0114-KDIP3-2.4011.97.2020.2.JM - Rozliczenia PIT w związku z zaległymi składkami na ZUS.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data nadania 31 marca 2020 r., data wpływu 3 kwietnia 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.97.2020.1.JM (data nadania 23 marca 2020 r., data doręczenia 25 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu w związku z uiszczeniem przez płatnika zaległych składek na ubezpieczenie społeczne - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu w związku z uiszczeniem przez płatnika zaległych składek na ubezpieczenie społeczne.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.97.2020.1.JM (data nadania 23 marca 2020 r., data doręczenia 25 marca 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez sformułowanie pytań w swojej indywidualnej sprawie, a nie w indywidualnej sprawie płatnika (Zleceniodawcy) oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego odnośnie sformułowanych pytań.

Pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data nadania 31 marca 2020 r., data wpływu 3 kwietnia 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od miesiąca lipca 2016 r. do końca czerwca 2017 r. na podstawie umowy zlecenie Wnioskodawca świadczył jako "zleceniobiorca" usługi w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zwaną dalej "zleceniodawca". Spółka na podstawie oświadczenia o odprowadzaniu składek zgłosiła "zleceniobiorcę" wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego. Spółka naliczała i odprowadzała do Urzędu Skarbowego podatek dochodowy od osób fizycznych pomniejszony o składkę na ubezpieczenie zdrowotne. W wyniku przeprowadzonej w 2018 r. kontroli przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Spółka otrzymała informację, że "zleceniobiorca" powinien być zgłoszony również do ubezpieczeń społecznych. Na skutek wydanych decyzji ZUS Spółka w 2018 r. zobligowana była dokonać korekt rozliczeniowych ZUS, naliczyć i odprowadzić należne składki na ubezpieczenie społeczne oraz skorygować składki na ubezpieczenie zdrowotne. Spółka opłaciła składki społeczne w 2018 r. zarówno w części leżącej po stronie Spółki jak i w części leżącej po stronie "zleceniobiorcy". Składki te zostały opłacone przez Spółkę, dlatego że Spółka ponosi odpowiedzialność za ich obliczenie, pobranie oraz przekazanie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zgodnie z ustawą o ubezpieczeniach społecznych oraz ubezpieczeniach zdrowotnych. "Zleceniobiorca" nie zwrócił składek Spółce. Spółka wystawiła PIT-11 za 2018 rok, w którym ujęła w pozycji "pozostałe przychody - na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f" wartość dopłaconych składek z tytułu ubezpieczenia społecznego "zleceniobiorcy". Zgodnie z obowiązkiem jaki spoczywał na "zleceniobiorcy" na podstawie otrzymanej ww. informacji (PIT-11), w ustawowym terminie "zleceniobiorca" złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2018 (PIT-37) oraz opłacił z tego tytułu należny podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zapłacone przez płatnika składki społeczne stanowią dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który należy wykazać w zeznaniu rocznym?

2. Czy zapłacone przez płatnika składki społeczne uznane jako przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zwrotowi płatnikowi?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 opłacone przez płatnika składki nie powinny być przychodem Wnioskodawcy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Opłacone przez płatnika składki winny być rozliczone zgodnie ze stanem faktycznym jaki jest wprowadzony w ZUS i ujęte jako:

Ad. 2 płatnik sporządzając informację PIT-11, w której ujął opłacone składki jako przychody z innych źródeł na rzecz Wnioskodawcy (art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.) uznał je jako nieodpłatne świadczenie i nie podlegają one zwrotowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ w powyższym przepisie ustawodawca posługuje się pojęciem "nieodpłatnego świadczenia" to wobec jego niezdefiniowania w ustawie podatkowej odwołać się należy do stanowiska wyrażanego w tej mierze, a więc co do sposobu rozumienia tego pojęcia, w dotychczasowym orzecznictwie sądowym.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin "nieodpłatne świadczenie" ma "szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy".

W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w ww. artykule wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, to wskazać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mający konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składek przez płatnika środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winny one być sfinansowane środkami podatnika - tutaj Wnioskodawcy).

