0114-KDIP3-3.4011.104.2018.1.JK3 - Zwolnienie z PIT wypłaty dobrowolnie gromadzonych środków pieniężnych w Szwecji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu 23 luty 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dobrowolnie gromadzonych środków pieniężnych w Szwecji - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty dobrowolnie gromadzonych środków pieniężnych w Szwecji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2012 r. rezydencją podatkową Wnioskodawcy była Polska. Ze względu na szczególne okoliczności (długotrwały brak pracy, ciężka choroba żony, dzieci w wieku szkolnym na utrzymaniu) w 2012 r. Wnioskodawca zwrócił się do towarzystwa ubezpieczeniowego Y, gdzie w czasie gdy pracował w Szwecji, opłacał sobie dodatkowe ubezpieczenie rentalne (pensionsforsakring). Ubezpieczenie to miało numer X. Ubezpieczenie miało cechy środków gromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym. Zasadniczo ten trzeci filar działał tak, że wypłata w miesięcznych ratach miała nastąpić po osiągnięciu 65 roku życia.

Po rozpatrzeniu prośby Wnioskodawcy, uzyskał on dyspensę od urzędu skarbowego w Szwecji i decyzję, aby zgromadzony kapitał został Wnioskodawcy wypłacony jednorazowo. Równocześnie wypłatę obciążono podatkiem w wysokości 25%, który to podatek został odprowadzony w imieniu Wnioskodawcy przez Y.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone pieniądze korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione od podatku są dochody z tytułu oszczędzania na indywidualnym koncie emerytalnym, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, uzyskane w związku z gromadzeniem i wypłatą środków przez oszczędzającego.

Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych w zakresie swojej regulacji dokonuje wdrożenia między innymi dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz.Urz.UE.L 235 z 23.09.2003). Uwzględnianie więc w procesie wykładni prawa przepisów dyrektywy 2003/41/WE, które jest niezbędne z uwagi na członkostwo Polski w Unii Europejskiej, prowadzi do wniosku, że pojęcie "pracowniczego programu emerytalnego" ma swoje normatywne umocowanie w prawie wspólnotowym.

Zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Na podstawie powyższego otrzymanie zgromadzonych na indywidualnym koncie środków w 2012 r. korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym co oznacza, że za rok 2012 r. Wnioskodawca nie miał obowiązku wykazania przedmiotowych dochodów w zeznaniu rocznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiadający rezydencję podatkową w Polsce dokonał wypłaty środków pieniężnych zgromadzonych w Szwecji na III filarze. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie z dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 2177).

Analizując treść poszczególnych artykułów konwencji polsko-szwedzkiej, należy wskazać, że konwencja ta nie zawiera szczególnego artykułu, który regulowałby zasady opodatkowania przychodu w związku z wypłatą środków wpłacanych na dodatkowe ubezpieczenie rentowe, mające cechy środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym (III filar).

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie należy zastosować artykuł 21 regulujący opodatkowanie "innych dochodów".

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Konwencji, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z powyższego wynika, że dochód uzyskany w związku z wypłatą środków wpłacanych na dodatkowe ubezpieczenie rentowe (indywidualne konto emerytalne - III filar) przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Dla opodatkowania przedmiotowych należności w Polsce, należy wziąć pod uwagę regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 30a ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a od dochodu oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu albo częściowego zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków zgromadzonych na tym koncie.

Stosownie do art. 30a ust. 7 cyt. ustawy, dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

Zgodnie z art. 30a ust. 8 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, jest różnica między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym a sumą wpłat na indywidualne konto emerytalne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z tytułu oszczędzania na indywidualnym koncie emerytalnym, uzyskane w związku z:

- z tym, że zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy oszczędzający gromadził oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym, chyba że przepisy te przewidują taką możliwość.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę należy uznać, że możliwość zwolnienia pewnych świadczeń emerytalnych przyznana została wyłącznie wypłatom tych świadczeń związanych z polskim systemem emerytalnym.

Literalne brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uniemożliwia ich zastosowanie do dochodów otrzymywanych z zagranicy. Powołany wyżej przepis odnosi się do indywidualnych kont emerytalnych, których status prawny uregulowany został w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205), która określa zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach emerytalnych, zwanych "IKE", oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych, wypłat i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że nie ma podstaw prawnych do zastosowania ww. przepisów do wypłat świadczeń zagranicznych. Zatem nie ma możliwości zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym świadczeń otrzymywanych z zagranicznych systemów emerytalnych.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miało również zastosowania zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zwolnienie to dotyczy wypłat z pracowniczego programu emerytalnego, natomiast ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymał środki pieniężne wpłacone na dodatkowe ubezpieczenie rentowe mające cechy środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym.

Kwoty zryczałtowanego podatku obliczonego od przychodów (dochodów), o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwoty podatku zapłaconego za granicą, o których mowa w ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a (art. 30a ust. 11 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 3b ustawy, w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołany wyżej stan prawny stwierdzić zatem należy, że zwrot oszczędności z III filaru (indywidualnego konta emerytalnego) ze Szwecji podlega w Polsce opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Przy czym, dochodem z tytułu zwrotu środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym jest różnica pomiędzy kwotą stanowiącą wartość zgromadzonych środków a sumą wpłat na indywidualne konto emerytalne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnić się od stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.