0114-KDIP3-3.4011.426.2019.1.JK2 - Ustalenie skutków podatkowych otrzymania dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barze mlecznym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2019 r. (data wpływu 16 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barze mlecznym - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barze mlecznym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i w ramach też działalności prowadzi bar mleczny w rozumieniu art. 6 pkt 17 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (zgodnie z którym za bar mleczny uważa się przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w postaci barów samoobsługowych, bezalkoholowych, ogólnodostępnych zakładów masowego żywienia, sprzedających całodzienne posiłki mleczno-nabiałowo-jarskie).

W tym celu korzysta z dotacji przedmiotowej z budżetu państwa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych, wypłacanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie dotacji przedmiotowych do posiłków w barach mlecznych. Ze środków pochodzących z otrzymanej dotacji sfinansowane są koszty związane z zakupem produktów spożywczych w celu przygotowania posiłków. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota otrzymanej dotacji przedmiotowej z budżetu państwa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych wypłacana za pośrednictwem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie dotacji przedmiotowych do posiłków w barach mlecznych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota otrzymanej dotacji przedmiotowej z budżetu państwa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych wypłacana za pośrednictwem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie dotacji przedmiotowych do posiłków w barach mlecznych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36. Zwolnienie wynikające z powyższego przepisu dotyczy każdego rodzaju dotacji, która spełnia dwa warunki, a mianowicie jest dotacją w rozumieniu ustawy o finansach publicznych oraz pochodzi z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Łączne spełnienie powyższych elementów jest warunkiem koniecznym, ale i wystarczającym do stwierdzenia, że dotacja jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 124 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych wydatkami budżetu państwa są wydatki na dotacje i subwencje.

Dotacjami, w myśl art. 126 cytowanej ustawy, są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie mniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Z brzmienia art. 130 ust. 1 ustawy o finansach publicznych wynika, że dotacje przedmiotowe są to środki przeznaczone na dopłaty do określonych rodzajów wyrobów lub usług, kalkulowane według stawek jednostkowych. Odrębną ustawą, o której mowa w art. 130 ust. 2 ustawy o finansach publicznych jest ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, z późn. zm). W myśl art. 7a ust. 2 tej ustawy dotacje przedmiotowe do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych mogą być udzielane na wniosek przedsiębiorcy, w zakresie określonym w ustawie budżetowej na dany rok.

Przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarcze (Dz. U. z 2013 r. poz. 672) jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Z kolei przez pojęcie baru mlecznego ustawodawca rozumie przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w postaci samoobsługowych, bezalkoholowych, ogólnodostępnych zakładów masowego żywienia, sprzedających całodzienne posiłki mleczno-nabiałowo-jarskie (art. 6 pkt 17 ustawy o pomocy społecznej).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że przyznana wnioskodawcy na podstawie ustawy o pomocy społecznej dotacja przedmiotowa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych stanowi dotację w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Mając, zatem na uwadze powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku środki otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu otrzymanej na podstawie przepisów o finansach publicznych dotacji przedmiotowej do sprzedawanych posiłków będą stanowiły przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże w całości zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie wyżej cytowanych przepisów art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy wydatki sfinansowane dotacją zwolnioną z opodatkowania, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W świetle art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również: dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Zwolnienie wynikające z powyższego przepisu dotyczy każdego rodzaju dotacji, która spełnia dwa warunki, a mianowicie jest dotacją w rozumieniu ustawy o finansach publicznych oraz pochodzi z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Łączne spełnienie powyższych elementów jest warunkiem koniecznym, ale i wystarczającym do stwierdzenia, że dotacja jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i w ramach też działalności prowadzi bar mleczny w rozumieniu art. 6 pkt 17 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. W tym celu korzysta z dotacji przedmiotowej z budżetu państwa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych, wypłacanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie dotacji przedmiotowych do posiłków w barach mlecznych. Ze środków pochodzących z otrzymanej dotacji sfinansowane są koszty związane z zakupem produktów spożywczych w celu przygotowania posiłków.

Zgodnie z art. 124 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.) wydatkami budżetu państwa są wydatki na dotacje i subwencje.

Dotacjami, w myśl art. 126 cytowanej ustawy, są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Z brzmienia art. 130 ust. 1 ustawy o finansach publicznych wynika, że dotacje przedmiotowe są to środki przeznaczone na dopłaty do określonych rodzajów wyrobów lub usług, kalkulowane według stawek jednostkowych.

Mogą one być udzielane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów Unii Europejskiej:

- z uwzględnieniem ich równoprawności (art. 130 ust. 2).

Kwoty i przedmiot dotacji przedmiotowych ustala ustawa budżetowa (art. 130 ust. 3).

W przypadku gdy ustawa budżetowa ustali dotacje przedmiotowe do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych, Minister Finansów ustala, w drodze rozporządzenia, stawki oraz określa szczegółowy sposób oraz tryb udzielania i rozliczania dotacji, w tym formę składania wniosków, informowania o ich przyjęciu lub odrzuceniu, warunki przekazywania i rozliczenia dotacji, termin zwrotu dotacji, uwzględniając łączne kwoty dotacji na poszczególne cele określone w ustawie budżetowej oraz mając na celu zapewnienie jawności i przejrzystości gospodarowania środkami budżetu państwa (art. 130 ust. 7).

Odrębną ustawą, o której mowa w art. 130 ust. 2 ustawy o finansach publicznych jest ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, z późn. zm.).

W myśl art. 7a ust. 2 tej ustawy dotacje przedmiotowe do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych mogą być udzielane na wniosek przedsiębiorcy, w zakresie określonym w ustawie budżetowej na dany rok.

Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.), jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Z kolei przez pojęcie baru mlecznego ustawodawca rozumie przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w postaci samoobsługowych, bezalkoholowych, ogólnodostępnych zakładów masowego żywienia, sprzedających całodzienne posiłki mleczno-nabiałowo-jarskie (art. 6 pkt 17 ustawy o pomocy społecznej oraz § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych - Dz. U. z 2018 r. poz. 1575, z późn. zm.).

Zgodnie z § 8 ust. 3 ww. rozporządzenia, dyrektor izby administracji skarbowej podejmuje decyzję w sprawie udzielenia dotacji w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożony został wniosek, i informuje przedsiębiorcę o wyniku rozpatrzenia wniosku.

Natomiast zgodnie z § 8 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku przyznania dotacji dyrektor izby administracji skarbowej przekazuje kwotę należnej dotacji na rachunek przedsiębiorcy niezwłocznie, nie później jednak niż ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożony został wniosek.

Stosownie do § 8 ust. 5 ww. rozporządzenia, przedsiębiorca otrzymuje kwotę należnej dotacji bezpośrednio z rachunku izby administracji skarbowej, w granicach środków budżetowych przeznaczonych na ten cel.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że przyznana przedsiębiorcy na podstawie ustawy o pomocy społecznej dotacja przedmiotowa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych stanowi dotację w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku kwota otrzymanej dotacji przedmiotowej z budżetu państwa do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych wypłacana za pośrednictwem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie dotacji przedmiotowych do posiłków w barach mlecznych stanowi dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże w całości zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Należy wskazać, że tut. organ nie odniósł się do stanowiska Wnioskodawcy, odnoszącego się do braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków sfinansowanych dotacją, gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Zgodnie z poz. 69 wniosku ORD-IN i treścią pytania zawartego w poz. 75 wniosku ORD-IN przedmiotem zapytania była interpretacja zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.