0114-KDIP3-3.4011.296.2017.2.JK2 - Opodatkowanie w Polsce renty otrzymywanej z Irlandii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data nadania 21 sierpnia 2017 r., data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) na wezwanie z dnia 10 sierpnia 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.296.2017.1.JK2 (data nadania 10 sierpnia 2017 r., data doręczenia 14 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Irlandii - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Irlandii.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.296.2017.1.JK2 (data nadania 10 sierpnia 2017 r., data doręczenia 14 sierpnia 2017 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data nadania 21 sierpnia 2017 r., data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni swoje życie zawodowe rozpoczęła w 1976 r., 25 lat pracy jako urzędnik państwowy. W 2001 r. ze względu na zły stan zdrowia Wnioskodawczyni przeszła na tymczasową rentę, najpierw na rok, a następnie była przedłużana. Później Wnioskodawczyni podjęła pracę fizyczną. Do podjęcia jednak decyzji o wyjeździe do Irlandii zmusiła Wnioskodawczynię przede wszystkim sytuacja w małżeństwie. W 2005 r. Wnioskodawczyni nie złożyła już wniosku o dalszą rentę. W tym też roku Wnioskodawczyni wyjechała do Irlandii. Rozpoczęła tam legalną pracę w Domu Opieki dla Osób Starszych, o bardzo zróżnicowanym stopniu niepełnosprawności, od chorych leżących do osób poruszających się o własnych siłach. Była to bardzo ciężka praca fizyczna, a często po 12 godzin dziennie. Po sześciu latach pracy stan zdrowia Wnioskodawczyni pogorszył się. Po kilku miesiącach leczenia w Irlandii, Wnioskodawczyni poprosiła Social Welfare o pozwolenie na leczenie w Polsce. Wnioskodawczyni była pewna, że się podleczy i wróci do pracy, którą bardzo sobie ceniła, podobnie jak spokój, który tam odnalazłam. W Irlandii Wnioskodawczyni pozostawiła "otwarte" wszystkie sprawy, cały swój dobytek, rzeczy osobiste, w urzędach niezamknięte sprawy, konto w banku, itd. Tymczasem leczenie Wnioskodawczyni w Polsce przedłużało się. Zakład pracy nie mógł dłużej czekać i pomimo próśb o danie więcej czasu w 2012 r. zwolnił Wnioskodawczynię z pracy. Wnioskodawczyni pozostała bez środków do życia z kredytem do spłaty. W 2014 r. Social w Irlandii poinformował Wnioskodawczynię o możliwości ubiegania się o rentę chorobową. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła dokumenty o przyznanie renty. W tym czasie nadal przebywała bez żadnego zasiłku bez środków do życia na utrzymaniu rodziny. Social Welfare w Irlandii decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 r. przyznał rentę w wysokości 193,50 Euro tygodniowo, jednocześnie wyznaczając pierwszą wpłatę na konto w Irlandii w dniu 28 kwietnia 2016 r. z wyrównaniem od dnia 14 sierpnia 2014 r. (złożenie wniosku), czyli za 2,5 roku. Z ww. pisma dotyczącego przyznania renty wynika, że renta jest traktowana jako dochód podlegający opodatkowaniu, Jej obowiązek podatkowy będzie uzależniony od ogólnej sytuacji, Social poformuje Urząd skarbowy o kwocie wypłacanej rencie i w stosownym przypadku Urząd skarbowy uwzględni te informacje w danych podatkowych. Wnioskodawczyni rozumie z tego pisma, że jej dochód z renty nie przekroczył kwoty wolnej od podatku, dlatego nie został pobrany. Z informacji od znajomych w Irlandii Wnioskodawczyni dowiedziała się, że kwota wolna od podatku od renty to 25 tys. Euro. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że jej dochód z renty jest kwotą skumulowaną za okres 2,5 roku (roczna kwota to 10.000 Euro).

W lutym 2017 r. po otrzymaniu deklaracji podatkowej z ZUS odprowadził podatek od renty wypłacanej w Polsce (1.100 zł miesięcznie). W takiej sytuacji chcąc zorientować się jak wygląda sprawa dotycząca podatku od renty wypłacanej w Irlandii w dniu 16 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni wystosowała do Social Welfare o obowiązek podatkowy od renty wypłacanej w Irlandii. Następnie Wnioskodawczyni ponownie złożyła z podobnym zapytaniem pismo z dnia 20 marca 2017 r. do Office of the Revenue w Wexford. Odpowiedź na powyższe pismo Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 5 czerwca 2017 r. Z ww. pisma wynika, że jeżeli obecnie przebywa w Polsce, to podatek Wnioskodawczyni powinna zadeklarować w Polsce. Urząd Skarbowy w Irlandii nie wziął pod uwagę, że przebywa tu na leczeniu, za pozwoleniem Social Welfare i że w Irlandii dochód z renty to prawdopodobnie kwota wolna od podatku. W dniu 7 czerwca 2017 r. niezwłocznie po otrzymaniu odpowiedzi z Irlandii Wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Skarbowego opisując całą zaistniałą sytuację związaną z podatkiem dochodowym. Odpowiedź na to pismo Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 24 czerwca 2017 r., a następnie w dniu 4 lipca 2017 r., w której US skierował Wnioskodawczynię do Krajowej Informacji Skarbowej, aby złożyła wniosek o indywidualną interpretację. W przypadku korzystnej interpretacji, US ma zwrócić podatek. Wnioskodawczyni wskazała, że naliczono Jej również odsetki karne za nieterminową wpłatę podatku od renty wypłaconej w Irlandii (Wnioskodawczyni występowała wcześniej o nie naliczanie tych odsetek). Ponieważ była to bardzo duża kwota podatku (23.890 zł, odsetki karne 361 zł) Wnioskodawczyni poprosiła o rozłożenie na raty. Jednak Wnioskodawczyni musiała pożyczyć pieniądze na poczet przyszłego świadczenia i wpłaciła w całości kwotę 24.251 zł.

Skumulowana zaległa kwota renty wypłacona z Irlandii za okres 2,5 roku wprowadziła w Polsce w II próg opodatkowania 32% podatkiem.

Wnioskodawczyni od 2012 r. pomimo choroby pozostawała bez żadnego zasiłku bez środków do życia (ZUS uznał Ją za zdolną do pracy) - na utrzymaniu rodziny z kredytem do spłaty. Zaległa kwota renty od 14 sierpnia 2014 r. do 28 kwietnia 2016 r. pozwoliła na pokrycie długów.

Reasumując, Wnioskodawczyni w Polsce przebywa na leczeniu za pozwoleniem Social Wefare. Wnioskodawczyni pozostawiła otwarte wszystkie sprawy. Skumulowana kwota renty w Irlandii za okres 2,5 roku - II próg opodatkowania w Polsce. W Irlandii wolna kwota od podatku. Od 2012 r. bez środków do życia do 2015 r. (renta od 28 kwietnia 2016 r. w Irlandii, renta polska od maja 2015 r.).

W uzupełnieniu z dnia z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data nadania 21 sierpnia 2017 r., data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem zapytania jest okres podatkowy za rok 2016. W ww. okresie Wnioskodawczyni przebywała na leczeniu w Polsce (za pozwoleniem Social Welfare miejsce zamieszkania).

Powiązania osobiste i gospodarcze w Polsce i Irlandii w ww. okresie.

