0114-KDIP3-2.4011.8.2020.2.JK3 - PIT w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2020 r. (data wpływu 7 stycznia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 1 marca 2020 r. (data nadania 2 marca 2020 r., data wpływu 6 marca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. organu z dnia 24 lutego 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.8.2020.1.JK3 (data doręczenia 28 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 lutego 2020 r. (data nadania 24 lutego 2020 r., data doręczenia 28 lutego 2020 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.8.2020.1.JK3, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 1 marca 2020 r. (data nadania 2 marca 2020 r., data wpływu 6 marca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 lipca 2009 r. urodziła się pierwsza, starsza córka Wnioskodawcy - W. W dniu 17 lutego 2012 r. uprawomocnił się wyrok rozwodowy z mamą córki. Z córką Wnioskodawca ma sporadyczny kontakt. Płaci alimenty, nie ma długów z tytułu alimentów. Z mamą dziecka Wnioskodawca ma kontakt mailowy.

W dniu 29 marca 2016 r. urodziła się druga córka Wnioskodawcy - A. Od dnia narodzin córki do dnia 2 czerwca 2017 r. Wnioskodawca mieszkał wraz z córką i jej mamą w jej mieszkaniu w (...). Przez ten okres Wnioskodawca codziennie zajmował się córką, pielęgnował ją, uczył chodzić. Od dnia 2 czerwca 2017 r. do 29 listopada 2017 r. Wnioskodawca miał kontakt z córką A. jedynie taki na jaki pozwalano mu. Od dnia 29 listopada 2017 r. parzyste weekendy. Obecnie córka nocuje u Wnioskodawcy od piątku do niedzieli w parzyste weekendy miesiąca. Są przyznane Wnioskodawcy także 10 dni wakacji z córką. W sądzie rejonowym nadał trwa sprawa dotycząca władzy rodzicielskiej nad córką. Wnioskodawca uczestniczy w życiu córki poprzez zabieranie jej do siebie w weekendy, wakacje, udział w przedstawieniach, wizyty lekarskie z córką. Wnioskodawca płaci alimenty. Wnioskodawca dostosował pokój w mieszkaniu do potrzeb córki, które wraz z wiekiem się zmieniają.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Jego stan cywilny w latach: 2016 r., 2017 r., 2018 r., 2019 r. i obecnie to kawaler ("rozwiedziony"/ "samotny", rozwiedziony od 17 lutego 2012 r. - prawomocny wyrok Sądu po ogłoszeniu apelacji). Obecnie Wnioskodawca jest dalej sam - kawaler (rozwiedziony).

W okresie będącym przedmiotem zapytania osiągnął dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mama córki A. nie przedstawiła w Sądzie informacji o dochodach córki. Na tej podstawie Wnioskodawca wie, że Jego córka A. nie osiąga dochodów, jest na utrzymaniu rodziców - Wnioskodawcy i swojej matki.

