0114-KDIP3-2.4011.576.2019.2.JK3 - Ustalenie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data nadania 23 grudnia 2019 r., data wpływu 24 grudnia 2019 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. organu z dnia 13 grudnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.576.2019.1.JK3 (data doręczenia 18 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z USA.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 grudnia 2019 r. (data nadania 13 grudnia 2019 r., data doręczenia 18 grudnia 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.576.2019.1.JK3, tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data nadania 23 grudnia 2019 r., data wpływu 24 grudnia 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2018 r. zostało Wnioskodawczyni przyznane świadczenie z ubezpieczenia społecznego USA (Social Security Administration). Dokładnie jest to świadczenie dla byłego współmałżonka przyznawane na podstawie amerykańskich federalnych przepisów emerytalno-rentowych.

Bank, w którym obecnie Wnioskodawczyni ma konto po wpływie świadczenia potrąca zaliczki na podatek dochodowy, co jest niezgodne z konwencją miedzy Rzeczpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w dniu 13 lutego 2013 r. Na podstawie pisma z biura świadczeń federalnych ambasady Stanów Zjednoczonych Wnioskodawczyni wie, że Jej świadczenie jest opodatkowane w USA podatkiem dochodowym w wysokości 30%.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski i polską rezydentką podatkową. Od kilkudziesięciu lat zamieszkuje w Ł. w budynku mieszkalnym pobudowanym wspólnie z małżonkiem lata temu. Dla celów podatkowych pod tym adresem znajduje się Jej miejsce zamieszkania, które nigdy nie było zmieniane. Tutaj także Wnioskodawczyni posiada swój ośrodek interesów życiowych, najbliższą rodzinę, córka z dziećmi zamieszkująca wraz z Wnioskodawczynią, drugi syn wraz z rodziną mieszkający w mieście obok. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych osobistych powiązań z żadnym innym krajem poza Polską oprócz sporadycznych kontaktów na odległość z byłym mężem przebywającym w Stanach Zjednoczonych.

Obecnie Wnioskodawczyni przebywa na emeryturze polskiej z ZUS, której wysokość ledwie zaspokaja potrzeby bytowe. Wnioskodawczyni pracowała przed emeryturą jako pielęgniarka, mąż prowadził firmę, która w czasach wyższej koniunktury dobrze prosperowała. Niestety zyski były coraz mniejsze, mąż udał się za chlebem do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Wnioskodawczyni sama z dwójką dzieci została w Polsce. Wnioskodawczyni nigdy nie przebywała ani nie pracowała w Stanach Zjednoczonych. Los sprawił, że małżonek w Stanach pozostał na stałe, więc rozwiedli się. Obecnie dzieci się usamodzielniły, pozakładały rodziny.

W związku z wejściem w życie korzystnych przepisów socjalnych dla byłych współmałżonków w USA Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie jej świadczenia dla byłych żon do Social Security Administration (SSA- Administracja Ubezpieczeń Społecznych). Wnioskodawczyni spełniła wszystkie wymagania konieczne do przyznania takiego świadczenia, m.in po rozwodzie nie ożeniła się ponownie.

W czerwcu 2019 r. otrzymała z SSA w USA decyzję przyznającą Jej ww. świadczenie. Przedstawiony stan faktyczny dotyczy więc roku podatkowego 2019 oraz następnych, jeżeli świadczenie będzie nadal pobierane. We wskazanej decyzji z USA wskazano, że Wnioskodawczyni przyznano świadczenie za okres od kwietnia 2018 r., jednakże jego wypłata za okres od kwietnia 2018 r. do czerwca 2019 r. nastąpiła dopiero w lipcu roku 2019 łącznie za wszystkie te miesiące (tzw. wyrównanie) w kwocie 5.118,50 USD. Następne już comiesięczne świadczenia będą przesyłane z dołu w kwocie 355,40 USD. W decyzji zawarto także informację oraz kalkulację, że ww. kwoty są kwotami netto i zostały wyliczone w oparciu o przepisy o świadczeniach rodzinnych przyznawanych przez SSA i wypłacanych poza granice kraju, w związku z czym pobierany jest od nich w Stanach Zjednoczonych federalny podatek dochodowy od 85% wartości świadczenia w stawce 30%, co daje realną stawkę podatkową od całości świadczenia w kwocie 25,5%. Świadczenie przychodzące do Polski jest więc już w USA opodatkowane zanim wpłynie do Polski.

Wnioskodawczyni dysponuje zaświadczeniem z Ambasady USA Biuro Świadczeń Federalnych z dnia 4 października 2019 r. o stawce pobieranego przez SSA podatku od jej świadczenia. Zaznaczyć warto, że rezydenci USA i obywatele USA od analogicznego zasiłku - nie płacą podatku dochodowego ze względu na jego socjalny charakter - dla obywateli USA taki dochód jest z podatku w Stanach Zjednoczonych zwolniony, tak jak w Polsce zasiłki rodzinne.

