0114-KDIP3-3.4011.442.2018.2.JK2 - Ustalenie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data nadania 27 listopada 2018 r., data wpływu 30 listopada 2018 r.) na wezwanie z dnia 14 listopada 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.442.2018.1.MS (data nadania 14 listopada 2018 r., data doręczenia 20 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 listopada 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.442.2018.1.MS (data nadania 14 listopada 2018 r., data doręczenia 20 listopada 2018 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 26 listopada 2018 r. (data nadania 27 listopada 2018 r., data wpływu 30 listopada 2018 r.) Wnioskodawczyni dokonała uzupełnienia wniosku w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni za 2017 rok złożyła PIT-37 do Urzędu Skarbowego odliczając ulgę na 14-letnią córkę. Przez pół roku podatkowego Wnioskodawczyni była osobą samotnie wychowującą córkę, w połowie 2017 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podatku liniowym. Urząd zakwestionował odliczenie ulgi. Wnioskodawczyni dostała wezwanie o złożenie korekty i zwrot ulgi. Wnioskodawczyni dokonała korekty i oddała pieniądze, ale doinformowała się, że ma prawo do tej ulgi. Wnioskodawczyni zadzwoniła do Urzędu Skarbowego z informacją, że zrobi kolejną korektę, ale pani po konsultacji odpowiedziała, że Wnioskodawczyni nie może tej ulgi odliczyć. Zarobki Wnioskodawczyni (dochód przed odliczeniem ZUS-u wynosi: 87.565,03 zł, dochód uzyskany z tytułu umowy o pracę po odliczeniu składek ZUS = 78.451,64 zł (w kwocie tego dochodu jest również renta po zmarłym ojcu, tj. 14.118,14 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystać z ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób przewidziany dla samotnie wychowujących dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej z art. 27 z ww. podatku w sposób dla samotnie wychowujących dzieci, ponieważ spełnione są wymagane warunki. Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia ulgi za cały rok podatkowy, ponieważ przez 1/2 roku Wnioskodawczyni była osobą samotnie wychowującą dziecko i nie pozostawała przez cały rok podatkowy w związku z małżeńskim. Dochód dla osoby samotnie wychowującej dziecko wynosi 112.000 zł (czyli ten warunek jest również spełniony).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Kwestię dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.),

W myśl art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Jak wynika z art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym (art. 27f ust. 8 ustawy).

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W świetle powołanych przepisów w celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni jest uprawniona do skorzystania z ulgi, należy zbadać wysokość dochodu z uwzględnieniem statusu Wnioskodawczyni, a w konsekwencji jaki limit wynikający z art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy przysługuje Wnioskodawczyni.

Limit ma różną wysokość w zależność od tego, czy uprawnieni do ulgi są podatnicy pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, czy osoby samotnie wychowujące dzieci, czy też osoby, które wprawdzie nie pozostają w związku małżeńskim, ale jednocześnie nie są także osobami samotnie wychowującymi dzieci.

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 27f ust. 2 pkt 1 w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej przez podatnika uzależniona jest od jego dochodów w roku podatkowym.

W przypadku podatnika pozostającego w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, limit dochodów podatnika i jego małżonka nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 112.000 zł, a w przypadku podatnika niepozostającego w związku małżeńskim, w również przez część roku podatkowego, limit dochodów warunkujących możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej wynosi 56.000 zł. Natomiast w przypadku osoby samotnie wychowującej dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kwota dochodów podatnika w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 112.000 zł.

Z kolei z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie w roku podatkowym wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców co oznacza, że samotne wychowywanie może trwać chociażby jeden dzień danego roku podatkowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni za 2017 rok złożyła PIT-37 do Urzędu Skarbowego odliczając ulgę na 14-letnią córkę. Przez pół roku podatkowego Wnioskodawczyni była osobą samotnie wychowującą córkę, w połowie 2017 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podatku liniowym. Zarobki Wnioskodawczyni (dochód przed odliczeniem ZUS-u wynosi: 87.565,03 zł, dochód uzyskany z tytułu umowy o pracę po odliczeniu składek ZUS = 78.451,64 zł (w kwocie tego dochodu jest również renta po zmarłym ojcu, tj. 14.118,14 zł).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, należy wskazać, że jeżeli Wnioskodawczyni do połowy roku 2017 była osobą samotnie wychowującą dziecko i dochody Jej w roku podatkowym 2017 nie przekroczyły kwoty 112.000 zł, to za rok 2017 - po spełnieniu pozostałych przesłanek wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do dokonania odliczenia ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej. Tut. organ nie rozstrzygał, czy Wnioskodawczyni była w 2017 r. osobą samotnie wychowującą małoletnie dziecko, gdyż przyjął to jako element stanu faktycznego.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.