0114-KDIP3-2.4011.643.2019.3.JK3 - Opodatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 15 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości-jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył prawo własności niezabudowanej nieruchomości gruntowej w 1984 r. od brata na podstawie umowy darowizny.

Wnioskodawca w okresie od daty nabycia prawa własności nieruchomości gospodarował nią w celach związanych z uprawami rolnymi. Na całej nieruchomości znajduje się sad prawie trzydziestoletnich drzew jabłoni, zasadzonych przez Wnioskodawcę. Nieruchomość Wnioskodawcy ma powierzchnię 2,0416 hektara i jest nieogrodzona.

W 2001 r. został przyjęty uchwalony przez organ jednostki samorządu terytorialnego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) dla obszaru, na którym jest położona nieruchomość Wnioskodawcy. W wyniku przyjęcia MPZP nieruchomość Wnioskodawcy jest położona na terenie przeznaczonym na cele budowlane, pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami nieuciążliwymi.

Wnioskodawca nie wnioskował o opracowanie MPZP dla obszaru, na którym położona jest jego nieruchomość. Wnioskodawca nie wnioskował również o zmianę w MPZP przeznaczenia gruntu na obszarze, na którym jest położona jego nieruchomość.

W 2004 r., decyzją organu gminy, na terenie której jest położona nieruchomość Wnioskodawcy, został zatwierdzony projekt podziału nieruchomości Wnioskodawcy złożony w 2002 r. W wyniku podziału, nieruchomość Wnioskodawcy została podzielona na 18 równych działek. Poszczególne działki nie posiadają wydzielonych, odrębnych ksiąg wieczystych, są nieogrodzone i niezabudowane oraz porośnięte sadem jabłoni.

Wnioskodawca nie występował o pozwolenie na budowę ani o decyzję o warunkach zabudowy dla żadnej z wydzielonych z jego nieruchomości działek.

W 2016 r. organ jednostki samorządu terytorialnego, na obszarze której położona jest nieruchomość Wnioskodawcy, w ramach samorządowego projektu infrastrukturalnego zrealizował inwestycję polegającą na budowie instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej w drodze publicznej przylegającej do działek Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie występował o wybudowanie instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej w drodze publicznej przylegającej do działek Wnioskodawcy.

Budowa instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej była realizowana w ramach projektu infrastrukturalnego wdrażanego przez organ jednostki samorządu terytorialnego na obszarze, na którym położona jest nieruchomość Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w szczególności, w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Nieruchomość, zarówno przed podziałem, jak i po nim, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, nie była też najmowana, dzierżawiona, ani użyczana. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest emerytem od 2008 r. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną od 2008 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na nieruchomość ani nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych działań mających na celu podniesienie jej wartości, lub uatrakcyjnienia. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych z wyszukiwaniem potencjalnego nabywcy.

Wnioskodawca ma zamiar zbyć 14 z 18 działek, wydzielonych z nieruchomości stanowiącej składnik jego majątku osobistego, która nie została nabyta w celu jej odsprzedaży i nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą ani produkcją rolną.

Zbycie składnika majątku osobistego Wnioskodawcy jest dla celów zaspokojenia potrzeb rodziny Wnioskodawcy i potrzeb osobistych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w celu znalezienia nabywcy dla działek od początku 2019 r. korzysta z pomocy agencji pośredniczącej przy sprzedaży nieruchomości, gdyż ze względu na stan zdrowia (niepełnosprawność) i zaawansowany wiek (71 lat) musi prowadzić oszczędzający tryb życia i nie jest w stanie w pełnym zakresie uczestniczyć w niezbędnych czynnościach podejmowanych z udziałem potencjalnych nabywców.

Wnioskodawca planuje sprzedaż części posiadanej nieruchomości, to jest 14 z 18 działek. Część nieruchomości, składająca się z 4 działek nie jest obecnie przeznaczona na sprzedaż, gdyż Wnioskodawca chce ją zatrzymać dla celów zaspokojenia potrzeb rodziny i potrzeb osobistych. Zamiarem Wnioskodawcy jest, aby 14 działek będących przedmiotem sprzedaży nabył jeden nabywca. W przypadku braku jednego nabywcy dla 14 działek, Wnioskodawca dopuszcza możliwość ich sprzedaży większej liczbie nabywców.