Pieniądze, które przychodzą, a które Wnioskodawczyni traktuje jako zasilenie ubogiej polskiej emerytury, wpływają na konto bankowe w Polsce. Niestety od samego początku bank w Polsce potrąca także od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy należny w Polsce traktując te wypłaty tak jak renty i emerytury, i prawdopodobnie z ostrożności pobiera po raz drugi podatek tym razem w Polsce, bowiem zaliczki na podatek odprowadzane są także do polskiego urzędu skarbowego przez polski bank.

Wnioskodawczyni nie zgadza się z tym faktem. Są banki, które od analogicznych świadczeń nie pobierają zaliczki na podatek dochodowy, gdyż do świadczeń rodzinnych z USA zalicza się m.in. świadczenia dla rozwiedzionych współmałżonków, a w polskim systemie podatkowym świadczenia rodzinne są zwolnione z opodatkowania. Bank Wnioskodawczyni zażądał przedstawienia indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w celu zaprzestania automatycznego potrącania zaliczki na podatek dochodowy w Polsce.

Według amerykańskich przepisów świadczenia z Social Security (z ubezpieczeń społecznych) dzielą się na:

* świadczenia emerytalne - o te świadczenia może ubiegać się każda osoba zatrudniona lub prowadząca własną działalność gospodarczą w USA i posługująca się własnym numerem Social Security;

* renty inwalidzkie - program Social Security przewiduje możliwość wypłaty renty inwalidzkiej osobie, która całkowicie utraciła zdolność do wykonywania pracy zarobkowej przynajmniej na rok lub której choroba może doprowadzić do śmierci i która jest w stanie to udokumentować, musi również posiadać swój numer Social Security;

* świadczenia rodzinne - Social Security Administration oferuje świadczenia rodzinne dla członków rodziny osoby ubezpieczonej, o tego typu świadczenia mogą ubiegać się: współmałżonek w wieku minimum 62 lat; współmałżonek w wieku niższym niż 62 lata, ale mający na utrzymaniu dziecko osoby ubezpieczonej w wieku do 16 lat lub niepełnosprawne; były współmałżonek w wieku minimum 62 lat i pozostający w stanie wolnym, przy czym wymagana długość trwania małżeństwa z osobą ubezpieczoną wynosi 10 lat (przypadek Wnioskodawczyni); dzieci osoby ubezpieczonej w wieku do lat 18 lub 19, o ile uczęszczają do szkoły średniej w pełnym wymiarze godzin; niepełnosprawne dzieci osoby ubezpieczonej, niezależnie od wieku, których inwalidztwo jest trwałe i nastąpiło przed ukończeniem przez dziecko 22 roku życia (dziecko musi być stanu wolnego);

* świadczenia pośmiertne - o świadczenie po śmierci osoby ubezpieczonej w USA mogą ubiegać się następujące osoby: wdowa lub wdowiec, dzieci, niepełnosprawne dzieci, były współmałżonek, rodzice osoby ubezpieczonej, jednorazowy zasiłek pośmiertny przysługujący wdowie lub wdowcowi, albo dziecku lub dziecku niepełnosprawnemu.

Wnioskodawczyni nigdy nie przebywała, a tym samym nie pracowała w USA. To Jej mąż wypracował w Stanach Zjednoczonych prawo do własnej emerytury. Wnioskodawczyni natomiast otrzymuje świadczenie rodzinne z uwagi na trwanie w związku małżeńskim ponad 10 lat, pozostawanie w stanie wolnym oraz spełnienie warunku wiekowego.

Zaznaczyć także należy, że nie każdy współmałżonek czy były współmałżonek takie świadczenie otrzymuje. Jest ono bowiem obwarowane kolejnym warunkiem, mianowicie wysokością dochodu Wnioskodawczyni. Jeśli otrzymywałaby ona własne analogiczne świadczenie równe połowie kwoty lub wyższej, jaka przysługuje jej mężowi, SSA odmówiłoby jej wypłaty.

