0114-KDIP3-3.4011.184.2017.2.LZ - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 lipca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP3-3.4011.184.2017.2.LZ Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza,że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data nadania 9 czerwca 2017 r., data wpływu 19 czerwca 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.184.2017.1.LZ z dnia 5 czerwca 2017 r. (data nadania 6 czerwca 2017 r., data doręczenia 8 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w spadku po zmarłym mężu,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.184.2017.1.LZ z dnia5 czerwca 2017 r. (data nadania 6 czerwca 2017 r., data doręczenia 8 czerwca 2017 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data nadania 9 czerwca 2017 r., data wpływu 19 czerwca 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Po śmierci męża w 2017 r., Wnioskodawczyni pozostająca z nim w małżeńskiej wspólnocie majątkowej, odziedziczyła 1/2 ich wspólnego lokalu mieszkalnego (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu). Lokal mieszkalny został zakupiony w 1986 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego i małżonkowie byli jego jedynymi właścicielami. Dziedziczenie po śmierci męża odbyło się na podstawie dziedziczenia ustawowego, w wyniku którego masa spadkowa została podzielona na trzy równe części pomiędzy żonę i dwoje dzieci. W rezultacie przeprowadzonego działu spadku dzieci zrzekły się wynikających z dziedziczenia po ojcu praw do mieszkania na korzyść Wnioskodawczyni w związku z czym została ona jedyną właścicielką przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Śmierć spadkodawcy miała miejsce w 2017 r.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. W skład masy spadkowej po mężu wchodziły:

* 1/2 udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego o pow. 65,77 m2 (którego dotyczy prośba Wnioskodawczyni o interpretację)

* 1/2 udziału w nieruchomości niezabudowanej o pow. 720 m2

* 1/2 jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym TFI

* 1/2 jednostek uczestnictwa w fundusz inwestycyjnym L.

* 1/2 obligacji strukturyzowanej zakupionej w Banku Handlowym

2. W ramach spadku zarówno Wnioskodawczyni jak i pozostałym dwóm spadkobiercom przysługiwało po 1/3 udziału w masie spadkowej (dziedziczenie ustawowe)

3. Wartość udziału w przedmiotowej nieruchomości uzyskana w ramach działu spadku przez Wnioskodawczynię jest większa niż udział przysługujący jej w ramach spadku. Działowi spadku nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w ww. przypadku, przy ewentualnej sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię przed upływem 5 lat od daty śmierci męża (2017 r.) wystąpi konieczność zapłacenia podatku dochodowego od całej wartości lokalu mieszkalnego, czy też wyłącznie od 1/2, czyli części odziedziczonej w 2017 r. (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o PIT)?

Jeżeli zachodzi drugi przypadek (podatek od 1/2 wartości) jaką kwotę przychodu należy wpisać w rocznej deklaracji PIT-39, czy całą wartość sprzedaży widniejącą na umowie sprzedaży czy1/2 tej kwoty oraz czy kwota ta będzie równocześnie górną granicą przychodu do wyliczenia zwolnienia od podatku dochodowego w przypadku przeznaczenia tych środków na zakup innego lokalu mieszkalnego (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychodem podlegającym opodatkowaniu na skutek sprzedaży przed upływem 5 lat od daty nabycia jest 1/2 wartości lokalu mieszkalnego, tj wartość części nabytej przez wdowę w wyniku dziedziczenia w 2017 r. (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o PIT). Jest to jednocześnie górna granica przychodu do wyliczenia kwoty zwolnienia od podatku dochodowego w przypadku przeznaczenia tych środków na zakup innego mieszkania (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT). Prawo do pozostałej, 1/2 części, zostało nabyte w momencie kupna lokalu mieszkalnego przez małżonków (1986 r.) i przy sprzedaży ta część przychodu nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w spadku po zmarłym mężu,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania

d.

innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości,jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Podstawową formą nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości jest zawarcie umowy kupna-sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy, w której dotychczasowy właściciel zobowiązuje się do przeniesienia prawa własności nieruchomości na jej nabywcę. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 1986 r. wraz z mężem nabył do majątku wspólnego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego na podstawie umowy sprzedaży.

W 2017 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Między Wnioskodawczynią, a jej mężem istniała wspólność majątkowa małżeńska. Spadek po zmarłym mężu na mocy ustawy nabyli Wnioskodawczyni oraz dwójka jej dzieci po 1/3 części każde z nich. W drodze działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła prawo do całości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. W wyniku podziału majątku, Wnioskodawczyni otrzymała udział o wartości przekraczającej Jego udział w majątku spadkowym. Działowi spadku nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r.,poz. 459), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o nabyciu spadku lub dział spadku potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Z ww. przepisu wynika, że obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowana sytuacje prawną małżonków objętych wspólnością ustawowa, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, data ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Biorąc pod uwagę powyższe, nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w lokalu mieszkalnym, który przypadł Jej w związku z ustaniem wspólności ustawowej, jak i udziału nabytego w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu należy uznać rok 1986, kiedy to ww. lokal mieszkalny nabyty został do majątku wspólnego małżonków.

Planowane zbycie lokalu mieszkalnego, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu 1986 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie stanowiło źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości w części nabytej do majątku wspólnego małżonków jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej udziału nabytego w spadku nieprawidłowe.

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Na podstawie art. 1038 § 1 Kodeksu cywilnego sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. § 2 wskazuje, że umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Natomiast zgodnie z art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Jeżeli w wyniku działu spadku, przedmiotem którego była nieruchomość, udział w niej się zwiększa, tj. przekracza udział dotychczas posiadany to data działu spadku będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu tej czynności. Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), co do zasady należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, za datę nabycia udziału w nieruchomości, który Wnioskodawczyni otrzymała w drodze działu spadku należy uznać rok 2017.

Biorąc pod uwagę powyższe sprzedaż nieruchomości w części nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze działu spadku nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest prawidłowe

W myśl art. 30e ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 tej ustawy).

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1tej ustawy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia,o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4,do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Jak już wcześniej wyjaśniono zbycie lokalu mieszkalnego w części dotyczącej udziału nabytego w trakcie trwania związku małżeńskiego i w spadku po mężu, nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, zatem przychód uzyskany ze sprzedaży ww. udziałów nie będzie podlegał wykazaniu w zeznaniu PIT-39 i konieczności wydatkowania na własne cele mieszkaniowe.

Natomiast wykazaniu w zeznaniu PIT-39 i wydatkowaniu będzie podlegał przychód w części dotyczącej udziału w nieruchomości nabytego w dziale spadku.

Reasumując, sprzedaż lokalu mieszkalnego w części nabytej w 1986 r. (do majątku wspólnego małżonków oraz w spadku po zmarłym mężu) nie będzie stanowić źródła przychodu i nie będzie podlegać opodatkowaniu, natomiast sprzedaż nieruchomości w części nabytej w 2017 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego,w którym nastąpiło nabycie będzie stanowić źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., chyba że znajdzie zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Aby dochód ze sprzedaży nieruchomości w części dotyczącej udziału nabytego w wyniku działu spadku, korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego, wówczas cały przychód ze sprzedaży w części przypadającej na ww. udział musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

W zeznaniu PIT-39 Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do wyliczenia przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w udziale nabytym w dziale spadku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl