0114-KDIP3-3.4011.348.2017.2.IM - Kwalifikacja przychodu ze sprzedaży działki położonej na terenie Rodzinnych Ogródków Działkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2017 r. (data wpływu 24 sierpnia 2017 r.) uzupełnione pismem (data nadania 20 września 2017 r., data wpływu 22 września 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.348.2017.1.IM z dnia 11 września 2017 r. (data nadania 12 września 2017 r., data doręczenia 16 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia praw i obowiązków do działki oraz własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce położonej na terenie Rodzinnych Ogródków Działkowych prowadzonych przez Polski Związek Działkowców - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia praw i obowiązków do działki oraz własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce położonej na terenie Rodzinnych Ogródków Działkowych prowadzonych przez Polski Związek Działkowców.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.348.2017.1.IM (data nadania 12 września 2017 r., data doręczenia 16 września 2017 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem (data nadania 20 września 2017 r., data wpływu 22 września 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W maju 2011 r. osoba sprzedająca odstąpiła Wnioskodawczyni prawo do użytkowania działki nr 14 o powierzchni 300 m² położonej na terenie prowadzonego przez Polski Związek Działkowców ("PZD"). Wnioskodawczyni sprzedała jednocześnie wszelkie nasadzenia oraz rzeczy znajdujące się na działce, w tym altanę z umeblowaniem, używaną kosiarkę oraz narzędzia ogrodnicze za cenę 10.000,00 zł (dziesięciu tysięcy złotych). Nabycie praw do działki zostało potwierdzone uchwałą z dnia 12 czerwca 2011 r. i przekształcone na mocy art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych w prawo do działki ustanowione w drodze umowy dzierżawy działkowej. Przez 6 lat Wnioskodawczyni użytkowała działkę i dokonywała drobnych nasadzeń (niestety Wnioskodawczyni nie posiada żadnych paragonów). Altana wskutek upływu czasu uległa dalszej erozji. W dniu 21 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni podpisała z osobą kupującą w obecności notariusza Umowę przeniesienia praw do działki. Na mocy umowy Wnioskodawczyni przeniosła na rzecz nabywcy prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki oraz własność znajdujących się na działce nasadzeń, altany i urządzeń. Z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, altany i urządzeń, nabywca zapłacił Wnioskodawczyni wynagrodzenie w wysokości 7.000,00 zł (siedem tysięcy złotych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy osobno należy rozliczać przychód osiągnięty z tytułu przeniesienia prawa do dzierżawy działki, który opodatkowany jest jako pochodzący z odpłatnego zbycia prawa majątkowego?

2. Czy osobno należy rozliczać w zakresie podatku dochodowego przychód osiągnięty ze sprzedaży nasadzeń i urządzeń, tj. kwalifikować go do przychodów z tzw. innych rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o PIT) - tzw. sprzedaż rzeczy ruchomych?

3. Czy przeniesienie prawa i obowiązków do działki w ROD oraz przeniesienie własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce jest wspólnie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

4. Czy też osobno powinno być potraktowane przeniesienie prawa do działki i osobno sprzedaż altany, nasadzeń i urządzeń na działce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, osobno należy rozliczać przychód osiągnięty z tytułu przeniesienia prawa do dzierżawy działki, który opodatkowany jest jako pochodzący z odpłatnego zbycia prawa majątkowego. Przychód taki co do zasady rozliczany jest według skali podatkowej (podatek według stopy 18 lub 32% PIT) przy rocznym rozliczeniu podatku dochodowego.

Osobno należy rozliczać w zakresie podatku dochodowego przychód osiągnięty ze sprzedaży nasadzeń i urządzeń, tj. kwalifikować go do przychodów z tzw. innych rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o PIT) - tzw. sprzedaż rzeczy ruchomych. Oznacza to niepodleganie podatkowi przy transakcji dokonanej po pół roku, licząc od końca miesiąca nabycia nasadzeń i urządzeń.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stanowisko Wnioskodawczyni jest zbieżne z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 4 października 2016 r. (sygn. akt I SA/Bd 526/16) oraz ze stanowiskiem Krajowej Rady PZD, że przeniesienie prawa do działki i "sprzedaż" nasadzeń i naniesień na działce w ROD powinno być potraktowane i opodatkowane odrębnie. Dzięki opodatkowaniu "sprzedaży" nasadzeń i naniesień stanowiących własność działkowca na innej niż dotychczas podstawie prawnej (tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. - tzw. sprzedaż rzeczy ruchomych, zamiast art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f.), działkowiec musiałby zapłacić PIT od nasadzeń i naniesień tylko wtedy, gdy dokona ich sprzedaży przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Zatem Wnioskodawczyni (korzystała z działki ponad 6 miesięcy) przy sprzedaży altany, nasadzeń i urządzeń byłaby zwolniona z zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W odniesieniu do przeniesienia prawa do dzierżawy działki, przychód osiągnięty z tego tytułu opodatkowany jest jako pochodzący z odpłatnego zbycia prawa majątkowego. Przychód taki co do zasady rozliczany jest według skali podatkowej (podatek według stopy 18 lub 32% PIT).