W związku z powyższym Wnioskodawca wie, że w stosunku do Jego córki A. nie miały i nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do swojej córki A. Od dnia przyjścia córeczki na świat 29 marca 2016 r. pielęgnował ją i kąpał, mył, przewijał, dbał o pępek córeczki, prał i prasował jej ubranka i rzeczy, gdyż jej mama nawet do takich czynności chciała wynająć opiekunkę czy pielęgniarkę. W opiece nad córeczką od zawsze była dla Wnioskodawcy najważniejsza jedna zasada - przede wszystkim bezpiecznie. Jak córeczka była marudna w kąpieli, to kąpiel była szybka, jak bawiła się w kąpieli, to kąpiel była dłuższa. Jak jej mama chciała wyjść i odpocząć od córeczki w 2016 r. i w pierwszej połowie 2017 r., to nie było dla Wnioskodawcy problemem zostanie z dzieckiem samemu i zajęcie się córeczką, podczas gdy jej mama wychodziła spotkać się ze znajomymi. (Obecnie Wnioskodawca uważa, że to nie były spotkania z koleżankami.) Wnioskodawca gotował i wprowadzał jedzenie córeczce, gdyż jej mama preferowała słoiki. Wnioskodawca uważa, że Jego zaangażowanie od pierwszych chwil życia córeczki - był przy porodzie, kangurowanie córeczki było od Niego bo jej mama miała tzw. cesarkę, owocuje obecnie. Uczestniczył, i uczestniczy w wychowaniu swojej córki A. poprzez np. uczenie córeczki chodzić, jeść, trzymać łyżkę, widelec, kubek, smarować naleśniki, zawijać naleśniki, nalewać picie z butelki do kubka, rysować kredkami, malować farbami, ubierać się, jeździć rowerem na 3 kółkach, jeździć rowerem na 4 kółkach, jeździć na hulajnodze (3 kółka), rzucać i kopać piłkę, zorganizował chrzest córki w Katedrze, zabiera do Kościoła, zabiera do rodziny i znajomych, zabiera na basen, latem zabierał nad jezioro (okres wakacji), do zoo, sklepów, kawiarni, parków, na urodziny do jej koleżanek, pokazuje świat córce, naukę kolorów, kształtów, naukę kolorów po angielsku i innych prostych słówek - zgodnie z rozwojem córeczki. W 2016 r. i 2017 r. Wnioskodawca chodził z córeczką na szczepienia. Gdy na kontakty dostawał chorą i niezdiagnozowaną córeczkę, to chodził z nią do lekarzy. Wnioskodawca uważa, że władzę rodzicielską sprawuje adekwatnie do wieku i rozwoju dziecka, którego potrzeby zmieniają się. Musi wyposażać, mieszkanie w rzeczy i przedmioty adekwatne do poziomu wieku i rozwoju córeczki, np. łóżeczko, pościel, materac, ręczniki, sztućce, talerze i kubki dziecięce oraz zabawki. Jest w kontakcie z pediatrą córki, która prowadzi córkę od urodzenia. Obecnie Wnioskodawca jest w stałym kontakcie z wychowawczyniami córki w przedszkolu publicznym. Obecnie córeczka ma już złożoną i podpisaną przez Wnioskodawcę i Jej mamę deklarację o kontynuowania nauki wychowania przedszkolnego w ww. przedszkolu. Starania o kontakt z córką, o podtrzymywanie więzi między córką i Wnioskodawcą określa mianem jako walka o kontakt i prawo do dziecka. W załączniku Wnioskodawca przedstawia swój ostatni wniosek do Sądu w sprawie uregulowania kontaktów oraz ustanowienia miejsca pobytu dziecka przy ojcu.

W dniu 2 czerwca 2017 r. na wyraźne polecenie matki dziecka Wnioskodawca oddał jej klucze do jej mieszkania, w którym wspólnie mieszkali razem z ich córeczką od dnia jej narodzin, tj. 29 marca 2016 r. Wnioskodawca nie był zameldowany w mieszkaniu matki dziecka i pod groźbą wezwania Policji oddał Jej klucze i opuścił Jej mieszkanie. Dopiero w dniu 29 listopada 2017 r. odbyła się rozprawa w Sądzie, na której przyznano Wnioskodawcy prawo do kontaktów z córką na warunkach i zasadach określonych przez Sąd. Do tego okresu zasady i warunki kontaktów ustalała matka dziecka, według swojego chciejstwa. Matka dziecka utrudniała Wnioskodawcy kontakty z dzieckiem, poprzez wydawanie dziecka jedynie w te dni i w te godziny, które sobie wymyśliła. Wnioskodawca uważa, że taki stan można nazwać zabranianiem kontaktów z dzieckiem, ponieważ ona nie wydawała dziecka na spotkanie jeśli tego; nie chciała, zaś z prywatnego "klubu malucha" córkę odbierała przeważnie babcia dziecka w godzinach pracy wnioskodawcy. Jako odpowiedzialny i świadomy rodzic i obywatel, Wnioskodawca nie zabierał córki do siebie ani się z nią nie spotykał bez wiedzy i zgody jej mamy. Postawa Wnioskodawcy wynikała z następujących rzeczy:

* nie chciał, żeby córeczka stała się świadkiem wzajemnego tzw. "wyrywania sobie dziecka";

* troska o rozwój emocjonalny i psychiczny dziecka, zaoszczędzenie córce stresu. Wpływ na to miała między innymi konsultacja w czerwcu 2017 r. z pediatrą córki, która stwierdziła, że zaburzenia emocjonalne dzieci i ich późniejsze choroby psychiczne biorą się z braku odpowiedzialności ich rodziców i mądrzejszy rodzic musi ustąpić w takiej sytuacji w jakiej teraz jesteśmy, Wnioskodawca zadecydował, że podporządkuje się

