0114-KDIP3-2.4011.81.2023.3.JM - Zasady opodatkowania dochodów zagranicznych - świadczenia usług medycznych poprzez konsultacje telefoniczne

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 20 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów zagranicznych w Polsce.

Uzupełniła Pani wniosek - na wezwania - pismem z 27 lutego 2023 r. (data wpływu 27 lutego 2023 r.) oraz pismem z 6 marca 2023 r. (data wpływu 6 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od pięciu lat mieszka Pani na terenie Niderlandów. Od 1 kwietnia 2010 r. prowadziła Pani w Polsce działalność gospodarczą - Specjalistyczną Praktykę Lekarską. W związku z ciążą i urodzeniem dziecka, a co się z tym wiąże brakiem możliwości prowadzenia działalności, od 1 stycznia 2018 r. zawiesiła Pani prowadzenie działalności. Od 4 kwietnia 2022 r. wznowiła Pani prowadzenie działalności. Centrum Pani interesów życiowych pozostaje na terenie Niderlandów, gdzie mieszka Pani z rodziną. Dnia 6 lipca 2022 r. wystawiła Pani pierwszą fakturę dla Spółki w Polsce za usługi medyczne. Usługi te polegają na udzielaniu konsultacji telefonicznych pacjentom z Polski. Na terenie Polski nie posiada Pani zakładu - miejsca fizycznego przyjmowania pacjentów. Usługi wykonuje Pani przebywając na terenie Niderlandów.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Pytanie dotyczy okresu podatkowego od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

W wymienionym powyżej okresie podatkowym posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niderlandach.

Niderlandy traktują Panią z uwagi na miejsce zamieszkania jako rezydenta podatkowego.

Nie posiada Pani certyfikatu rezydencji Niderlandów.

Wyjechała Pani do Niderlandów w 2018 r. z zamiarem przesiedlenia się na stałe.

Pani mąż posiada obywatelstwo niemieckie i mieszka w Holandii na stałe od 2008 r. Pani syn urodził się 5 sierpnia 2018 r. w (...) w Niderlandach i od tego czasu mieszka tutaj na stałe. Nie zamierza Pani powrócić do Polski.

W okresie będącym przedmiotem zapytania nie przebywała Pani w Polsce powyżej 183 dni.

Pani ośrodek interesów gospodarczych znajduje się w Niderlandach. W Niderlandach posiada Pani dom, w którym mieszka Pani z rodziną, kredyt hipoteczny zaciągnięty wspólnie z mężem na dom, abonament telefoniczny i internetowy. Prowadzi Pani w Niderlandach aktywność społeczną, kulturalną, polityczną i obywatelską. W Polsce posiada Pani mieszkanie z garażem (obecnie wynajmowane), działkę rolną i abonament telefoniczny.

Pani główne źródło dochodu znajduje się obecnie w Polsce. Pani głównym źródłem dochodu jest działalność gospodarcza. Nie posiada Pani w Polsce stałej placówki dla wykonywania swojej działalności. Wykonywaną działalność gospodarczą opodatkowuje Pani na zasadach ogólnych.

Pytania

Czy dochody ze świadczenia usług medycznych poprzez konsultacje telefoniczne powinny być opodatkowane w Polsce, czy w Niderlandach?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem dochody, wynikające ze świadczenia usług medycznych na rzecz polskiej spółki, polegające na konsultacjach telefonicznych, podlegają opodatkowaniu na terenie Niderlandów, zgodnie z art. 7 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania. Nie posiada Pani zakładu - miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski, usługi medyczne wykonywane są zdalnie - telefonicznie z terenu Niderlandów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Ograniczony obowiązek podatkowy - przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jak wynika z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Według art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Pani rezydencja podatkowa na gruncie Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisana w Warszawie 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) oraz Protokół zmieniona Protokołem między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r., oraz Protokołu, podpisanego w Warszawie 13 lutego 2002 r., podpisany w Warszawie 29 października 2020 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 906):

W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, miejsce zarządu albo jakiekolwiek inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny, jak również uznawany fundusz emerytalny tego Państwa. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód osiągany ze źródeł w tym Państwie lub majątek w nim położony.

Artykuł 4 ust. 2 ww. Konwencji stanowi, że:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Jak wynika z opisu Pani sprawy, Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych jest w Niderlandach. Świadczą o tym następujące okoliczności:

1) od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niderlandach,

2) Niderlandy traktują Panią jako rezydenta podatkowego,

6) Pani ośrodek Interesów gospodarczych znajduje się również w Niderlandach. W Niderlandach posiada Pani dom, w którym mieszka Pani z rodziną, kredyt hipoteczny zaciągnięty wspólnie z mężem na dom, abonament telefoniczny i internetowy. Prowadzi Pani w Niderlandach aktywność społeczną, kulturalną, polityczną i obywatelską. W Polsce posiada mieszkanie z garażem (obecnie wynajmowane), działkę rolną i abonament telefoniczny,

7) Pani głównym źródłem dochodu jest działalność gospodarcza zarejestrowana w Polsce - Specjalistyczna Praktyka Lekarska. Usługi medyczne polegają na udzielaniu konsultacji telefonicznych pacjentom z Polski. Usługi te wykonuje Pani przebywając na terenie Niderlandów. Na terenie Polski nie posiada Pani zakładu - miejsca fizycznego przyjmowania pacjentów. Nie posiada Pani w Polsce stałej placówki dla wykonywania swojej działalności.