W świetle powyższego, zapłacenie ze środków płatnika kwoty składek na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być pokryte z dochodu osoby fizycznej (ubezpieczonego), skutkuje powstaniem przychodu po stronie osoby fizycznej.

Przy czym, o sposobie opodatkowania przychodu decyduje kwalifikacja do właściwego źródła przychodów zdeterminowana m.in. rodzajem stosunku prawnego łączącego świadczeniodawcę ze świadczeniobiorcą w momencie dokonania świadczenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in.:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście;

* pkt 9 - inne źródła.

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

Stosownie zaś do art. 20 ust. 1 komentowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Zleceniobiorca) w okresie od miesiąca lipca 2016 r. do końca czerwca 2017 r. świadczył usługi w spółce (Zleceniodawca) na podstawie umowy zlecenie. Spółka na podstawie oświadczenia o odprowadzaniu składek zgłosiła Zleceniobiorcę wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego. W wyniku przeprowadzonej w 2018 r. kontroli przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Spółka otrzymała informację, że Zleceniobiorca powinien być zgłoszony również do ubezpieczeń społecznych. W 2018 r. Spółka opłaciła składki społeczne zarówno w części leżącej po stronie Spółki jak i w części leżącej po stronie Zleceniobiorcy. Zleceniobiorca nie zwrócił składek Spółce. Spółka wystawiła PIT-11 za 2018 rok, w którym ujęła w pozycji "pozostałe przychody - na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f" wartość dopłaconych składek z tytułu ubezpieczenia społecznego Zleceniobiorcy. Zgodnie z obowiązkiem jaki spoczywał na Zleceniobiorcy na podstawie otrzymanej ww. informacji (PIT-11), w ustawowym terminie Zleceniobiorca złożył zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2018 (PIT-37) oraz opłacił z tego tytułu należny podatek.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy zapłacone przez Spółkę zaległe składki na ubezpieczenie społeczne stanowią dla Wnioskodawcy świadczenie generujące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że uiszczenie przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne w celu wywiązania się z obowiązków płatnika składek - w części, w której powinny być sfinansowane przez Wnioskodawcę i które nie zostały przez Niego zwrócone (płatnikowi) w roku, w którym zostały zapłacone - stanowi dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Wnioskodawca uzyskał bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot, tj. Spółka, poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) Wnioskodawcy.

Przychód ten należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, bowiem w dniu powstania przychodu Wnioskodawcę nie łączył stosunek prawny ze Spółką.

W konsekwencji w 2018 r. u Wnioskodawcy w momencie zapłaty przez Spółkę - z którym nie łączył Wnioskodawcę już żaden stosunek prawny (umowa zlecenia trwała od lipca 2016 r. do czerwca 2017 r.) - zaległych składek na ubezpieczenie społeczne w części, w której powinny być one pokryte z dochodu Wnioskodawcy i nie zostały zwrócone, powstał przychód z innych źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany przychód Wnioskodawca zobowiązany był wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym doszło do otrzymania ww. świadczenia i opodatkować na zasadach ogólnych według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wraz z innymi uzyskanymi dochodami.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia zwrotu składek zapłaconych przez Spółkę. Jednakże jak już wcześniej wyjaśniono, uiszczenie przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, w części w której powinny być wpłacone przez Wnioskodawcę i które nie zostały zwrócone Spółce w roku podatkowym, w którym zostały zapłacone, stanowi dla Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii obowiązku zwrotu Spółce (płatnikowi) zapłaconej składki.

W przypadku, gdyby Wnioskodawca zdecydował się zwrócić płatnikowi zapłacone za niego zaległe składki społeczne, należy wskazać, że na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych (art. 26 ust. 7h ww. ustawy).

Zatem, Wnioskodawca zwracając płatnikowi zapłacone za Niego zaległe składki społeczne w latach późniejszych niż rok uzyskania świadczenia, będzie mógł odliczyć je, stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy, od dochodu w składanym przez siebie zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za rok w którym dokona zwrotu tych składek.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano w całości za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 - 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.