0114-KDIP3-2.4011.297.2020.5.JK3 - PIT w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2020 r. (data nadania 4 czerwca 2020 r., data wpływu 4 czerwca 2020 r.) na wezwanie z dnia 29 maja 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.297.2020.3.JK3, 0111-KDIB3-1.4012.266.2020.6.ICZ (data nadania 29 maja 2020 r., data doręczenia 2 czerwca 2020 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2020 r. (data nadania 8 lipca 2020 r., data wpływu 8 lipca 2020 r.) na wezwanie z dnia 2 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.297.2020.4.JK3 o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29 maja 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.297.2020.3.JK3, 0111-KDIB3-1.4012.266.2020.6.ICZ (data nadania 29 maja 2020 r., data doręczenia 2 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 2 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.297.2020.4.JK3, (data nadania 2 lipca 2020 r., data doręczenia 4 lipca 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 4 czerwca 2020 r. (data nadania 4 czerwca 2020 r., data wpływu 4 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 8 lipca 2020 r. (data nadania 8 lipca 2020 r., data wpływu 8 lipca 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 3 września 2018 r. Sąd Rejonowy po rozpoznaniu sprawy o ustalenie nieważności wypowiedzenia o pracę, dopuszczenie do pracy, przywrócenie do pracy, (wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, odszkodowanie, odprawę pieniężną I.) zasądził od Sp. z o.o. na rzecz Wnioskodawczyni: A. 13.000,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami i za opóźnienie od dnia 12 lipca 2016 r. do dnia zapłaty B. 13.000,00 tytułem odprawy pieniężnej wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2016 r. do dnia zapłaty. II.- V. nie dotyczył Wnioskodawczyni, Vl. nadany został wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do punktu I. i II. Z uwagi na trudności w wyegzekwowaniu zasądzonej kwoty bezpośrednio od Dłużnika po zaproponowaniu Wnioskodawczyni odkupienia posiadanego długu wobec Sp. z o.o. Propozycję wykupu Wnioskodawczyni przyjęła i dokonała sprzedaży na podstawie umowy: Umowa sprzedaży wierzytelności pieniężnej zawartej w dniu 4 lutego 2019 r. w obecności notariusza gdzie stronami umowy są Wnioskodawczyni - Sprzedający, P. W. skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności prowadzący działalność gospodarczą P.W.- Kupujący, § 1 Sprzedający oświadcza, iż w stosunku do Sp. z o.o. posiada wierzytelność stwierdzoną tytułem wykonawczym - wyrokiem z dnia 3 września 2018 r. w łącznej kwocie 26.000 zł (podpunkty A. i B. wyroku podane powyżej) wraz z odsetkami zwane dalej "Wierzytelnością" § 2 1). Sprzedający oświadcza, że w oparciu w oparciu o postanowienia art. 509 Kodeksu cywilnego i n. oraz art. 788 § 1 k.p.c. sprzedaje na rzecz Kupującego Wierzytelność, zaś Kupujący oświadcza, że Wierzytelność kupuje. 2) Cenę sprzedaży Sprzedający i Kupujący określają na kwotę 25.500,00 zł, 3) kupujący zapłacił część ceny w wysokości 13.000,00 zł w dniu zawarcia umowy co sprzedający składając podpis pod Umową kwituje. Pozostała część ceny określonej w ust. 2, tj. 12.500,00 zł zostanie zapłacona przez Kupującego Sprzedającemu po wyegzekwowaniu wierzytelności od Sp. z o.o. § 3 wszystkie obciążenia podatkowe, sądowe, notarialne i inne pokryje Kupujący, chyba że bezwzględnie obowiązujący przepis prawa stanowi inaczej". Umowa została potwierdzona notarialnie w dniu zawarcia 4 lutego 2019 r. Kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w dwóch transzach w 2019 r. 13.000,00 zł - w dniu podpisania umowy w 2019 r., 12.500,00 zł - w terminie późniejszym - wrzesień 2019 r. W momencie podpisywania umowy poinformowano Wnioskodawczynię, że ja już nie będzie musiała nic płacić od tej kwoty. I dlatego podpisała. Kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w dwóch transzach w 2019 r. Firma, która była dłużnikiem z wyroku sądowego do dnia dzisiejszego nie ma rozwiązanej sytuacji prawnej, z KRS-u można wyczytać, że został wyznaczony kurator na okres od stycznia 2019 r. do stycznia 2020 r., więc nawet na dzień dzisiejszy oficjalnie nie wiadomo, co z Firmą. Wnioskodawczyni nie zyskała na tej sprzedaży, gdyż sprzedała poniżej wymaganej kwoty, Wnioskodawczyni chciała odzyskać tylko zasądzone pieniądze. Na potwierdzenie zdarzenia dołączone zostały dokumenty - wyroku i umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota sprzedaży wierzytelności jest zwolniona z podatku dochodowego jeśli została zawarta w umowie klauzula " § 3"? Czy podatek dochodowy Wnioskodawczyni powinna zapłacić proporcjonalnie tak jak wynikało z wyroku sądowego?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Przed sprzedażą od odprawy i odsetek Wnioskodawczyni musiałaby odprowadzić podatek dochodowy, a odszkodowanie byłoby zwolnione z podatku od osób fizycznych. Gdyby sprzedaż dotyczyła osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą to można powołać się na interpretację indywidualną poniżej i nie obejmowałby podatek od sprzedaży: "Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lipca 2012 r., sygn. IPPP1/443-387/12-3/MP, w której czytamy: (...) czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi). W konsekwencji, transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnych pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług." W przypadku Wnioskodawczyni jest sytuacja, że osoba prywatna sprzedaje wierzytelność firmie - powinna ona podlegać takiemu samemu prawu i być zwolniona z podatku Vat. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych - 2019 - Art. 21 zwolnienia podmiotowe 3b) inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień. Jeżeli wierzytelność określona wyrokiem podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, to po jej sprzedaży osobie trzeciej też powinna podlegać takiemu samemu zwolnieniu od podatku, a poza tym jest zwolniona podatku VAT.

