0114-KDIP3-2.4014.65.2017.2.AF - Określenie skutków podatkowych sprzedaży przelewu wierzytelności (cesja wierzytelności).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 22 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.) na wezwanie z dnia 4 lipca 2017 r. nr 0114-KDIP3-2.4014.65.2017.1.AF o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przelewu wierzytelności (cesja wierzytelności) - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przelewu wierzytelności (cesja wierzytelności).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (zwana dalej: "Wnioskodawcą" lub "Spółką") jest spółką z siedzibą w Portugalii, działającą w branży konstrukcji stalowych. Wnioskodawca jest również jedynym udziałowcem spółki K. sp. z o.o. (zwana dalej "Wierzycielem") z siedzibą w Polsce. Wierzyciel wykonywał usługi na rzecz podmiotu portugalskiego (zwany dalej: "Dłużnikiem"). Z tytułu wykonanych usług Wierzyciel wystawił faktury i noty obciążeniowe (zwane dalej "Wierzytelnością"), które nie zostały przez Dłużnika uregulowane. W związku z czym Wierzyciel dokonał przelewu Wierzytelności (cesji Wierzytelności) na rzecz Wnioskodawcy. Ustalona w umowie przelewu wierzytelności cena sprzedaży stanowiła równowartość wartości nominalnej cedowanych wierzytelności. Umowa przelewu Wierzytelności (cesji Wierzytelności) została zawarta na terytorium Portugalii, przy czym, nie zawiera ona postanowień odnośnie miejsca spełnienia świadczenia z Wierzytelności.

Pismem z dnia 4 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4014.65.2017.1.AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

* gdzie będą wykonywane prawa majątkowe z tytułu zawartej umowy cesji wierzytelności (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy za granicą)?

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie przesyłając stosowne dokumenty. Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że podobnie jak ustawa o p.c.c., również przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują miejsca wykonywania prawa majątkowego. W przypadku jednak zobowiązań, których przedmiotem jest świadczenie, Kodeks cywilny zawiera regulacje odnoszące się do miejsca spełnienia świadczenia. I tak, w myśl art. 454 § 1 k.c., jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Art. 454 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi z kolei, że jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa.

W świetle ww. przepisów Kodeksu cywilnego, miejsce spełnienia świadczenia powinno być oznaczone w treści stosunku prawnego, kreującego obowiązek spełnienia danego świadczenia lub powinno wynikać z właściwości zobowiązania. W przypadku, gdy miejsce świadczenia nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

W związku z powyższym, w braku zdefiniowania w ustawie o p.c.c. pojęcia "miejsca wykonywania praw majątkowych", w przypadku wierzytelności należy przyjąć, że jest to pojęcie tożsame z pojęciem "miejsca spełnienia świadczenia" w rozumieniu ww. przepisów Kodeksu cywilnego. W przypadku, gdy w treści stosunku prawnego zostało oznaczone miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej lub miejsce to wynika z właściwości zobowiązania, miejsce to należy uznać za miejsce wykonywania praw majątkowych wynikających z wierzytelności, o którym mowa w art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. Jeśli zaś miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. będzie miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

Powyższe konkluzje Wnioskodawcy znajdują potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych, dotyczących czynności cywilnoprawnych, których opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych uzależnione było od miejsca wykonywania prawa majątkowego. W wyrokach tych sądy administracyjne wskazały na art. 454 Kodeksu cywilnego jako rozstrzygający o miejscu wykonywania prawa majątkowego w przypadku świadczeń pieniężnych.

Zgodnie z uzasadnieniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1525/09), który został podtrzymany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 listopada 2011 r. (sygn. II FSK 850/10): "(...) umowa pożyczki pieniędzy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli prawo majątkowe, które jest jej przedmiotem, wykonywane jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W takim przypadku dla oceny zaistnienia obowiązku podatkowego konieczne jest bowiem zastosowanie art. 1 ust. 4 punkt 1 in fine ustawy - przedmiotem umowy pożyczki pieniędzy jest prawo majątkowe. (...) Zgodnie z art. 454 § 1 zdanie 2 Kodeksu cywilnego, miejscem wykonania świadczenia pieniężnego, w braku innych postanowień umownych, jest miejsce zamieszkania (siedziby) wierzyciela. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wierzyciel ma siedzibę za granicą wobec czego umowy pożyczki nie będą podlegały obowiązkowi podatkowemu z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o p.c.c. "

