0114-KDIP3-2.4011.379.2017.4.MG - Zbycie przez rezydenta podatkowego Niemiec udziałów w polskiej spółce kapitałowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem (data nadania 2 marca 2018 r., data wpływu 12 marca 2018 r.) na wezwanie organu z dnia 22 lutego 2018 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.379.2017.1.MG o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w spółce z o.o., w wyniku uwzględnienia zażalenia z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 9 marca 2018 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.379.2017.2.MG - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w spółce z o.o.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, osoba fizyczna będąca niemieckim rezydentem podatkowym, była jedynym udziałowcem spółki z o.o. z siedzibą na terenie Polski (dalej: Spółka). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni (nazywana dalej Zbywcą bądź Wnioskodawcą) dokonała sprzedaży udziałów w Spółce.

Dla ustalenia, czy przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu w Polsce, Wnioskodawczyni sięgnął do postanowień Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90). Zgodnie z art. 13 ust. 2 Umowy, zyski z przeniesienia własności udziałów w spółce, której aktywa majątkowe składają się głownie z majątku nieruchomego położonego w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie. Jest to tzw. "klauzula nieruchomościowa". Od rozstrzygnięcia tego, czy Spółka ma charakter tzw. Spółki nieruchomościowej czy też nie, zależeć będzie miejsce opodatkowania transakcji.

Spółka posiada w swoim majątku nieruchomości. Zgodnie z bilansem sporządzonym przez Spółkę na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym nastąpiła sprzedaż udziałów, majątek Spółki składa się w mniej niż 50% z majątku nieruchomego lub praw do majątku nieruchomego. Dla ustalenia wartości składników majątku Spółki przyjęto ich wartość bilansową.

W związku z powyższym zdarzeniem, Wnioskodawczyni nabrała wątpliwości, co do sposobu ustalenia wartości majątku - czy wystarczające jest przyjęcie sum wynikających z bilansu, czy też konieczne jest ustalenie rynkowej wartości majątku.

Treść polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz Komentarza do Konwencji Modelowej OECD nie zawierają żadnych wskazówek co do tego, na jakiej podstawie należy obliczyć proporcje majątku nieruchomego lub praw do majątku nieruchomego w stosunku do ogółu majątku.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym organ podatkowy pismem z dnia 22 lutego 2018 r. znak 0114-KDIP3-2.4011.379.2017.1.MG wezwał Wnioskodawczynię do ich uzupełnienia poprzez:

1. Przeformułowanie pytań sformułowanych we wniosku mających być przedmiotem interpretacji indywidualnej, tak aby sformułowane pytania dotyczyły przepisów prawa podatkowego i ich zastosowania w opisanym we wniosku stanie faktycznym, a tym samym aby odnosiły się do indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni, a w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacji indywidualnej.

2. Przedstawienie stanowiska Wnioskodawczyni odnośnie ponownie sformułowanych pytań podatkowych.

3. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wskazanie, w którym roku nastąpiła sprzedaż udziałów w spółce z o.o.?

Wnioskodawczyni uzupełniła braki formalne wniosku pismem (data wpływu 12 marca 2018 r.), w którym m.in. doprecyzowała, że sprzedaż udziałów w spółce z o.o. nastąpiła w 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód ze sprzedaży udziałów w Spółce będzie podlegał opodatkowaniu na terenie Polski czy Niemiec?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze sprzedaży udziałów w Spółce będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie na terenie Niemiec.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: polsko-niemiecka UPO), zyski z przeniesienia własności udziałów w spółce, której aktywa majątkowe składają się głownie z majątku nieruchomego położonego w Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym Państwie. Jest to tzw. "klauzula nieruchomościowa".

Jednocześnie art. 13 ust. 5 stanowi, że zyski z przeniesienia własności majątku niewymienionego w art. 13 ust. 1-4 polsko-niemieckiej UPO, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Miejsce opodatkowania zysku ze sprzedaży udziałów zależy zatem od tego, czy Spółka zostanie uznana za tzw. Spółkę nieruchomościową, o której mowa w art. 13 ust. 2 polsko-niemieckiej UPO.

Spółka posiada w swoim majątku nieruchomości. Zgodnie z bilansem sporządzonym przez Spółkę na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym nastąpiła sprzedaż udziałów, majątek Spółki składa się w mniej niż 50% z majątku nieruchomego lub praw do majątku nieruchomego. Dla ustalenia wartości składników majątku Spółki przyjęto ich wartość bilansową.

Treść polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawiera jednak żadnych wskazówek co do tego, na jakiej podstawie należy obliczyć proporcje majątku nieruchomego lub praw do majątku nieruchomego w stosunku do ogółu majątku.

Zdaniem Wnioskodawczyni dla ustalenia czy nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości stanowią ponad 50% aktywów spółki należy przyjąć wartości bilansowe majątku. Zgodnie z polsko-niemiecką UPO konsekwencje podatkowe przeniesienia własności majątku uzależnione są od udziału nieruchomości i praw do nieruchomości w ogóle majątku Spółki. Kwestię tę reguluje art. 13 ust. 2 UPO, stanowiąc że: "Zyski z przeniesienia własności akcji, udziałów lub innych praw w spółce, której aktywa majątkowe składają się głównie, bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w Umawiającym się Państwie lub z praw wchodzących w skład tego majątku nieruchomego, mogą być opodatkowane w tym Państwie". Zatem jeżeli w momencie sprzedaży udziałów aktywa Spółki będą składały się głównie z majątku nieruchomego, położonego w Polsce, to dochód osiągnięty przez Wnioskodawczynię w związku z przeniesieniem własności Udziałów, będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Sposób rozumienia pojęcia nieruchomości został określony w art. 3 ust. 2 UPO. Przepis ten głosi, iż przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa. Brzmienie art. 6 ust. 2 polsko-niemieckiej UPO potwierdza, że określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego państwa, w którym majątek ten jest położony. Zatem w praktyce przepis ten odsyła do polskiego prawa wewnętrznego. Definicja majątku nieruchomego powinna zostać utożsamiona z definicją nieruchomości zaczerpniętą z polskiego systemu prawnego. Przepisy nie wskazują jaką część majątku muszą stanowić nieruchomości. Artykuł 13 ust. 2 UPO używa tutaj określeń "głównie, bezpośrednio lub pośrednio". Zgodnie z Konwencją Modelową OECD, udział nieruchomości w majątku tej spółki wynosić musi co najmniej 50%.

Jakkolwiek komentarz do Konwencji Modelowej nie stanowi źródła prawa, to bez wątpienia uznać należy jego pomocniczą rolę w procesie wykładni. Dotyczy on bowiem dokumentu będącego wzorem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, z którego czerpie także polsko-niemiecka UPO. W związku z tym Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że majątek nieruchomy stanowi "główny" składnik majątku w sytuacji, w której przekracza on 50% udziału w majątku. Interpretację taką wzmacnia treść art. 3 ust. 2b pkt 6 u.p.d.o.f., zgodnie z którym za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości. Zatem wykładnia systemowa oraz zasady spójności i niesprzeczności systemu prawa, wskazują na to, że tzw. spółką nieruchomościową będzie spółka, w której nieruchomości lub prawa do nieruchomości stanowią co najmniej 50% majątku. Jak zostało wspomniane, w przepisach brakuje jednak odniesienia co do danych, które należy uwzględnić w rachunku, w celu obliczenia wspomnianego 50-cioprocentowego udziału nieruchomości lub praw do nieruchomości w majątku. W tym celu należy się zatem odwołać do wypowiedzi doktryny prawa podatkowego oraz praktyki interpretacyjnej Ministra Finansów.

Zasadniczo w doktrynie uważa się, że zasadne jest liczenie tej wartości za pomocą danych zawartych w bilansie. Stwierdzili tak m.in.:

* J. Banach, Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Warszawa 2000: "punktem wyjścia dla tego rodzaju rozstrzygnięcia powinno być zawsze ustalenie wielkości majątku nieruchomego położonego na terytorium danego państwa, w całym majątku spółki. Ustalenia tego dokonujemy w oparciu o dane bilansowe";

* M. Krawczyk (w:) red. M. Jamroży, A. Cloer, Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, komentarz, Warszawa 2007: "Podstawą obliczeń tego udziału są dane bilansowe, niezależnie od przyjętej metody wyceny";

* W. Missala (w:) red. M. Zasiewska, A. Oktawiec, J. Chorązka, Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, komentarz, Warszawa 2011: "Komentarz nie rozstrzyga, czy określając wartość majątku spółki, należy przyjąć wartość rynkową, czy ustalić ją w oparciu o dane wykazane w bilansie spółki. Wydaje się, że w większości przypadków wygodniejszą formą będzie skorzystanie z danych bilansu."

Stanowisko to potwierdza szereg interpretacji indywidualnych:

* Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.8.2017.1.AJ;

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 września 2014 r., sygn. IPPB5/423-603/14-3/AJ;

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 stycznia 2014 r., sygn. IPPB5/423-913/13-4/AJ.

