0114-KDIP3-3.4011.398.2019.2.MJ

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 9 października 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.398.2019.1.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu oraz obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu oraz obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 października 2019 r. (data nadania 9 października 2019 r., data doręczenia 15 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.398.2019.1.MJ, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 15 października 2019 r. (data nadania 18 października 2019 r., data wpływu 23 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej także jako "Spółka") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością organizuje m.in. konferencje, kongresy i innego rodzaju eventy (dalej łącznie jako "kongresy").

Celami tych kongresów jest podjęcie realnych działań łączących przedsiębiorców, korporacje, ludzi nauki i przedstawicieli administracji publicznej z najważniejszymi na świecie innowatorami, naukowcami, wykładowcami, reprezentantami biznesu, świata kultury, przedstawicieli m.in. banków, międzynarodowych instytucji finansowych, świata nauki, dyplomacji, think-tanków, mediów itp.

W trakcie kongresów odbywają się spotkania, wykłady i prezentacje, w których uczestniczą: eksperci, wizjonerzy i twórcy najbardziej zaawansowanych technologii, prezesi światowych koncernów, twórcy startupów, naukowcy, a także administracja rządowa.

Kongresy te stanowią miejsce wymiany innowacyjnych rozwiązań, zawierają dedykowane sesje spotkań z prelegentami, prezentują najlepsze startupy regionu CEE i służą szeroko rozumianemu networkingowi (nawiązaniu kontaktów i wymiany doświadczeń). Podczas kongresów prezentowane są m.in. najnowsze osiągnięcia naukowe, nowoczesne rozwiązania organizacyjne, aktualne prognozy i trendy dotyczące rynków, ryzyka i ich ewentualne skutki, wynikające z sytuacji makroekonomicznej. Ponadto, kongresy są okazją do wymiany doświadczeń i dzielenia się dobrymi praktykami uczestników, jak również przyczyniają się do popularyzacji wybranych zagadnień ekonomicznych w różnych środowiskach.

Tematyka poszczególnych kongresów obejmuje między innymi rewolucję bankową, bezpieczeństwo teleinformatyczne, innowacyjność w biznesie itp.

Do udziału w kongresach Spółka zaprasza szereg osób w charakterze mówców, prelegentów, wykładowców, ekspertów, speakerów aby także wygłosili wykłady z zakresu swojej specjalności np. nauki, biznesu, coachingu, finansów, bankowości, nowoczesnych technologii, innowacyjności itd. (dalej zbiorczo "speakerzy").

W tym celu Spółka zawiera z takimi osobami umowy. Są to umowy zawierane z osobami fizycznymi prowadzącymi w krajach będących miejscem ich zamieszkania działalność gospodarczą oraz nieprowadzącymi takiej działalności.

Speakerzy są osobami fizycznymi nie będącymi polskimi rezydentami podatkowymi. Są to cudzoziemcy, nieprzebywający na stałe w Polsce, przyjeżdżający do Polski jedynie w celu udziału w kongresie i wykonania umowy zawartej ze Spółką. Speakerzy nie mają w Polsce zakładu, stałej placówki, oddziału itp.

Dobór speakerów ma wpływ na rangę i wartość merytoryczną kongresów, jak również zwiększa zainteresowanie nimi wśród potencjalnych uczestników. Stąd, jako speakerzy zapraszane są przede wszystkim osoby posiadające rozległą i specjalistyczną wiedzę w wybranych dziedzinach, bogaty dorobek naukowy oraz cieszące się uznaniem w środowisku naukowym, finansowym czy bankowym itp.

Spółka zawiera umowy zasadniczo bezpośrednio z speakerami, wyjątkowo tylko z agencją, czy organizacją reprezentującą danego speakera.

Przedmiotem umów zawieranych ze speakerami jest świadczenie przez nich na rzecz Spółki usług związanych z udziałem w kongresach, które polegają na: wygłoszeniu wykładu/speechu na kongresie, przedstawieniu prezentacji, udziału lub prowadzeniu dyskusji z uczestnikami kongresu, dyskusji panelowej, udzielenie wywiadów dla mediów itp. Umowy zawierane ze speakerami określają czas i miejsce realizacji usługi - jest to miejsce w którym odbywa się kongres i czas ujęty w harmonogramie kongresu dla wystąpienia danego speakera, jak również zasadniczo długość czy ilość takich wystąpień.

Speakerzy nie wykonują usług będących przedmiotem umów zawartych ze Spółką pod kierownictwem Spółki, gdyż Spółka nie ma możliwości wydawania wiążących poleceń w zakresie wykonywania usługi, przede wszystkim sposobu jej wykonywania, speakerzy są zewnętrznymi mówcami, ekspertami o uznanej renomie światowej i nie są przy wykonywaniu usług na rzecz Spółki podporządkowani Spółce.

Speakerzy realizują usługę będącą przedmiotem umowy zawartej ze spółką wygłaszając wykład/speech itd. według własnego konspektu, czy pomysłu ale na temat, czy w ramach tematyki ustalonej ze Spółką zgodnej z tematem danego kongresu.

Na podstawie umów zawartych z speakerami nie dochodzi do przeniesienia na Spółkę praw autorskich do wykładów czy treści zawartych w materiałach czy prezentacjach speakerów, które na kongresach przedstawiają speakerzy, a Spółka jest jedynie ewentualnie uprawniona np. do publikacji informacji o wystąpieniu speakera w materiałach dotyczących kongresu i Spółki jako jej organizatora.

W umowach zawieranych ze speakerami Spółka zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia speakera oraz pokrycia kosztów jego przyjazdu i pobytu w Polsce w związku z wystąpieniem na kongresie, tj. kosztu biletów lotniczych, hotelu, wyżywienia, ewentualne transfery (transport) podczas trwania kongresu.

Speakerzy w związku z wykonywanymi czynnościami przebywają w Polsce mniej niż 183 dni w roku kalendarzowym oraz legitymują się lub nie certyfikatami rezydencji podatkowej, wystawionymi przez organy państw administracji podatkowej państwa, w którym znajdują się ich miejsca zamieszkania.

Speakerzy nie ponoszą odpowiedzialności wobec osób trzecich tj. zwłaszcza uczestników kongresów za rezultat czynności wykonywanych na podstawie umów zawieranych ze Spółką. Za przebieg kongresu, jego odbiór, ewentualne szkody powstałe w jego trakcie ponosi Spółka jako organizator kongresu zlecający wykonanie tych czynności speakerom.

Speakerzy nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z usługami realizowanymi na rzez Spółki. Umowy zawarte ze Spółką zasadniczo gwarantują speakerom zapłatę wynagrodzenia także w razie odwołania kongresu (przy czym w tym zakresie możliwe jest np. rozwiązanie, że odwołanie przed określoną datą uprawnia jedynie do części wynagrodzenia, a po określonej dacie do pełnego wynagrodzenia wynikającego z umowy. Speakerom jak wskazano już wcześniej Spółka gwarantuje także pokrycie kosztów przybycia i pobytu w Polsce w czasie kongresu (lot, hotel, wyżywienie, transport) w związku z czym w istocie ryzyko gospodarce jest ponoszone przez Spółkę, a nie speakera. W związku z czym jedynie na ogólnych zasadach odpowiedzialności cywilnej mogą oni ponosić odpowiedzialność za niewykonanie zawartej umowy ze Spółką.

Transakcje realizowane przez Spółkę ze speakerami nie przekraczają 2 milionów złotych rocznie.

Speakerzy mają miejsce zamieszkania w: Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Izraelu, Węgrzech, Ukrainie, Turcji, Indiach, Singapurze, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Belgii, Danii, Szwecji, Norwegii, Niemczech, Holandii, Kanadzie, Finlandii, Włoszech.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zawiera ze speakerami, tj. osobami fizycznymi prowadzącymi w krajach będących miejscem zamieszkania działalność gospodarczą oraz nieprowadzącymi takiej działalności umowy o świadczenie usług (art. 750 Kodeksu cywilnego), do których odpowiednio stosuje się przepisy o zleceniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychody speakerów z tytułu czynności wykonywanych w opisanym we wniosku stanie faktycznym na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą przez speakerów prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną w ich rodzimym kraju należy kwalifikować jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności wykonywanej osobiście ?

2. Czy przychody osiągane w opisanym we wniosku stanie faktycznym na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą przez speakerów należą do jednej z kategorii przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jeśli tak to której ?

3. Czy i w jakiej wysokości Wnioskodawca w związku z opisem sprawy przedstawionym we wniosku ma obowiązek pobrać podatek u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz speakerów, jeżeli Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu certyfikatu ich rezydencji podatkowej ?

4. Czy i w jakiej wysokości Wnioskodawca w związku z opisem sprawy przedstawionym we wniosku ma obowiązek pobrać podatek u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz speakerów jeżeli Wnioskodawca będzie w posiadaniu certyfikatu ich rezydencji podatkowej ?

Zdaniem Wnioskodawcy.

WŁASNE STANOWISKO DO PYTANIA Nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody speakerów z tytułu czynności wykonywanych w opisanym we wniosku stanie faktycznym na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą przez speakerów prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną w ich rodzimym kraju należy kwalifikować jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności wykonywanej osobiście.

