0114-KDIP3-2.4011.116.2018.1.AK1 - Przychód z tytułu udzielenia zniżki na zakup usług przez pracowników.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 23 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu udzielenia procentowej zniżki na zakup usług przez pracowników zatrudnionych na umowę o pracę oraz dla dzieci pracownika, współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka (dzieci) - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu udzielenia procentowej zniżki na zakup usług przez pracowników zatrudnionych na umowę o pracę oraz dla dzieci pracownika, współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka (dzieci).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Płatnik jest organizatorem imprez turystycznych tak zwanym touroperatorem, co oznacza, iż od początku do końca kreuje usługę polegającą na zorganizowaniu wyjazdów wypoczynkowych dla klientów. W skład takich usług wchodzą zarówno usługi kompleksowe polegające na zapewnieniu przelotów tam/z powrotem, transfer z/na lotnisko, z/do hotelu, pobyt w hotelu z/bez wyżywienia (w zależności od wybranego przez klienta wariantu), jak i usługi polegające na sprzedaży tylko przelotów czy tylko pobytów w hotelu. Płatnik jako pracodawca umożliwia swoim pracownikom (w rozumieniu art. 2 kodeksu pracy) zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zakup wytwarzanych przez siebie usług z procentową zniżką (procent zniżki uzależniony jest od stażu pracy pracownika u Płatnika). Możliwość korzystania ze zniżek regulowana jest w wewnętrznym dokumencie zwanym "Regulamin udzielania zniżek pracowniczych" zapis oryginalny mówiący o uprawnieniu do korzystaniu ze zniżek brzmi:

III. Osoby uprawnione do korzystania ze zniżek

1. Osobami uprawnionymi do korzystania ze zniżek na imprezy turystyczne są pracownicy zgodnie z definicją zawartą w art. 2 kodeksu pracy z zastrzeżeniem punktu 3), którzy zatrudnieni są u pracodawcy co najmniej 12 miesięcy.

Przy czym wspominany staż musi być zachowany w dniu przyznania zniżki (rezerwacja może zostać założona wcześniej).

2. Staż pracy ustala się w oparciu o zasady ujęte w zarządzeniu nr 1/2017 z dnia 23 czerwca 2017 r. w sprawie obliczania stażu pracy będącego podstawą do ustalenia praw do świadczeń pozapłacowych.

3. Do kategorii pracowników o których mowa w punkcie 1) nie wlicza się pracowników, którzy nieprzerwanie nie świadczą pracy (z każdego tytułu) przez okres dłuższy niż 1 miesiąc kalendarzowy (30 dni).

4. Pracownik o którym mowa w ust. 3 może skorzystać ze zniżki pracowniczej po przepracowaniu co najmniej 30 dni po powrocie do pracy. W odniesieniu do zniżek już udzielonych przed 23 czerwca 2017 r. obowiązują poprzednie zasady w tym zakresie.

5. Zniżka może obejmować pracownika, jedną osobę towarzyszącą (nieuprawnioną do zniżek u Pracodawcy) oraz dzieci.

6. Aby zniżka została zastosowana Zgłaszającą osobą w rezerwacji oraz jednym z uczestników musi być Pracownik (z wyłączeniem punktu 9).

7. Za dzieci, o których mowa w ust. 5 uważa się

pozostające na utrzymaniu i wychowaniu dzieci własne, dzieci przysposobione oraz przyjęte na wychowanie dzieci w ramach rodziny zastępczej, dzieci współmałżonków - do czasu ukończenia 18 lat, a jeżeli pobierają naukę w formach szkolnych - do ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 24 lat oraz dzieci w stosunku do których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności - bez względu na wiek.

8. Miejsce wylotu i rodzaj transportu osoby towarzyszącej mogą być inne niż Pracownika.

9. Jeden raz w roku ze zniżki może skorzystać:

* Dzieci w rozumieniu punktu 7

* współmałżonek/partner życiowy/rodzic dziecka Pracownika razem z dziećmi w rozumieniu punktu 7

10. Jeżeli uczestnikami rezerwacji są dwie osoby mające prawo do zniżki, to ich prawa do zniżki nie sumują się, natomiast każda z nich ma prawo do objęcia zniżką jednej osoby towarzyszącej.

11. Aby skorzystać ze zniżki pracowniczej Pracownik musi mieć w dniu wyjazdu status "zatrudniony".

12. Ze zniżki pracowniczej nie może skorzystać Pracownik, który znajduje się w okresie wypowiedzenia (jeśli stroną wypowiadającą jest Pracownik)."

Obecne postępowanie w sprawie zniżki odbywa się w następujący sposób: przykład dotyczy pracownika z 2 letnim stażem pracy (wg regulaminu 40% zniżki).

