0114-KDIP3-2.4011.363.2018.5.MM - Określenie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2018 r. (data wpływu 22 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 10 lipca 2018 r., nr 0114- KDIP3-2.40121.363.2018.1.MM oraz pismem z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) na wezwanie z dnia 19 lipca 2018 r., nr 0114- KDIP3.2.4011.363.2018.2.MM o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości:

* w części dotyczącej braku powstania zobowiązania podatkowego - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej daty nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości nabytych w drodze działu spadku oraz w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 lutego 2018 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość o powierzchni 0,0180 ha, oznaczoną w ewidencji gruntów jako działkę nr 5837/2 wraz z budynkiem mieszkalnym o powierzchni 89 m². Przedmiotowa nieruchomość stanowiła część działki o powierzchni 0,722 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 5837/1. W niniejszej sprawie nadmienić należy, iż według aktu notarialnego z dnia 14 września 1988 r. w księdze wieczystej dla działki o nr 5837/1 jako współwłaściciele wpisani byli:

* Sabina P. - w 4/8 części,

* Jan P. - w 1/8 części,

* Mieczysław P. - w 1/8 części,

* Kazimierz P. - w 1/8 części,

* Jadwiga M. - w 1/8 części.

W związku ze zgonem Mieczysława P. w dniu 9 czerwca 1987 r., postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 2 marca 1988 r. spadek po zmarłym nabyli: żona Stefania P. oraz dzieci: Arkadiusz P. i Beata P., po 1/3 części każde z nich. W powyżej przywołanym akcie notarialnym Sabina P. oświadczyła, że z udziału swojego wynoszącego 4/8 części we współwłasności przedmiotowej nieruchomości 2/8 daruje synowi - Kazimierzowi P. i córce - Jadwidze M., po 1/2 części na rzecz każdego z nich. Ponadto Jan P. oświadczył, że swój udział we współwłasności ww. nieruchomości wynoszący 1/8 części daruje siostrze - Jadwidze M. Stefania P. zaś udział swój wynoszący 1/24 części ww. nieruchomości daruje bratu - Kazimierzowi P.

W związku z powyższym w akcie tym zawarto wniosek o dokonanie w księdze wieczystej następujących wpisów w zakresie posiadanych udziałów:

* Sabina P. - 6/24 części,

* Kazimierz P. - 7/24 części,

* Jadwiga M. - 9/24 części,

* Arkadiusz P. - 1/24 części,

* Beata P. - 1/24 części.

W przedmiotowym akcie notarialnym zawarto również zapis, z którego wynika, że na ww. nieruchomości istnieją zabudowania, tj. dom mieszkalny 5 - osobowy, murowany. Nadmienić również należy, iż w dniu 4 grudnia 1995 r. zawarto akt notarialny, w którym dokonano zniesienia współwłasności w drodze ustanowienia odrębnej własności lokalu. Współwłaściciele nieruchomości o powierzchni 722 m², oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 5837/1, na której znajduje się dom mieszkalny, a w nim m.in. samodzielny lokal mieszkalny o powierzchni 48,92 m² wraz z przynależnym strychem o powierzchni 32,20 m² oraz budynek gospodarczy o powierzchni 43/42 m² oświadczyli, że znoszą współwłasność nieruchomości w następujący sposób:

* ustanowili odrębną własność lokalu mieszkalnego o powierzchni 48,92 m² wraz z przynależnym strychem o powierzchni 32,20 m² oraz budynku gospodarczego o powierzchni 43/42 m² wraz z udziałem wynoszącym 92/150 części działki na rzecz Jadwigi i Stanisława - małżonków M. na prawach ustawowej wspólności.

* własność pozostałej, po wyłączeniu opisanego powyżej lokalu nieruchomości przenieśli na rzecz Kazimierza P.