W pierwszej kolejności wymaga zaznaczenia, że pytanie 1 dotyczy speakerów prowadzących taką działalność gospodarczą, a nie drugiej kategorii speakerów opisanej we wniosku tj. osób fizycznych, które takiej działalności nie prowadzą, a jego przedmiotem jest ocena źródła przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kontekście określonej w tej ustawie definicji działalności gospodarczej, tj. art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 cytowanej wyżej ustawy, źródłami przychodów jest:

* stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą, uważa się działalność zarobkową:

* wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową.

* polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

* polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z kolei z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

* są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

* wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Jak wynika z literalnej treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w tym przepisie oznacza, że wykonywane czynności mogą być klasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 13 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się:

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9; 9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Powyższe oznacza, że przychody, aby były kwalifikowane jako osiągnięte ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, nie mogą być zaliczone m.in. do przychodów ze stosunku pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a ponadto czynności wykonywane w ramach danego stosunku prawnego nie mogą spełniać łącznie wszystkich warunków, o których mowa w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Spółki zawierane ze speakerami umowy nie są umową zlecenia, o której mowa w art. 734 Kodeksu cywilnego lub umową o dzieło, o której mowa w art. 627 Kodeksu cywilnego, jednak są umową o świadczenie usług (art. 750 Kodeksu cywilnego), do której odpowiednio stosuje się przepisy o zleceniu.

Powyższe oznacza, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody osiągane na podstawie takiej umowy mogą teoretycznie być zakwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności wykonywanej osobiście (przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło (...) - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej (...) lub ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rozstrzygnięcie powyższej wątpliwości, którą powziął Wnioskodawca, uzależnione jest od ustalenia, czy w odniesieniu do czynności realizowanych przez speakerów na podstawie umów zawieranych ze Spółką spełnione są pozytywne przesłanki działalności gospodarczej określone w art. 5a pkt 6 ww. ustawy oraz czy nie będą łącznie spełnione negatywne przesłanki działalności gospodarczej z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, co decyduje o tym, czy przychody speakerów osiągane z zawieranych ze Spółka umów o świadczenie usług, do których odpowiednio stosuje się przepisy o zleceniu należy traktować jako pochodzące z źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy przychody te nie kwalifikują się jako przychody wymienione w pozostałych niż pkt 8 art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Usługi świadczone na podstawie umów zawieranych przez speakerów z Spółką w odniesieniu do części speakerów są wykonywane przez speakerów w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej w kraju miejsca zamieszkania danego speakera, która ma charakter zarobkowy, tj. jest ukierunkowana na osiągnięcie zysku, zaś speaker wykonuje tę działalność we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły.

Tym samym niewątpliwie są spełnione pozytywne przesłanki działalności gospodarczej określone w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy nie są jednocześnie łącznie spełnione negatywne przesłanki z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które mogłyby uniemożliwić zakwalifikowanie opisywanej działalności speakerów jako pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aczkolwiek umowy zawierane ze speakerami generalnie nie regulują kwestii odpowiedzialności (ewentualnie mogą wprowadzać jej ograniczenie do pewnych kryteriów np. wyłączać z powodu siły wyższej), to w ocenie Wnioskodawcy z uwagi na charakter i okoliczności usług realizowanych przez speakerów nie ponoszą oni odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem ewentualnej odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, a odpowiedzialność taką ponosi zlecający wykonanie tych czynności tj. Spółka. Speaker prowadząc np. wykład na kongresie nie ponosi bowiem odpowiedzialności wobec osób trzecich tj. zwłaszcza uczestników kongresów np. za odbiór jego wykładu, jego popularność, czy oceny, a w szczególności oczywiście nie ponosi także żadnej odpowiedzialności za samo odbycie się kongresu, sposób organizacji wystąpienia speakera itp. Wszelkie te okoliczności zależne są wyłącznie do Spółki jako organizatora kongresu i tylko ona może wobec osób trzecich ponosić za nie odpowiedzialność. W konsekwencji uznać należy, iż spełniona jest pierwsza przesłanka negatywna działalności gospodarczej określona w ww. przepisie.

W ocenie Wnioskodawcy spełniona jest również trzecia przesłanka negatywna działalności gospodarczej określona w ww. przepisie, tj. speaker jako wykonujący czynności zlecone przez Spółkę nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. W sytuacji gdy Spółka pokrywa całość kosztów przyjazdu i pobytu (lot, hotel, wyżywienie, przejazd) speakera do Polski, a umowa zawarta ze speakerem zazwyczaj przewiduje przynajmniej częściową (lub nawet całkowitą w przypadku np. odwołania kongresu po określonej w umowie dacie) zapłatę wynagrodzenia w przypadku nieodbycia się kongresu, czy odwołania występu speakera, to nie sposób uznać, że speaker ponosi w istocie ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością w zakresie usług realizowanych na rzecz Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy nie jest jednak spełniona druga przesłanka negatywna działalności gospodarczej określona w ww. przepisie, tj. czynności speakera nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności tj. Spółkę. Co prawda czynności te realizowane są w czasie i miejscu określonym w umowie zawartej ze speakerem gdyż jest to oczywiste z uwagi na charakter realizowanej przez niego usługi tj. usługa musi być wykonana w miejscu i czasie realizacji kongresu i zgodnie z jego harmonogramem to jednak samo określenie tych elementów w treści umowy nie powinno zostać uznane za wykonywanie usługi pod kierownictwem Spółki. Jest to bowiem ustalenie wynikające z wolnej woli stron i specyfiki usługi (nie miałaby ona sensu gdyby nie została zrealizowana w czasie i miejscu kongresu), a zatem nie można mówić, że jest to element podporządkowania speakera drugiej stronie umowy. Odnośnie miejsca i czasu wykonywania umowy negatywna przesłanka działalności gospodarczej nie odnosi się w tym zakresie do umownego ustalenia tych dwóch elementów, ale do uprawnienia jednej ze stron stosunku pracy (zlecającego) w zakresie ich ustalania (narzucania) już w toku wykonywania umowy, co w opisanym stanie nie ma miejsca.

Ustalenia co do czasu i miejscu realizacji umowy przez speakera są ustaleniami umownymi, wynikającymi z negocjacji stron umowy jako umowy dobrowolnie zawieranej. Czym innym jest uprawnienie władcze istniejące już po związaniu stron umową, a do tego odnosi się ww. druga negatywna przesłanka działalności gospodarczej. W przesłance tej chodzi o to, że zlecający uprawniony jest w konsekwencji zawarcia umowy do ustalania np. systemów, rozkładów i okresów rozliczeniowych czasu realizacji zlecenia, do wydania polecenia wykonywania zlecenia w innym miejscu niż stałe miejsce jego realizacji, a niewątpliwie takie okoliczności w sprawie nie mają miejsca.

Przy ocenie tej przesłanki negatywnej należy odróżnić ustalenie umowne wskazujące na równość stron umowy wskazujące czas i miejsce realizacji umowy, od zapisu dającego zlecającemu prawo decydowania o miejscu i czasie wykonywania czynności przez zleceniobiorcę (np. "Zlecający uprawniony jest do wyznaczenia miejsca i czasu wykonywania czynności wchodzących w zakres umowy"). Ten drugi zapis oznaczałby podporządkowanie zleceniobiorcy zlecającemu w toku pracy, a zatem wskazuje na to, że mamy do czynienia z wypełnieniem ww. negatywnej przesłanki działalności gospodarczej, co w sprawie nie występuje. Przytoczyć można w tym miejscu wyrok Sądu Najwyższego z 6 października 1998 r. o sygn. I PKN 389/98 (OSNP 1999/22), w którym wskazano, że określenie w umowie czynności z zastrzeżeniem ich osobistego wykonywania w określonych dniach i godzinach nie przesądza o nawiązaniu stosunku pracy, ponieważ takie elementy występują też w stosunkach cywilnoprawnych. Wyznaczanie dni i godzin czynności nie może być wystarczające do uznania kierownictwa pracodawcy.

Przede wszystkim jednak zawierane ze speakerami umowy nie zawierają postanowień wskazujących, że strony ustaliły, iż zlecenie wykonywane będzie w warunkach podporządkowania speakera Spółce. Przez kierownictwo należy rozumieć możliwość wydawania wiążących poleceń w zakresie wykonywania pracy, przede wszystkim sposobu jej wykonywania. Wynika z niego obowiązek podporządkowania się przełożonym, hierarchiczność występującą w związku z istnieniem stosunku prawnego między stronami. Chodzić tu będzie np. o możliwość zlecania na bieżąco pracy (zadań) do wykonania. Taka sytuacja nie wystękuje w opisanym stanie faktyczny. Speakerzy są niezależnymi podmiotami, ekspertami w swojej dziedzinie i uznanymi autorytetami i w żadnym razie nie wykonują przedmiotu umowy zawartej ze Spółką pod jej kierownictwem. Umowa może co prawda ogólnie określać temat, czy tematykę wystąpienia na kongresie co oczywiste z uwagi na charakter tej imprezy i konieczność wpisania się tematyki wystąpienia/speechu w temat danego kongresu ale Spółka, nie ma żadnego wpływu na samą treść i formę wystąpienia speakera, w szczególności prezentuje on materiały i treści własne, a nie przekazane przez Spółkę jako organizatora kongresu. Spółka zaprasza na kongres międzynarodowe autorytety jako speakerów aby podzielili się oni swoją wiedza i doświadczeniem, a nie po to aby pod jej kierownictwem wykonywali określone czynności.

