0114-KDIP3-2.4011.315.2018.3.KP - Określenie skutków podatkowych otrzymania spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2018 r. (data nadania 30 lipca 2018 r., data wpływu 8 sierpnia 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.315.2018.2.k.p. z dnia 25 lipca 2018 r. (data nadania 25 lipca 2018 r., data doręczenia 27 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spadku - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 czerwca 1980 r. zmarła Zofia P. Postanowieniem z dnia 12 grudnia 1983 r., Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek po Zofii P., zmarłej w dni 20 czerwca 1980 r. ostatnio zamieszkałej w P. nabyli: mąż spadkodawczyni Stanisław P. oraz córki spadkodawczyni Ewa J. i Anna F., w tym także udział we wchodzącym w skład spadku gospodarstwie rolnym, po jednej trzeciej części każde z nich.

Uczestnicy, którzy brali udział w tym postępowaniu, nie wiedzieli wówczas, że spadkodawczyni spisała testament. Dopiero w na przełomie listopada i grudnia 2014 r. w związku z toczącym się innym postępowaniem uzyskano wiadomość, że Zofia P. sporządziła testament, a następnie uzyskała ten dokument.

Spadkodawczyni - Zofia P. pozostawiła testament własnoręczny, sporządzony w dniu 23 października 1979 r. Testament ten jest ważny, testatorka miała w chwili jego sporządzenia zdolność testowania.

Na skutek wniosku o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, Sąd Rejonowy, postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2016 r. zmienił postanowienie z dnia 12 grudnia 1983 r. i orzekł, że spadek po zmarłej w dniu 20 czerwca 1980 r. Zofii P. nabyli: wnuk Robert Piotr J. (syn Tadeusza i Ewy) w 445/602 (czterystu czterdziestu pięciu sześciuset dwóch) częściach oraz córka Anna F. z domu P. (córka Stanisława i Zofii) w 157/602 (stu pięćdziesięciu siedmiu sześciuset dwóch) częściach.

W skład spadku weszło m.in. prawo własności nieruchomości zabudowanej położonej w P., "działki", oraz nieruchomości niezabudowanej położonej w miejscowości G.

Pismem z dnia 25 lipca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.387.2018.1.LS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

Pismem z dnia 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 sierpnia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca sformułował pytanie, przedstawił własne stanowisko a także wskazał, że:

Nieruchomości opisane we wniosku i będące przedmiotem spadku nie były sprzedane, lecz Wnioskodawca zamierza je sprzedać, po 30 września 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji kiedy Wnioskodawca po dacie 30 września 2018 r. sprzeda nieruchomości, które odziedziczył po zmarłej w dniu 20 czerwca 1980 r. Zofii P., to zbycie stanowić będzie źródło przychodu opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też z uwagi na upływ terminu 5 lat określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o dochodowym od osób fizycznych, źródłem takim nie będzie, zatem obowiązek podatkowy nie powstanie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kiedy Wnioskodawca po dacie 30 września 2018 r. sprzeda nieruchomości, które odziedziczył po zmarłej w dniu 20 czerwca 1980 r. Zofii P., to zbycie nie stanowić będzie źródła przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu 5 lat określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o dochodowym od osób fizycznych, zatem obowiązek podatkowy nie powstanie.

Zdaniem Wnioskodawcy termin lat pięciu określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony od chwili otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy, tj. od dnia 20 czerwca 1980 r. Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, źródłem przychodu podlegającemu opodatkowaniu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat. licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem decydującą jest tutaj chwila nabycia (rozumianego jako przejście własności bądź udziału w prawie własności), na podatnika. Otóż, na spadek składa się ogół praw i obowiązków, należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Stosownie do art. 924 Kodeksu - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast w myśl art. 925 Kodeksu - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci Zofii P. Tym samym nabycie przez wnioskodawcę udziałów w prawie własności nieruchomości nastąpiło 20 czerwca 1980 r. i od tej daty winno liczyć się pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz uzupełnienia wynika, że w dniu 20 czerwca 1980 r. zmarła Zofia P. Na mocy postanowienia sądowego spadek po zmarłej w udziale 1/3 każdy nabyli mąż Stanisław P. oraz córki Ewa J. i Anna F. Spadkobiercy nie wiedzieli, że spadkodawczyni sporządziła testament, który został odnaleziony w 2014 r. Dokument został sporządzony w dniu 23 października 1979 r. Na mocy odnalezionego testamentu 25 kwietnia 2016 r. dokonano nowego podziału majątku po zmarłej Zofii P. Nowymi spadkobiercami zostali Robert Piotr J. dziedziczący udział 445/602 w spadku oraz Anna F. dziedzicząca 157/602 w spadku. Nieruchomości opisane we wniosku i będące przedmiotem spadku nie były sprzedane, lecz wnioskodawca zamierza je sprzedać, po 30 września 2018 r.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie", nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez "nabycie", należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei stosownie do treści art. 157 § 1 ww. Kodeksu własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu.

Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności (art. 157 § 2 ww. Kodeksu). Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi IV Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego - powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy - Kodeks cywilny - Zapis i polecenie wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że momentem nabycia 445/602 udziału w spadku po zmarłej Zofii P. przez Wnioskodawcę, jest data śmierci spadkodawczyni tj. 20 czerwca 1980 rok. W konsekwencji, ewentualna sprzedaż przez Wnioskodawcę po 30 września 2018 r., udziałów w nieruchomościach nabytych w spadku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczy się od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, a nie od dnia nabycia tj. w przedmiotowej sprawie od daty śmierci spadkodawcy. Powyższe nie miało wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.