* wiedza prawna - jako funkcjonariusz Wnioskodawca miał wiedzę dot.m.in. schematu działania czy skutków sytuacji - sporów o dziecko. Firma, w której pracuje przygotowała Wnioskodawcę do takich sytuacji. Miał świadomość, że spotykając się z córką bez wiedzy i zgody jej matki, mógłby narazić się na jakiś zarzut kamy, np. porwania rodzicielskiego. Miał świadomość, że kłócąc się z matką dziecka o córkę, mógłby narazić się na zarzuty karne. Uważał, że Jego starania o kontakty z córką muszą być robione w sposób jawny i czekał na rozprawę w Sądzie. Jednakże mimo to matka dziecka uznała starania o kontakty z córką w okresie braku postanowienia Sądu w tej sprawie (2 czerwca 2017 r. - 29 listopada 2017 r.) jako nękanie jej (przestępstwo z Kodeksu Karnego). Z jednej strony w Sądzie chciała wykazać, że Wnioskodawca nie dbał o kontakty córką, zaś z drugiej strony za realizację kontaktów z córką we wskazane przez nią okresy, o które mailowo i/lub sms-owo zabiegał oskarżyła Wnioskodawcę o nękanie. Wnioskodawca uważa, że nie tylko w Jego opinii zarzut ten był bezpodstawny i wzajemnie wykluczający. Na okoliczność nękania przesłuchano Wnioskodawcę w charakterze świadka przez Policję. Jako dowód na przesłuchaniu przedstawił zrobiony przez matkę dziecka grafik Jego spotkań z córką w przedmiotowym okresie. Tym samym grafikiem chciała przez Sądem Rodzinnym wykazać brak zainteresowania się córką przez Wnioskodawcę. Zaś z drugiej strony wykazać, że ją nękałem w tych samych okresach. Informuję, że nie byłem nawet podejrzanym w sprawie o nękanie a jedynie świadkiem, śledztwo w tej sprawie umorzono.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że Jego postawa przyjęta w okresie od dnia 2 czerwca 2017 r. do dni 29 listopada 2017 r. była jak najbardziej pożądana, zasadna, zgodna z prawem i aktualnie dzięki m.in. tej postawie Wnioskodawca ma przyznane przez Sąd kontakty z córką, która od 29 listopada 2017 r. nocuje u Wnioskodawcy w parzyste weekendy miesiąca, spędzili razem wakacje w 2019 r. i jako rodzic mający pełne prawa rodzicielskie Wnioskodawca uczestniczy w uroczystościach organizowanych w przedszkolu publicznym, na których obecna jest córka Wnioskodawcy, jest w kontakcie z wychowawcami córki.

Nie zostało zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a matką dziecka - porozumienie dotyczące podziału ulgi.

Dochody Wnioskodawcy za lata podatkowe będące przedmiotem zapytania przedstawiają się następująco:

* 2016 r.: stosunek służby - 72 363,18 zł (dochód),

przychód z najmu mieszkania - 9 600 zł (przychód);

* 2017 r.: stosunek służby - 78 687,93 zł. (dochód),

przychód z najmu mieszkania - 4 610 zł (przychód);

* 2018 r.: stosunek służby - 77 682,64 zł (dochód);

* 2019 r.: stosunek służby - 84 661,50 zł (dochód).

W ww. latach Wnioskodawca rozliczał się sam. W ww. latach nie był i nie jest w związku małżeńskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odpisu od podatku tzw. ulgi prorodzinnej (ulgi na dziecko) na młodsza córkę A. urodzoną 29 marca 2016 r. w wymiarze 50%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej (ulgi na dziecko na młodsza córkę urodzoną 29 marca 2016 r., z którą ma systematyczny kontakt:

Wnioskodawca uważa, że może w tym zakresie do zeznania dołączyć PIT "O".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady korzystania z ulgi na dzieci określa art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.).

Na podstawie art. 27f ust. 1 ww. ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2017 r. odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r. odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. przepis art. 6 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W myśl art. 58 § 1 ww. Kodeksu, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a ww. Kodeksu, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W związku z powyższym, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej". Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W myśl powołanego wyżej przepisu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na dzieci przysługuje temu podatnikowi, który w danym roku podatkowym nie tylko posiadał, ale także wykonywał władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem. Przy czym, należy wskazać, że analizowany przepis nie uzależnia prawa do ulgi od ściśle określonego zakresu wykonywania władzy rodzicielskiej przez rodzica, czy też rozłożenia obowiązków (proporcji) w tym względzie pomiędzy rodzicami dziecka. Prawo podatnika do odliczenia na podstawie tego przepisu nie jest również limitowane zakresem wykonywanej władzy rodzicielskiej. Taka wykładnia art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaprezentowana została m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 1420/15.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, " (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)."