Reasumując mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz opisany stan faktycznych stwierdzić należy, że nie są łącznie spełnione wszystkie 3 negatywne przesłanki działalności gospodarczej określone w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji czynności realizowane przez speakerów prowadzących zarejestrowaną w kraju swego miejsca zamieszkania działalność gospodarczą na rzecz Spółki należy traktować jako działalność gospodarczą w rozumieniu ww. ustawy, a wynagrodzenie, które będzie wypłacane speakerom przez Spółkę za realizację zawartych z speakerami umów należy kwalifikować jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności wykonywanej osobiście.

WŁASNE STANOWISKO DO PYTANIA Nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody osiągane w opisanym we wniosku stanie faktycznym na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą przez speakerów:

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

* pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości. Jak dowodzi powyżej użyte sformułowanie "w szczególności" definicja dochodów (przychodów) uważanych za osiąganie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby zaliczyć do nich również inne przychody nie wymienione wprost w tym przepisie. To oznacza, że do przychodów (dochodów) uznawanych za dochody osiągane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej należy zaliczyć te wszystkie przychody (dochody), których źródło uzyskania mieści się (jest położone) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Źródło to należy m.in. definiować poprzez siedzibę podmiotu, od którego przychody (dochody) są uzyskiwane.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a tej ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cyt. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 3 tego przepisu:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

* polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

* polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, iż pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność spełniająca wskazane w ww. art. 5a ust. 6 ww. ustawy przesłanki (o ile jednocześnie łącznie nie są spełnione przesłanki określone w art. 5b ust. 1), o ile ustawa nie kwalifikuje przychodów z tej działalności do innego źródła.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

* osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

* właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów z tytułu umów zlecenia reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

Przychody o których mowa w art. 13 pkt 2 i 6-9 do których odsyła ww. art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obejmują:

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9; 9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku speakerów nie prowadzących działalności gospodarczej należą do przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. są to przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, zaś w przypadku speakerów prowadzących działalność gospodarczą (tzn. w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1) ich przychody osiągane na podstawie umów zawieranych z Spółką nie należą do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody speakerów niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy nie, nie należą do pozostałych przychodów określonych w art. 29 ust. 1 tj. nie są przychodami z:

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy wymaga odniesienia się do poszczególnych kategorii przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

Ad. 1.

Przychody wymienione w ww. art. 29 ust. 1 pkt 1 w części obejmującej odesłanie do art. 13 obejmują:

a. Przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych (pkt 2 ww. art.).

W ocenie Wnioskodawcy pomimo pewnych podobieństw przychodów, których dotyczy wniosek z przychodami wymienionymi w tym punkcie, mimo wszystko przychodów, których dotyczy wniosek nie można zaliczyć do tej kategorii, lecz stanowią one przychody wymienione w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, tj. przychody z umów zlecenia lub o dzieło.

Za powyższym przemawiają następujące okoliczności.

Przychody, o których mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy są zbiorczo określane jako przychody tzw. wolnych zawodów i obejmują osobiście wykonywaną działalność:

Artystyczną:

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji działalności artystycznej. Należy w tym celu sięgnąć do innych przepisów prawa.

Ustawa z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zawiera definicje twórcy i artysty, jako osób prowadzących działalność pozarolniczą. Zgodnie z art. 8 twórca to osoba, "która tworzy dzieła w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, urbanistyki, literatury pięknej, sztuk plastycznych, muzyki, fotografiki, twórczości audiowizualnej, choreografii i lutnictwa artystycznego oraz sztuki ludowej, będące przedmiotem prawa autorskiego" (ust. 7). Za artystę "uważa się osobę wykonującą zarobkowo działalność artystyczną w dziedzinie sztuki aktorskiej i estradowej, reżyserii teatralnej i estradowej, sztuki tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki, kostiumografii, scenografii, a także w dziedzinie produkcji audiowizualnej reżyserów, scenarzystów, operatorów obrazu i dźwięku, montażystów i kaskaderów" (ust. 8).

Działalność artystyczna i rozrywkowa, jako pojęcie stosowane w statystyce publicznej, jest definiowane jako "działalność sceniczna prowadzona w sposób regularny przez profesjonalne teatry i instytucje muzyczne oraz przedsiębiorstwa rozrywkowe (teatry dramatyczne i lalkowe; teatry muzyczne: opery, operetki, musicale, balety; filharmonie, orkiestry symfoniczne i kameralne oraz chóry, zespoły pieśni i tańca, przedsiębiorstwa i agencje estradowe), polegająca na publicznej prezentacji w oparciu o opracowany scenariusz spektakli dramatycznych, muzycznych i estradowych" (http://www.stat.gov.pl/gus/definicje_PLK_HTML.htm?id=P0J-124.htm).

W Polskiej Klasyfikacji Działalności (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885). działalność artystyczną określa Sekcja R Działalność związana z kulturą, rozrywką i rekreacją. Dział 90, grupa 90.0, klasy 01-04 i pokrywające się z nimi podklasy. Podklasa 90.01.Z Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych obejmuje wystawianie przedstawień teatralnych, operowych, baletowych, musicalowych i innych: działalność grup cyrkowych, orkiestr i zespołów muzycznych; działalność indywidualnych artystów takich jak: aktorzy, tancerze, piosenkarze, lektorzy lub prezenterzy. Podklasa nie obejmuje: działalności agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanej w 74.90.Z, działalności agencji odpowiedzialnych za casting, sklasyfikowanej w 78.10.Z.

Podklasa 90.02.Z Działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych, Podklasa obejmuje: działalność wspomagającą wystawianie przedstawień teatralnych, operowych, baletowych, musicalowych i innych; działalność reżyserów, producentów, scenografów, projektantów i wykonawców teatralnych dekoracji scenicznych, maszynistów sceny, specjalistów od oświetlenia sceny, konferansjerów itd.; działalność producentów przedstawień artystycznych, w obiektach lub poza nimi. Podklasa nie obejmuje: działalności agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanej w 74.90.Z; działalności agencji odpowiedzialnych za casting, sklasyfikowanej w 78.10.Z.

Podklasa 90.03.Z Artystyczna i literacka działalność twórcza. Podklasa obejmuje: działalność indywidualnych artystów takich jak: rzeźbiarze, malarze, rysownicy, grawerzy, artyści uprawiający kwasoryt itp.; działalność indywidualnych pisarzy wszystkich dziedzin, włączając fikcję literacką, literaturę popularno-naukową itp.; działalność niezależnych dziennikarzy; renowację prac artystycznych, takich jak obrazy itp. Podklasa nie obejmuje: wykonywania posągów innych niż artystyczne, sklasyfikowanej w 23.70.Z; renowacji organów i pozostałych zabytkowych instrumentów muzycznych, sklasyfikowanej w 33.19.Z; produkcji filmów kinowych i nagrań wideo, sklasyfikowanej w 59.11.Z, 59.12.Z; renowacji mebli (z wyłączeniem wykonywanego przez muzea), sklasyfikowanego w 95.24.Z.

Podklasa 90.04.Z Działalność obiektów kulturalnych. Podklasa obejmuje: działalność teatrów i sal koncertowych, galerii i salonów wystawienniczych, domów i ośrodków kultury, świetlic oraz pozostałych obiektów kulturalnych. Podklasa nie obejmuje: działalności handlowych galerii sztuki, sklasyfikowanej W47.78.Z; działalności kin, sklasyfikowanej W59.14.Z; działalności agencji biletowych, sklasyfikowanej w 79.90.C; działalności muzeów, sklasyfikowanej w 91.02.Z.

W ocenie Wnioskodawcy mówcy (speakerzy), których dotyczy wniosek nie należą do powyższej kategorii, gdyż ich działalność nie ma charakteru artystycznego i co prawda są to mówcy i speakerzy jednakże o profilu biznesowym, ewentualnie naukowym lub wywodzący się z administracji publicznej. Z kolei kongresy organizowane przez Wnioskodawcę również nie mają charakteru wydarzeń artystycznych, czy rozrywkowych lecz biznesowo-gospodarczy.

Literacką

Jak już wskazano powyżej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności - Podklasa 90.03.Z Artystyczna i literacka działalność twórcza. Podklasa obejmuje: działalność indywidualnych artystów takich jak: rzeźbiarze, malarze, rysownicy, grawerzy, artyści uprawiający kwasoryt itp.; działalność indywidualnych pisarzy wszystkich dziedzin, włączając fikcję literacką, literaturę popularno-naukową itp.; działalność niezależnych dziennikarzy; renowację prac artystycznych, takich jak obrazy itp.

Działalność literacka to zatem - działalność indywidualnych pisarzy wszystkich dziedzin, włączając fikcję literacką, literaturę popularno-naukową itp.