Przeniesienie własności działek na nabywcę, w przypadku jednego nabywcy, zależnie od warunków umowy i możliwości finansowych nabywcy, nastąpi w ramach jednej, względnie dwóch lub trzech odrębnych umów, w niemożliwych do określenia odstępach czasu i wzajemnie ze sobą powiązanych, ze względu na znaczną wartość umowy.

Przeniesienie własności działek na nabywcę, w przypadku różnych nabywców nastąpi w liczbie umów odpowiedniej do liczby sprzedanych działek, nie większej niż czternaście, w niemożliwym do określenia okresie czasu i odstępach czasu pomiędzy poszczególnymi umowami sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę czternastu działek, wyodrębnionych w wyniku podziału jednej nieruchomości, jednemu lub większej liczbie nabywców (nie większej niż czternastu), będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę czternastu działek, wyodrębnionych w wyniku podziału jednej nieruchomości, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie odpowiedzi na pytanie Nr 1 dotyczące podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na zadane pytanie, jest negatywna. Wnioskodawca, nie będzie podlegał opodatkowaniu, ponieważ planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek, wyodrębnionych w wyniku podziału jednej nieruchomości, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, gdyż w wyniku planowanych transakcji sprzedaży przedmiotowych działek, u Wnioskodawcy nie powstanie w ogóle przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, a nie przekształcenie, podział, czy scalenie danej nieruchomości.

W świetle powyższego, zgodnie z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia nowo wydzielonych nieruchomości gruntowych (działek) wyodrębnionych w wyniku podziału jednej nieruchomości, należy utożsamiać z datą nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości, której następnie dokonano podziału.

W ocenie Wnioskodawcy, planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek, wyodrębnionych w wyniku podziału jednej nieruchomości, nabytej przez Wnioskodawcę w 1984 r. w drodze umowy darowizny, w związku z tym, że sprzedaż tych działek nie nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

Odrębnym źródłem przychodu, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak wynika z art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków:

* po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową,

* po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz,

* po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy.

Zarobkowy charakter działalności gospodarczej oznacza, że zamiarem (celem) jej podjęcia jest osiągnięcie zysku. Zysk z kolei powinno się definiować jako nadwyżkę przychodów nad wydatkami. Należy też liczyć się z możliwością nieuzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, czyli z poniesieniem straty. Nie zawsze można więc utożsamiać zarobkowego charakteru działalności gospodarczej z faktycznym osiąganiem dochodów z tej działalności; działalność gospodarcza często związana jest z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Czym innym jest motyw zysku, a czym innym efekt osiągnięcia zysku.

Tym samym o zarobkowym charakterze działalności gospodarczej nie decyduje faktyczne osiągnięcie zysku, lecz zamiar jego osiągnięcia (wyrok NSA z dnia 26 września 2008 r., sygn. akt II FSK 789/07). Zamiar osiągnięcia zysku w związku z przeprowadzanymi transakcjami (czynnościami), nie przesądza jednak w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu stanowić bowiem może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł, niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym np. z najmu lub dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6), czy też z odpłatnego zbycia składników majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 8).

Poza tym wskazuje się, że zarobkowy cel działalności oznacza, że jest ona prowadzona w celu uzyskania zysku (zarobku) i jest nakierowana na zaspokajanie cudzych potrzeb.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Zatem, jak wskazano w wyroku NSA z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2096/12, nie ma znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, że przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu.

Na pojęcie "zorganizowanie" w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

W efekcie uznać należy, że o zaliczeniu określonych form aktywności podatnika do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej zadecyduje nie tyle dopełnienie przez niego wymogów formalnych związanych z podjęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej, ile okoliczności faktyczne świadczące o tym, że jego działania miały charakter zorganizowany i ciągły oraz, że były prowadzone w celu zarobkowym we własnym imieniu, a uzyskane w ten sposób przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że w przypadku zbycia nieruchomości (działek) o prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości, czy przewidywanych korzyści podatkowych kwalifikować wykonywanej przez siebie aktywności (wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 933/17).

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył prawo własności niezabudowanej nieruchomości gruntowej w 1984 r. od brata na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawca w okresie od daty nabycia prawa własności nieruchomości gospodarował nią w celach związanych z uprawami rolnymi. Na całej nieruchomości znajduje się sad prawie trzydziestoletnich drzew jabłoni, zasadzonych przez Wnioskodawcę. Nieruchomość Wnioskodawcy ma powierzchnię 2,0416 hektara i jest nieogrodzona.

