0114-KDIP3-3.4011.435.2018.1.JK3 - Opodatkowanie przychodu uzyskanego na terytorium Belgii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Wnioskodawca mieszka oraz pracuje za granicą w ramach organizacji międzynarodowej mającej siedzibę na terenie Belgii. Jest organizacją międzynarodową, której Polska jest członkiem od 17 grudnia 1994 r., a stroną Traktatu Karty Energetycznej od 2001 r.

Wnioskodawca ma podpisaną umowę o pracę z Sekretariatem w formie 3-letniego kontraktu, który obowiązuje od 1 lutego 2016 r. do 31 stycznia 2019 r. z możliwością jego przedłużenia. Wnioskodawca zamierza przedłużyć umowę z organizacją, a jednocześnie nie zamierza zmieniać swojego dotychczasowego belgijskiego miejsca zamieszkania, nawet po zakończeniu kontraktu.

Na podstawie porozumienia z rządem belgijskim organizacja jest wyłączona z podatku VAT, a jej pracownicy/funkcjonariusze nie płacą podatku dochodowego z tytułu wykonywanej pracy. Podstawą do zastosowania zwolnienia jest art. 16 tego porozumienia, na podstawie którego wszyscy pracownicy są zwolnieni z podatków od wszelkich uzyskiwanych od organizacji przysporzeń. Dodatkowo Wnioskodawca posiada deklarację od swojego pracodawcy, z której wynika, że jako funkcjonariusz organizacji jest zwolniony z podatku dochodowego.

Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest terytorium Belgii. W związku z wykonywaną pracą Wnioskodawca posiada status rezydenta w Belgii wydany przez belgijskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Wnioskodawca ma obywatelstwo polskie, jednak faktycznie przebywa w kraju jedynie od kilku do kilkunastu dni w roku.

Przez pozostały okres (łącznie ponad 183 dni w roku podatkowym) Wnioskodawca przebywa na terytorium Belgii. Wnioskodawca nie jest zameldowany w Polsce. Wnioskodawca uzyskuje dochody w Polsce jedynie z tytułu wynajmu stanowiących jego własność sześciu lokali mieszkalnych, z których rozlicza się na zasadach ogólnych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 oraz w oparciu o skalę podatkową z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018.200). Wszelkie czynności z tytułu realizacji umów najmu wykonywane są jednak na terytorium Polski nie przez Wnioskodawcę, lecz przez dwa profesjonalne przedsiębiorstwa zarządzające, z którymi Wnioskodawca podpisał stosowną umowę.

Majątek ruchomy Wnioskodawcy ogranicza się do samochodu osobowego, który jest zarejestrowany i ubezpieczony w Belgii. Oszczędności Wnioskodawcy ulokowane są również na rachunku bankowym w Belgii. Małżonka Wnioskodawcy również mieszka i pracuje w Belgii i nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów w Polsce. Wnioskodawca i Jego małżonka w Belgii mieszkają również z synem. Wnioskodawca jest ubezpieczony przez swojego pracodawcę w Belgii, tam też podlega ubezpieczeniu społecznemu oraz zdrowotnemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powinien być traktowany jako osoba posiadająca miejsca zamieszkania na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którymi stanowi art. 3 ust. 1 ustawy?

2. Czy jeżeli Wnioskodawca powinien być traktowany jako osoba nie posiadająca miejsca na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, to można Go uznać za osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy?

3. Czy w przypadku uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, dochód Wnioskodawcy uzyskiwany z wykonywanej za granicą pracy na rzecz organizacji międzynarodowej mającej siedzibę w Belgii podlega zwolnieniu z podatku dochodowego w Polsce zgodnie z postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018.200)?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1 i 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2018.200) jeżeli osoby fizyczne mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dnia 17 stycznia 2017 r. (sygn. akt 2461-IBPB-2-2.4511.1011.2016.l.KRB) przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Stosownie do art. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. 2004.211.2139) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem lego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to me obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Jednocześnie w oparciu o postanowienia art. 4 ust. 2 konwencji jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba niebędąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

Odnosząc powyższe do okoliczności stanu faktycznego zaistniałego w sprawie Wnioskodawcy należy zauważyć, że w Polsce uzyskuje On dochody jedynie z tytułu wynajmu sześciu lokali mieszkalnych, których jest właścicielem. Wnioskodawca w Polsce przebywa zaledwie od kilku do kilkunastu dni w roku, w związku z czym przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej krócej niż 183 dni w roku podatkowym.

Ponadto Wnioskodawca wraz z małżonką i z synem na stałe zamieszkują i pracują w Belgii. Wnioskodawca ma podpisaną umowę o pracę z Sekretariatem K.E. organizacją międzynarodową w formie kontraktu, który obowiązuje do 31 stycznia 2019 r. z możliwością jego przedłużenia. W Belgu posiada także ubezpieczenie zapewnione przez Jego pracodawcę Wnioskodawca swoją przyszłość wciąż z pobytem w Belgii i nie zamierza wracać do Polski.

Powyższe oznacza, że zarówno "centrum interesów osobistych", jak i "centrum interesów gospodarczych" Wnioskodawcy znajduje się w Belgii.

Tam też istnieją najbliższe więzi rodzinne Wnioskodawcy, w tym znajduje się tzn. ognisko domowe. W Belgii koncentruje się również aktywność społeczna, kulturalna i obywatelska Wnioskodawcy.

W związku z powyższym stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać Wnioskodawcy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Powoduje to, że Wnioskodawca, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. nierezydentem i podlega obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy), a więc tylko z dochodów z tytułu wynajmu mieszkań.

W przypadku dochodów uzyskiwanych z pracy w organizacji międzynarodowej Wnioskodawca nie będzie objęty zakresem podmiotowym opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podobne stanowisko w analogicznym stanie faktycznym zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2009 r. IPPB4/415-360/09-4/JS.

Ad. 3. Według stanowiska Wnioskodawcy nawet w przypadku przyjęcia, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium RP podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu to i tak dochód Wnioskodawcy uzyskiwany z pracy na rzecz organizacji międzynarodowej The Energy Charter Conference w Belgii podlega zwolnieniu z podatku dochodowego w Polsce.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są uposażenia funkcjonariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji wyspecjalizowanych oraz innych międzynarodowych instytucji i organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem i których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez nie uposażeń, pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów stwierdzających, ze jest funkcjonariuszem takiej organizacji lub instytucji. Innymi słowy aby Wnioskodawcy przysługiwało zwolnienie konieczne jest spełnienie wszystkich trzech uwarunkowań wynikających z ww. przepisu, a mianowicie:

a. Polska powinna być członkiem organizacji międzynarodowej,

b. Statut danej organizacji winien przewidywać zwolnienie od podatków wypłacanych przez tę organizację uposażeń,

c. Osoba uzyskująca dochody/organizacji, instytucji, o których mowa w omawianym przepisie winna posiadać dokumenty stwierdzające, że jest funkcjonariuszem takiej organizacji lub instytucji.

Wnioskodawca spełnia wszystkie wymienione wyżej przesłanki:

a. Polska jest członkiem organizacji międzynarodowej od 17 grudnia 1991 r.

b. Powołany wyżej art. 16 headquarter agreement z 1995 r. przewiduje zwolnienie z podatku dochodowego z tytułu pracy wykonywanej w organizacji dla wszystkich jej funkcjonariuszy.

c. Posiadana przez Wnioskodawcę deklaracja od pracodawcy, z której wynika, że jest zwolniony z podatku dochodowego wskazuje, że jest on funkcjonariuszem organizacji (official).

Należy zatem stwierdzić, że zgodnie z opisanym stanem faktycznym wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy - osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie w dniu 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Belgią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest terytorium Belgii. W związku z wykonywaną pracą Wnioskodawca posiada status rezydenta w Belgii wydany przez belgijskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Wnioskodawca ma obywatelstwo polskie, jednak faktycznie przebywa w kraju jedynie od kilku do kilkunastu dni w roku. Przez pozostały okres (łącznie ponad 183 dni w roku podatkowym) Wnioskodawca przebywa na terytorium Belgii. Wnioskodawca nie jest zameldowany w Polsce. Wnioskodawca uzyskuje dochody w Polsce jedynie z tytułu wynajmu stanowiących jego własność sześciu lokali mieszkalnych, z których rozlicza się na zasadach ogólnych oraz w oparciu o skalę podatkową z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie czynności z tytułu realizacji umów najmu wykonywane są jednak na terytorium Polski nie przez Wnioskodawcę, lecz przez dwa profesjonalne przedsiębiorstwa zarządzające, z którymi Wnioskodawca podpisał stosowną umowę.

Majątek ruchomy Wnioskodawcy ogranicza się do samochodu osobowego, który jest zarejestrowany i ubezpieczony w Belgii. Oszczędności Wnioskodawcy ulokowane są również na rachunku bankowym w Belgii. Małżonka Wnioskodawcy również mieszka i pracuje w Belgii i nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów w Polsce. Wnioskodawca i Jego małżonka w Belgii mieszkają również z synem. Wnioskodawca jest ubezpieczony przez swojego pracodawcę w Belgii, tam też podlega ubezpieczeniu społecznemu oraz zdrowotnemu.

W świetle przedstawionych faktów, należy stwierdzić, że z Belgią Wnioskodawcę łączą ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych) jak również to, że w roku podatkowym Wnioskodawca nie przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni oraz uwzględniając zapisy konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, nalży stwierdzić, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Belgii, a tym samym podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Polski na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany w Polsce rozliczać się z przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych. Zatem dochody z pracy osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Belgii, w okresie gdy posiada tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania Nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie Nr 3, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania, że Wnioskodawca posiada w Polsce miejsce zamieszkania, podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.