Pracownik chce zakupić imprezę turystyczną - cena usługi dla klientów Płatnika to 5000 PLN, pracownik zakupuje usługę i składa wniosek o udzielenie zniżki na podstawie regulaminu o którym mowa powyżej. Płatnik udziela zniżki w wysokości 2000 PLN (cena 5000 PLN *40% = 2000 PLN). Kwota udzielonej zniżki pracowniczej stanowi przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnik od kwoty zniżki (z przykładu jest to kwota 2000 PLN) nalicza i odprowadza do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych wg progu podatkowego w jakim w danym momencie roku podatkowego znajduje się pracownik. Kwota udzielonej zniżki jest doliczona do przychodu i jest wykazana w pozycji "przychody" (pozycja nr 29 na PIT-11) w informacji PIT-11 za rok w którym pracownik skorzystał ze zniżki.

Udzielona zniżka dla współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka (dzieci), która może zostać udzielona jeden raz w roku podatkowym odbywa się w następujący sposób: pracownik składa wniosek o udzielenie zniżki odpowiednio współmałżonkowi/partnerowi życiowemu/ rodzicowi dziecka (dzieci). Płatnik nalicza zniżkę w wysokości (w procencie) jaka przysługuje w danym momencie pracownikowi, po zakończeniu roku podatkowego Płatnik wystawia współmałżonkowi/partnerowi życiowemu/rodzicowi dziecka (dzieci) informację PIT-8C.

Płatnik ma zamiar utrzymać zniżki dla pracowników oraz współmałżonków/partnerów życiowych/rodziców dziecka (dzieci) również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Płatnik powinien w dalszym ciągu naliczać i odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty udzielonej zniżki?

2. Czy Płatnik powinien w dalszym ciągu wystawiać dla współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka (dzieci) PIT-8C z ujęciem jako przychodu kwoty udzielonej zniżki?

Zdaniem Wnioskodawcy, bazując na wyroku Trybunału Konstytucyjnego TK K7/13 kwot udzielonych zniżek pracowniczych nie można uznać za przychód, gdyż nie jest spełniona jedna z trzech przesłanek niezbędnych do uznania świadczenia nieodpłatnego za przychód tzn. korzyść choć wymierna jest dostępna dla wszystkich pracowników (a nie dla wybranych pracowników tak jak w przesłance numer 3 o której mowa w wyroku).

W wymienionym wyroku Trybunał Konstytucyjny przeprowadził analizę, która pozwala na określenie cech istotnych kategorii "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

Według wyroku Trybunału Konstytucyjnego, jeśli nie są spełnione 3 przesłanki łącznie to świadczenia nieodpłatnego nie można uznać za przychód. Dlatego zniżki na usługi sprzedawane przez Płatnika nie są przychodem, gdyż są dostępne dla wszystkich pracowników Płatnika, a ich zasady są klarownie określone w Regulaminie udzielania zniżek pracowniczych.

To samo dotyczy przychodu dla współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka (dzieci), czyli nie należy wystawiać PIT-8C gdyż udzielona zniżka nie jest przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały zaś określone w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia "nieodpłatnego świadczenia", zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Zgodnie zatem z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków). Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W artykule 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienił źródła przychodów, do których zaliczył między innymi:

* przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty (w pkt 1);

* przychody z innych źródeł (w pkt 9).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w ww. przepisie zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) za przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu, winny być uznane te świadczenia, które:

* zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie - czyli bez żadnego przymusu),

* zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Należy więc zauważyć, że przychodami pracownika są nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody otrzymane, niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy i innych stosunków wymienionych w ww. art. 12 ust. 1, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ww. ustawy, czy także inna osoba, nie związana w żaden sposób z pracodawcą.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, a jednocześnie nie zostały one zaliczone do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przywołanej na wstępie generalnej zasady opodatkowania, podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych od podatku na podstawie zapisów ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy mieć także na uwadze to, że zastosowanie w stosunku do osoby fizycznej ulgi w postaci np. zniżki, rabatu, upustu, obniżki czy bonifikaty przez uprawniony do tego podmiot, nie oznacza, że osoba ta zawsze uzyskuje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tego typu ulga jest neutralna podatkowo w sytuacji, gdy krąg uprawnionych do zakupów z ulgą jest potencjalnie nieograniczony. Nie istnieje bowiem wtedy możliwość przypisania przychodu określonej osobie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako pracodawca umożliwia swoim pracownikom (w rozumieniu art. 2 kodeksu pracy) zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zakup wytwarzanych przez siebie usług z procentową zniżką (procent zniżki uzależniony jest od stażu pracy pracownika u Płatnika). Możliwość korzystania ze zniżek regulowana jest w wewnętrznym dokumencie zwanym "Regulamin udzielania zniżek pracowniczych". Z "Regulaminu zniżek pracowniczych" wynika m.in., że osobami uprawnionymi do korzystania ze zniżek na imprezy turystyczne są pracownicy zgodnie z definicją zawartą w art. 2 kodeksu pracy z zastrzeżeniem punktu 3), którzy zatrudnieni są u pracodawcy co najmniej 12 miesięcy, którzy nieprzerwanie świadczą pracę (z każdego tytułu) przez okres dłuższy niż 1 miesiąc kalendarzowy (30 dni). Zniżka może obejmować pracownika, jedną osobę towarzyszącą (nieuprawnioną do zniżek u Pracodawcy) oraz dzieci. Jeden raz w roku ze zniżki mogą skorzystać dzieci oraz współmałżonek/partner życiowy/rodzic dziecka Pracownika razem z dziećmi. Jeżeli uczestnikami rezerwacji są dwie osoby mające prawo do zniżki, to ich prawa do zniżki nie sumują się, natomiast każda z nich ma prawo do objęcia zniżką jednej osoby towarzyszącej. Aby skorzystać ze zniżki pracowniczej Pracownik musi mieć w dniu wyjazdu status "zatrudniony". Ze zniżki pracowniczej nie może skorzystać Pracownik, który znajduje się w okresie wypowiedzenia (jeśli stroną wypowiadającą jest Pracownik).