Ognisko domowe, praca i życie do czasu zdarzenia losowego (choroby) pozostawał w Irlandii. Tam Wnioskodawczyni miała pracę, którą sobie bardzo ceniła, podobnie jak spokój, który tam odnalazła. Tam też bez problemu Wnioskodawczyni otrzymała kredyt bankowy (stała praca), który spłaciła w krótkim czasie (do Irlandii Wnioskodawczyni wyjechała bez żadnych zaoszczędzonych pieniędzy). Wnioskodawczyni zapisała się na mieszkanie specjalne. Z tym miejscem Wnioskodawczyni wiązała swoje dalsze życie. Wnioskodawczyni jest w separacji z mężem. Dorosły syn Wnioskodawczyni wyprowadził się (trudno w takiej sytuacji mówić o ognisku domowym w Polsce) do mieszkania spółdzielczego zakupionego z kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i przez ojca syna w 2009 r., gdyż syn i synowa byli bez stałej pracy. Pozostawali w dużej części na utrzymaniu Wnioskodawczyni.

W ww. okresie źródłem dochodu była renta w wysokości 193.50 Euro wypłacana na konto w Irlandii, a od 28 kwietnia 2016 r. i renta wypłacana w Polsce w kwocie 1.100 zł. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych inwestycji. Kredyt w Irlandii został spłacony. Kredyt w Polsce zaciągnął mąż Wnioskodawczyni w 2009 r. (w tym czasie mieszkała w Irlandii) otrzymując pełnomocnictwo od Wnioskodawczyni. Kredyt ten według umowy kredytowej miał termin spłaty do 2021 r. Aneksem termin spłaty został skrócony do 29 lutego 2016 r., a następnie z uwagi na chorobę Wnioskodawczyni i utratę pracy spłacony przed terminem, tj. 7 sierpnia 2013 r. (syn spłacił kredyt w pozostałej części).

Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada konta bankowego w Polsce, natomiast posiada konto w Irlandii. W Polsce Wnioskodawczyni posiada mieszkanie spółdzielcze nabyte w 1980 r. (współwłasność).

Jeżeli chodzi o majątek ruchomy to niezbędne rzeczy do życia Wnioskodawczyni pozostawiła u przyjaciół w Irlandii. Rzeczy osobiste, ubrania, kołdra, poduszki, pościel, itd. pozostawiła w miejscu zamieszkania Woterford. W Polsce wyposażenie mieszkania należy do męża. Wnioskodawczyni w to mieszkanie nie inwestowała, bo wiedziała, że kiedyś będzie musiała się wyprowadzić (Wnioskodawczyni nie przywiązywała wagi do dóbr materialnych).

Wnioskodawczyni nie posiada żadnych polis ubezpieczeniowych. Do czasu choroby Wnioskodawczyni mieszkała i pracowała w Irlandii. Do Polski Wnioskodawczyni przyjechała na leczenie (za pozwoleniem Social Welfore) z przekonaniem, że się podleczy i wróci do pracy i swojego życia w Irlandii.

Wnioskodawczyni urodziła się Polką i bez względu na to, gdzie będzie mieszkać zawsze nią pozostanie. Wnioskodawczyni w Polsce płaci podatek od renty polskiej od kwoty 1.100 zł.

W uzupełnieniu z dnia 10 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że z polskiej renty (1.100 zł miesięcznie) za rok 2016 według PIT-40A przychód wyniósł 15.661 zł. Zapłacony podatek od renty wypłaconej w Polsce i renty wypłaconej i wypracowanej w Irlandii za rok 2016 to kwota 24.939 zł plus odsetki karne 361 zł, co daje kwotę 25.300 zł. Jak z powyższych obliczeń wynika cała wypłacona renta, tj. 15.661 zł została przez Urząd Skarbowy zabrana na podatek, plus musiała do tego podatku dopłacić 10.000 zł z renty wypłacanej i wypracowanej w Irlandii, gdzie taka kwota renty wolna jest od podatku. Wnioskodawczyni znaczyła, że trudno doszukać się w tym logiki i sprawiedliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy renta wypracowana i wypłacona na konto w Irlandii musi być opodatkowania w Polsce, pomimo, że w Irlandii jest to kwota wolna od podatku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zdarzenie losowe (choroba) sprawiło, że Wnioskodawczyni przebywa na leczeniu w Polsce (czyli Wnioskodawczyni nie spakowała "manatków", nie pozamykała wszystkich spraw w Irlandii, nie przerwała kategorycznie, samowolnie i zdecydowanie powiązań osobistych i gospodarczych z Irlandią - dostała pozwolenie na leczenie w Polsce.