Przedmiotem działalności speakerów realizujących usługi na rzecz Wnioskodawcy objęte wnioskiem nie jest tak rozumiana działalność literacka.

Naukową

Ani w obiegu prawnym, ani w znaczeniu językowym nie wypracowano jednej obowiązującej definicji pojęć "nauka" oraz "naukowo-techniczny". Próba ich zdefiniowania byłaby przedsięwzięciem dalece wykraczającym poza zakres indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Jednakie, w związku z brakiem definicji legalnej tego pojęcia w ustawie podatkowej należy pomocniczo odwołać się do innych obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, obowiązującej do września br., podstawowym kryterium uznania podmiotu za jednostkę naukową jest prowadzenie w sposób ciągły badań naukowych lub prac rozwojowych oraz spełnienie definicji organizacji prowadzącej badania i upowszechniającej wiedzę, zgodnie z art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznych w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz.UE.L 187 z 26.6.20147, str. 1). W związku z powyższym zastosowanie mają zastrzeżenia wskazane w odpowiedzi na pytanie drugie.

W ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r.,. poz. 1668) definicja działalności naukowej zawarta jest natomiast w art. 4 ustawy. Zgodnie z nim działalność naukowa obejmuje badania naukowe, prace rozwojowe oraz twórczość artystyczną. Badania naukowe są działalnością obejmującą badania podstawowe (rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne) oraz badania aplikacyjne (rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy i umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń). Prace rozwojowe są z kolei działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ocenie Wnioskodawcy działalność speakerów, której dotyczy wniosek, nawet jeśli niektórych z nich są przedstawicielami szeroko rozumianego świata nauki, była działalnością naukową. Działania te związane z występami na organizowanych przez Wnioskodawcę kongresach ani w świetle ww. definicji legalnych, ani nawet przy potocznym rozumieniu, czym jest "nauka" jako taka, nie można rozpatrywać w kategoriach "działalności naukowej". Speakerzy nie prowadzą bowiem kurów, wykładów naukowych na kongresach, które związane byłyby z nauką, jej weryfikacja np. poprzez zaliczanie egzaminów, ocenianie uczestników itp.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy przychody speakerów, których dotyczy wniosek nie należą do przychodów z działalności naukowej.

Trenerską

Działalność trenerska obejmuje usługi związane ze sportem, które na gruncie Polskiej Klasyfikacji Działalności można zakwalifikować do PKD 85.51.Z - Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Klasa ta obejmuje: m.in. działalność profesjonalnych instruktorów sportowych, nauczycieli i trenerów.

Również do ww. klasy odsyła klasa (PKD 92.62.Z), która nie obejmuje - działalności indywidualnych nauczycieli, trenerów, sklasyfikowanej w 85.51.Z,

Niewątpliwie usługi świadczone przez speakerów nie mają związku z sportem, i działalnością trenerów sortowych, a kongresy organizowane przez Wnioskodawcę nie są imprezami, czy obiektami sportowymi, zatem przychody, których dotyczy wniosek nie należą do tej kategorii.

Oświatową

Zgodnie z definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wydanie internetowe) "oświata" to:

* "proces kształcenia, upowszechnienia wiedzy i kultury w społeczeństwie",

* "instytucje zajmujące się upowszechnianiem wykształcenia i kultury; też: ludzie zajmujący się taką działalnością".

Oświata to działalność polegająca na upowszechnianiu wykształcenia ogólnego i zawodowego oraz realizowaniu zadań wychowawczych w celu zapewnienia jednostkom wszechstronnego rozwoju i pomyślnej egzystencji, a społeczeństwu więzi kulturalnych łączących jego przeszłość historyczną z teraźniejszością i budową pomyślnej przyszłość (Okoń W., (1998) Nowy Słownik Pedagogiczny, Wydanie drugie rozszerzone, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa, str. 279).

Przy ocenie czy działalność speakerów, której dotyczy wniosek jest działalnością oświatową, należy korzystać zarówno z ww. słownikowej definicji pojęcia oświata, jak i sięgać do przepisów, także innych niż podatkowe, w których to pojęcie występuje. Należałoby to pojęcie rozszerzyć uwzględniając cele określone w art. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425 z późn. zm.), których realizację ten system zapewnia. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 maja 1998 r. sygn. akt ONSA/1999/1/35 definiując cele oświatowe.

Po analizie przytoczonej definicji i celów zawartych w art. 1 ustawy o systemie oświaty z charakterem usług realizowanych przez speakerów na rzecz Wnioskodawcy należy dojść do wniosku, że ich działalność, której dotyczy wniosek nie jest działalnością oświatową.

Publicystyczną

Ustawodawca nie definiuje również działalności publicystycznej. Zgodnie natomiast z definicją zawartą w Encyklopedii PWN, publicystyka to:

"Wypowiedzi (piśmiennicze i kolokwialne) na aktualne tematy (publicystyka jest klasyfikowana w zależności od dziedziny, której dotyczy na: społeczną, polityczną, gospodarczą, kulturalną), przedstawiające wyraźne poglądy i opinie, często o charakterze polemicznym, tendencyjnym lub wręcz prowokacyjnym. Interpretuje i ocenia fakty z przyjętego punktu widzenia, zmierza do kształtowania opinii publicznej; publicystyka pozaprasowa to przede wszystkim traktaty, rozprawy, polemiki, pisma ulotne; dzieje publicystyki sięgają początków piśmiennictwa (retoryka rzymska), a szerokie jej oddziaływanie umożliwił wynalazek druku; wraz z rozwojem prasy ukształtowała się publicystyka prasowa (artykuł, felieton, kronika, reportaż, wywiad, polemika itp.), a rozwój radia i telewizji przyniósł nowe formy wypowiedzi publicystycznej; elementy publicystyki przenikają do literatury pięknej oraz do innych rodzajów twórczości, np. filmu, plastyki (kronika filmowa, niektóre rodzaje plakatu, karykatury itd.); publicystyka jest klasyfikowana zależnie od dziedziny, której dotyczy (polityczna, ekonomiczna, społeczna, kulturalna, naukowa)."

Komentowany przepis jako przykładowe rodzaje objętych nim przychodów wymienia przychody z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W ocenie Wnioskodawcy przychody speakerów uzyskiwanie od Wnioskodawcy nie należą, do żadnej z ww. kategorii.

b. Przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9 (pkt 6 ww. art.).

Jest oczywiste, że przychody speakerów objęte wnioskiem nie należą do powyższej kategorii gdyż Wnioskodawca jest podmiotem prywatnym, a nie organem, o którym mowa w ww. przepisie.

c. Przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7 ww. art.)

Speakerzy nie są osobami, o których mowa w ww. przepisie tj. członkami zarządów, i pozostałych wymienionych powyżej organów, więc ich przychody nie należą do tej kategorii.

d. przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych (pkt 7a ww. art.)

Speakerzy nie są osobami, o których mowa w ww. przepisie tj. członkami Rady Mediów Narodowych, więc ich przychody nie należą do tej kategorii.

c. przedsiębiorstwa w spadku - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9 (pkt 8 ww. art.)

W ocenie Spółki zawierana ze speakerami umowy nie są co prawda stricte umową zlecenia, o której mowa w art. 734 Kodeksu cywilnego lub umową o dzieło, o której mowa w art. 627 Kodeksu cywilnego, jednak są umową o świadczenie usług (art. 750 Kodeksu cywilnego), do której odpowiednio stosuje się przepisy o zleceniu.

Powyższe oznacza, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody osiągane na podstawie takiej umowy mogą teoretycznie być zakwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności wykonywanej osobiście (przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło (...) - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej (...) lub ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej-stosownie do zastrzeżenia z ostatniego zdania ww. przepisu art. 13 pkt 8, spełniona jest bowiem przesłanka z pkt a tego przepisu tj. są osiągane od Wnioskodawcy jako osoby prawnej.

f. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (pkt 9 ww. art.)

Przychody speakerów nie są związane z zarządzeniem przedsiębiorstwem, ani kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze. Speakerzy nie są managerami dla Wnioskodawcy, nie jest im powierzane zarządzania, a jedynie zamawiany udział w organizowanych przez Wnioskodawcę kongresach.

