0114-KDIP3-2.4011.72.2018.2.MK - Określenie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą mieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.) na wezwanie znak: 0114-KDIP3-2.4011.72.2018.1.MK z dnia 13 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem francuskim. Od roku 1995 przebywa stale na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca posiada ważne zezwolenie na pobyt stały. Przez ponad 15 lat Wnioskodawca prowadził w Polsce firmę produkcyjną Sp. z o.o. zatrudniającą ponad 100 pracowników. Od września 2017 r. Wnioskodawca jest na emeryturze wypłacanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Od czasu uzyskania prawa stałego pobytu Wnioskodawca jest również rezydentem podatkowym w Polsce, tutaj mieszka, żyje i płaci podatki.

Przed zamieszkaniem w Polsce Wnioskodawca pracował 11 lat w Egipcie. Chcąc zachować kontakty z przyjaciółmi i wspólnikami, oraz korzystać wspólnie z rodziną (żona, dwóch małych synów) z walorów klimatycznych i turystycznych Egiptu, w roku 1997 Wnioskodawca nabył tam, na własność, dwupokojowe mieszkanie. Koszt nabycia wynosił 130.423 $.

W związku z licznymi zagrożeniami, które obecnie tam występują i atmosferą niepewności, oraz niechęcią rodziny do wizyt w Egipcie, Wnioskodawca postanowił sprzedać to mieszkanie. Duża podaż powoduje jednak, że Wnioskodawca musi liczyć się ze stratą rzędu 30% ceny nabycia.

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 13 lutego 2018 r. Nr znak: 0114-KDIP3-2.4011.72.2018.1.MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku m.in w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

* przeformułowanie pytania tak by zapytanie odnosiło się do wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i do sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym,

* przeformułowanie stanowiska, tak, aby stanowisko to, korespondując z opisem zdarzenia przyszłego, stanowiło odpowiedź na sformułowane w uzupełnieniu wniosku pytanie i dotyczyło wyłącznie Wnioskodawcy.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie pismem z dnia 13 marca 2018 r. (data nadania 14 marca 2018 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zbycia przez polskiego rezydenta podatkowego, nieruchomości położonej poza granicami Polski, po upływie 5 lat od daty nabycia, sprzedaż ta stanowi źródło przychodu podlegającego podatkowi od osób fizycznych w świetle ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.)? Czy w takiej sytuacji istnieje konieczność zawiadomienia polskich organów podatkowych o tej transakcji poprzez złożenie deklaracji podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, generalna zasada przy odpłatnym zbyciu nieruchomości lub części nieruchomości przez osoby fizyczne nie trudniące się działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami wynika z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.).

W myśl tego przepisu sprzedaż nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegającego podatkowi od osób fizycznych, o ile została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jeżeli pomiędzy nabyciem i zbyciem upłynął dłuższy niż pięć lat okres czasu, to przepisy nie nakładają obowiązku deklarowania, a tym bardziej płacenia podatku od uzyskanego przychodu. Przywołana powyżej ustawa nie różnicuje w tym względzie źródeł przychodu (nieruchomości podlegających sprzedaży) na terytorium Polski i innych państw.

Zatem w przypadku Wnioskodawcy, środki uzyskane ze sprzedaży, jak i ich transfer do Polski (mowa o kwocie około 100.000 $) nie podlegałyby opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.), jak też nie wystąpiłaby konieczność składania deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww.).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada rezydencję podatkową w Polsce. W 1997 r. Wnioskodawca nabył, na własność, dwupokojowe mieszkanie w Egipcie, które aktualnie postanowił sprzedać.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w przypadku zbycia przez polskiego rezydenta podatkowego, nieruchomości położonej poza granicami Polski, po upływie 5 lat od daty nabycia uzyskany przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy istnieje konieczność zawiadomienia polskich organów podatkowych o dokonanej sprzedaży.

Mając na uwadze ww. okoliczności stwierdzić zatem należy, że do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 24 czerwca 1996 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 78, poz. 690 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. Umowy, dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochody z eksploatacji gospodarstwa rolnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych, prawa, do których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, budynków, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do zmiennych i stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. Umowy).

Należy wyjaśnić, że użycie w tym przepisie słowa "może być opodatkowany" oznacza, że przychody, o których w nim mowa są opodatkowane w kraju miejsca położenia nieruchomości zawsze, o ile prawo podatkowe tego państwa przewiduje opodatkowanie takiego dochodu. Sformułowanie, że dochód ten "może" być opodatkowany nie zezwala na dowolne wybranie państwa, w którym dochód ten ma zostać opodatkowany. Przepis ten oznacza, że dochód taki oprócz tego, że podlega opodatkowaniu w państwie, w którym osoba osiągająca ten dochód ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, to podlega również opodatkowaniu w tym państwie, w którym położony jest dany majątek, zgodnie z prawem tego państwa.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. Umowy zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym sformułowanie, "zyski z przeniesienia własności majątku mogą być opodatkowane w drugim państwie" oznacza, że drugie państwo (w rozpatrywanym przypadku Państwo, w którym położona jest zbywana nieruchomość) ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ze sprzedaży nieruchomości podlega w tym państwie opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza zatem brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez Państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania.

W świetle zapisów cytowanej Umowy, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego położonego w Egipcie może być opodatkowany zarówno w państwie rezydencji, tj. w Polsce, jak i w Egipcie, zgodnie z prawem tego państwa.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w art. 24 ww. Umowy metodę unikania podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym, w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Państwo zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku dochodowego, obliczonego przed dokonaniem odliczenia i który odnosi się do dochodu, który może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej umowy dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony od podatku w tym Państwie, to Państwo to może tym niemniej przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód.

3. W celu odliczenia od podatku dochodowego w Umawiającym się Państwie podatek zapłacony w drugim Państwie będzie uważany za zaliczony na poczet tego podatku, który w innym przypadku przypadałby do zapłaty w tym drugim Umawiającym się Państwie, lecz został obniżony lub umorzony przez to Umawiające się Państwo zgodnie z postanowieniami ustawodawstwa podatkowego tego Państwa dotyczącymi zachęt podatkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów polsko-egipskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Egipcie przez osobę zamieszkałą w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ze zdarzenia przyszłego wynika, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż mieszkania, nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku, w którym przedmiotowe mieszkanie zostało nabyte. Nie będzie zatem stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji - nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w Polsce z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej w Egipcie, ani obowiązek informacyjny.

Ponadto, należy wskazać, że środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Egiptu również nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce, bowiem jak wskazano powyżej sprzedaż ta w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie będzie stanowiła źródła przychodu, z uwagi na upływ 5 - letniego terminu, tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego na terytorium Polski.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach - (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy)

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.