W tym kontekście warto też zacytować Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 grudnia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-770/12-4/PS), gdzie organ stwierdził, iż: "Aby odpowiedzieć na pytanie, czy akcje spółki osiągają, bezpośrednio lub pośrednio, więcej niż 50% wartości ich nieruchomości położonych w umawiającym się państwie, należy porównać wartość tych nieruchomości z wartością całokształtu mienia należącego do spółki, nie uwzględniając jej długów i innych zobowiązań (bez względu na zabezpieczenie hipoteką na danych nieruchomościach). Innymi słowy, określenie "głównie" w art. 13 ust. 5 UPO sugeruje, iż udział ten musi być dominujący, nigdy nie może być niższy niż połowa. Określenie "majątek" dotyczy zaś w tym kontekście bezsprzecznie aktywów danego podmiotu w ujęciu bilansowym. W efekcie w świetle uwag Komentarza OECD ustalenie progu 50% powinno być natomiast oparte o kryteria bilansowe."

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni właściwe jest określenie wartości nieruchomości oraz majątku Spółki w oparciu o dane zawarte w bilansie Spółki. Wartość księgowa (bilansowa) położonego w Polsce majątku nieruchomego nie powinna uwzględniać zobowiązań związanych tym majątkiem. Takie stanowisko znajduje jednoznaczne potwierdzenie w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD z 2010 r. (komentarz do artykułu 13, paragraf 28.4), zgodnie z którym przy wyliczaniu wartości majątku nie należy uwzględniać długów i innych zobowiązań podmiotu (bez względu na zabezpieczenie hipoteką na posiadanych nieruchomościach).

Nie jest natomiast zasadne określenie wartości nieruchomości Spółki w oparciu o ceny rynkowe. Żaden przepis ani pomocniczy materiał interpretacyjny nie wskazuje na możliwość zastosowania takiej metody. Co więcej, określenie tej wartości w oparciu o kryteria rynkowe byłoby nałożeniem na podatnika obowiązku nieproporcjonalnego względem zamierzonego celu. Nie jest bowiem zasadne wymaganie od podatnika kosztownej i czasochłonnej wyceny każdego składnika majątku (zapasów, środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych) dla celów opodatkowania transakcji sprzedaży udziałów. Działanie takie czyniłoby całą transakcję zbyt kosztowną i nieracjonalną pod względem gospodarczym.

Wobec faktu, że na dzień dokonania transakcji majątek Spółki składał się w mniej niż 50% z nieruchomości lub praw do nieruchomości (według wartości bilansowych), przychód ze sprzedaży udziałów zostanie opodatkowany w Niemczech, na podstawie art. 13 ust. 5 polsko-niemieckiej UPO. Podmiot przenoszący własność jest bowiem niemieckim rezydentem podatkowym i w Niemczech ma miejsce zamieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2017 r., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Jak stanowi art. 3 ust. 2c ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2017 r.,wartość aktywów, o której mowa w ust. 2b pkt 6, ustala się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zbycia udziałów (akcji) w spółce, ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z zapisem art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie art. 30b ust. 2 pkt 4 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c.

Z kolei w myśl art. 30b ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni, niemiecki rezydent podatkowy, była jedynym udziałowcem w polskiej spółce kapitałowej. Spółka posiadała w swoim majątku nieruchomości. Zgodnie z bilansem sporządzonym przez spółkę na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym nastąpiła sprzedaż udziałów, majątek polskiej spółki składał się w mniej niż 50% z majątku nieruchomego lub praw do majątku nieruchomego. Dla ustalenia wartości składników majątku spółki przyjęto ich wartość bilansową. W 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała posiadane udziały w spółce. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia miejsca powstania obowiązku podatkowego z tytułu osiągniętego dochodu, tj. czy podlega on opodatkowaniu w Polsce, czy też w Niemczech.

Ponieważ Wnioskodawczyni jest rezydentem podatkowym Niemiec zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdzie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), regulująca m.in. zasady opodatkowania zysków z przeniesienia własności majątku.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ww. umowy, zyski z przeniesienia własności akcji, udziałów lub innych praw w spółce, której aktywa majątkowe składają się głównie, bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego w Umawiającym się Państwie lub z praw wchodzących w skład tego majątku nieruchomego, mogą być opodatkowane w tym Państwie.

Zyski z przeniesienia własności majątku ruchomego stanowiącego majątek zakładowy zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którym osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 13 ust. 3 ww. umowy).

Zyski osiągane z przeniesienia własności statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym, statków eksploatowanych w żegludze śródlądowej oraz z przeniesienia własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa (art. 13 ust. 4 ww. umowy).

Zgodnie z art. 13 ust. 5 ww. umowy, zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Tym samym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że zbycie przez rezydenta podatkowego Niemiec udziałów w polskiej spółce kapitałowej, której majątek składa się w mniej niż 50% z majątku nieruchomego lub praw do majątku nieruchomego położonego w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie na terenie Niemiec.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.