Z umowy sprzedaży wierzytelności pieniężnej zawartej w dniu 4 lutego 2019 r. został zawarty " § 3"o treści: "wszystkie obciążenia podatkowe, sądowe, notarialne i inne pokryje Kupujący, chyba że bezwzględnie obowiązujący przepis prawa stanowi inaczej" Czy na podstawie tego paragrafu Wnioskodawczyni może interpretować, że jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych. Według wyroku sądowego kwota A. 13 000,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami i za opóźnienie od 12 lipca 2016 do dnia zapłaty - zwolniona jest z podatku dochodowego (art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), natomiast od kwoty B. 13 000 zł, tytułem odprawy pieniężnej wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 12 lipca 2016 do dnia zapłaty-od odprawy i odsetek Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że według niej odszkodowanie za niezgodne z k.p. wypowiedzenie umowy o pracę jest zwolnione od opodatkowania PIT (art. 21 ust. 1 pkt 3) natomiast odprawa z tytułu rozwiązania umowy o pracę powinna być opodatkowana podatkiem. Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni nie uzyskała całej należnej od pracodawcy kwoty (kwota uzyskana ze sprzedaży jest niższa) kwota odprawy - proporcjonalnie do zasądzonej wynosi 12750 zł i kwota odszkodowania 12.750 zł. Stąd opodatkowaniu podlega kwota 12750 zł. Do ujęcia w rozliczeniu PIT za 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Cesja wierzytelności uregulowana została w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Stosownie do przepisu art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl art. 509 § 2 ww. ustawy, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 510 § 1 powyższej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższych przepisów, przeniesienie wierzytelności polega na tym, że prawa przysługujące zbywcy (dotychczasowemu wierzycielowi) przechodzą na nabywcę wierzytelności. Właściwość zobowiązania, uprawnienia wierzyciela i zobowiązania dłużnika pozostają bez zmian, gdyż w wyniku umowy cesji wierzytelności zmienia się tylko wierzyciel.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem), a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Treść powyższych przepisów wskazuje zatem, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Natomiast art. 18 ww. ustawy stanowi, że za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

Prawa majątkowe są prawami podmiotowymi, realizującymi interes ekonomiczny uprawnionego i składającymi się na jego majątek. Co do zasady mają one wymiar pieniężny jednakże służą jedynie do realizacji interesu ekonomicznego uprawnionego, gdyż zapewniają mu możliwość domagania się konkretnego zachowania ze strony dłużnika (zobowiązanego). Samo nabycie prawa majątkowego nie oznacza jednoczesnego nabycia przedmiotu zobowiązania czy też jego realizacji.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w 2018 r. Wnioskodawczyni zostało zasądzone odszkodowanie za niezgodne z prawem zwolnienie z pracy wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca do dnia zapłaty i odprawa pieniężna wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca do dnia zapłaty. Z uwagi na trudności w wyegzekwowaniu zasądzonego odszkodowania i odprawy, Wnioskodawczyni zaproponowano odkupienie posiadanej "wierzytelności". Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać wierzytelność firmie na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności pieniężnej. § 2 tej umowy stanowi, że sprzedaż nastąpiła w oparciu o postanowienia art. 509 Kodeksu cywilnego i n. oraz art. 788 § 1 k.p.c. Wierzytelność Wnioskodawczyni sprzedała poniżej sumy wartości odszkodowania i odprawy razem bez ustawowych odsetek. Kwotę Wnioskodawczyni otrzymała w 2 transzach w 2019 r. Zgodnie z § 3 tej umowy: "wszystkie obciążenia podatkowe, sądowe, notarialne i inne pokryje Kupujący, chyba że bezwzględnie obowiązujący przepis prawa stanowi inaczej". W momencie podpisywania umowy poinformowano Wnioskodawczynię, że już nie będzie musiała nic płacić od tej kwoty.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku dokonania sprzedaży wierzytelności Wnioskodawczyni uzyskała przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych od ww. przychodu.

Jednocześnie należy wskazać, że otrzymane przez Wnioskodawczynię kwoty z tytułu sprzedaży wierzytelności, nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota z tytułu sprzedaży wierzytelności nie spełnia warunku określonego w ww. przepisach, bowiem nie jest ona odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz otrzymana kwota nie jest odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem otrzymanym na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, a jedynie zapłatą otrzymaną od firmy, która odkupiła od Wnioskodawczyni wierzytelność w związku ze sprzedażą wierzytelności z tytułu roszczeń o wypłatę odszkodowania i odprawy.

Mając powyższe na uwadze, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 i art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu jako przychód z praw majątkowych.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że tylko część otrzymanej kwoty z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wykazaniu w zeznaniu rocznym, gdyż kwota jaką Wnioskodawczyni otrzymała z tytułu sprzedaży wierzytelności nie stanowi dla Wnioskodawczyni odszkodowania z odsetkami ani odprawy z odsetkami.

Jak wyjaśniono w treści interpretacji, sprzedaż wierzytelności skutkuje po stronie Wnioskodawczyni powstaniem przychodu z tytułu praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do kwot podanych we wniosku i uzupełnieniu, tut. organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Końcowo, odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej wskazać należy, że interpretacje indywidualne dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe pomimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.