0114-KDIP3-1.4011.92.2017.1.IF - Obniżenie stawki amortyzacyjnej w stosunku do nabytych samochodów osobowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2017 r. (data wpływu 23 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacji-jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od 1 października 2001 r. działalność gospodarczą obejmującą m.in. doradztwo podatkowe oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W grudniu 2007 r. Wnioskodawca rozszerzył zakres działalności m.in. o leasing oraz wynajem samochodów osobowych. Wnioskodawca świadczył usługi długookresowego wynajmu pojazdów w latach 2008-2012 r. W styczniu 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na okres ponad 24 miesięcy na dwa samochody osobowe. Na potrzeby realizacji powyższej umowy Wnioskodawca nabył dwa samochody osobowe, będącymi pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT). Samochody te bezpośrednio po zakupie zostały udostępnione leasingobiorcy. Po odebraniu nowych samochodów z salonu samochody nie były używane przez Wnioskodawcę na jego własne potrzeby w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą czy na potrzeby prywatne Wnioskodawcy. Samochody były kupione z przeznaczeniem ich od początku aby oddać w leasing i w taki też sposób są wykorzystywane.

Uzgodnione warunki leasingu są następujące:

Pierwszy samochód:

Data wydania pojazdu: 30 stycznia 2017 r.; data zakończenia leasingu 31 stycznia 2019 r.; opłata wstępna netto: 35% wartości netto pojazdu z faktury zakupu oraz faktury za dodatkowe zabezpieczenie; wartość wykupu netto: 25% wartości pojazdu netto z faktury zakupu oraz faktury za dodatkowe zabezpieczenie; 24 raty płatne co miesiąc. Łączna wartość leasingu netto wynosi 108,5% wartości początkowej pojazdu określanej na potrzeby amortyzacji.

Drugi samochód:

Data wydania pojazdu: 3 luty 2017 r. data zakończenia leasingu 28 luty 2019 r.; opłata wstępna netto: 35% wartości netto pojazdu z faktury zakupu; wartość wykupu netto: 25% wartości pojazdu netto z faktury zakupu; 24 raty płatne co miesiąc. Łączna wartość leasingu netto wynosi 108,5% wartości początkowej pojazdu określanej na potrzeby amortyzacji.

Leasingobiorcą jest spółka z o.o. będąca podmiotem niepowiązanym z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie dokonał jeszcze odliczenia podatku naliczonego od nabycia ww. pojazdów.

Równocześnie, w związku ze świadczonymi usługami leasingu operacyjnego, Wnioskodawca rozważa zakup tzw. kart paliwowych, które będą wydane leasingobiorcom w celu ułatwienia im nabywania na terytorium Polski towarów i usług związanych z użytkowaniem leasingowanych samochodów. W tym celu Wnioskodawca chce wystąpić o wydanie kart paliwowych do wyleasingowanych samochodów w ramach Umowy zawartej z koncernem paliwowym X (dalej: Wystawca Kart) i spółkami z nim związanymi (dalej: Spółki GK), która umożliwi bezgotówkowe nabywanie towarów i usług związanych z eksploatacją pojazdów w ramach sieci stacji X oraz innych stacji i punktów wskazanych w umowie. Każda z kart paliwowych będzie "przypisana" do danego pojazdu przez wskazanie na niej numeru rejestracyjnego pojazdu i zgodnie z zasadami Wystawcy Kart, dana karta powinna umożliwiać tankowanie tylko i wyłącznie danego pojazdu.

Towary i usługi będą oferowane za pośrednictwem Wystawcy Kart przez związane umowami z Wystawcą Kart lub ze Spółkami GK stacje paliw lub podmioty prowadzące punkty poboru opłat na drogach płatnych (dalej: Operatorzy).

Zakres towarów i usług, do których zakupu mogą być wykorzystywane karty paliwowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę będzie określony w Regulaminie określającym zasady współpracy pomiędzy Wystawcą Kart a Wnioskodawcą.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, na następujące istotne podmiotowo i przedmiotowo elementy stosunku prawnego mającego łączyć go z Wystawcą Kart:

1. Kształtowanie cen przez Wystawcę Kart

Za dokonane zakupy towarów i usług Wnioskodawca będzie fakturowany przez Wystawcę Kart w dwutygodniowych okresach rozliczeniowych. Zakup co do zasady będzie następował według cen sprzedaży obowiązujących u Operatora. Niemniej, dopuszczalne są sytuacje, w których Wystawca Kart będzie umożliwiał zakup określonych produktów po cenach niższych niż obowiązujących u Operatora (np. upust 10 gr na każdym zakupionym litrze paliwa).