Zatem Wnioskodawczyni powinna podzielić przychód otrzymany na część przychodu pochodzącą ze "sprzedaży" nasadzeń i naniesień oraz przychód otrzymany z tytułu przeniesienia prawa do dzierżawy działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów, z których przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Ze stanu faktycznego wynika, że w maju 2011 r. osoba sprzedająca odstąpiła Wnioskodawczyni prawo do użytkowania działki położonej na terenie prowadzonego przez Polski Związek Działkowców ("PZD"). Sprzedała Wnioskodawczyni jednocześnie wszelkie nasadzenia oraz rzeczy znajdujące się na działce, w tym altanę z umeblowaniem, używaną kosiarkę oraz narzędzia ogrodnicze. Nabycie praw do działki zostało potwierdzone uchwałą Zarządu ROD z dnia 12 czerwca 2011 r. i przekształcone na mocy art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych w prawo do działki ustanowione w drodze umowy dzierżawy działkowej. Przez 6 lat Wnioskodawczyni użytkowała działkę i dokonywała drobnych nasadzeń. Altana wskutek upływu czasu uległa dalszej erozji. W dniu 21 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni podpisała z osobą kupującą w obecności notariusza Umowę przeniesienia praw do działki. Na mocy umowy Wnioskodawczyni przeniosła na rzecz nabywcy prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki oraz własność znajdujących się na działce nasadzeń, altany i urządzeń. Z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, altany i urządzeń, nabywca zapłacił Wnioskodawczyni wynagrodzenie w wysokości 7.000,00 zł.

W świetle przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opisu stanu faktycznego istotna dla niniejszego rozstrzygnięcia jest kwalifikacja do odpowiedniego źródła przychodu osiągniętego przez Wnioskodawczynię w związku z przeniesieniem na rzecz nabywcy praw i obowiązków wynikających z prawa do działki oraz własności znajdujących się na działce nasadzeń, altany i urządzeń.

Należy wyjaśnić, że do dnia 18 stycznia 2014 r. obowiązywały przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419, z późn. zm.), zaś z dniem 19 stycznia 2014 r. weszła w życie ww. ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Polskiego Związku Działkowców. Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, Polski Związek Działkowców ustanawia w drodze uchwały na rzecz swojego członka bezpłatne i bezterminowe prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki). Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy, na wniosek osoby wymienionej w ust. 1, Polski Związek Działkowców ustanawia na jej rzecz prawo użytkowania działki - w rozumieniu Kodeksu cywilnego - w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej w formie aktu notarialnego, jeżeli grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego znajdują się w użytkowaniu wieczystym Polskiego Związku Działkowców lub stanowią jego własność.

Natomiast z dniem 19 stycznia 2014 r., prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki) ustanowione na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, przekształca się - w myśl art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych - w prawo do działki w rozumieniu tej ustawy, ustanawiane w drodze umowy dzierżawy działkowej.

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych - rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz stowarzyszeń ogrodowych.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ww. ustawy, ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Umowa, o której mowa w ust. 1, zawierana jest pomiędzy stowarzyszeniem ogrodowym a pełnoletnią osobą fizyczną. Umowa może być również zawarta z małżonkiem działkowca, jeżeli żąda ustanowienia prawa do działki wspólnie ze swoim współmałżonkiem. Umowa nie może być zawarta w celu ustanowienia prawa do więcej niż jednej działki (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe (art. 28 ust. 1 ww. ustawy). Umowa ta może określać wysokość czynszu albo sposób ustalenia wysokości czynszu oraz termin jego płatności, wyłącznie w przypadku gdy stowarzyszenie ogrodowe jest zobowiązane do uiszczania na rzecz właściciela gruntu opłat z tytułu użytkowania albo użytkowania wieczystego nieruchomości zajmowanej przez rodzinny ogród działkowy (art. 28 ust. 2 ww. ustawy) oraz jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności (art. 28 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 28 ust. 4-6 ww. ustawy na wniosek działkowca, dzierżawa działkowa podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, przy czym do tego typu dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy, zaś do jej ochrony - odpowiednio przepisy o ochronie własności.

