatne. Spółka ponosi koszty dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia lekarza podczas Kongresu medycznego oraz koszty podróży powrotnej i analogiczne koszty dotyczące wykładowców (oraz honoraria wykładowców). Warunki udziału lekarzy w kongresach opisane są w umowach sponsoringowych, zawieranych między Spółką a lekarzami uczestniczącymi w danym kongresie, choć niekiedy Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, lecz przyjmuje zgłoszenia od lekarzy, którzy zechcą uczestniczyć w kongresie, a którzy odpowiedzą na ogłoszenie/zaproszenie, wskazujące ww. warunki uczestnictwa, możliwość zdobycia punktów zawodowych, etc. W związku z organizacją Kongresów medycznych, Spółka ponosi również inne wydatki, np.: wydatki na wynajęcie sal, materiały reklamowe rozdawane lekarzom podczas kongresu, usługi restauracyjne i cateringowe. Spółka pokrywa większość kosztów w tej samej wysokości niezależnie od tego, ilu lekarzy weźmie udział w kongresie. Do takich kosztów należą koszty wynajmu sali, koszty prelegenta, a także w większości przypadków koszty wyżywienia/cateringu, w ramach których posiłki najczęściej serwowane są w formie szwedzkiego stołu. W umowach sponsoringowych zawieranych przez Spółkę z lekarzami nie występują oni jako "prowadzący działalność gospodarczą". Z uczestnikami Kongresów medycznych, z którymi Spółka nie zawiera umów sponsoringowych, nie są również zawierane umowy zlecenia ani umowy o dzieła, ani jakiekolwiek inne umowy. Wśród tych lekarzy, są również lekarze prowadzący działalność gospodarczą. Lekarz, odpowiadając na zaproszenie Spółki na kongres medyczny, wysyłając swoje zgłoszenie, nie określa się jako lekarz "prowadzący działalność gospodarczą". Również szpital zgłaszający lekarza na kongres nie informuje Spółki, czy taki lekarz prowadzi działalność gospodarczą, czy nie. Spółka nie zwraca lekarzom żadnych kosztów. Lekarze uczestniczący w kongresach medycznych nie są zobowiązani do jakichkolwiek świadczeń wzajemnych na rzecz Spółki z tytułu udziału w kongresie - niezależnie od tego, czy Spółka zawarła z takim lekarzem umowę sponsoringową, czy nie. Kongresy odbywają się zarówno w mieście, w którym siedzibę ma Wnioskodawca, jak też w innych miastach.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za osoby biorące udział w Kongresie medycznym odbywającym się zarówno w mieście, w którym siedzibę ma Wnioskodawca, jak też w innych miastach, niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie osoby te otrzymują od Spółki.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia" należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Podkreślić należy jednak, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji "nieodpłatnych świadczeń". Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin "nieodpłatne świadczenie" ma "szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powodu niejednolitości stanowisk sądowych dotyczących kwestii "nieodpłatnego świadczenia", zasadniczego znaczenia nabrał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym Trybunał Konstytucyjny dokonał ustalenia, jakie kryteria decydują o zakwalifikowaniu nieodpłatnego świadczenia jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy. Trybunał Konstytucyjny wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

* zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W tym miejscu zauważyć należy, że zasadnicza część rozważań w wyroku Trybunału była oparta na art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje pojęcie "przychodu" nie tylko z tytułu stosunku pracy, lecz także z innych tytułów prawnych, zatem uwagi zawarte w wyroku Trybunału mają zastosowanie także w stosunku do dochodów uzyskanych z innych źródeł.

Na tle opisu stanu faktycznego, analizując cechy jakie musi spełniać świadczenie, aby uznać je za przychód, należy wskazać, że pierwsza z przesłanek wskazanych przez Trybunał Konstytucyjny została spełniona z uwagi na fakt, że lekarz biorący udział w Kongresie medycznym, świadomie podpisuje umowę sponsoringu, w której Spółka informuje go o potencjalnych świadczeniach, które sfinansuje w związku z udziałem lekarza w Kongresie medycznym. Powyższa przesłanka jest również spełniona w przypadku lekarza, z którym Spółka nie zawiera umowy sponsoringu, który potwierdza chęć uczestnictwa w kongresie czy konferencji odpowiadając na zaproszenie Spółki, wysyłając zgłoszenie i wskazując swoje dane (warunki uczestnictwa, możliwość zdobycia punktów zawodowych, etc.), a Spółka rejestruje takie zgłoszenie. Należy zatem uznać, że osoba uczestnicząca w takich wydarzeniach korzysta z nich w pełni dobrowolnie i z tytułu pokrywania przez Spółkę lekarzowi kosztów organizacji w Kongresie medycznym, po stronie uczestnika powstaje przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Dokonując analizy, czy druga przesłanka wskazana przez Trybunał została spełniona, należy podkreślić, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podlega każda forma przysporzenia majątkowego, mająca konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków). Zatem pokrycie przez Spółkę kosztów organizacji Kongresów medycznych w postaci kosztów wynajmu sali, wyżywienia (cateringu), pokrycia kosztów prelegenta, kosztów podróży, zapewnienia hotelu, niezależnie od tego, czy między Spółką a lekarzem została zawarta umowa sponsoringu, czy też nie, powoduje powstanie po stronie lekarza biorącego udział w tym wydarzeniu przychodu, ponieważ pokrycie kosztów przez stronę trzecią oznacza bowiem wymierne i konkretne przysporzenie majątkowe po stronie, która tych wydatków nie musi pokrywać ze swoich środków. Zatem należy uznać, że wydatki z tytułu ww. opłat zostały poniesione w imieniu lekarza.