Podobny pogląd prezentowany jest także w doktrynie. Jak wynika z komentarza do ustawy o p.c.c. autorstwa Tomasza Nierobisza i Adama Wacławczyka " (...) wierzytelność będzie podlegała wykonaniu na terytorium RP, gdy nabywca tej wierzytelności, w chwili powstania obowiązku podatkowego - w szczególności w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej, będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP. Biorąc bowiem pod uwagę układ stosunków pomiędzy zbywcą wierzytelności a jej nabywcą oraz przyjmując, że świadczenie pieniężne wynikające z wierzytelności, stanowiącej przedmiot czynności cywilnoprawnej, będzie dokonane na rzecz nabywcy, dłużnik będzie miał obowiązek spełnić świadczenie w miejscu zamieszkania lub siedzibie nabywcy tej wierzytelności" ("Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz praktyczny" Tomasz Nierobisz, Adam Wacławczyk, C.H. Beck, 2011).

Wnioskodawca nabył Wierzytelność w ramach transakcji sprzedaży, na podstawie umowy, w której nie zostało określone miejsce spełnienia świadczenia z Wierzytelności. W konsekwencji, zgodnie z regułami Kodeksu cywilnego, za miejsce spełnienia świadczenia należy uznać kraj siedziby Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę, że siedziba Wnioskodawcy (tj. nabywcy Wierzytelności, który w wyniku cesji stał się wierzycielem pierwotnego Dłużnika Wierzyciela), znajduje się w Portugalii, należy uznać, że prawo majątkowe wynikające z przedmiotowej wierzytelności wykonywane będzie poza terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, czynność sprzedaży, gdyż taki charakter przybrał przelew Wierzytelności (cesja Wierzytelności), na rzecz Wnioskodawcy Wierzytelności przysługującej Wierzycielowi wobec Dłużnika, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja przelewu Wierzytelności (cesji Wierzytelności) na rzecz nabywcy nieposiadającego siedziby na terytorium Polski, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce, z uwagi na fakt, że przedmiotowe prawo majątkowe podlega wykonaniu w Portugalii.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (zwana dalej "ustawą o p.c.c.") podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Umowa przelewu Wierzytelności (cesji wierzytelności) uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (zwany dalej "Kodeksem cywilnym"). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek przelewu (cesji) wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

W niniejszym przypadku przelew Wierzytelności (cesja Wierzytelności) przybiera postać umowy sprzedaży, przy czym to zapłatę wartości nominalnej cedowanej wierzytelności (tj. zapłatę przez Dłużnika na rzecz Wnioskodawcy) rozpatrywać należy pod kątem ewentualnego obowiązku zapłaty podatku p.c.c., a nie zapłatę ceny za przelewaną (cedowaną) Wierzytelność (tj. zapłatę przez Wnioskodawcę na rzecz Wierzyciela).

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o p.c.c. podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Jako że umowa sprzedaży zawarta została poza granicami Polski istotne staje się rozstrzygnięcie, czy będące jej przedmiotem prawa majątkowe podlegają wykonaniu na terytorium Polski czy też poza nim.

Zarówno ustawa o p.c.c., jak i inne ustawy podatkowe, nie definiują pojęcia "miejsca wykonywania prawa majątkowego". W konsekwencji, w ramach wykładni systemowej zewnętrznej, należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Podobnie jak ustawa o p.c.c., również przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują miejsca wykonywania prawa majątkowego. W przypadku jednak zobowiązań, których przedmiotem jest świadczenie, Kodeks cywilny zawiera regulacje odnoszące się do miejsca spełnienia świadczenia.

I tak, w myśl art. 454 § 1 k.c., jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Art. 454 § 2 Kodeksu cywilnego stanowi z kolei, że jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa.

W świetle ww. przepisów Kodeksu cywilnego, miejsce spełnienia świadczenia powinno być oznaczone w treści stosunku prawnego, kreującego obowiązek spełnienia danego świadczenia lub powinno wynikać z właściwości zobowiązania. W przypadku, gdy miejsce świadczenia nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w braku zdefiniowania w ustawie o p.c.c. pojęcia "miejsca wykonywania praw majątkowych", w przypadku wierzytelności należy przyjąć, że jest to pojęcie tożsame z pojęciem "miejsca spełnienia świadczenia" w rozumieniu ww. przepisów Kodeksu cywilnego.

W przypadku, gdy w treści stosunku prawnego zostało oznaczone miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej lub miejsce to wynika z właściwości zobowiązania, miejsce to należy uznać za miejsce wykonywania praw majątkowych wynikających z wierzytelności, o którym mowa w art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c.

