0114-KDIP3-1.4011.87.2018.2.KS1 - Skutki podatkowe odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2018 r. (data wpływu 22 lutego 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 27 kwietnia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 kwietnia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.87.2018.1.KS1 o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 października 2004 r. w drodze aktu notarialnego, wraz z ówczesnym mężem Wnioskodawczyni nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zgodnie z treścią § 2 aktu notarialnego, lokal mieszkalny został nabyty w 1/4 części za fundusze objęte wspólnością ustawową, a w 3/4 częściach za Wnioskodawczyni fundusze odrębne pochodzące ze zbycia lokalu nabytego wcześniej przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny. Małżeństwo zostało rozwiązane wyrokiem rozwodowym Sądu Okręgowego z dnia 7 czerwca 2011 r. W dniu 19 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego z wnioskiem o podział majątku wspólnego, który dotyczył wymienionego lokalu mieszkalnego. Po trwającym w sumie 6 lat postępowaniu wydane zostały dwa obecnie w pełni prawomocne postanowienia kończące sprawę: postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 11 października 2016 r. oraz, wydane w wyniku złożenia apelacji przez byłego męża, postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 23 maja 2017 r. W myśl tych prawomocnych postanowień został dokonany ostateczny podział majątku wspólnego, który dotyczył wyłącznie przedmiotowego lokalu, w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do mieszkania zostało przyznane na wyłączną własność Wnioskodawczyni. Jednocześnie Sąd po rozliczeniu nakładów i wydatków dokonanych przez strony na wymieniony lokal mieszkalny, nakazał, aby Wnioskodawczyni dokonała spłaty na rzecz byłego małżonka w wysokości 67 109,40 PLN. Spłatę tę Wnioskodawczyni zrealizowała w nakazanym przez Sąd terminie, a konkretnie w dniu 16 listopada 2017 r. W dniu 4 grudnia 2017 r. w drodze aktu notarialnego Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal mieszkalny za cenę rynkową 300000 PLN. Powstaje zasadnicze pytanie, czy ta notarialna sprzedaż przedmiotowego mieszkania w roku 2017 stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b i warunku określonego w myślniku do tego punktu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą o pdoof", co w przypadku odpowiedzi twierdzącej na takie pytanie obligowałoby Wnioskodawczynię do złożenia stosownego zeznania podatkowego za rok 2017 w postaci PIT-39. W takim przypadku zrodziłyby się następne pytania o kwotę jaką należałoby uznać za przychód Wnioskodawczyni w 2017 r., uwzględniając treść aktu notarialnego nabycia przedmiotowej nieruchomości w roku 2004 (nabycie w 1/4 części za fundusze objęte wspólnością ustawową, a w 3/4 częściach za fundusze odrębne Wnioskodawczyni) i prawomocnych postanowień Sądu z roku 2016 i 2017 (przyznanie na wyłączną własność z obowiązkiem spłaty konkretnej kwoty na rzecz byłego małżonka), jak również pytanie o kwotę kosztów uzyskania takiego przychodu. Wszystkie te dodatkowe pytania stają się bezprzedmiotowe, jeżeli na pytanie zasadnicze udzielona zostanie odpowiedź przecząca. To znaczy, że sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego w roku 2017 nie jest dla Wnioskodawczyni źródłem przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o pdoof, gdyż odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu mieszkalnego nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego 2004, w którym nastąpiło nabycie przeze Wnioskodawczynię tego prawa. Przy czym nakład Wnioskodawczyni na to nabycie wyniósł 1/2 z 1/4 + 3/4 = 7/8. Wnioskodawczyni zdecydowanie opowiada się za tą drugą odpowiedzią na pytanie zasadnicze, gdyż nie widzi przesłanek, jakie miałyby przemawiać za przyjęciem stanowiska, że prawomocne postanowienia sądów z lat 2016 i 2017 dotyczące podziału majątku wspólnego, a nie akt notarialny z roku 2004, stanowią dla Wnioskodawczyni podstawę nabycia prawa majątkowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 27 kwietnia 2018 r.), Wnioskodawczyni doprecyzowała, że zgodnie z § 2 aktu notarialnego przedmiotowy lokal mieszkalny został nabyty w 1/4 części za fundusze objęte wspólnością ustawową z ówczesnym małżonkiem, a w 3/4 częściach za swoje odrębne fundusze pochodzące ze zbycia lokalu nabytego wcześniej przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny.

Wnioskodawczyni wskazuje, że treść aktu notarialnego potwierdza opis stanu faktycznego i tezy przedstawionej we wniosku z dnia 22 lutego 2018 r. W szczególności: że przedmiotowy lokal mieszkalny Wnioskodawczyni kupiła w 2004 r. w ten sposób, że w 3/4 częściach został nabyty do majątku osobistego Wnioskodawczyni (art. 33 pkt 2 i 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), a w 1/4 części do majątku wspólnego z ówczesnym małżonkiem. W sumie nakład Wnioskodawczyni na nabycie w 2004 r. przedmiotowego lokalu wyniósł 7/8 (1/2 z 1/4 + 3/4), co zostało potwierdzone w prawomocnych postanowieniach sądowych o podziale majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w 2017 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego za cenę rynkową 300000 PLN - nabytego w 2004 r. w 1/4 części za fundusze objęte wspólnością ustawową, a w 3/4 częściach za fundusze odrębne Wnioskodawczyni (pochodzące ze zbycia lokalu nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny), które w wyniku prawomocnego sądowego podziału majątku wspólnego z byłym małżonkiem w roku 2016 i 2017 zostało przyznane na wyłączną własność Wnioskodawczyni, z obowiązkiem spłaty na rzecz byłego małżonka, która została dokonana w 2017 r. w kwocie 67 109,40 PLN - stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdoof i obliguje Wnioskodawczynię do złożenia zeznania podatkowego za rok 2017 w postaci PIT-39?

Jeżeli tak, to jaką kwotę należałoby uznać za przychód w 2017 r. Wnioskodawczyni oraz jaką kwotę należałoby uznać za koszty uzyskania tego przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego w roku 2017 nie jest dla Wnioskodawczyni źródłem przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o pdoof, gdyż odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu mieszkalnego nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego 2004, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię tego prawa, a nakład Wnioskodawczyni na to nabycie wyniósł 7/8 (1/2 z 1/4 + 3/4). Prawomocne postanowienia sądowe z roku 2016 i 2017 nie zakwestionowały tego nabycia. Wręcz przeciwnie, sądy, dokonując rozliczenia nakładów i wydatków stron na majątek wspólny w celu jego ostatecznego i sprawiedliwego podziału, za podstawę wzięły właśnie wielkości zawarte w akcie nabycia z 2004 r. Ponadto w treści postanowień sądowych z roku 2016 i 2017 nie ma mowy o jakimkolwiek nowym "nabyciu" przez Wnioskodawczynię przedmiotowego prawa, a więc nie występuje w nich wyraz, który wraz z wyrazem "zbycie" ma kluczowe znaczenie dla wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdoof. Jest jedynie mowa o "przyznaniu" tego prawa na wyłączną własność Wnioskodawczyni (co stanowi fundamentalną różnicę w stosunku do "nabycia") oraz o zasądzeniu od Wnioskodawczyni na rzecz byłego małżonka kwoty 67 109,40 PLN tytułem spłaty. Wnioskodawczyni uważa, że obok wykazanej zasadniczej odrębności pojęciowo-semantycznej między "przyznaniem" a "nabyciem", właśnie ten wykonany przez Wnioskodawczynię obowiązek spłaty byłego małżonka, w wysokości określonej przez sąd, w ścisłym odniesieniu do wielkości nakładów poniesionych na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w 2004 r., ma decydujące znaczenie dla przyjęcia stanowiska Wnioskodawczyni, że sprzedaż przedmiotowego mieszkania w roku 2017 nie jest dla Wnioskodawczyni źródłem przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdoof. Jeżeli natomiast stanowisko Wnioskodawczyni we wnioskowanej kwestii zostałoby uznane za nieprawidłowe, to konieczne jest, aby organ skarbowy uprawniony do wydania interpretacji określił, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, jaką kwotę należałoby uznać za przychód Wnioskodawczyni w 2017 r. oraz jaką kwotę należałoby uznać za koszty uzyskania tego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment oraz sposób ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w 2004 r. Wnioskodawczyni wraz z ówczesnym współmałżonkiem nabyła lokal mieszkalny (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu), który został nabyty w 1/4 części za fundusze objęte wspólnością ustawową, a w 3/4 częściach za odrębne fundusze Wnioskodawczyni pochodzące ze zbycia lokalu nabytego wcześniej w drodze darowizny. W 2016 i 2017 r. postanowieniami sądowymi został dokonany ostateczny podział majątku wspólnego, który dotyczył wyłącznie przedmiotowego lokalu. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało przyznane na wyłączną własność Wnioskodawczyni. W dniu 4 grudnia 2017 r. w drodze aktu notarialnego Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal mieszkalny.

Zatem, kluczowe dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie jest określenie daty, z jaką doszło do nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w rozumieniu omawianego przepisu przez małżonka, któremu przypadło ono w całości w wyniku podziału majątku, czyli ustalenie, czy w opisanej sytuacji za datę nabycia, o której mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w odniesieniu do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które przypadło Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę nabycia tego prawa w czasie trwania związku małżeńskiego, czy też dzień, w którym dokonano podziału majątku.

W tym celu konieczne jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682). W myśl art. 31 § 1 Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA Uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Uzasadniając podjętą uchwałę NSA zaakcentował m.in., że skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości, to nie można przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zdaniem NSA dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu lub drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Zatem, badając przedmiotową sprawę należy dokonać rozstrzygnięcia, czy argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału nieruchomości dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku innego zdarzenia niż śmierć jednego z małżonków, np. w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód i podziału majątku wspólnego.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 869/17 (orzeczenie prawomocne): (...) pogląd wyrażony w uchwale ma zastosowanie również do tej sytuacji prawnej. Skład orzekający w sprawie nie znalazł bowiem przyczyn, żeby w inny sposób traktować podatnika sprzedającego nieruchomość, czy prawo majątkowe, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., przed upływem pięciu lat od dnia uzyskania prawa w wyniku podziału majątku dorobkowego po rozwodzie, a podatnika, który uzyskał to prawo w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków. W obu bowiem przypadkach już wcześniej doszło bowiem do nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej, a skoro tak, to za datę nabycia - w świetle ww. uchwały - należy uznać tę właśnie datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15 wskazując, że: w rozpoznanej sprawie w pełni podziela stanowisko wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., II FPS 2/17, która wprawdzie zapadła w odmiennym stanie faktycznym (nabycie przez małżonka nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku), jednak tezy w niej postawione mają walor uniwersalny i z pewnością pozostają aktualne w okolicznościach tej sprawy. W przywołanej uchwale stwierdzono, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1694 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.) nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej. Nie ma zatem podstaw prawnych, by w warunkach niniejszej sprawy termin nabycia przez skarżącego lokalu mieszkalnego liczyć od daty zawarcia umowy ustanawiającej rozdzielność majątkową lub umowy o częściowym podziale majątku wspólnego. Należy przyjąć jako datę nabycia przez skarżącego tego lokalu, datę nabycia do majątku wspólnego.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa, opisany stan faktyczny oraz Uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię 1/4 lokalu mieszkalnego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) po ustaniu związku małżeńskiego poprzez rozwód i przyznaniu Wnioskodawczyni prawa własności w wyniku dokonanego przez małżonków podziału majątku wspólnego, należy uznać datę jego nabycia do majątku wspólnego, tj. 7 października 2004 r. Zauważyć bowiem należy, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy przyjąć datę 7 października 2004 r. (zarówno w odniesieniu do 3/4 lokalu stanowiącego majątek odrębny Wnioskodawczyni, jak również w odniesieniu do 1/4 lokalu, której wyłącznym właścicielem stała się Wnioskodawczyni w wyniku ustaniu związku małżeńskiego poprzez rozwód i dokonanego przez małżonków podziału majątku wspólnego, a która została nabyta do majątku wspólnego małżonków w dniu 7 października 2004 r.). Wobec tego okres pięciu lat liczony - stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od końca tego roku upłynął z dniem 31 grudnia 2009 r., a odpłatne zbycie tego lokalu przez Wnioskodawczynię w dniu 4 grudnia 2017 r. nie stanowi dla niej źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobligowana do złożenia zeznania PIT - 39 za 2017 r. z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż nie udzielił odpowiedzi w zakresie ustalenia przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, gdyż Wnioskodawczyni oczekiwała tej odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że analiza treści załączników nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, tutejszy Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.