Z pisma dotyczącego przyznania renty w Irlandii z dnia 13 kwietnia 2016 r. wynika, że obowiązek podatkowy umiejscowiony jest w Irlandii (tam ta kwota jest wolna od podatku). Rencista w Irlandii dodatkowo do renty otrzymuje dopłatę do mieszkania, światła, wody, itd. Wnioskodawczyni przebywając w Polsce, tych dodatków nie otrzymuje i nigdy nie występowała o te dodatki, Wnioskodawczyni uważa, że i tak dostaje dużo).

W Polsce natomiast skumulowana zaległa kwota renty wypłacanej w Irlandii za okres 2,5 roku to drugi próg opodatkowania. Wnioskodawczyni pozostawała bez środków do życia przez 3 lata pomimo choroby, bo ZUS w Polsce uznał, że Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Dopiero Irlandia poprosiła Wnioskodawczynię o przesłanie wszystkich dokumentów dotyczących stanu zdrowia. To Social w Irlandio przesłał Wnioskodawczyni informację dotyczącą możliwości ubiegania się o rentę. ZUS w Polsce odmówił przyznania renty. Po czym, decyzją z dnia 23 kwietnia 2015 r., takie prawo przyznał. Wnioskodawczyni prosi o nie pobieranie podatku od renty wypłacanej w Irlandii. Wnioskodawczyni chciałaby, aby w Polsce podobnie jak ma to miejsce w Irlandii, przepisy lub ich interpretacja były bardziej "przyjazne" człowiekowi, tym bardziej, że jeżeli się się znajdzie w niezawinionej przez niego, trudnej sytuacji życiowej, jak choroba i utrata pracy. Aby Państwo nie było tak opresyjne w stosunku do obywatela i pochodziło do niego z większą empatią. Bo w konsekwencji z tej ciężkiej pracy przez całe życie, człowiek tak naprawdę niewiele ma. Przez tak "nieludzkie" przepisy odbiera mu się możliwość swobodnego podejmowania decyzji życiowych. Według Wnioskodawczyni inkasowanie od Niej w takiej sytuacji podatku dochodowego jest dla Wnioskodawczyni bardzo krzywdzące, nieludzkie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129 z późn, zm.), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony w następujący sposób:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W sytuacji gdy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w Irlandii i w Polsce, konieczne jest zastosowanie reguł kolizyjnych przewidzianych w art. 4 ust. 2 ww. umowy polsko-irlandzkiej Przy tym, powyższe reguły należy stosować w odpowiedniej kolejności, tzn. jeżeli zastosowanie pierwszej regulacji nie rozstrzyga miejsca rezydencji podatnika, to należy zastosować kolejne kryterium, natomiast jeżeli to również nie dało rezultatu, stosuje się kolejne.