Nie będzie Pani więc osobą, która ma miejsce zamieszkania w Polsce z uwagi na centrum interesów życiowych.

Tym samym, w okresie od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała Pani opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pani przychody z działalności gospodarczej a opodatkowanie w Polsce

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 3 ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

W Polsce w okresie od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. miała Pani ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że podlegała Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium. Za takie dochody uważa się m.in. dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski, w tym poprzez położony na terytorium RP zagraniczny zakład (art. 3 ust. 2b pkt 3 ustawy).

Zakład

Zgodnie z art. 5a pkt 22 analizowanej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie oznacza to:

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje - chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 Konwencji:

W rozumieniu niniejszej konwencji, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Z ust. 2 tego przepisu wynika, że:

Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

- istnieje placówka,

- ma ona stały charakter,

- służy ona prowadzeniu działalności przedsiębiorstwa.

Zasadniczo wszystkie wyżej wymienione przesłanki prowadzące do uznania, że dana osoba ma na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej powinny być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek spośród wymienionych warunków oznacza, że nie powstanie zakład w postaci stałej placówki w rozumieniu właściwej umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Określenie "placówka" obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka - jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji, bądź urządzeń/maszyn (komputer, telefon) do wykonywania tej działalności. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób.

Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji urządzenie służące wykonywaniu działalności gospodarczej, wystarczy aby zaistniała stała placówka gospodarcza.

Określenie "za pośrednictwem" należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu, czy maszyn/urządzeń pozostających w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa. Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem.

Opodatkowanie dochodów na gruncie Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

Z kolei, na mocy art. 7 ust. 1 Konwencji:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski które można przypisać temu zakładowi zgodnie z postanowieniami ustępu 2, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 7 ust. 2 Konwencji:

Dla celów niniejszego artykułu oraz artykułu 23, zyskami które można przypisać w każdym Umawiającym się Państwie zakładowi, o którym mowa w ustępie 1, są zyski, które mógłby on osiągnąć, w szczególności w transakcjach z innymi częściami przedsiębiorstwa, gdyby był samodzielnym i niezależnym przedsiębiorstwem zaangażowanym w taką samą lub podobną działalność prowadzoną w takich samych lub podobnych warunkach, biorąc pod uwagę wykonywane funkcje, zaangażowane środki oraz ryzyka ponoszone przez przedsiębiorstwo poprzez zakład oraz poprzez inne części przedsiębiorstwa.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin "przedsiębiorstwo" należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Oznacza to, że co do zasady, dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej zarejestrowanej na terytorium Polski podlega opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza prowadzona jest na terytorium Niderlandów przez położony tam "zakład".

We wniosku i uzupełnieniu wskazała Pani, że w okresie od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Niderlandach. Od 1 kwietnia 2010 r. prowadzi Pani w Polsce działalność gospodarczą - Specjalistyczną Praktykę Lekarską. Usługi medyczne polegają na udzielaniu konsultacji telefonicznych pacjentom z Polski. Na terenie Polski nie posiada Pani zakładu - miejsca fizycznego przyjmowania pacjentów. Usługi wykonuje Pani przebywając na terenie Niderlandów. Nie posiada Pani w Polsce stałej placówki dla wykonywania swojej działalności.

Skoro działalność gospodarczą wykonuje Pani zdalnie z terytorium Niderlandów przy jednoczesnym istnieniu urządzenia w celu prowadzenia tej działalności (telefon) stwierdzam, że w okresie od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą za pośrednictwem posiadanej przez Panią stałej placówki w Niderlandach. Jak wskazałem powyżej "placówka" obejmuje każde urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń, wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji.

Mając powyższe na uwadze, uznaję, że w okresie od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. nie posiadała Pani zakładu na terytorium Polski. Niderlandy są głównym miejscem Pani aktywności w ramach prowadzonej działalności. Czynności w ramach aktywności zawodowej prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pani w Niderlandach zdalnie za pośrednictwem posiadanego w tym kraju urządzenia (telefon).

W rezultacie przy uwzględnieniu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzam, że od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. nie posiada Pani na terytorium Polski zakładu w rozumieniu zmienionej polsko - niderlandzkiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym uznaję, że Pani dochód uzyskany od 6 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. z prowadzenia działalności, który może być przypisany zakładowi położonemu na terytorium Niderlandów nie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowe informacje

Nie dokonaliśmy oceny Pani stanowiska odnośnie opodatkowania Pani dochodów w Niderlandach, gdyż kwestię tę regulują wewnętrzne przepisy Niderlandów, do interpretacji, których nie jesteśmy uprawnieni.

Podkreślenia wymaga, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).