W 2001 r. został przyjęty uchwalony przez organ jednostki samorządu terytorialnego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) dla obszaru, na którym jest położona nieruchomość Wnioskodawcy. W wyniku przyjęcia MPZP nieruchomość Wnioskodawcy jest położona na terenie przeznaczonym na cele budowlane, pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami nieuciążliwymi.

Wnioskodawca nie wnioskował o opracowanie MPZP dla obszaru, na którym położona jest jego nieruchomość. Wnioskodawca nie wnioskował również o zmianę w MPZP przeznaczenia gruntu na obszarze, na którym jest położona jego nieruchomość.

W 2004 r., decyzją organu gminy, na terenie której jest położona nieruchomość Wnioskodawcy, został zatwierdzony projekt podziału nieruchomości Wnioskodawcy złożony w 2002 r. W wyniku podziału, nieruchomość Wnioskodawcy została podzielona na 18 równych działek. Poszczególne działki nie posiadają wydzielonych, odrębnych ksiąg wieczystych, są nieogrodzone i niezabudowane oraz porośnięte sadem jabłoni.

Wnioskodawca nie występował o pozwolenie na budowę ani o decyzję o warunkach zabudowy dla żadnej z wydzielonych z jego nieruchomości działek.

W 2016 r. organ jednostki samorządu terytorialnego, na obszarze której położona jest nieruchomość Wnioskodawcy, w ramach samorządowego projektu infrastrukturalnego zrealizował inwestycję polegającą na budowie instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej w drodze publicznej przylegającej do działek Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie występował o wybudowanie instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej w drodze publicznej przylegającej do działek Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w szczególności, w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Nieruchomość, zarówno przed podziałem, jak i po nim, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, nie była też najmowana, dzierżawiona, ani użyczana. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest emerytem od 2008 r. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną od 2008 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na nieruchomość ani nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych działań mających na celu podniesienie jej wartości, lub uatrakcyjnienia. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych z wyszukiwaniem potencjalnego nabywcy.

Wnioskodawca ma zamiar zbyć 14 z 18 działek, wydzielonych z nieruchomości stanowiącej składnik jego majątku osobistego, która nie została nabyta w celu jej odsprzedaży i nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą ani produkcją rolną.

Zbycie składnika majątku osobistego Wnioskodawcy jest dla celów zaspokojenia potrzeb rodziny Wnioskodawcy i potrzeb osobistych Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz ze sprzedażą nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Okoliczności przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wskazują, że przedmiotowa nieruchomość, nie została nabyta przez Wnioskodawcę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w takiej działalności wykorzystywana.

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania, i cel działania Wnioskodawcy wskazują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe odpłatnego zbycia ww. nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z wniosku wynika, że w 1984 r. w drodze umowy darowizny Wnioskodawca nabył prawo własności do niezabudowanej działki. Działka ta była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w celach rolniczych. W 2004 r., decyzją organu gminy, na terenie której jest położona nieruchomość Wnioskodawcy, został zatwierdzony projekt podziału nieruchomości Wnioskodawcy złożony w 2002 r. W wyniku podziału, nieruchomość Wnioskodawcy została podzielona na 18 równych działek.

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Na podstawie umowy darowizny dochodzi więc do przeniesienia własności nieruchomości pod tytułem darmym.

Nadmienia się, że datę nabycia nieruchomości należy utożsamiać z chwilą przeniesienia prawa własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Sytuacja taka nie ma miejsca w przypadku podziału nieruchomości. Na skutek dokonania tej czynności nie następuje przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dochodzi do ich nabycia. Pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie o dacie podziału. Okoliczność podziału nieruchomości nie powoduje konieczności liczenia na nowo 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość (działki), zaś jej nabycie przez Wnioskodawcę miało miejsce w 1984 r. w drodze darowizny, należy uznać, że pięcioletni termin, o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie niewątpliwie upłynął. Planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie działek nie spowoduje zatem powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem ww. nieruchomość zostanie zbyta po upływie pięcioletniego okresu określonego w ww. przepisie.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży działek

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.