W związku z powyższym w akcie notarialnym zawarto wniosek o wydzielenie z księgi wieczystej lokalu mieszkalnego o powierzchni 48,92 m², urządzenie dla niego osobnej księgi wieczystej i wpisanie w nowo urządzonej księdze, że z własnością lokalu związany jest udział wynoszący 92/150 w części nieruchomości.

W dniu 25 grudnia 2010 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni - Stanisław M. W postanowieniu z dnia 18 kwietnia 2012 r. sąd postanowił, że spadek po Stanisławie M. nabyli: Jadwiga M., Jacek M. i Mariusz M., po 1/3 każde z nich. W odniesieniu do działki nr 5837/1 postanowieniem sądu z dnia 6 lipca 2016 r., na wniosek Kazimierza P., Jadwigi M., Jacka M., Mariusza M., dokonano zniesienia współwłasności poprzez podzielenie jej według projektu sporządzonego przez geodetę w następujący sposób:

* Działkę nr 5837/2 przyznano na wyłączną własność Jadwigi M.,

* Działkę nr 5837/3 przyznano na wyłączną własność Kazimierza P.,

* Działkę nr 5837/4 przyznano na współwłasność Jadwigi M. i Kazimierza P. w udziałach po 1/2 części, bez spłat dla pozostałych współwłaścicieli.

Wnioskodawczyni jako jedyna właścicielka działki nr 5837/2 w dniu 1 lutego 2018 r. sprzedała ww. działkę oraz posadowiony na niej budynek, ujawniony jako budynek gospodarczy w akcie notarialnym z dnia 4 grudnia 1995 r., w którym to akcie wskazano również, iż z własnością lokalu mieszkalnego oraz ww. budynku związany jest udział wynoszący 92/150 części nieruchomości. Udział 1/8 części nieruchomości, opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po ojcu zmarłym w dniu 30 maja 1987 r. Darowizny od Sabiny P. i Jana P. Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego w dniu 14 września 1988 r. Wartość ww. nieruchomości otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności z dnia 4 grudnia 1995 r. mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym. Wartość ww. nieruchomości otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności zgodnie z postanowieniem sądu z dnia 6 lipca 2016 r. mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym. W akcie notarialnym z dnia 4 grudnia 1995 r. zawarto, iż Sabina P., Kazimierz P., Beata P., Arkadiusz P. oraz Jadwiga M. ustanawiają odrębną własność lokalu wraz z przynależnym strychem oraz budynku gospodarczego wraz z udziałem w działce, a następnie przenoszą własność ww. lokalu wraz z udziałem we współwłasności działki na rzecz Jadwigi i Stanisława M. na prawach ustawowej wspólności. Wspólność majątkową z małżonkiem Wnioskodawczyni posiadała od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. od dnia 20 lutego 1971 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do sprzedaży działki nr 5837/2 w dniu 1 lutego 2018 r. oraz posadowionego na niej budynku?

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 10 lipca 2018 r., Nr 0114-KDIP3-2.4011.363.2018.1.MM, pismem z dnia 19 lipca 2019 r., Nr 0114-KDIP3-2.4011.363.2018.2.MM oraz pismem z dnia 9 sierpnia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.363.2018.4.MM wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do sprzedaży działki nr 5873/2 oraz budynku zachodzi zwolnienie z podatku dochodowego. Pierwotne nabycie ww. nieruchomości w udziale 92/150 nastąpiło bowiem na podstawie aktu notarialnego z dnia 4 grudnia 1995 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej braku powstania zobowiązania podatkowego, natomiast nieprawidłowe w części dotyczącej daty nabycia nieruchomości.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z analizy wniosku wynika, że w dniu 1 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów jako działkę nr 5837/2 wraz z budynkiem mieszkalnym o powierzchni 89 m². Przedmiotowa nieruchomość stanowiła część działki zabudowanej o powierzchni 0,722 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 5837/1. Udziały w zabudowanej działce Nr 5837/1 Wnioskodawczyni nabyła w następujący sposób:

* w spadku po ojcu zmarłym w dniu 30 maja 1987 r.,

* w darowiźnie z dnia 14 września 1988 r.

