0114-KDIP3-2.4011.59.2020.1.JK3 - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości i możliwością skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości i możliwością skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 1 września 2015 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską na rynku wtórym, zlokalizowany w W. za łączną kwotę 270 000 zł. Środki za które Wnioskodawca nabył nieruchomość pochodziły w zdecydowanej większości z kredytu hipotecznego. Na dziś, hipoteka lokalu jest również obciążona kredytem w wysokości 100 000 zł. Wnioskodawca planuje sprzedać to mieszkanie w tym roku, a więc przed upływem 5 letniego okresu, po którym nie musiałby płacić podatku dochodowego.

Wzrost wartości mieszkań w ostatnich latach pozwala Wnioskodawcy przewidywać, że mieszkanie sprzeda za około 500 000 zł, co spowoduje, że transakcja ta przyniesie dochód obarczony podatkiem dochodowym od osób fizycznych, chyba że środki z odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczy się na własne cele mieszkaniowe. Dodatkowo, w czerwcu 2019 r. Wnioskodawca nabył 50% udziałów w innym lokalu mieszkalnym, który obecnie zamieszkuje, również w tym przypadku posiłkując się w 80% kredytem hipotecznym, który stanowi obecnie miejsce zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje sprzedać pierwszą opisaną nieruchomość, z zamiarem przeznaczenia uzyskanych środków na spłatę kredytu wraz z odsetkami obciążającego tą nieruchomość (tj. 100 000 zł), a pozostałe środki (tj. ok. 400 000 zł) przeznaczyć na zakup segmentu lub domu na peryferiach miasta lub poza jego granicami, na etapie umowy deweloperskiej z zamiarem zamieszkania w nim w przyszłości - najprawdopodobniej za 3-4 lata, po oddaniu tego domu do użytkowania, pracach wykończeniowych oraz kiedy zawodowo Wnioskodawca będzie miał możliwość w większości pracować zdalnie poza siedzibą pracodawcy. Obecnie Wnioskodawca pracuje z domu maksymalnie 4 dni w miesiącu, dlatego bliskość z mieszkania do miejsca pracy jest dla Wnioskodawcy ważna. Kiedy Wnioskodawca będzie mógł pracować całkowicie z domu, co planuje jego pracodawca, chciałby zamieszkać w segmencie lub domu na peryferiach miasta lub poza nim, bez konieczności dojazdów do pracy. Dom ten ma więc być jego przyszłym celem mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi podatkowej na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25 pkt 1 oraz 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zaangażowania całości środków ze zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat podatkowych od zakupu nowej nieruchomości na spłatę kredytu hipotecznego obciążającego sprzedawaną nieruchomość oraz na zakup nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, jeśli cel ten jest zamiarem przyszłym, a obecnie Wnioskodawca posiada 50% udziałów w innej nieruchomości w której mieszka?

2. Czy zamiar zaspokojenia własnych celów mieszkaniowych może być celem z zamiarem przyszłego zamieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, według jego interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje mu w tym przypadku prawo do skorzystania z ulgi od podatku dochodowego.

Niewątpliwe, w przypadku sprzedaży nieruchomości powstanie dochód w wysokości około 230 000 zł podlegający podatkowi dochodowemu od osób fizycznych. Zwolnieniu zaś z tego podatku może podlegać zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym wydatek na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu (tj. wydatek 100 000 zł). Dla pozostałej kwoty dochodu (tj. 130 000 zł) również według interpretacji Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi podatkowej, ponieważ zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną poniesione na zakup budynku mieszkalnego lub jego części lub udziału w którym Wnioskodawca ma zamiar mieszkać w przyszłym okresie tj. po oddaniu do użytkowania i pracach wykończeniowych oraz możliwości pracy w domu poza siedzibą pracodawcy (co już się dzieje, w najbliższych latach praca zdalna na stanowisku Wnioskodawcy będzie w niemal całościowym wymiarze etatu, co umożliwi Wnioskodawcy zamieszkanie na peryferiach miasta lub poza nim). Nieruchomość ta zatem będzie służyła w przyszłości własnym celom mieszkaniowym Wnioskodawcy. Potwierdza to według Wnioskodawcy również indywidulana interpretacja podatkowa wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z dnia 10 stycznia 2020 r. o sygnaturze 0113-KDIPT2- 2.4011.655.2019.1.k.r. Należy zaznaczyć również, że ustawodawca nie zastrzegł w treści powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, że własny cel mieszkaniowy w zakupionym lokalu ma być realizowany niezwłocznie od daty jego nabycia oraz kiedy i jak długo podatnik ma w lokalu mieszkać, aby zachować prawo do ulgi. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnioskuje, że w wyżej opisanej sytuacji może skorzystać z ulgi podatkowej a jego interpretacja przepisów jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c-przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 1 września 2015 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską za łączną kwotę 270 000 zł. Środki za które Wnioskodawca nabył nieruchomość pochodziły w zdecydowanej większości z kredytu hipotecznego. Wnioskodawca planuje sprzedać to mieszkanie w 2020 r., a więc przed upływem 5 letniego okresu, po którym nie musiałby płacić podatku dochodowego. W czerwcu 2019 r. Wnioskodawca nabył 50% udziałów w innym lokalu mieszkalnym, który obecnie zamieszkuje, również w tym przypadku posiłkując się w 80% kredytem hipotecznym. Wnioskodawca planuje sprzedać pierwszą opisaną nieruchomość nabytą 1 września 2015 r., a środki uzyskane z jej sprzedaży przeznaczyć na spłatę kredytu wraz z odsetkami obciążającego tą nieruchomość (tj. 100 000 zł), a pozostałe środki (tj. ok. 400 000 zł) przeznaczyć na zakup segmentu lub domu na peryferiach miasta lub poza jego granicami, na etapie umowy deweloperskiej z zamiarem zamieszkania w nim w przyszłości - najprawdopodobniej za 3-4 lata, po oddaniu tego domu do użytkowania, pracach wykończeniowych oraz kiedy zawodowo Wnioskodawca będzie miał możliwość w większości pracować zdalnie poza siedzibą pracodawcy. Kiedy Wnioskodawca będzie mógł pracować całkowicie z domu, co planuje jego pracodawca, chciałby zamieszkać w segmencie lub domu na peryferiach miasta lub poza nim, bez konieczności dojazdów do pracy. Dom ten ma więc być jego przyszłym celem mieszkaniowym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wskazać należy, że z uwagi na to, że sprzedaż w 2020 r. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską, które Wnioskodawca nabył 1 września 2015 r., zostanie dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, a zatem będzie stanowić źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 komentowanej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z kolei art. 22 ust. 6c cytowanej ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Jednakże, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Tym samym, aby dochód z tytułu zbycia nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Katalog wydatków na własne cele mieszkaniowe określa art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

3

-

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub

2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W myśl art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego wyjaśnić należy, że prawidłowe ustalenie dochodu winno wyglądać w ten sposób, że przychód z odpłatnego zbycia ustalony stosownie do art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy pomniejszyć o koszty jego uzyskania ustalone według zasad, o jakich mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy. W przypadku nabycia nieruchomości w drodze kupna, cena nabycia stanowi koszt uzyskania przychodu, który pomniejsza uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód. Dla ustawodawcy bez znaczenia pozostaje przy tym sposób pozyskania kapitału na pokrycie ceny zakupu (oszczędności podatnika czy kredyt). Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości jest uwzględniony koszt jej nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę, którym została w części sfinansowana cena nabytego w 2015 r. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórka lokatorską, z uwagi na uwzględnienie kosztów jego nabycia jako kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia ww. nieruchomości - nie mogą być w tej części uznane za wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki uprawniające do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Uwzględnienie spłaty tego kredytu jako wydatku na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że w tej części Wnioskodawca odliczałby dwukrotnie ten sam wydatek. Raz jako poniesiony na nabycie nieruchomości, a za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, co jest sprzeczne z art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską w części dotyczącej wydatkowania przychodu z jego sprzedaży na nabycie segmentu lub domu, który będzie służył realizacji celów mieszkaniowych Wnioskodawcy należy wskazać, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych - w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy,

że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego

z przywołanego wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat

od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie "własne cele mieszkaniowe" podatnika. Katalog wydatków stanowiących "własne cele mieszkaniowe" podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Przy czym podkreślić należy, że w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że przychód

ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na "własne cele mieszkaniowe". Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne", świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych podatnika.

W orzecznictwie dość jednolicie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku lub lokalu mieszkalnym i ten właśnie budynek lub lokal służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Ustawowy warunek do skorzystania z ulgi powinien być spełniony w chwili nabycia nieruchomości. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 20 października 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 908/14 postawił tezę, że "już wówczas obiektywna potrzeba wykorzystania takiego lokalu powinna mieć miejsce". Tym samym nie będzie celem mieszkaniowym nabycie nieruchomości, która ma być przeznaczona dla dziecka na przyszłość, a do tego czasu będzie wynajmowana.

W tym samym wyroku Sąd podkreślił, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nabyć, które służą określonym celom, zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Ponadto nabycie winno być ukierunkowane na zaspokojenie wyłącznie własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy i nie może służyć ani realizacji celów mieszkaniowych innych osób, ani służyć uniknięciu opodatkowania poprzez dokonanie wydatku.

W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego ze środków ze sprzedaży innej nieruchomości podatnik faktycznie winien w nowonabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości - w nieruchomości tej trzeba jeszcze faktycznie zamieszkać. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal dla własnych potrzeb ma w tym lokalu faktycznie mieszkać. Lokal, który nie jest zamieszkały przez podatnika, jest niewykorzystywany przez niego do zamieszkania lub jest wykorzystywany do innych celów niż zaspokojenie własnych potrzeb podatnika (np. zamieszkują go inne niż podatnik osoby) nie jest lokalem, którego zakup mógłby zostać uznany za realizację własnego celu mieszkaniowego.

W świetle powyższego, co do zasady, podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia w związku z zakupem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne jedynie w sytuacji, gdy nabył lokal w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub w najbliższym czasie będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupi segment lub dom na peryferiach miasta lub poza jego granicami, na etapie umowy deweloperskiej z zamiarem zamieszkania w nim w przyszłości - najprawdopodobniej za 3-4 lata, po oddaniu tego domu do użytkowania, pracach wykończeniowych oraz kiedy zawodowo Wnioskodawca będzie miał możliwość w większości pracować zdalnie poza siedzibą pracodawcy. Kiedy Wnioskodawca będzie mógł pracować całkowicie z domu, co planuje jego pracodawca, chciałby zamieszkać w segmencie lub domu na peryferiach miasta lub poza nim, bez konieczności dojazdów do pracy.

Należy wskazać, że dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy ważne jest jedynie to, że nieruchomość została nabyta w celu realizacji własnego celu mieszkaniowego - nie ma znaczenia czy nastąpi to od razu po jej nabyciu, czy też w czasie późniejszym. Zatem, jeśli z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że podatnik nabywa nieruchomość z zamiarem realizowania w niej własnego celu mieszkaniowego, to wówczas nie ma przeszkód dla zastosowania zwolnienia podatkowego.

Odnosząc się natomiast do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę należy wskazać, że zamiar zamieszkiwania w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca uzależnia od zdarzeń przyszłych i niepewnych. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt I SA. Bd 123/18 podkreślono, że "Przede wszystkim "cel", o jakim mowa w tym przepisie nie może być postrzegany jako hipotetyczny stan faktyczny, którego elementy nie mogą być znane w dacie wydawania interpretacji. Nie można utożsamiać go z dalekosiężnymi planami o znacznym stopniu niepewności, gdyż w takim wypadku realizacja tego przepisu wymknęłaby się spoza kontroli i stałby się on ostatecznie przepisem nie mającym zastosowania".

Trudno w tej sytuacji mówić o jasnym zamiarze zamieszkiwania w nabytej nieruchomości, bowiem zamiar ten jest uzależniony od wielu okoliczności przyszłych, które mogą, ale nie muszą zaistnieć, bowiem sam Wnioskodawca wskazał, że dopiero w sytuacji kiedy zawodowo Wnioskodawca będzie miał możliwość w większości pracować zdalnie poza siedzibą pracodawcy zaistnieje u Niego możliwość wykorzystania mieszkania do własnych celów mieszkaniowych, tj. do zamieszkania w nim.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo organ podatkowy wyjaśnia, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Wydając przedmiotową interpretację Organ nie odniósł się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę, bowiem interpretacji podlegał jedynie przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 dnia października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.