Jeśli zaś miejsce spełnienia świadczenia wynikającego z wierzytelności pieniężnej nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c. będzie miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

Powyższe konkluzje Wnioskodawcy znajdują potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych, dotyczących czynności cywilnoprawnych, których opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych uzależnione było od miejsca wykonywania prawa majątkowego. W wyrokach tych sądy administracyjne wskazały na art. 454 Kodeksu cywilnego jako rozstrzygający o miejscu wykonywania prawa majątkowego w przypadku świadczeń pieniężnych.

Zgodnie z uzasadnieniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1525/09), który został podtrzymany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 listopada 2011 r. (sygn. II FSK 850/10): "(...) umowa pożyczki pieniędzy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli prawo majątkowe, które jest jej przedmiotem, wykonywane jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W takim przypadku dla oceny zaistnienia obowiązku podatkowego konieczne jest bowiem zastosowanie art. 1 ust. 4 punkt 1 in fine ustawy - przedmiotem umowy pożyczki pieniędzy jest prawo majątkowe. (...) Zgodnie z art. 454 § 1 zdanie 2 Kodeksu cywilnego, miejscem wykonania świadczenia pieniężnego, w braku innych postanowień umownych, jest miejsce zamieszkania (siedziby) wierzyciela. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wierzyciel ma siedzibę za granicą wobec czego umowy pożyczki nie będą podlegały obowiązkowi podatkowemu z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o p.c.c."

Podobny pogląd prezentowany jest także w doktrynie. Jak wynika z komentarza do ustawy o p.c.c. autorstwa Tomasza Nierobisza i Adama Wacławczyka " (...) wierzytelność będzie podlegała wykonaniu na terytorium RP, gdy nabywca tej wierzytelności, w chwili powstania obowiązku podatkowego - w szczególności w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej, będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP. Biorąc bowiem pod uwagę układ stosunków pomiędzy zbywcą wierzytelności a jej nabywcą oraz przyjmując, że świadczenie pieniężne wynikające z wierzytelności, stanowiącej przedmiot czynności cywilnoprawnej, będzie dokonane na rzecz nabywcy, dłużnik będzie miał obowiązek spełnić świadczenie w miejscu zamieszkania lub siedzibie nabywcy tej wierzytelności". ("Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz praktyczny" Tomasz Nierobisz, Adam Wacławczyk, C.H. Beck, 2011).

Wnioskodawca nabył Wierzytelność w ramach transakcji sprzedaży, na podstawie umowy, w której nie zostało określone miejsce spełnienia świadczenia z Wierzytelności. W konsekwencji, zgodnie z regułami Kodeksu cywilnego, za miejsce spełnienia świadczenia należy uznać kraj siedziby Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę, że siedziba Wnioskodawcy (tj. nabywcy Wierzytelności, który w wyniku cesji stał się wierzycielem pierwotnego Dłużnika Wierzyciela), znajduje się w Portugalii, należy uznać, że prawo majątkowe wynikające z przedmiotowej wierzytelności wykonywane będzie poza terytorium Polski. Tym samym nie zostaną spełnione terytorialne przesłanki opodatkowania p.c.c. sformułowane w art. 1 ust. 4 pkt 1 (ze względu na fakt, że prawo majątkowe wykonywane jest za granicą) oraz 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o p.c.c. (ze względu na fakt, że prawo majątkowe wykonywane jest za granicą, a jego nabywcą jest zagraniczny podmiot).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zaprezentowane w niniejszym wniosku stanowisko jest konsekwentnie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, o czym świadczy m.in.:

Interpretacja wydana 10 grudnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. IPTPB2/436-108/13-2/k.k., w której organ stwierdził, że: "(...) opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne (w tym umowy cesji, które przyjęły formę umowy sprzedaży), których przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem czynności są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile, nabywca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Nie wystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. (...) Wobec powyższego wskazać należy, że stosownie do art. 454 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. (...) Skoro więc, jak wskazano we wniosku, opisana umowa cesji zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zgodnie z treścią umowy, prawa majątkowe będące jej przedmiotem, podlegać będą wykonaniu również poza terytorium Polski (spłata wierzytelności dokonana zostanie na zagraniczny rachunek bankowy wierzyciela - Wnioskodawcy), wówczas czynność taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ze względu na brak wypełnienia dyspozycji art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy."