Ad. 2

Spośród przychodów wymienionych w ww. art. 29 ust. 1 pkt 1 (w części nie obejmującej odesłania do art. 13) teoretycznie w opisanym stanie faktycznym można by rozważyć, czy przychody, których dotyczy pytanie nie są:

W ocenie Wnioskodawcy również ten przypadek nie ma miejsca. Określenie informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - jest stosowane w kontekście przenoszenia pewnych informacji publicznie nieujawnionych o charakterze przemysłowym, handlowym lub naukowym mających związek z nabytym doświadczeniem i których ujawnienie może generować korzyści ekonomiczne (Model Tax Convention on Income and on Capital: Condensed Version 2010). Przychody, o których mowa w tym przepisie związane są z udostępnieniem przez jedną stronę specjalistycznej wiedzy na rzecz drugiej strony w celu wykorzystania na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnionych informacji/wiedzy. Taki rodzaj umowy różni się od umowy o świadczenie usług (z jaka mamy do czynienia w stanie faktycznym objętym wnioskiem), w której jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie wykonując pracę dla drugiej strony (wg. Komentarza do modelowej Konwencji OECD płatności z tego tytułu wchodzą w ogólny zakres artykułu 7). W ww. komentarzu podkreślono także, że na potrzeby odróżnienia płatności za udostępnienie know-how i świadczenie usług przydatne są np. takie kryteria:

* umowy na udostępnienie know-how zawierają specjalne postanowienia co do poufności udostępnianych informacji - w stanie faktycznym sprawy nie ma miejsce zastrzeżenie poufności informacji udostępnianych przez speakerów w czasie wystąpień na kongresach, gdyż z ich natury maja charakter publiczny adresowany do uczestników kongresu, a usługi speakerów nie polegają na udostępnieniu jedynie Spółce informacji poufnych

* w przypadku umów o świadczenie usług świadczący (tak jak speakerzy w stanie faktycznym sprawy) zobowiązuje się do wykonania usług, które mogą wymagać od świadczącego wykorzystania specyficznej wiedzy, doświadczenia i umiejętności ale nie do przekazania zlecającemu takiej specyficznej wiedzy, doświadczenia i umiejętności.

W ww. komentarzu podkreśla się też, że nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za udostępnienie know-how lecz za świadczenie usług np. płatności za konsultacje udzielone przez inżyniera, księgowego, adwokata. Zdaniem Wnioskodawcy usługi świadczone przez speakerów na rzecz Spółki mają analogiczny charakter tzn. są formą konsultacji (tyle, że publicznych dla uczestników kongresu) udzielanych przez speakera jako eksperta z swojej dziedziny, a w konsekwencji płatności za ich wykonanie nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za udostępnienie know-how, lecz za świadczenie usług.

Pozostałe przychody wymienione w ww. art. 29 ust. 1 pkt 1, tj. z tytułu odsetek, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu - w ocenie Wnioskodawcy są zupełnie rodzajowo inne od przychodów, których dotyczy pytanie i nie ma żadnej wątpliwości, że nie są to tego rodzaju przychody.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy przychody speakerów, których dotyczy wniosek nie są również przychodami z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przede wszystkim bowiem kongresy organizowane przez Wnioskodawcę nie są imprezami natury widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, lecz konferencjami, spotkaniami biznesowo-naukowymi. Ich celem nie jest rozrywka, czy organizacja widowiska, ani rywalizacja sportowa, lecz tworzenie eventu umożliwiającego spotkanie przedstawicieli świata biznesu, nauki, administracji itp. Ww. przepis dotyczy wyłącznie imprez artystycznych, rozrywkowych i sportowych czyli np. koncertów, spektakli, pokazów artystycznych, festiwali, meczy, czy meetingów sportowych itp., a zatem zupełnie innej kategorii imprez niż kongresy organizowane przez Wnioskodawcę.

Po drugie, ww. przepis dotyczy tylko ww. działalności organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tymczasem kongresy z tytułu uczestnictwa w których speakerzy uzyskują przedmiotowe przychody, nie są organizowane za pośrednictwem takich podmiotów, lecz są organizowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę jako organizatora kongresów.

Ad. 4 i 5

Przychody speakerów, których dotyczy wniosek z oczywistych względów nie są również przychodami z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, ani przychodami uzyskanymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

Ad. 6.

Przychody speakerów, których dotyczy wniosek nie są również przychodami z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników I pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Usługi realizowane przez speakerów na rzecz Wnioskodawcy nie należą do żadnego z ww. rodzajów, ani nie są do nich podobne. Są to usługi związane z udziałem w kongresie organizowanym przez Spółkę i wygłoszenia na nim wystąpienia, udziału w dyskusji, moderowania dyskusji itp.

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy w przypadku speakerów nie prowadzących działalności gospodarczej przychody, których dotyczy wniosek należą do przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. są to przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Jest to bowiem jedyna kategoria przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy, do której można przypisać przedmiotowe przychody speakerów.

Przy czym tak samo Spółka powinna zaklasyfikować przychody speakerów co prawda prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowaną w kraju miejsca swojego zamieszkania gdyby jednak w odpowiedzi na pytanie 1 wbrew stanowisku Wnioskodawcy udzielona została odpowiedź negatywna wskazująca, iż przychody te nie wypełniają definicji pozarolniczej działalności gospodarczej wynikającej z art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ww. ustawy - w szczególności gdyby uznane zostało, iż czynności wykonywane przez speakerów wypełniają łącznie wszystkie negatywne przesłanki działalności gospodarczej określone w art. 5b ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku speakerów prowadzących działalności gospodarczej zdaniem Wnioskodawcy przychody, których dotyczy wniosek nie należą do żadnych przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

Skoro bowiem jak stwierdzono wyżej jedyną kategorią tych przychodów, do której rodzajowo można by ją zakwalifikować są przychody wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, to w świetle wyżej powołanego przepisu art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozróżnić dwie sytuacje, tj.:

* gdy umowa zlecenia została zawarta przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej,

* gdy umowa zlecenia nie została zawarta przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tylko w sytuacji, kiedy umowa zlecenia nie została zawarta przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej przychód tak uzyskany może być zakwalifikowany do przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy.

Podkreślić bowiem należy, że z powyższych przepisów wynika, że dochody osiągnięte przez osoby wykonujące umowę zlecenia w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej i mające miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce za pośrednictwem płatnika. Skoro bowiem przychodów takich nie można zakwalifikować do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, to wobec takich przychodów nie można również zastosować art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem prawidłowości takiego stanowiska jest jednak oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, z treści którego musi jednoznacznie wynikać, że usługi objęte umową zlecenia wchodzą w zakres prowadzonej przez nierezydenta działalności gospodarczej i umowa wykonywana będzie w ramach tej działalności.

Stanowisko powyższe potwierdza przykładowo Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 stycznia 2014 r., IPPB1/415-1124/13-4/EC.

WŁASNE STANOWISKO DO PYTANIA Nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z opisem sprawy przedstawionym we wniosku w związku z dokonywaniem płatności na rzecz speakerów, jeżeli Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu certyfikatu ich rezydencji podatkowej:

* ma obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych (podatku u źródła) w wysokości 20% w przypadku speakerów nie prowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących taką działalność ale którzy nie złożą oświadczenia, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej,

* nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła w przypadku speakerów prowadzących działalność gospodarczą jeżeli złożą oni oświadczenie, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Natomiast jak wynika z treści art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Z powyższych przepisów wynika, że dochody osiągnięte przez speakerów jako osoby wykonujące umowę zlecenia w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej i mające miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce za pośrednictwem płatnika. Skoro bowiem przychodów takich nie można zakwalifikować do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, to wobec takich przychodów nie można również zastosować art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem prawidłowości takiego stanowiska jest jednak oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, z treści którego musi jednoznacznie wynikać, że usługi objęte umową zlecenia wchodzą w zakres prowadzonej przez nierezydenta działalności gospodarczej i umowa wykonywana będzie w ramach tej działalności.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcy czasami są, a czasami nie są przedstawiane certyfikaty rezydencji podatkowej, potwierdzające miejsce zamieszkania speakerów do celów podatkowych.

W przypadku, gdy speakerzy nie przedstawią Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji dotyczy pytanie nr 3 wniosku. Przypadku, gdy speakerzy przedstawią Wnioskodawcy certyfikat rezydencji dotyczy pytanie nr 4 wniosku.

Jeżeli na podstawie zawartych umów ze speakerami świadczą oni na rzecz Wnioskodawcy usługi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 i art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody z tych umów stanowią przychody z tej działalności. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 4 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dochody z tytułu umowy zlecenia traktowane jako dochody z działalności gospodarczej będą podlegały opodatkowaniu w Polsce wyłącznie wtedy, gdy wykonawca umowy będzie miał w Polsce stałą placówkę (art. 7 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) - co w sprawie nie ma miejsca gdyż speakerzy takich placówek w Polsce nie mają.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku potrącenia podatku u źródła od wypłat na rzecz speakerów prowadzących działalność gospodarczą jest uzasadnione z uwagi na to, że art. 29 ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, którzy zawierają umowę zlecenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z kolei w przypadku speakerów nie prowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących taką działalność ale którzy nie złożyli oświadczenia, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej przy braku certyfikatu rezydencji podatkowej speakerów Wnioskodawca dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez speakerów, jest obowiązany do potrącenia 20% zryczałtowanego podatku dochodowego stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż brak certyfikatu rezydencji uniemożliwia zastosowanie zwolnień lub stawek wynikających z odpowiednich umów międzynarodowych.

Analogiczne stanowisko przedstawił np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji indywidualnej nr. IPPB1/415-1124/13-4/EC oraz IPPB4/415-683/13-4/JK z dnia 24 stycznia 2014 r.