W świetle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skorzystanie przez pracownika zatrudnionego przez Wnioskodawcę z ww. zniżki pracowniczej przysługującej jedynie pracownikom Wnioskodawcy i jego dzieciom oraz współmałżonkowi/partnerowi życiowemu/rodzicowi dziecka Pracownika, stanowi wymierną korzyść - przysporzenie majątkowe, dzięki zaoszczędzeniu wydatku z tytułu zakupu wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług z procentową zniżką, uzależnioną od stażu pracy pracownika u Wnioskodawcy.

Korzyść ta w tym wypadku jest przypisana konkretnemu pracownikowi, korzystającemu z tytułu zakupu wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług z procentową zniżką, uzależnioną od stażu pracy pracownika u Wnioskodawcy. Ponadto jest korzyścią uzyskaną przez pracownika w sposób dobrowolny, bez przymusu. Pracownik sam składa wniosek o udzielenie zniżki. Gdyby osoba korzystająca z przedmiotowej zniżki nie należała do grona pracowników Wnioskodawcy, to byłaby zobligowana do poniesienia znacznie większego wydatku z tytułu zakupu wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług, w porównaniu do pozostałych klientów Wnioskodawcy. Przysporzenie to ma zatem swoje źródło w łączącym tego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy. Skorzystanie z ww. zniżki nie jest możliwe przez klientów niezwiązanych w żaden sposób z Wnioskodawcą. Celem udzielenia przedmiotowej zniżki nie jest zatem uatrakcyjnienie oferty Wnioskodawcy, nie ma charakteru promocyjnego czy też biznesowego. Ma zaś na celu uprzywilejowanie pracowników Wnioskodawcy.

Również w sytuacji, gdy przedmiotowe zniżki dotyczą dzieci Pracownika oraz współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka Pracownika, należy zauważyć, że podstawą przyznania zniżki pracowniczej na zakup wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług jest łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy. Oznacza to, że gdyby nie ów stosunek prawny dzieciom Pracownika oraz współmałżonkowi/partnerowi życiowe/rodzicowi dziecka Pracownika nie przysługiwałaby zniżka pracownicza na zakup wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług. Nie ma zatem uzasadnienia, aby w takim przypadku przychód przypisywać osobie trzeciej, zamiast pracownikowi - w tym przypadku nieodpłatne świadczenie w postaci zniżki otrzymuje pracownik. Przychodem pracownika jest/będzie wartość zniżki pracowniczej na zakup wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług dotycząca dzieci Pracownika oraz współmałżonka/partnera życiowego/ rodzica dziecka Pracownika, czyli wartość, która powoduje "ubytek" w majątku pracodawcy, czy też dokonane jest kosztem majątku pracodawcy.

Wobec powyższego, pobranie przez Wnioskodawcę - od pracownika korzystającego z procentowej zniżki uzależnionej od stażu pracy pracownika u Wnioskodawcy z tytułu zakupu wytwarzanych przez Wnioskodawcę usług, rodzi/będzie rodziło po stronie tego pracownika powstanie przychodu, który należy zakwalifikować do źródła wskazanego w powołanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 1, czyli do przychodu ze stosunku pracy. Należy w tym miejscy zaznaczyć, że wartość tego przychodu stanowi/stanowić będzie kwota przyznanej zniżki pracowniczej obejmująca pracownika oraz dzieci Pracownika, współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka Pracownika.

Tym samym, na Wnioskodawcy ciążą/będą ciążyć obowiązki płatnika z ww. tytułu. Wnioskodawca winien ww. przychód uwzględnić przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za dany miesiąc. Wnioskodawca, działając jako płatnik, ma wówczas obowiązek doliczyć wartość zniżki pracowniczej przyznanej w danym miesiącu pracownikowi, do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, Wnioskodawca jest obowiązany/ będzie obowiązany przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika z tytułu udzielenia procentowej zniżki na zakup usług wytwarzanych przez Wnioskodawcę dla pracowników dla współmałżonka/partnera życiowego/rodzica dziecka (dzieci) pracowników uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.