0114-KDIP3-2.4014.69.2017.2.JG1 - Opodatkowanie podatkiem PCC nabycia nieruchomości w postępowaniu komorniczym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2017 r. (data nadania 22 lipca 2017 r., data wpływu 25 lipca 2017 r.) na wezwanie znak: 0114-KDIP3-2.4014.69.2017.1.JG1, 0114-KDIP1-1.4012.296.2017.1.IZ z dnia 12 lipca 2017 r. (data nadania 12 lipca 2017 r., data doręczenia 17 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości w postępowaniu komorniczym - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia nieruchomości w postępowaniu komorniczym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest nową firmą na rynku, zamierza handlować nieruchomościami.

W marcu 2016 r. Wnioskodawca wygrała licytację (w postępowaniu komorniczym egzekucyjnym) na lokal mieszkalny za kwotę 313 000.00 zł.

Kwota została uiszczona na konto depozytowe Sądu w kwietniu 2016 r. według wezwania.

Z momentem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności w lipcu 2016 r. (który jest dokumentem potwierdzającym nabycie), spółka zrobiła się właścicielem ww. nieruchomości. Nieruchomość ta została wprowadzona do ksiąg jako towar handlowy.

W ciągu kolejnych kilku miesięcy spółka poniosła niewielki nakład finansowy związany z ww. mieszkaniem taki jak sprawy administracyjne (złożenie różnych wniosków do urzędów i sądów, KW itd), sprzątanie lokalu (środki czystości oraz roboty), niewielki remont, usługi administracyjne powiązane z czynnością sprzedaży ww. lokalu (biuro nieruchomości, ogłoszenia itd).

Cały nakład finansowy nie przekroczył 30% ceny nabycia nieruchomości (wyniósł około 20 000.00 zł ogółem).

W listopadzie 2016 r. lokal mieszkalny został wystawiony na sprzedaż. Transakcja sprzedaży końcowej miała miejsce w marcu 2017 r., a cena sprzedaży to 370 000,00 zł.

Nabywcą mieszkania była osoba fizyczna.

W momencie sprzedaży (przy podpisaniu aktu notarialnego) Wnioskodawca wystawiła fakturę VAT na ww. mieszkanie stosując stawkę VAT zw. zg. z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Nabywca (osoba fizyczna) zapłaciła podatek p.c.c. 2%.

Pierwsze zasiedlenie sprzedawanego mieszkania miało miejsce w 2005 r. Pomiędzy zakupem a sprzedażą nieruchomości spółka nie wykorzystywała go do żadnych czynności podlegających opodatkowaniu.

Pismem z dnia 12 lipca 2017 r. znak 114-KDIP3-2.4014.69.2017.1.JG1, 0114-KDIP1-1.4012.296.2017.1.IZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania poprzez:

W nadesłanym w terminie uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

I. czynność przysądzenia nieruchomości dokonana w lipcu 2016 r. w ramach postępowania egzekucyjnego nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

II.

* nabycie lokalu mieszkalnego nie było udokumentowane fakturą, z tytułu nabycia lokalu mieszkalnego spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;

* w 2005 r. lokal mieszkalny został wybudowany i był oddany do używania pierwszemu użytkownikowi. Zakupiła ten lokal pewna osoba fizyczna na kredyt, która w następstwie i była dłużnikiem w postępowaniu komorniczym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przy sprzedaży ww. mieszkania w marcu 2017 r. spółka Wnioskodawcy wystawiając fakturę sprzedaży prawidłowo została zastosowana stawka VAT zw.?

2. Czy w lipcu 2016 r. w momencie, kiedy nieruchomość została własnością firmy Wnioskodawcy, spółka powinna było odprowadzić podatek p.c.c. 2% od zakupu nieruchomości?

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie nr 2), w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta nie podlega opodatkowaniu p.c.c., ponieważ lokal mieszkalny został wprowadzony jako towar, a nie środek trwały. Odprowadzenia p.c.c. oznaczało by podwójne opodatkowanie, ponieważ spółka płaci podatek od dochodów osób prawnych 19% przy sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy przepisy ustawy o czynnościach cywilnoprawnych - stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody - od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3. 

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawkę podatku, która wynosi m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera definicji sprzedaży, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459).

Zgodnie z art. 535 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zgodnie z powyższym, zawarcie umowy sprzedaży wymaga zobowiązania się sprzedawcy względem kupującego do przeniesienia własności rzeczy i wydania mu jej oraz wzajemnego zobowiązania się kupującego względem sprzedawcy do odebrania rzeczy i zapłaty jej ceny. Istotą kreowanego przez zawarcie takiej umowy stosunku jest przejście własności w zamian za cenę wyrażoną w pieniądzu jako nośniku "uniwersalnej" wartości ekonomicznej.

Tryb nabycia nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym został natomiast uregulowany przepisami Działu VI "Egzekucja z nieruchomości" ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822).

W myśl art. 952 Kodeksu postępowania cywilnego, zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytację publiczną. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie dwóch tygodni po uprawomocnieniu się opisu i oszacowania ani też przed uprawomocnieniem się wyroku, na podstawie którego wszczęto egzekucję.

Na podstawie art. 972 ww. ustawy licytacja odbywa się publicznie w obecności i pod nadzorem sędziego albo referendarza sądowego.

W myśl art. 998 cyt. ustawy, po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Skutki przysądzenia własności zostały uregulowane w art. 999 Kodeksu postępowania cywilnego. Stosownie do § 1 tego przepisu prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności. Przepis art. 791 stosuje się odpowiednio. Od chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy należą do niego pożytki z nieruchomości. Powtarzające się daniny publiczne przypadające z nieruchomości od dnia prawomocności postanowienia o przysądzeniu własności ponosi nabywca. Świadczenia publicznoprawne niepowtarzające się nabywca ponosi tylko wtedy, gdy ich płatność przypada w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności lub po tym dniu (art. 999 § 2 cyt. ustawy).

Z powyższego wynika, że sprzedaż może nastąpić w różnych trybach, w tym w egzekucyjnym postępowaniu sądowym. Z ww. przepisów wynika, bowiem że nabycie nieruchomości w drodze licytacji publicznej stanowi nabycie w drodze sprzedaży.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że transakcja przysądzenia nieruchomości dokonana w lipcu 2016 r. w ramach postępowania egzekucyjnego podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jako umowa sprzedaży.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że w marcu 2016 r. Wnioskodawca wygrał licytację (w postępowaniu komorniczym egzekucyjnym) na lokal mieszkalny za kwotę 313 000.00 zł. Kwota została uiszczona na konto depozytowe Sądu w kwietniu 2016 r. według wezwania. Z momentem uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności w lipcu 2016 r. (który jest dokumentem potwierdzającym nabycie), spółka zrobiła się właścicielem ww. nieruchomości. Nieruchomość ta została wprowadzona do ksiąg jako towar handlowy. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że czynność przysądzenia nieruchomości dokonana w lipcu 2016 r. w ramach postępowania egzekucyjnego nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyżej powołanych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca, transakcja przysądzenia nieruchomości dokonana w lipcu 2016 r. w ramach postępowania egzekucyjnego nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a zatem podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, według stawki wynoszącej 2% wartości rynkowej nabywanej nieruchomości. Stosownie do art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek zapłaty podatku ciąży na kupującym, tj. Wnioskodawcy.

W świetle przytoczonych przepisów, stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.