Świadczenie Wnioskodawczyni, mimo, że przyznane przez instytucję amerykańską SSA wypłacającą także świadczenia typu emerytury i renty; mieści się w katalogu świadczeń rodzinnych, do których wypłaty SSA także jest uprawnione. Konkretnie jest to świadczenie dla byłego współmałżonka w wieku minimum 62 lat i pozostającego w stanie wolnym, przy czym wymagana długość trwania małżeństwa z osobą ubezpieczoną wynosi 10 lat. Kolejne warunki to być rozwiedzionym z beneficjentem od co najmniej dwóch lat w przypadkach, gdy beneficjent nie złożył wniosku o swoje świadczenie oraz w zależności od okoliczności, nie może ex-współmałżonka być uprawniona do świadczenia w oparciu o własną pracę, które jest równe lub wyższe niż połowa pełnej kwoty zarejestrowanej w dokumentacji beneficjenta. SSA różnicuje wypłaty emerytur i rent od świadczeń rodzinnych, gdyby Wnioskodawczyni była obywatelką USA, byłaby w ogóle zwolniona z podatku w USA. Niestety wewnętrzne przepisy USA stanowią, że od wypłat za granicę pobierany jest podatek federalny w kwocie 25,5%.

To, że świadczenie dla byłej żony wypłaca instytucja przyznająca także renty i emerytury, nie może być przesłanką do wrzucenia wszelkich świadczeń "do jednego wora". Polski bank nie powinien więc od takiego świadczenia pobierać jeszcze dodatkowo zaliczki na polski podatek dochodowy z uwagi, że jest to rodzaj świadczenia rodzinnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie Wnioskodawczyni dla rozwiedzionych współmałżonków otrzymywane z USA opodatkowane w USA (z racji nie pozostawania obywatelem USA) wypłacane na rzecz polskiej rezydentki do Polski, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie dla rozwiedzionych współmałżonków jako rodzaj świadczenia rodzinnego - na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest wolne od podatku dochodowego, a tym samym nie powinno się pobierać od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy należny w Polsce ani wykazywać tego świadczenia w rocznym zeznaniu podatkowym.

Świadczenie to nie może być traktowane jak emerytura ani renta z USA, ponieważ Wnioskodawczyni nigdy tam nie pracowała, a więc niemożliwym jest, aby wypracowała sobie takie świadczenia.

Skoro świadczenie to korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie więc obowiązywać żadna z metod unikania podwójnego opodatkowania, bowiem jako zwolnione, nie musi być wykazywane w zeznaniu rocznym w ogóle.

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) nadal obowiązująca z racji nie ratyfikowania nowej umowy z 2013 r. przez stronę amerykańską, nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń wypłacanych z ubezpieczeń społecznych. Oznacza to, że świadczenie dla rozwiedzionego małżonka wypłacane ze Stanów Zjednoczonych Ameryki podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 umowy ("Ogólne zasady opodatkowania").

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej umowy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tejże umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

* prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub

* przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 ww. umowy polsko-amerykańskiej, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z powyższych przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia dla rozwiedzionych małżonków wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych, osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia dla rozwiedzionych małżonków, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Zgodnie natomiast z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Świadczenie dla rozwiedzionych małżonków zostało przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Tym samym świadczenie to jest rodzajem świadczenia rodzinnego będącego odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych przyznawanych na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Skoro otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA świadczenie jest rodzajem świadczenia rodzinnego będącego odpowiednikiem polskich świadczeń rodzinnych przyznawanych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, z późn. zm.), to świadczenie to jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenia tego Wnioskodawczyni nie musi zatem wykazywać w zeznaniu rocznym, nie powinny być od niego także odprowadzane zaliczki na podatek dochodowy płacone w Polsce potrącane w tym przypadku dodatkowo przez bank polski z należnego do wypłaty Wnioskodawczyni świadczenia, przez co świadczenie, które uzyskała z socjalnych względów, uszczuplone jest aż dwukrotnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy - za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce, jest polską rezydentka i posiada polskie obywatelstwo.

Były mąż Wnioskodawczyni nabył prawo do emerytury w USA (Stanach Zjednoczonych Ameryki). Z tego względu Wnioskodawczyni przysługuje, jako byłej współmałżonce, świadczenie małżeńskie po rozwodzie, wypłacane z SSA (Social Security Administration - zarządu ubezpieczeń społecznych w USA). Świadczenie to zostało przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w USA. Od świadczenia tego SSA potrąca podatek federalny w USA w wysokości 25,5% od całkowitej kwoty świadczeń i resztę należnej kwoty wpłaca na konto bankowe Wnioskodawczyni w Polsce.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń małżeńskich - wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy ("Ogólne zasady opodatkowania").

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

W myśl art. 5 ust. 2 tejże umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artkułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia małżeńskiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie małżeńskie po rozwodzie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie jednak, przyjmując za Wnioskodawczynią, że świadczenie małżeńskie po rozwodzie stanowi świadczenie rodzinne przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki jest ono zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w Polsce nie występuje obowiązek wykazywania ww. świadczenia w zeznaniu podatkowym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.