0114-KDIP3-2.4011.299.2018.1.LS - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 6 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. S. w S. W skład nieruchomości wchodzą między innymi:

* garaż murowany parterowy o powierzchni 16,4 m² wraz z gruntem o powierzchni 22 m².

Garaż został pobudowany przez męża Wnioskodawczyni w 1985 r. Na podstawie umowy nr 136/IX/92 mąż Wnioskodawczyni nabył spółdzielcze własnościowe prawo o użytkowanie garażu na zasadzie własnościowego prawa do garażu z dnia 18 lutego 1992 r. Ww. garaż położony jest na działce nr 999/42.

Uchwałą zarządu spółdzielni mieszkaniowej lok.-własnościowej w S. nr 776/2009 z dnia 10 grudnia 2009 r. określono przedmiot odrębnej własności garażu zlokalizowanego przy ulicy S. (osiedle S.) w S. Wykazany garaż znajduje się w zabudowie szeregowej na jednej z działek gruntu stanowiącego własność Gminy Miasta S., której Spółdzielnia Mieszkaniowa w S. jest użytkownikiem wieczystym do 20 września 2066 r. Powyższa nieruchomość opisana jest w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w S. Wydział Ksiąg Wieczystych. Każdy garaż usytuowany jest na oddzielnej działce gruntu o podanej powierzchni, numerze, księdze wieczystej i opisany. Garaż o którym mowa ma nadany nr 9 o powierzchni 16,4 m² wybudowany na działce nr 999/42 o pow. 22 m². Ww. nieruchomość opisana jest w prowadzonej przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w S. Użytkownikiem garażu był mąż Wnioskodawczyni C. W. Z uchwały zarządu wynika, że ww. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do garażu na podstawie umowy zawartej ze Spółdzielnią Mieszkaniowa w S. w dniu 18 lutego 1992 r. Do garażu przynależy udział we własności budynku i innych urządzeń oraz w prawie użytkowania wieczystego gruntu wynoszącym 1/1. Garaż pobudowany był w 1985 r. w czasie trwania związku małżeńskiego ze wspólnych środków. Mąż Wnioskodawczyni C. W. zmarł 11 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy w S. po rozpatrzeniu wniosku Wnioskodawczyni, syna W. i A. W., z ich udziałem postanowieniem nr 485/11 z dnia 22 grudnia 2011 r. dokonał działu spadku po mężu Wnioskodawczyni C. W. i zniesiona została współwłasność pomiędzy stronami w ten sposób, że nieruchomości i prawa wymienione w postanowieniu przyznano na wyłączną własność Wnioskodawczyni. Działu spadku i zniesienia współwłasności dokonano bez wzajemnych spłat między stronami. Synowie zrzekli się spadku na wyłączność Wnioskodawczyni.

W dniu 22 listopada 2012 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni wykupiła od Spółdzielni Mieszkaniowej w S. wieczyste użytkowanie gruntu działki nr 999/42 o pow. 22 m² pod garażem za 10% wartości.

Z powodów osobistych w dniu 6 czerwca 2017 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży garażu własnościowego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu od Spółdzielni Mieszkaniowej w S. do 20 września 2066 r.

Przychód za garaż 22.500 zł, za grunt pod garażem 2.500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Pytanie dotyczy interpretacji przepisów w sprawie podatku dochodowego od sprzedaży garażu wraz z gruntem (wieczyste użytkowanie).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż garażu i prawa wieczystego użytkowania gruntu pod tym garażem nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od daty nabycia (1992 r.). Wnioskodawczyni dowiedziała się z prasy, że zgodnie z Uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r. owdowiali nie muszą czekać 5 lat od śmierci współmałżonka, żeby sprzedać nieruchomość bez płacenia podatku. Dziedziczenie po zmarłym małżonku nie powoduje nabycia nieruchomości, przez wdowę, a jedynie przekształcenie prawa do niej nabytego przed laty.