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania ulgi.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci. Dla nabycia praw do przedmiotowej ulgi nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka.

"Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej" (wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15).

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

W konsekwencji, należy powtórzyć, że samo płacenie alimentów na dziecko oraz sporadyczne spotkania z małoletnim dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską.

Zatem w przypadku małoletniego dziecka, warunkiem zastosowania omawianej ulgi przez rodzica jest wykonywanie przez tego rodzica władzy rodzicielskiej, rozumianej w szczególności jako sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem, wykonywanie zarządu jego majątkiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że z w dniu 14 lipca 2009 r. urodziła się pierwsza, starsza córka Wnioskodawcy W. W dniu 17 lutego 2012 r. uprawomocnił się wyrok rozwodowy z mamą W. Z córką Wnioskodawca ma sporadyczny kontakt. Płaci alimenty, nie ma długów z tytułu alimentów. Z mamą dziecka Wnioskodawca ma kontakt mailowy.

W dniu 29 marca 2016 r. urodziła się druga córka Wnioskodawcy - A. Od dnia narodzin córki do dnia 2 czerwca 2017 r. Wnioskodawca dołączył zaświadczenie o pełnych prawach rodzicielskich, postanowienie sądu zabezpieczające kontakty z córką. Wnioskodawca mieszkał wraz z córką i jej mamą w jej mieszkaniu w (...). Przez ten okres Wnioskodawca codziennie zajmował się córką, pielęgnował ją, uczył chodzić. Od dnia 2 czerwca 2017 r. do 29 listopada 2017 r. Wnioskodawca miał kontakt z córką A. jedynie taki na jaki pozwalano mu. Od dnia 29 listopada 2017 r. parzyste weekendy. Obecnie córka nocuje u Wnioskodawcy od piątku do niedzieli w parzyste weekendy miesiąca. Są przyznane Wnioskodawcy także 10 dni wakacji z córką. W sądzie rejonowym nadał trwa sprawa dotycząca władzy rodzicielskiej nad córką. Wnioskodawca uczestniczy w życiu córki poprzez zabieranie jej do siebie w weekendy, wakacje, udział w przedstawieniach, wizyty lekarskie z córką. Wnioskodawca płaci alimenty. Wnioskodawca dostosował pokój w mieszkaniu do potrzeb córki, które wraz z wiekiem się zmieniają.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że ograniczenie korzystania z omawianej ulgi polegające na wprowadzeniu limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje rodziców posiadających jedno dziecko. Przy czym przy określaniu na potrzeby ulgi prorodzinnej liczby dzieci (niezależnie od liczby posiadanych dzieci) należy brać pod uwagę tylko te dzieci, które spełniają wyżej określone kryteria, tj. dzieci małoletnie, w stosunku do których rodzic wykonywał władzę rodzicielską oraz dzieci pełnoletnie wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które rodzic utrzymywał w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego.

Podkreślenia wymaga przy tym, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też możliwość skorzystania z ulgi podatkowej to przywilej, z którego podatnik chcąc skorzystać musi spełnić ściśle określone przez ustawodawcę warunki. Niedopełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków skutkuje utratą prawa do ulgi.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest ojcem dwóch małoletnich córek. Na starszą córkę Wnioskodawca płaci jedynie alimenty, a ich kontakt jest sporadyczny. Zatem w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania w stosunku starszej córki Wnioskodawca nie wykonywał władzy rodzicielskiej.

Mając na uwadze powołane uregulowania prawne i przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro do starszej córki Wnioskodawca nie wykonywał władzy rodzicielskiej, to nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi w stosunku do starszej córki.

Z informacji przedstawionych we wniosku i uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca wykonuje władze rodzicielską w stosunku do młodszej córki.

Wobec powyższego uznać zatem należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca w latach 2016 - 2019 był uprawniony do dokonania odliczeń od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej tylko w stosunku do jednego dziecka zachodzi konieczność zastosowania limitu dochodów, zawartego w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, że dochód Wnioskodawcy w latach 2016 - 2019 przekroczył kwotę 56.000 zł - nie może dokonać odliczenia od podatku na małoletnie dziecko w ramach ulgi prorodzinnej, gdyż wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie w wydanej interpretacji organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletniego dziecka faktycznie wykonywał w stosunku do dziecka władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.