Jak podano w stanie faktycznym, przedmiotem zapytania jest 2016 r. W 2005 r. Wnioskodawczyni wyjechała do Irlandii do pracy. Po sześciu latach pracy stan zdrowia Wnioskodawczyni pogorszył się. Do Polski Wnioskodawczyni przyjechała na leczenie (za pozwoleniem Social Welfore) z przekonaniem, że się podleczy i wróci do pracy i swojego życia w Irlandii. W Irlandii Wnioskodawczyni pozostawiła "otwarte" wszystkie sprawy, cały swój dobytek, rzeczy osobiste, w urzędach niezamknięte sprawy, konto w banku, itd. Ognisko domowe, praca i życie do czasu zdarzenia losowego (choroby) pozostawał w Irlandii. Wnioskodawczyni jest w separacji z mężem. Dorosły syn Wnioskodawczyni wyprowadził się do mieszkania spółdzielczego zakupionego z kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i przez ojca syna w 2009 r. W ww. okresie źródłem dochodu była renta irlandzka, a od 28 kwietnia 2016 r. renta wypłacana w Polsce. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych inwestycji. Wnioskodawczyni nie posiadała i nie posiada konta bankowego w Polsce, natomiast posiada konto w Irlandii. W Polsce Wnioskodawczyni posiada mieszkanie spółdzielcze nabyte w 1980 r. (współwłasność). Majątek ruchomy (niezbędne rzeczy do życia) Wnioskodawczyni pozostawiła u przyjaciół w Irlandii. Natomiast rzeczy osobiste w miejscu zamieszkania w Irlandii. W Polsce wyposażenie mieszkania należy do męża. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych polis ubezpieczeniowych. Do czasu choroby Wnioskodawczyni mieszkała i pracowała w Irlandii. Wnioskodawczyni urodziła się Polką i bez względu na to, gdzie będzie mieszkać zawsze nią pozostanie.

Poza tym, w sytuacji Wnioskodawczyni rozstrzygającego znaczenia nie może mieć przesłanka w postaci wypłaty renty przez instytucję irlandzką oderwana od całokształtu Jej aktywności ekonomicznej. Renta przyznana w związku z zatrudnieniem w przeszłości, w okresie jej otrzymywania (a obowiązek podatkowy jest analizowany w perspektywie tego konkretnego okresu) - co do zasady - nie jest uwarunkowana jakimkolwiek działaniem czy aktywnością świadczeniobiorcy, nie ma on żadnego wpływu ani na sam fakt wypłaty tej renty, ani na jej wysokość. W Irlandii Wnioskodawczyni posiada co prawda miejsce zamieszkania, jednakże niewątpliwie w Polsce przejawem konkretnej aktywności ekonomicznej Wnioskodawczyni przebywającej tu na leczeniu może być chociażby korzystanie ze świadczeń służby zdrowia. Uznać tym samym należy, że Wnioskodawczyni realizuje osobiste interesy gospodarcze na terenie Polski i tutaj również wykazuje obiektywnie sprawdzalną aktywność ekonomiczną, a w konsekwencji uznać też należy, że Wnioskodawczyni posiada powiązania ekonomiczne (gospodarcze) zarówno z Polską, jak i z Irlandią.

W świetle okoliczności faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawczynię we wniosku i w jego uzupełnieniu, tj. w sytuacji posiadania stałego miejsca zamieszkania zarówno w Polsce, jak i w Irlandii, ściślejszych powiązań osobistych z Irlandią, natomiast powiązań gospodarczych zarówno z Polską, jak i z Irlandią, podczas gdy rozstrzygnięcie rezydencji w oparciu o kryterium określone w art. 4 ust. 2 lit. a umowy wymaga takich ściślejszych powiązań nie tylko osobistych, ale i gospodarczych z jednym umawiającym się państwem, czyni uzasadnionym zastosowanie kolejnego kryterium, tj. przewidzianego w art. 4 ust. 2 lit. b umowy, czyli jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa.

W szczególności zatem uwzględniając, że w okresie, którego dotyczy wniosek (tj. 2016 rok) Wnioskodawczyni zwykle przebywa w Polsce, uznać należy, że Wnioskodawczyni podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 18 ust. 1 i 2 ww. Umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) z tytułu jej wcześniejszego zatrudnienia oraz każda renta wypłacana takiej osobie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Określenie "renta" oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez konkretny lub dający się wymierzyć okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni wykonane świadczenie pieniężne lub w równoważniku pieniężnym.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że otrzymywana przez Wnioskodawczynię renta z Irlandii podlega opodatkowaniu tylko w miejscu Jej zamieszkania, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest m.in. renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Reasumując należy stwierdzić, że biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, renta otrzymywana z Irlandii, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.