W przedmiotowej sprawie spełniona została również trzecia przesłana wynikająca z wyroku Trybunału Konstytucyjnego sygn. akt K 7/2013, ponieważ korzyść uzyskana przez lekarza, w postaci pokrycia przez Wnioskodawcę kosztów organizacji Kongresu medycznego w postaci kosztów wynajmu sali, wyżywienia (cateringu), pokrycia kosztów prelegenta, kosztów podróży, zapewnienia hotelu jest wymierna i przypisana konkretnej osobie (nie jest bowiem dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Należy zwrócić uwagę, że fakt, że Spółka pokrywa większość kosztów w tej samej wysokości niezależnie od tego, ilu lekarzy weźmie udział w kongresie, nie stanowi trwałej przeszkody do uznania tegoż świadczenia za przychód i ustalenia wysokości przychodu na konkretna osobę - lekarza. Z wniosku wynika, że Spółka adresuje swoje działania informacyjne i reklamowe bezpośrednio do osób odpowiedzialnych za wybór produktu leczniczego lub wyrobu medycznego, tj. lekarzy. Spółka podpisuje z uczestnikami Kongresów medycznych umowy sponsoringowe, jednakże nie zawsze zawierana jest umowa sponsoringowa. Czasami Spółka zaprasza lekarzy na wydarzenia, lekarz potwierdza chęć uczestnictwa w kongresie czy konferencji, wysyłając swoje dane i Spółka rejestruje takie zgłoszenie. Zatem znana jest Wnioskodawcy ilość osób, które uczestniczą w danym wydarzeniu, za które Spółka pokrywa ww. koszty. W rezultacie Spółka może więc wskazać każdą osobę, za którą ponosi wydatek, a tym samym uwzględniając następnie wysokość ponoszonych wydatków może ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę, w tym przez konkretnego lekarza.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że lekarze uczestniczący w Kongresie medycznym nie występują jako "prowadzący działalność gospodarczą", wobec powyższego należy stwierdzić, że w sfinansowanie przez Wnioskodawcę w oparciu o umowę sponsoringową oraz na podstawie zaproszenia lekarza do udziału w konferencji kosztów organizacji tej konferencji w postaci kosztów wynajmu sali, wyżywienia (cateringu), pokrycia kosztów prelegenta, kosztów podróży, zapewnienia hotelu, stanowić będzie dla tych osób nieodpłatne świadczenia.

Wartość tych świadczeń należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Tym samym dla wszystkich lekarzy uczestniczących w Kongresach medycznych (lekarz nie występuje wobec Spółki jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą), wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł.

Przychód ten mógłby korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl art. 21 ust. 13 ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy posłużono się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ustawy). Różnica treści lit. a i b związana jest wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera Kodeks pracy. Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy.

Wskazać, jednak należy, że pojęcie podróży "osoby niebędącej pracownikiem" należy interpretować identycznie, jak pojęcie "podróży służbowej" pracownika. Zgodnie z art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, z późn. zm.), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. A zatem, podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki, bądź stałe miejsce wykonywania zadań, przy czym wspomniane zadanie rozumiane jest jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach stosunku pracy.

W przedmiotowej sprawie w ramach uczestnictwa lekarzy w Kongresach medycznych nie dochodzi do wykonywania zadania (świadczenia) dla (czy na rzecz) Spółki. Z opisu stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że lekarze uczestniczący w Kongresach medycznych nie są zobowiązani do jakichkolwiek świadczeń wzajemnych na rzecz Spółki z tytułu udziału w kongresie - niezależnie od tego, czy Spółka zawarła z takim lekarzem umowę sponsoringową, czy nie. Ponadto Kongresy odbywają się także w miejscowości, w której Spółka ma siedzibę.

W wyniku powyższego, w związku z pokrywaniem przez Spółkę kosztów organizacji Kongresów medycznych w postaci kosztów wynajmu sali, wyżywienia i cateringu, pokrycia kosztów prelegenta, kosztów podróży, zapewnienia hotelu lekarzowi biorącemu udział w Kongresie medycznym organizowanym przez Spółkę, wartość ponoszonych przez Spółkę wydatków, stanowi dla lekarza (lekarz nie występuje wobec Spółki jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą), przychód z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do źródła przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy. Spółka jest zatem zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C i przekazania ich lekarzom oraz właściwym organom podatkowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, ze zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.