WŁASNE STANOWISKO DO PYTANIA Nr 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisem sprawy przedstawionym we wniosku w związku z dokonywaniem płatności na rzecz speakerów jeżeli Wnioskodawca będzie w posiadaniu certyfikatu ich rezydencji podatkowej nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła ani w przypadku speakerów prowadzących działalność gospodarczą, ani w przypadku speakerów nie prowadzących działalności gospodarczej ani prowadzących taką działalność ale którzy nie złożą oświadczenia, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów z tytułu umów o charakterze umowy zlecenia, bądź o dzieło reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym z umowy o dzieło) oraz z odsetek, innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Podkreślić należy, że większość państw nakłada podatki nie tylko na osoby, które mają personalne związki z danym państwem, ale także nakłada je na dochód i kapitał, w przypadku występowania gospodarczego związku dochodu lub kapitału z danym państwem. Innymi słowy, opodatkowaniu w danym państwie podlegają nie tylko wszelkie dochody lub kapitały osób będących rezydentami tego państwa, ale także opodatkowaniu podlega dochód lub kapitał osiągnięty przez nierezydentów, jeżeli jego źródło lub miejsce położenia (situs) znajduje się w tym państwie (por. H. Hamaekers, K. Holmes, J. Głuchowski, T. Kardach, W. Nykiel, Wprowadzenie do międzynarodowego prawa podatkowego, LexisNexis, 2006).

Na osobie objętej ograniczonym obowiązkiem podatkowym ciąży nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego (podatku dochodowego) w związku z osiąganiem dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ograniczony obowiązek podatkowy ma charakter ograniczony o tyle, że nieskonkretyzowana powinność poniesienia świadczenia pieniężnego łączy się z osiągnięciem dochodów, lecz tylko z określonego źródła bądź powstających w określonym miejscu (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II).

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, który w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

W konsekwencji certyfikat rezydencji stanowi również dokument, z którego wynika, czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku, tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zostać zastosowana.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej.

Z przepisu art. 29 ust. 2 zdanie drugie omawianej ustawy wynika, że warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niedobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcy czasami są, a czasami nie są przedstawiane certyfikaty rezydencji podatkowej, potwierdzające miejsce zamieszkania speakerów do celów podatkowych.

Przypadku, gdy speakerzy nie przedstawią Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji dotyczy pytanie nr 3 wniosku.

Przypadku, gdy speakerzy przedstawią Wnioskodawcy certyfikat rezydencji dotyczy pytanie nr 4 wniosku.

W tej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy dla speakerów prowadzących działalność gospodarczą jeżeli złożą oni oświadczenie, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej nie ma znaczenia czy przedstawią Wnioskodawcy certyfikat rezydencji, czy nie gdyż w obu tych przypadkach Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła z uwagi na okoliczności podane w uzasadnieniu stanowiska własnego do pytania nr 3, tj. z uwagi na fakt, iż przychody takich speakerów nie są w ogóle objęte dyspozycją art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie ma dla takiego ustalenia znaczenia ani treść umowy międzynarodowej, ani dysponowanie certyfikatem rezydencji podatkowej, gdyż wyłączenie z obowiązku pobrania podatku u źródła wynika już z ww. przepisu ustawy krajowej.

Z kolei w razie otrzymania certyfikatu rezydencji podatkowej od speakerów nie prowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących taką działalność, ale którzy nie złożą oświadczenie, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej ich przychody będą objęte dyspozycją art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, ale Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania odpowiedniej umowy międzynarodowej. To czy będzie on zobowiązany do pobrania podatku i w jakiej wysokości będzie zależeć od treści właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zakwalifikowania przychodów na jej gruncie.

W związku z powyższym w przypadku takim konieczne jest ustalenie do jakiej kategorii przychodów na gruncie umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania należeć będą przychody takich speakerów.

W niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte z poszczególnymi państwami, w których siedzibę mają podmioty zagraniczne (speakerzy), od których Wnioskodawca dokonuje zakupu usług.

W szczególności wziąć pod uwagę należy regulacje w zakresie tzw. "wolnych zawodów" i "innej działalności wykonywanej samodzielnie", do której to kategorii dochodów na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zdaniem Wnioskodawcy należą dochody speakerów, których dotyczy wniosek.

W myśl regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

Na gruncie polskich przepisów podatkowych do tej kategorii zaliczymy "przychody z działalności wykonywanej osobiście", czyli właśnie przede wszystkim przychody z umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia, o dzieło), przychody z kontraktów menadżerskich do których należą przychody speakerów, których dotyczy wniosek.

W ocenie Wnioskodawcy dochody speakerów, których dotyczy wniosek na gruncie wymienionych umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zakwalifikować jako dochody z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności.

Dochody speakerów zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowią natomiast dochodów z "płac, uposażeń i innych podobnych wynagrodzeń z pracy najemnej", (art. zazwyczaj 15 lub 16 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) gdyż tego rodzaje dochodu wiążą się z relacjami prawnymi, w których występuje podporządkowanie, świadczenie pracy pod kierownictwem pracodawcy, w miejscu i czasie przez niego określonym i odróżniają je od działalności wykonywanej osobiście, do której zalicza się m.in. wykonywanie umów zlecenia, a do takiej kategorii należą speakerzy, którzy wykonują na rzecz Spółki usługi w sposób nie podporządkowany ale samodzielny. Dochody speakerów zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowią również dochodów z licencji gdyż na ich podstawie Wnioskodawca nie nabywa praw autorskich, ani praw do korzystania z utworów speakerów.

W zakresie interpretacji pojęcia "wolnych zawodów", szczególną rolę odgrywa jednak Komentarz do Modelowej Konwencji OECD. Na Modelowej Konwencji wzorowane są wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Choć nie jest on źródłem prawa, ma moc szczególną, nadając kierunek interpretacji poszczególnym umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania. Polskie organy podatkowe z uwagi na to,że Polska jest członkiem OECD mają również obowiązek stosować się do powyższego Komentarza, tak by zapewnić międzynarodową jednolitość interpretacji.

Powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 3 grudnia 2015 r. sygn. ITPB1/4511-974/15/MR uznał, że "tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania".

W dwustronnych umowach opartych na Konwencji Modelowej OECD z 1977 r. regulacje dotyczące tzw. wolnych zawodów znajdowały się zazwyczaj w art. 14. Zgodnie z tym przepisem dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym państwie osiąga z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że osoba dla wykonywania swej działalności dysponuje zwykle tzw. stałą placówką w drugim państwie. Jeżeli taka osoba dysponuje stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w tym drugim państwie, lecz tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. Artykuł 14 definiował ponadto wolny zawód jako samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, chirurgów, prawników, inżynierów, architektów, dentystów oraz księgowych, choć wyliczenie to miało jedynie charakter przykładowy i było katalogiem zamkniętym.

Jest charakterystyczne, że ani Konwencja Modelowa OECD z 1977 r., ani oficjalny komentarz OECD do tej konwencji, ani też bazujące na jej treści umowy międzynarodowe - nie zawierały definicji stałej placówki. W praktyce przyjęto, że jest to odpowiednik pojęcia zakładu, zdefiniowanego w art. 5 umów dwustronnych na potrzeby określenia zasad opodatkowania dochodów z działalności przedsiębiorstw, zawartych w art. 7 tych umów. Jest to więc każde miejsce wykorzystywane przez daną osobę - z dającą się stwierdzić częstotliwością, do wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze.

Ponadto niektóre umowy, zamiast odniesienia do stałej placówki jako przesłanki dla opodatkowania dochodów z tytułu wolnych zawodów w państwie, gdzie taki zawód jest wykonywany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w innym państwie - przyjęły łatwiejszą do praktycznego zastosowania przesłankę przebywania przez taką osobę na terytorium drugiego państwa przez określony okres, zazwyczaj dłuższy niż 183 dni. Tym samym bardzo upodobniło to regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z tytułu wolnych zawodów do omawianych zasad opodatkowania dochodów pracowników delegowanych do pracy w innym państwie (tzw. zasada 183 dni - która stanie objętym wnioskiem nie jest wobec speakerów spełniona z racji ich jedynie krótkotrwałego pobytu w Polsce).

Po 2000 r. OECD zmieniło swe podejście do kwestii regulacji tego zagadnienia w Konwencji Modelowej OECD i w konsekwencji art. 14 został całkowicie wykreślony z tekstu tej Konwencji. Przyjęto, że do opodatkowania dochodów z tytułu wolnych zawodów należy stosować zasady dotyczące zasad opodatkowania dochodów z działalności przedsiębiorstw, gdyż de facto wykonywanie wolnego zawodu - z punktu widzenia podatkowego - powinno być traktowane jako indywidualna działalność gospodarcza.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji artykuł 14 "Opodatkowanie wolnych zawodów" (mający zastosowanie także do wszelkich rodzajów samodzielnie wykonywanej działalności, w tym na podstawie umów cywilnoprawnych nie wymienionych odrębnie w Modelowej Konwencji), został skreślony z dniem 29 kwietnia 2000 r. z uwagi na praktyczny brak różnicy zarówno między pojęciem zakładu zdefiniowanym w art. 7 dotyczącym zysków przedsiębiorstw, a pojęciem stałej placówki stosowanym w art. 14, jak i między sposobem obliczania zysków i podatku według art. 7 czy art. 14. Skutkiem skreślenia art. 14 w Modelowej Konwencji jest to, że dochód osiągany z wykonywania wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze jest traktowany jak dochód przedsiębiorstw na podstawie art. 7. Zostało to dodatkowo potwierdzone dodaniem w definicji określenia "działalność zarobkowa" także wolnych zawodów i innej działalności o niezależnym charakterze.