2. Odpowiedzialność Wystawcy Kart za wady

W przypadku zaistnienia jakichkolwiek przesłanek uzasadniających złożenia reklamacji, Wnioskodawca będzie kierował reklamacje bezpośrednio do Wystawcy Kart. W zakresie w jakim reklamacja będzie dotyczyła rozliczenia dokonanych transakcji Wystawca Kart samodzielnie rozpatrzy reklamację. Natomiast, w przypadku innych przyczyn reklamacji, Wystawca Kart może przekazać sprawę do rozpatrzenia odpowiedniej Spółce GK. Wnioskodawca nie będzie mieć natomiast bezpośredniego kontaktu z Operatorem.

3. Kształtowanie warunków dostawy przez Wystawcę Kart

Wystawca Karty określi zakres działania kart paliwowych, tj. katalog dostępnych w systemie kart paliwowych paliw oraz innych towarów i usług (decyduje o asortymencie) - jedynie spośród tego katalogu paliw oraz innych towarów i usług będzie mógł wybierać Wnioskodawca.

Wystawca Kart określi możliwy zasięg stosowania kart paliwowych poprzez wskazanie sieci stacji benzynowych, z którymi współpracuje - jedynie spośród tych stacji benzynowych będzie mógł wybierać Wnioskodawca.

Wystawca Kart będzie miał możliwość blokowania kart paliwowych wydanych Wnioskodawcy. Możliwość blokowania kart paliwowych będzie zachodziła np. w przypadku opóźnień w dokonywaniu płatności przez Wnioskodawcę. Techniczne szczegóły blokowania kart paliwowych będą uzgadniane pomiędzy Operatorami a Wystawcą Kart, Wnioskodawca nie będzie miał na nie wpływu.

4. Przypisanie karty przez wskazanie numeru rejestracyjnego pojazdu do danego pojazdu

W momencie wystąpienia o dodatkowe karty do wyleasingowanych pojazdów, Wnioskodawca wskaże numery rejestracyjne pojazdów z którymi dana karta będzie musiała być używana. Oznacza to, że karta nie może być wykorzystana do tankowania innych pojazdów, a tylko i wyłącznie do tankowania pojazdu której numer został wskazany na karcie.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż równocześnie pomiędzy Operatorami a Wnioskodawcą nie będzie występował żaden stosunek prawny. Wszelkie rozliczenia z Operatorami (warunki umowne, warunki zakupu towarów i usług, warunki płatności pomiędzy Operatorem a Wystawcą Kart, fakturowanie Wystawcy Kart przez Operatora itp.) będą dokonywane przez Wystawcę Kart i Operatorów we własnym zakresie.

Odnośnie, wydania kart paliwowych leasingobiorcy Wnioskodawca informuje, iż w tym zakresie Wnioskodawca zamierza zawrzeć z leasingobiorcą odrębną umowę. Na jej podstawie leasingobiorca będzie uprawniony do wykorzystania kart paliwowych wydanych przez Wnioskodawcę leasingobiorcy w celu nabycia określonych rodzajów towarów i usług związanych z danym pojazdem. Tym samym w transakcji będą brały udziały cztery podmioty: Operatorzy, Wystawca Kart, Wnioskodawca i leasingobiorca.

Na mocy umowy podpisanej z leasingobiorcą Wnioskodawca nie będzie zobowiązany fakturować leasingobiorcy za zakupy dokonane z wykorzystaniem kart paliwowych po cenach jakie będą widnieć na fakturze otrzymanej przez Wnioskodawcę od Wystawcy Kart. W szczególności, jeżeli Wystawca Kart udzieli Wnioskodawcy rabatu.

Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do udzielenia leasingobiorcy podobnego rabatu.

Wnioskodawca będzie mieć również możliwość ustalenia z leasingobiorcą innych okresów rozliczeniowych niż przyjęte pomiędzy Wnioskodawcą a Wystawcą Kart, np. okresów miesięcznych. Wnioskodawca będzie także mieć możliwość blokowania kart paliwowych, np. w przypadku ich zgubienia, kradzieży czy w sytuacji gdy leasingobiorca nie będzie dokonywał płatności za faktury.

Ponadto, w przypadku jakichkolwiek reklamacji, leasingobiorca będzie zobowiązany zgłosić je Wnioskodawcy, który następnie przekaże je Wystawcy Kart. Leasingobiorca nie będzie uprawniony do bezpośrednich kontaktów z Wystawcą Kart.

Dodatkowo w okresie leasingu Wnioskodawca może ponosić inne dodatkowe wydatki związane z leasingowanymi pojazdami, np. koszty przeglądów serwisowych czy innych napraw, którymi Wnioskodawca będzie obciążał na bieżąco leasingobiorcę doliczając należny podatek VAT.

W związku z podpisanymi umowami leasingu operacyjnego Wnioskodawca informuje, iż dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych planuje dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zakupionych samochodów, które zostały oddane w leasing w okresach rocznych zgodnie z art. 22h ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT). Niemniej, podatnik zamierza skorzystać z uprawnienia wynikającego z art. 22i ust. 5 ustawy o PIT i obniżyć stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o PIT (dalej: Wykaz).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego przy zakupie aut oddanych w leasing bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz informowania naczelnika urzędu skarbowego o wykorzystywaniu takich samochodów?

2. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zakup towarów i usług dokonany za pomocą kart paliwowych stanowi tzw. dostawę łańcuchową i czy w związku z tym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Wystawcy Kart i równocześnie ma obowiązek naliczyć VAT należny na towarach i usługach odsprzedawanych leasingobiorcy?

3. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dodatkowym zakupie innych towarów i usług związanych z leasingowanymi pojazdami Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur zakupu, gdy Wnioskodawca będzie obciążał tymi kosztami leasingobiorcę, doliczając należny podatek VAT?

4. Czy w stosunku na nabytych samochodów osobowych Wnioskodawca ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, w tym do poziomu 0%?

Odpowiedź na pytanie nr 4, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie pozostałych pytań, tj. w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo w stosunku do nabytych samochodów osobowych obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, w tym do poziomu 0%.

Zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o PIT "podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego."

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy przepis przewiduje możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej zarówno wobec środków trwałych wprowadzanych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych, tj. dla tych, których amortyzację podatnik dopiero rozpoczyna, jak i środków trwałych już ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych, od których już wcześniej dokonywane były odpisy amortyzacyjne.

Równocześnie, przepis ten nie wskazuje jakiegokolwiek minimalnego poziomu stawek, do którego odpisy amortyzacyjne mogłyby być obniżane. W konsekwencji należy przyjąć, iż podatnik ma prawo obniżyć podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki do dowolnego wybranego przez siebie poziomu, w tym do zera.

Na prawidłowość powyższego stanowiska wskazuje też uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1182), która z dniem 1 stycznia 2003 r. zmieniła brzmienie art. 22i ust. 5 ustawy o PIT. Zgodnie z uzasadnieniem nowelizacją ustawy o PIT "wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie."

Na koniec Wnioskodawca wskazuje, iż przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie również w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 6 marca 2017 r. nr 2461-IBPB-1-3.4510.83.2017.1.KB,

* interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr 0461-ITPB3.4510.715.2016.1.MJ z 19 stycznia 2017 r., nr ITPB3/4510-336/16-4/JG z 31 sierpnia 2016 r. oraz nr ITPB3/4511-95/15/PW z 28 lipca 2015 r.,

* interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr 2461-IBPB-1-1.4510.323.2016.1.AT z 6 grudnia 2016 r. oraz nr IBPBI/1/423-68/14/ZK z 28 stycznia 2015 r.,

* interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr 1462-IPPB6.4510.567.2016.1.AG z 25 listopada 2016 r. oraz nr 1462-IPPB6.4510.514.2016.1.AM z 14 października 2016 r.

Większość wskazanych powyżej interpretacji dotyczy art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej brzmienie tego przepisu jest identyczne z brzmieniem art. 22i ust. 5 ustawy o PIT, dlatego powinny one mieć w pełni zastosowanie w omawianym przypadku. W związku z tym, konkluzje zaprezentowane w kontekście ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinny być aktualne także w zakresie ustawy o PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo w stosunku na nabytych samochodów osobowych obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, w tym do poziomu 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast na podstawie art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Wskazany wyżej art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepisy art. 22h ust. 2 ww. ustawy określają, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przepisu tego wynika, iż:

* wyboru metody amortyzacji środka trwałego dokonuje się przed rozpoczęciem amortyzacji;

* raz wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu;

* przez metody amortyzacji, o których mowa w ustawie, rozumie się metody opisane w art. 22i-22k.

Są to trzy metody amortyzacji:

Zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze treść powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawa o podatku dochodowym daje podatnikom swobodę w zakresie obniżania stawek amortyzacyjnych. Nie zostały bowiem określone ani przesłanki zastosowania obniżenia, ani też maksymalne wielkości obniżenia stawek. Zatem, zarówno wola obniżenia stawek, jak i wysokość obniżenia zostały pozostawione uznaniu podatników. Tym samym podatnicy amortyzujący środki trwałe metodą liniową według stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych mogą obniżać te stawki dla poszczególnych środków trwałych, a wysokość obniżek nie jest limitowana. Oznacza to, że podatnik mając, przykładowo, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie.

Należy jednak zaznaczyć, że obniżenie stawki może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób nie zawiera szczególnych regulacji co do określenia roku podatkowego. Oznacza to, że do osób fizycznych zastosowanie mają przepisy ogólne ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.). Zgodnie z art. 11 Ordynacji podatkowej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Tym samym rokiem podatkowym w przypadku osób fizycznych jest rok kalendarzowy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach, obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, tj. również do wskazanej w pytaniu stawki w wysokości 0%.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.