Własnościowe prawo do garażu wraz z prawem do wieczystego użytkowania gruntu od Spółdzielni Mieszkaniowej w S. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadali od 1992 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalna zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na podstawie aktu notarialnego z dnia 6 czerwca 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. S. w S. W skład nieruchomości wchodzą między innymi garaż murowany parterowy o powierzchni 16,4 m² wraz z gruntem o powierzchni 22 m². Garaż został pobudowany przez męża Wnioskodawczyni w 1985 r. Na podstawie umowy nr 136/IX/92 mąż Wnioskodawczyni nabył spółdzielcze własnościowe prawo o użytkowania garażu na zasadzie własnościowego prawa do garażu z dnia 18 lutego 1992 r. Ww. garaż położony jest na działce nr 999/42. Uchwałą zarządu spółdzielni mieszkaniowej lok.-własnościowej w S. nr 776/2009 z dnia 10 grudnia 2009 r. określono przedmiot odrębnej własności garażu zlokalizowanego przy ulicy S. (osiedle S.) w S. Wykazany garaż znajduje się w zabudowie szeregowej na jednej z działek gruntu stanowiącego własność Gminy Miasto S., której Spółdzielnia Mieszkaniowa w S. jest użytkownikiem wieczystym do 20 września 2066 r. Garaż pobudowany był w 1985 r. w czasie trwania związku małżeńskiego ze wspólnych środków. Mąż Wnioskodawczyni C. W. zmarł 11 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy w S. po rozpatrzeniu wniosku Wnioskodawczyni, syna W. i A. W., z ich udziałem postanowieniem z dnia 22 grudnia 2011 r. dokonał działu spadku po mężu Wnioskodawczyni C. W. i zniesiona została współwłasność pomiędzy stronami w ten sposób, że nieruchomości i prawa wymienione w postanowieniu przyznano na wyłączną własność Wnioskodawczyni. Działu spadku i zniesienia współwłasności dokonano bez wzajemnych spłat między stronami. Synowie zrzekli się spadku na wyłączność Wnioskodawczyni. W dniu 22 listopada 2012 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni wykupiła od Spółdzielni Mieszkaniowej w S. wieczyste użytkowanie gruntu działki nr 999/42 o pow. 22 m² pod garażem za 10% wartości (Tra 1187/12/2012). Z powodów osobistych w dniu 6 czerwca 2017 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży garażu własnościowego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu od Spółdzielni Mieszkaniowej w S. do 20 września 2066 r.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości, o czym stanowi art. 158 ww. ustawy, powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Z uwagi na brak definicji nieruchomości i rzeczy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Natomiast w myśl art. 48 Kodeksu, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

Z powyższego zatem w sposób jednoznaczny wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Zgodnie z art. 232 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Z kolei jak stanowi art. 235 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Natomiast z art. 235 § 2 ustawy - Kodeks cywilny wynika, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa, o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Kodeks cywilny nadał prawu wieczystego użytkowania gruntu nadrzędny charakter w stosunku do prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie. Prawem głównym jest w tym przypadku prawo wieczystego użytkowania, a prawem związanym jest prawo własności budynków i urządzeń. Jednakże żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.

Oznacza to, że prawo własności tych budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego gruntu. Zatem, zbycie tego prawa odnosi się też do budynków, natomiast sama własność budynków nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego gruntu.

Powyższe oznacza, że budynek wybudowany przez osobę trzecią (np. dzierżawcę) na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, trwale związany z nieruchomością stanowi własność użytkownika wieczystego.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawa cywilnego, stwierdzić należy, że do chwili nabycia użytkowania wieczystego działki nr 999/42 (nieruchomości gruntowych), Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo własności garażu, bowiem garaż położony był na cudzym gruncie - gruncie Spółdzielni Mieszkaniowej.

Zatem, dopiero w dniu 22 listopada 2012 r., tj. w chwili nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, Wnioskodawczyni stała się właścicielką również garażu. W tej sytuacji, wskutek sprzedaży w dniu 6 czerwca 2017 r. doszło do odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem 5 lat od nabycia własności nieruchomości.

W konsekwencji, sprzedaż w 2017 r. działki nr 999/42 wraz z garażem, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, uregulowanie opłaty notarialnej, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, o ile Wnioskodawca takie wydatki poniósł w związku ze sprzedażą nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podstawą obliczenia podatku jest zatem dochód ze zbycia udziału w lokalu mieszkalnym stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ten podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

Wykup gruntu oraz koszt aktu notarialnego z tytułu wykupu tego gruntu można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia tego gruntu, bowiem bez poniesienia tych kosztów nie można mówić o dokonaniu transakcji nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowych gruntów.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. W tym samym terminie należy wpłacić należny z tego tytułu podatek (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega przychód z tytułu dokonanego w 2017 r. zbycia działki nr 999/42 jak i związanym z tym gruntem garażem, nabytych w 2012 r., tj. w dacie nabycia użytkowania wieczystego do ww. działki, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu w użytkowanie wieczyste przez Wnioskodawczynię, nie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek rozliczenia tego przychodu w zeznaniu rocznym PIT-39 o wysokości osiągniętego w 2017 r. dochodu (przychodu).

Jednocześnie wskazać należy, że podstawa opodatkowania stanowiąca przychód z tytułu odpłatnego zbycia tego udziału może zostać pomniejszona o koszt uzyskania przychodu, jakim jest wartość zapłacona za wykup gruntu określoną w akcie notarialnym i koszty związane z aktem notarialnym.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.