Ponadto, jak stanowi art. 30 ust. 1 ww. ustawy działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ww. ustawy nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Analiza przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych prowadzi do wniosku, że pod pojęciem obiektów i urządzeń, o których mowa w tym przepisie, rozumieć należy tylko takie obiekty i urządzenia, które wzniesione zostały na działce zgodnie z postanowieniami ustawy i regulaminu, a dzięki którym, wykonanie prawa dzierżawy działkowej staje się możliwe (tzn. takie, które pozwalają na korzystanie z działki zgodnie z jej przeznaczeniem). Mogą być to więc altana oraz budynki gospodarcze, a także ogrodzenia i urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne, które - zgodnie z odrębnymi przepisami - nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Za nasadzenia z kolei, uznać należy wszelkie rośliny posadzone przez działkowca lub nabyte przez niego wraz z prawem do działki. Pod pojęciem tym nie mogą się więc zawierać inne składniki majątkowe znajdujące się na działce, takie jak wyposażenie altan ogrodowych, np. meble, sprzęt kuchenny, czy też sprzęt i narzędzia ogrodnicze wykorzystywany do prac. Przedmioty te, nie są związane z faktem posiadania prawa dzierżawy działkowej, a jedynie z faktycznym korzystaniem z działki.

Nowe zasady zbywania prawa do działki zostały ustanowione w art. 41 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W myśl tego przepisu działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (ust. 1), przy czym skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe (ust. 2).

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 1 i 2 ww. ustawy w razie wygaśnięcia prawa do działki (przeniesienia praw do działki), działkowcowi przysługuje wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące jego własność. Wynagrodzenie nie przysługuje za nasadzenia, urządzenia i obiekty wykonane niezgodnie z prawem. W razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Odwołując się do argumentu z przeciwieństwa (argumentum a contrario) należy zatem uznać, że działkowcowi nie przysługuje wynagrodzenie za przeniesienie "samego" prawa do korzystania z działki, bez nasadzeń, urządzeń i obiektów.

Rozpatrując sprawę pod kątem odpłatnego zbycia altany ogrodowej, nasadzeń i urządzeń podkreślić należy, że z uwagi na brak definicji pojęcia "nieruchomości" i "rzeczy" w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przypadku nieruchomości budynkowej istotą wyróżnienia jej jako nieruchomości jest spełnienie przesłanek bycia rzeczą (art. 45 Kodeksu cywilnego) i posiadanie cech budynku jako konstrukcji trwale związanej z gruntem, który ponadto może stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności, co musi mieć oparcie w przepisie szczególnym.

Natomiast zawartą w art. 45 ww. Kodeksu legalną definicję rzeczy, w literaturze powszechnie akceptuje się w ten sposób, że przedmiotami materialnymi są takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są na tyle wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych jako dobra samoistne. Na pojęcie "rzeczy" składają się więc dwie cechy o charakterze konstytutywnym: materialny ich charakter i wyodrębnienie z przyrody, czyli muszą mieć samoistny byt materialny. Stąd też, rzeczami są wyłącznie materialne części przyrody, przy czym nie ma znaczenia ich wartość materialna, chodzi tu o materialną postać.

Omawiane nasadzenia, obiekty i urządzenia spełniają definicję rzeczy zawartą w art. 45 Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z zasadą prawa superficies solo cedit (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) odnoszącą się do związania własności budynku wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy trwale złączone z tą nieruchomością.

Regulacja zawarta w powyższym przepisie stanowi zasadę, od której przewidziane są ustawowe wyjątki. Może je zawierać sam kodeks lub mogą pochodzić z innych ustaw.

Wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Z powołanych przepisów wynika, że grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego nie stanowią własności osoby uprawnionej do korzystania z działki (działkowca). Przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych stanowi wyjątek od ogólnej reguły zawartej w ww. art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali ustawa o rodzinnych ogrodach działkowych ma pierwszeństwo przed zastosowaniem przepisów Kodeksu cywilnego. Zatem użytkownik (działkowiec) jest właścicielem rzeczy znajdujących się na terenie ogrodu działkowego. Ustawodawca wyraźnie rozgraniczył prawo do działki i jego charakter od prawa własności nasadzeń, obiektów i urządzeń wykonanych lub nabytych ze środków finansowych działkowca.

W świetle przytoczonych przepisów uznać należy, że odpłatne zbycie nasadzeń, altany i urządzeń posadowionych na działce wchodzącej w skład Rodzinnego Ogrodu Działkowego kwalifikuje się jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Zatem skoro przeniesienie praw do działki wraz ze znajdującymi się na niej nasadzeniami, altaną i urządzeniami, zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie lub wykonanie, to uzyskane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, altanę i urządzenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe, gdyż jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni otrzymała wynagrodzenie z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, altany i urządzeń, które jest rozpatrywane w kontekście przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy, tj. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem w przedmiotowej sprawie nie wystąpi przychód z odpłatnego zbycia praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku Sądu wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.