W konsekwencji dochód uzyskany z każdej działalności o niezależnym (samodzielnym) charakterze (a taki zdaniem Wnioskodawcy charakter mają objęte wnioskiem przychody speakerów) powinien być traktowany na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jednolicie niezależnie od faktu, w jakich ramach organizacyjnych jest osiągany: czy jako zysk przedsiębiorcy czy np. freelancera i co do zasady podlegać opodatkowaniu tylko w Państwie rezydencji podatnika, chyba, że w państwie źródła posiadałby on stałą placówkę/zakład.

Większość obecnie obowiązujących polskich dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawiera jednak nadal art. 14 (zazwyczaj pod tym numerem), regulujący opodatkowanie dochodów z tytułu wolnych zawodów w związku z czym konieczne jest odniesienie się do treści tych umów zawartych z państwami, w których miejsce zamieszkania mają speakerzy.

Stany Zjednoczone - Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178 z dnia 18 września 1976 r.).

Zgodnie z art. 15 ww. umowy:

1. Dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

2. Dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

3. Określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840)

Ww. umowa w ślad za opisanymi powyżej zmianami Konwencji modelowej nie zawiera artykułu regulującego opodatkowanie wolnych zawodów, a jego miejsce zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. K wskazuje, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze. Z kolei określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zyski zaś przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ww. umowy podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby tego przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład.

W konsekwencji również dochody wolnych zawodów i innej działalności wykonywanej osobiście podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby przedsiębiorstwa.

Izrael - Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 28, poz. 124).

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, dentystów, prawników, inżynierów, architektów oraz księgowych

Węgry - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 946)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

Ukraina - Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 163, poz. 1025)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

Turcja - Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr poz. 58)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód może być opodatkowany również w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka działalność zawodowa jest wykonywana w tym drugim Państwie i jeżeli:

W takich okolicznościach tylko ten dochód, który można przypisać placówce lub który pochodzi z pracy zawodowej albo działalności wykonywanej w czasie jej obecności w tym drugim Państwie, może być, w zależności od konkretnej sytuacji, opodatkowany w tym drugim Państwie.

Indie - Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46)

Zgodnie z art. Artykuł 15 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, może być opodatkowany tylko w tym Państwie, z wyjątkiem następujących okoliczności, kiedy taki dochód może być również opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie:

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, chirurgów, prawników, inżynierów, architektów, dentystów oraz księgowych.

Singapur - Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz protokół do tej umowy, podpisane w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 443)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania działalności zawodowej lub innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, z wyjątkiem niżej wymienionych okoliczności, w których taki dochód może być opodatkowany również w drugim Umawiającym się Państwie:

2. Określenie "działalność zawodowa" obejmuje samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów, i księgowych.

Belgia - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139)

Zgodnie z art. 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

Dania - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368)

Zgodnie z art. 3.1. ww. umowy: k) określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze, zaś f) określenie "przedsiębiorstwo" odnosi się do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej,

Natomiast zgodnie z Artykułem 7 ww. umowy (Zyski przedsiębiorstw) -1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Szwecja - Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

Holandia - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

Norwegia - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji podpisane w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899)

Umowa ta nie reguluje odrębnie opodatkowania wolnych zawodów i działalności samodzielnej, co oznacza, iż zgodnie z cytowanym komentarzem do Konwencja modelowej dochody takie powinny być opodatkowane w ramach art. 7 Zgodnie z Artykułem 7 (Zyski przedsiębiorstw) ww. umowy:

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

2. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Zgodnie natomiast z art. 3.1.j - określenie "działalność gospodarcza" obejmuje w szczególności zawodowe wykonywanie usług oraz innej działalności o niezależnym charakterze.

Niemcy - Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów.

Kanada - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371)

Ww. umowa w ślad za opisanymi powyżej zmianami Konwencji modelowej nie zawiera artykułu regulującego opodatkowanie wolnych zawodów, a jego miejsce zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. K wskazuje, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze. Z kolei określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zyski zaś przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ww. umowy podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby tego przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład.

W konsekwencji również dochody wolnych zawodów i innej działalności wykonywanej osobiście podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby przedsiębiorstwa.

Finlandia - Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205)

Ww. umowa w ślad za opisanymi powyżej zmianami Konwencji modelowej nie zawiera artykułu regulującego opodatkowanie wolnych zawodów, a jego miejsce zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. K wskazuje, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze. Z kolei określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zyski zaś przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ww. umowy podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby tego przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład.

W konsekwencji również dochody wolnych zawodów i innej działalności wykonywanej osobiście podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby przedsiębiorstwa.

Włochy - Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

Wszystkie powyższe umowy międzynarodowe przewidują zatem opodatkowanie dochodów z wolnych zawodów albo z innej działalności o samodzielnym charakterze w państwie miejsca zamieszkania podatnika o ile podatnik nie przebywa w Polsce min 183 dni (365 w jakimkolwiek piętnastostomiesięcznym okresie-w przypadku Singapuru) określonej w ww. umowach) lub nie prowadzi tej działalności przez położony w Polsce zakład (co w sprawie objętej wnioskiem nie występuje), a w przypadku umów, które w ślad za aktualną treścią Konwencji Modelowej nie zawierają odrębnie regulacji opodatkowania wolnych zawodów i innej działalności prowadzonej samodzielnie, lecz traktują je jako zyski przedsiębiorstw, również umowy te przewidują podlegają opodatkowaniu takich dochodów wyłącznie w państwie miejsca prowadzenia tego przedsiębiorstwa.

Zatem, w analizowanym stanie faktycznym speakerzy mający miejsce zamieszkania w ww. państwach będą osiągać od Wnioskodawcy dochód z wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze wykonywanej na terytorium państwa swego zamieszkania (państwa prowadzenia przedsiębiorstwa w przypadku umów nie zawierających odrębnej regulacji opodatkowania wolnych zawodów i innej działalności samodzielnej), a nie w Polsce.

Oczywiście warunkiem zastosowania tych umów międzynarodowych i takiego wniosku jest dysponowanie przez Wnioskodawcę certyfikatami rezydencji podatkowej speakerów. W konsekwencji w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku od źródła od wypłat dokonywanych na rzecz speakerów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Jak dowodzi powyżej użyte sformułowanie "w szczególności" definicja dochodów (przychodów) uważanych za osiąganie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby zaliczyć do nich również inne przychody nie wymienione wprost w tym przepisie. To oznacza, że do przychodów (dochodów) uznawanych za dochody osiągane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej należy zaliczyć te wszystkie przychody (dochody), których źródło uzyskania mieści się (jest położone) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Źródło to należy m.in. definiować poprzez siedzibę podmiotu, od którego przychody (dochody) są uzyskiwane.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cyt. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 2 i 3 tego przepisu:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ponadto zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy: za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jak wynika z treści art. 5b ust. 1 powoływanej ustawy, niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w tym przepisie oznacza, że wykonywane czynności mogą być klasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W kontekście działalności gospodarczej należy także zacytować art. 14 ust. 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto, podkreślić należy, że określone przychody uznaje się za przychody z działalności gospodarczej, pod warunkiem, że przychody te nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy. Zatem, nie każdy przychód osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się za przychód z tej działalności, ale tylko taki przychód, który nie może być zaliczony do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy obejmuje więc m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 13 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się:

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9; 9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że usługi świadczone na podstawie umów zawieranych przez speakerów ze Spółką są wykonywane przez speakerów w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej w kraju miejsca zamieszkania danego speakera, która ma charakter zarobkowy, tj. jest ukierunkowana na osiągnięcie zysku, zaś speaker wykonuje tę działalność we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły i jednocześnie nie są łącznie spełnione negatywne przesłanki z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ww. speakerów uzyskiwane z tytułu czynności opisanych w przedmiotowym wniosku wykonywanych na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą należy zakwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Zasady opodatkowania w Polsce dochodów (przychodów) uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 29 ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

Wyżej powołany art. 29 ust. 1 wymienione zostały określone przychody, których uzyskanie przez podmiot zagraniczny wiąże się z powstaniem obowiązku poboru podatku u źródła.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawiera ze speakerami umowy o świadczenie usług (art. 750 k.c.), do których odpowiednio stosuje się przepisy o zleceniu.

W myśl art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określone we wniosku dochody (przychody) sytuuje w kategorii źródeł przychodów objętych postanowieniami art. 13 cyt. ustawy. W świetle wyżej powołanego przepisu art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozróżnić dwie sytuacje, tj.:

Tylko w sytuacji, kiedy umowa zlecenia nie została zawarta przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej przychód tak uzyskany może być zakwalifikowany do przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy.

Zatem, w przypadku wypłat należności z tytułu zawartych umów z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej należy zwrócić uwagę na przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle którego od przychodów uzyskanych przez nierezydentów m.in. z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 6-9 pobierany jest podatek ryczałtowy w wysokości 20% przychodu. Jak wynika z przywołanej regulacji, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, tzw. podatkiem u źródła objęte są m.in. przychody z działalności wykonywanej osobiście (w tym z umów zlecenia).

