0114-KDIP3-3.4011.444.2017.2.AK - PIT w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 listopada 2017 r. (data nadania 6 listopada 2017 r., data wpływu 8 listopada 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.444.2017.1.AK z dnia 27 października 2017 r. (data nadania 27 października 2017 r., data doręczenia 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 27 października 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.444.2017.1.AK (data nadania 27 października 2017 r., data doręczenia 2 listopada 2017 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 5 listopada 2017 r. (data nadania 6 listopada 2017 r., data wpływu 8 listopada 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 września 2016 r. syn Wnioskodawczyni został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Jest to już kolejne orzeczenie (wcześniejsze orzeczenia ma od 2009 r.).

Syn pozostaje na utrzymaniu Wnioskodawczyni. Nie uzyskuje dochodów podlegających opodatkowaniu.

Syn Wnioskodawczyni cierpi na cukrzycę insulinozależną (typu 1) i jest osobą niepełnoletnią.

Syn Wnioskodawczyni korzysta z pompy insulinowej. Do jej działania potrzebne są pojemniki na insulinę (bez tego elementu pompa nie spełnia swojej funkcji), zestawy infuzyjne (wkłucia), pakiet serwisowy do pompy (pokrywa baterii, adapter, baterie AA 1,5V), urządzenie (pieczątka) do zakładania wkłuć, etui do pompy insulinowej, pasek do mocowania pompy insulinowej.

Syn Wnioskodawczyni ponadto używa systemu do ciągłego monitorowania glikemii (składający się z sensora i czytnika). Pozwala on osobom chorym na cukrzycę zmierzyć poziom cukru we krwi bez konieczności nakłuwania placów. Aby wykonać pomiar cukru wystarczy zbliżyć czytnik do sensora. System zapewnia stały monitoring glikemii, co zmniejsza ryzyko wystąpienia przypadków hipoglikemii. Sensor działa przez 14 dni i po tym czasie wymaga wymiany. Urządzenie to pozwala na ciągłe monitorowanie poziomu cukru bez potrzeby kłucia placów jak to ma miejsce w przypadku zwykłych glukometrów.

Regularne wykonywanie pomiarów tradycyjną metodą wymaga dyscypliny i motywacji, co jest trudne szczególnie w przypadku dzieci. Nakłuwanie powoduje ponadto uszkadzanie skóry i ból.

Wniosek dotyczy roku 2017, w którym Wnioskodawczyni poniosła wydatki, oraz lat następnych.

Wydatki związane z zakupem osprzętu do pompy insulinowej oraz systemu do ciągłego monitorowania glikemii (sensorów i czytnika) nie zostały sfinansowane ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ani nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie.

Osprzęt do pompy insulinowej oraz system do ciągłego monitorowani glikemii (sensory i czytnik) stanowią sprzęty niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiają wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie poniesione wydatki są udokumentowane fakturami VAT (wystawionymi na Wnioskodawczynię) i w przyszłości też tak będzie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zeznaniu PIT można rozliczyć zakup:

- jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem czynności życiowych (art. 26 ust. 7a ustawy PIT z dnia 26 lipca 1991 r.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup osprzętu do pompy insulinowej oraz systemu do ciągłego monitorowania glikemii można odliczyć od dochodu jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Wymienione urządzenie (sensor i czytnik) umożliwia dokonywanie z dużą częstotliwością pomiar cukru i charakteryzuje się indywidualnym przeznaczeniem oraz niezbędnością w procesie rehabilitacji w niepełnosprawności z chorobą cukrzycową. Urządzenie to ułatwia wykonywanie czynności życiowych, gdyż syn Wnioskodawczyni nie cierpi z powodu ciągłego wkłuwania igieł metodą tradycyjną, aby dokonać pomiaru cukru. Z uwagi na dużą częstotliwość dokonywanie tych pomiarów przez nakłucie powodowało uszkodzenia skóry i ból.

Pozostałe urządzenia (osprzęt do pompy) są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania pompy insulinowej, która jest niezbędna w procesie leczenia i rehabilitacji związanej z chorobą cukrzycową, charakteryzują się indywidualnym przeznaczeniem. Stosowanie terapii z wykorzystaniem pompy insulinowej pomaga ograniczyć niedogodności związane z występowaniem i leczeniem choroby. Wymienione urządzenia i narzędzia ułatwiają, a niektóre wręcz umożliwiają wykonywanie czynności życiowych osoby niepełnosprawnej z chorobą cukrzycy typu 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Jak stanowi art. 26 ust. 7c, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na osprzęt do pompy insulinowej oraz systemu do ciągłego monitorowania glikemii (sensory i czytnik) należy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi mieć indywidualny charakter, być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, ograniczenie których wynika z zakresu niepełnosprawności.

Podkreślić przy tym należy, że określenie "niezbędnych w rehabilitacji" oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem jak wynika z powyższego, nie wystarczy tylko aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nie posiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że syn Wnioskodawczyni został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Syn Wnioskodawczyni cierpi na cukrzycę insulinozależną (typu 1) i jest osobą niepełnoletnią. Syn Wnioskodawczyni korzysta z pompy insulinowej. Do jej działania potrzebne są pojemniki na insulinę (bez tego elementu pompa nie spełnia swojej funkcji), zestawy infuzyjne (wkłucia), pakiet serwisowy do pompy (pokrywa baterii, adapter, baterie AA 1,5V), urządzenie (pieczątka) do zakładania wkłuć, etui do pompy insulinowej, pasek do mocowania pompy insulinowej. Syn Wnioskodawczyni ponadto używa systemu do ciągłego monitorowania glikemii (składający się z sensora i czytnika). Pozwala on osobom chorym na cukrzycę zmierzyć poziom cukru we krwi bez konieczności nakłuwania placów. Aby wykonać pomiar cukru wystarczy zbliżyć czytnik do sensora. System zapewnia stały monitoring glikemii, co zmniejsza ryzyko wystąpienia przypadków hipoglikemii. Sensor działa przez 14 dni i po tym czasie wymaga wymiany. Urządzenie to pozwala na ciągłe monitorowanie poziomu cukru bez potrzeby kłucia placów jak to ma miejsce w przypadku zwykłych glukometrów. Regularne wykonywanie pomiarów tradycyjną metodą wymaga dyscypliny i motywacji, co jest trudne szczególnie w przypadku dzieci. Nakłuwanie powoduje ponadto uszkadzanie skóry i ból. Osprzęt do pompy insulinowej oraz system do ciągłego monitorowani glikemii (sensory i czytnik) stanowią sprzęty niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiają wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisami odliczeniu od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, podlegają wydatki poniesione m.in. na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Oznacza, to że do ww. wydatków można zaliczyć tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne mające cechy o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wydatki na zakup osprzętu do pompy insulinowej oraz systemu do ciągłego monitorowania glikemii (sensorów i czytnika), o których mowa we wniosku, stanowią wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych syna Wnioskodawczyni, tym samym mieszczą się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia wydatku na zakup osprzętu do pompy insulinowej oraz systemu do ciągłego monitorowania glikemii (sensorów i czytnika) w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.