W dniu 4 grudnia 1995 r. dokonano zniesienia współwłasności zabudowanej działki Nr 5837/1 w następujący sposób:

* ustanowiono odrębną własność lokalu mieszkalnego o powierzchni 48,92 m² wraz z przynależnym strychem o powierzchni 32,20 m² oraz budynku gospodarczego o powierzchni 43/42 m² wraz z udziałem wynoszącym 92/150 części działki na rzecz Jadwigi i Stanisława - małżonków M. na prawach ustawowej wspólności (wspólność istnieje od zawarcia związku małżeńskiego, tj. od dnia 20 lutego 1971 r.)

* własność pozostałej, po wyłączeniu opisanego powyżej lokalu nieruchomości przeniesiono na rzecz Kazimierza P.

Wartość ww. nieruchomości otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności z dnia 4 grudnia 1995 r. mieście się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym. W dniu 25 grudnia 2010 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Spadek nabyli: Wnioskodawczyni, Jacek M. i Mariusz M., po 1/3 każde z nich.

Postanowieniem sądu z dnia 6 lipca 2016 r. dokonano zniesienia współwłasności działki Nr 5837/1 poprzez podzielenie jej według projektu sporządzonego przez geodetę w następujący sposób:

* działkę Nr 5837/2 przyznano na wyłączną własność Jadwigi M.,

* działkę Nr 5837/3 przyznano na wyłączną własność Kazimierza P.,

* działkę Nr 5837/4 przyznano na współwłasność Jadwigi M. i Kazimierza P. w udziałach po 1/2 części, bez spłat dla pozostałych współwłaścicieli.

Wartość ww. nieruchomości otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności zgodnie z postanowieniem sądu z dnia 6 lipca 2016 r. mieści się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku wspólnym.

W świetle art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z art. 922 ww. ustawy, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów Kodeksu.

W myśl art. 924 i 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej, przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ww. ustawy, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności - w rozumieniu ustawy - Kodeks cywilny - jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie do art. 195 ww. ustawy - współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W myśl art. 211 i 212 ww. ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić należy, iż w każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku lub zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności.

W celu ustalenia momentu nabycia własności nieruchomości należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie, zawartych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do art. 501 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. "współwłasność łączna". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, wyraził stanowisko, że skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt 11 FSK 313/14.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego (np. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazała Wnioskodawczyni, wartość nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności z dnia 4 grudnia 1995 r. oraz z dnia 7 lipca 2016 r. odpowiada wartości posiadanego przez nią przed dokonaniem tej czynności udziału w nieruchomości, będącej przedmiotem podziału. W związku z tym przyznanie Wnioskodawczyni odrębnej własności nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności nie było zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nabyła poszczególne udziały w nieruchomości w dwóch datach:

* w 1987 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu,

* w 1988 r. w drodze darowizny od Sabiny P. oraz Jana P.

Ponadto należy wskazać, że w 1995 r. odrębna własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym strychem oraz budynku gospodarczego wraz z udziałem w działce została przeniesiona do majątku wspólnego małżonków na prawach ustawowej wspólności. Zatem mając na uwadze przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a także stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego w uchwale z dnia 15 maja 20107 r., sygn. akt. II FPS 2/2017 należy wskazać, że data śmierci męża, tj. 2010 r. nie stanowi dla Wnioskodawczyni nabycia udziałów w nieruchomości.

Tym samym sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, sprzedaż działki 5837/2 wraz z posadowionym na niej budynkiem nie generuje dla Wnioskodawczyni przychodu, o którym mowa w tym przepisie i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, co do braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej daty nabycia nieruchomości jest nieprawidłowe, gdyż jak wyjaśniono w interpretacji, udziały w nieruchomości zostały nabyte w 1987 r. i 1988 r., a nie jak wskazała Wnioskodawczyni w 1995 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.