Interpretacja wydana 29 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPB2/436-98/12-4/MZ, w której organ potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: "(...) W związku z tym, dla celów stosowania art. 1 ust. 4 ustawy o p.c.c., miejsce wykonania praw majątkowych wynikających z analizowanej wierzytelności należy określić zgodnie z "regułą ostatniej szansy". Z uwagi na fakt, iż wierzytelności będące przedmiotem niniejszego wniosku mają charakter pieniężny, miejscem ich wykonania zgodnie z art. 454 § 1 k.c. jest miejsce zamieszkania lub siedziby wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Należy w tym miejscu przypomnieć, iż przedmiotem opodatkowania p.c.c. w omawianym przypadku jest sprzedaż prawa majątkowego w postaci wierzytelności, tym samym - chwilą spełnienia świadczenia w rozumieniu wspomnianego przepisu jest moment zawarcia umowy tejże sprzedaży. Na dzień zawarcia umowy sprzedaży, siedziba Spółki znajduje się za granicą (w L.), w związku z czym, w ocenie Spółki, dla celów stosowania art. 1 pkt 4 ustawy o p.c.c. należy uznać, iż przedmiotem sprzedaży jest prawo majątkowe wykonywane za granicą."

Interpretacja wydana 22 grudnia 2005 r. przez Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach o sygn. RO/436/167/2005, w której organ potwierdził że: "(...) Z powyższego wynika, że miejscem wykonania zobowiązania (świadczenia pieniężnego) jest siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. W sytuacji, kiedy następuje zmiana wierzyciela - w wyniku sprzedaży wierzytelności - dłużnik zawiadomiony o tej zmianie, musi ten fakt uwzględnić i spełnić świadczenie nabywcy wierzytelności, w jego siedzibie w chwili spełnienia świadczenia. W złożonym wniosku Spółka nie informuje o szczególnych warunkach umowy odnośnie określenia miejsca spełnienia (wykonania) świadczenia. W związku z tym miejscem wykonania przedmiotowego prawa majątkowego będzie siedziba nabywcy wierzytelności."

Biorąc pod uwagę powyższe, na moment zawarcia umowy przelewu Wierzytelności (cesji Wierzytelności), tj. na moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie p.c.c., miejscem wykonania prawa majątkowego będzie siedziba Wnioskodawcy. W analizowanej sytuacji miejsce to będzie znajdowało się poza granicami Polski, ponieważ Wnioskodawca posiada siedzibę w Portugalii. Również sama czynność wykonana będzie poza granicami kraju. W konsekwencji sprzedaż Wierzytelności, jako sprzedaż prawa majątkowego wykonywanego za granicą na rzecz podmiotu nieposiadającego siedziby w Polsce, dokonana w ramach umowy zawartej poza terytorium kraju, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 1459). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, np. prawo majątkowe podlega wykonywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa sprzedaży będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli prawo majątkowe będące przedmiotem sprzedaży w chwili jej zawarcia podlega wykonywaniu za granicą oraz nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Portugalii, działającą w branży konstrukcji stalowych. Wnioskodawca jest również jedynym udziałowcem Wierzyciela - spółki z siedzibą w Polsce. Wierzyciel wykonywał usługi na rzecz podmiotu portugalskiego (zwany dalej: "Dłużnikiem"). Z tytułu wykonanych usług Wierzyciel wystawił faktury i noty obciążeniowe (zwane dalej "Wierzytelnością"), które nie zostały przez Dłużnika uregulowane. W związku z czym Wierzyciel dokonał przelewu Wierzytelności (cesji Wierzytelności) na rzecz Wnioskodawcy. Ustalona w umowie przelewu wierzytelności cena sprzedaży stanowiła równowartość wartości nominalnej cedowanych wierzytelności. Umowa przelewu Wierzytelności (cesji Wierzytelności) została zawarta na terytorium Portugalii, przy czym, nie zawiera ona postanowień odnośnie miejsca spełnienia świadczenia z Wierzytelności. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabył Wierzytelność w ramach transakcji sprzedaży, na podstawie umowy, w której nie zostało określone miejsce spełnienia świadczenia z Wierzytelności. W konsekwencji, zgodnie z regułami Kodeksu cywilnego, za miejsce spełnienia świadczenia należy uznać kraj siedziby Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę, że siedziba Wnioskodawcy (tj. nabywcy Wierzytelności, który w wyniku cesji stał się wierzycielem pierwotnego Dłużnika Wierzyciela), znajduje się w Portugalii, należy uznać, że prawo majątkowe wynikające z przedmiotowej wierzytelności wykonywane będzie poza terytorium Polski.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że przyjmując za Wnioskodawcą, że prawa majątkowe będące przedmiotem umowy sprzedaży cesji wierzytelności wykonywane były poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy stwierdzić, że umowa cesji Wierzytelności zawarta przez Wnioskodawcę, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów oraz interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4,00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.