Reasumując, Organ podziela w pełni stanowisko Wnioskodawcy, że przychody osiągane na podstawie umów zawieranych z Wnioskodawcą przez speakerów nieprowadzących działalności gospodarczej oraz prowadzących działalność gospodarczą, ale którzy nie przedłożyli stosownego oświadczenia zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy należy zakwalifikować do przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. do przychodów z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Natomiast w odniesieniu do speakerów prowadzących działalność gospodarczą podkreślić należy że z powyższych przepisów wynika, że dochody osiągnięte przez osoby wykonujące umowę zlecenia w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej i mające miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce za pośrednictwem płatnika. Skoro bowiem przychodów takich nie można zakwalifikować do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, to wobec takich przychodów nie można również zastosować art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem prawidłowości takiego stanowiska jest jednak złożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, z treści którego musi jednoznacznie wynikać, że usługi objęte umową zlecenia wchodzą w zakres prowadzonej przez nierezydenta działalności gospodarczej i umowa wykonywana będzie w ramach tej działalności.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Wobec powyższego, w przypadku speakerów prowadzących działalność gospodarczą, którzy przedłożyli stosowne oświadczenie zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy przychody osiągane przez nich na podstawie opisanych we wniosku umów zawieranych z Wnioskodawcą nie należą do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku poboru przez Wnioskodawcę podatku u źródła, należy wyjaśnić, co następuje.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 analizowanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 12 analizowanej ustawy jeżeli łączna kwota dokonanych temu samemu podatnikowi wypłat (świadczeń) lub postawionych do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a przekracza w roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł, płatnik jest obowiązany pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, stosując stawki podatku określone w art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł, z pominięciem stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 analizowanej ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od jednych speakerów otrzyma certyfikaty rezydencji podatkowej potwierdzające ich miejsce zamieszkania do celów podatkowych, a od innych speakerów nie otrzyma certyfikatów rezydencji.

Zaznaczyć należy, że od płatności dokonywanych na rzecz speakerów nieprowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących działalność gospodarczą, ale którzy nie złożyli oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 2 ww. ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do potrącenia podatku u źródła, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym podkreślić należy, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

W sytuacji, gdy na podstawie zawartych umów ze speakerami świadczą oni na rzecz Wnioskodawcy usługi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 i art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody z tych umów stanowią przychody z tej działalności. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 4 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy. Warunkiem prawidłowości takiego stanowiska, jak już wskazano wcześniej, jest jednak oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, z treści którego musi jednoznacznie wynikać, że usługi objęte umową zlecenia wchodzą w zakres prowadzonej przez nierezydenta działalności gospodarczej i umowa wykonywana będzie w ramach tej działalności.

Powyższe dotyczy sytuacji, gdy Wnioskodawcy zostanie lub nie zostanie przedłożony certyfikat rezydencji przez speakerów prowadzących działalność gospodarczą, bowiem przychody ww. speakerów nie są w ogóle objęte dyspozycją art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast w odniesieniu do speakerów nieprowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących taką działalność, ale którzy nie złożyli oświadczenia, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej przy braku certyfikatu rezydencji podatkowej speakerów Wnioskodawca dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez speakerów, jest obowiązany do potrącenia 20% zryczałtowanego podatku dochodowego stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż brak certyfikatu rezydencji uniemożliwia zastosowanie zwolnień lub stawek wynikających z odpowiednich umów międzynarodowych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedź na pytanie Nr 3 uznaje się za prawidłowe.

Z kolei w razie otrzymania certyfikatu rezydencji podatkowej od speakerów nieprowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących taką działalność, ale którzy nie złożą oświadczenie, że wykonywane przez nich usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej ich przychody będą objęte dyspozycją art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, ale z uwzględnieniem odpowiedniej umowy międzynarodowej. To czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku i w jakiej wysokości będzie zależeć od treści właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zakwalifikowania przychodów na jej gruncie.

W związku z powyższym konieczne jest ustalenie do jakiej kategorii przychodów na gruncie umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania należeć będą przychody takich speakerów.

W niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte z poszczególnymi państwami, w których siedzibę mają podmioty zagraniczne (speakerzy), od których Wnioskodawca dokonuje zakupu usług.

W szczególności wziąć pod uwagę należy regulacje w zakresie tzw. "wolnych zawodów" i "innej działalności wykonywanej samodzielnie", do której to kategorii dochodów na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zdaniem Wnioskodawcy należą dochody speakerów, których dotyczy wniosek.

W myśl regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

Dochody speakerów, których dotyczy przedmiotowy wniosek na gruncie wymienionych umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zakwalifikować jako dochody z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności.

W zakresie interpretacji pojęcia "wolnych zawodów", szczególną rolę odgrywa Komentarz do Modelowej Konwencji OECD. Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Opodatkowanie dochodów z tytułu wolnych zawodów zawierają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte między Polską a następującymi państwami wskazanymi w przedmiotowym wniosku.

I. Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178 z dnia 18 września 1976 r.).

Zgodnie z art. 15 ww. umowy:

1. Dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

2. Dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

3. Określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych.

II. Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 28, poz. 124).

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, dentystów, prawników, inżynierów, architektów oraz księgowych

III. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 946)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

IV. Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 163, poz. 1025)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

V. Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr poz. 58)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże taki dochód może być opodatkowany również w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taka działalność zawodowa jest wykonywana w tym drugim Państwie i jeżeli:

W takich okolicznościach tylko ten dochód, który można przypisać placówce lub który pochodzi z pracy zawodowej albo działalności wykonywanej w czasie jej obecności w tym drugim Państwie, może być, w zależności od konkretnej sytuacji, opodatkowany w tym drugim Państwie.

VI. Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Indii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 21 czerwca 1989 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46)

Zgodnie z art. Artykuł 15 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z tytułu wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, może być opodatkowany tylko w tym Państwie, z wyjątkiem następujących okoliczności, kiedy taki dochód może być również opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie:

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, chirurgów, prawników, inżynierów, architektów, dentystów oraz księgowych.

VII. Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz protokół do tej umowy, podpisane w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 443)

Zgodnie z Artykułem14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania działalności zawodowej lub innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, z wyjątkiem niżej wymienionych okoliczności, w których taki dochód może być opodatkowany również w drugim Umawiającym się Państwie:

2. Określenie "działalność zawodowa" obejmuje samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów, i księgowych.

VIII. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139)

Zgodnie z art. 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

IX. Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

X. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli posiada ona taką stałą placówkę, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.

XI. Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów.

XII. Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374)

Zgodnie z Artykułem 14 (Wolne zawody) ww. umowy:

1. Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

2. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

Natomiast artykułu regulującego opodatkowanie wolnych zawodów nie zawierają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte między Polską a pozostałymi państwami wymienionymi przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego, tj. Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Danią, Norwegią, Kanadą oraz Finlandią.

I. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. K wskazuje, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze. Z kolei określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zyski zaś przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ww. umowy podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby tego przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład.

W konsekwencji również dochody wolnych zawodów i innej działalności wykonywanej osobiście podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby przedsiębiorstwa.

II. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368)

Zgodnie z art. 3.1. ww. umowy: k) określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze, zaś f) określenie "przedsiębiorstwo" odnosi się do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej,

Natomiast zgodnie z Artykułem 7 ww. umowy (Zyski przedsiębiorstw) -1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

III. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji podpisane w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Tekst pierwotny Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899)

Umowa ta nie reguluje odrębnie opodatkowania wolnych zawodów i działalności samodzielnej, co oznacza, iż zgodnie z cytowanym komentarzem do Konwencja modelowej dochody takie powinny być opodatkowane w ramach art. 7 Zgodnie z Artykułem 7 (Zyski przedsiębiorstw) ww. umowy:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Zgodnie natomiast z art. 3.1.j - określenie "działalność gospodarcza" obejmuje w szczególności zawodowe wykonywanie usług oraz innej działalności o niezależnym charakterze.

IV. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Ottawie dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. K wskazuje, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze. Z kolei określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zyski zaś przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ww. umowy podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby tego przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład.

Zatem dochody wolnych zawodów i innej działalności wykonywanej osobiście podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby przedsiębiorstwa.

V. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Helsinkach dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. K wskazuje, że określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze. Z kolei określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Zyski zaś przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ww. umowy podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby tego przedsiębiorstwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład.

W konsekwencji również dochody wolnych zawodów i innej działalności wykonywanej osobiście podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie siedziby przedsiębiorstwa.

Skoro jak wynika z wniosku, speakerzy przebywają w Polsce mniej niż 183 w roku podatkowym i nie mają w Polsce zakładu, stałej placówki, oddziału, itp., to należy wskazać, że dochody tych osób z tytułu wykonywania wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami właściwych umów i konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie zamieszkania.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wypłat dokonywanych na rzecz speakerów, którzy przedłożą certyfikaty rezydencji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie odpowiedź na pytanie Nr 4 uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl