0114-KDIP3-1.4011.69.2017.1.ES - Zniesienie współwłasności udziału w prawie do lokalu jako odpłatne zbycie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności (podział majątku) - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności (podział majątku).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest synem Barbary S., która zmarła w dniu 16 listopada 2013 r. Spadek po zmarłej Barbarze S. odziedziczyli na podstawie ustawy: mąż Jan S. w 1/3 części, syn Tomasz S. w 1/3 części i Wnioskodawca - syn zmarłej, w 1/3 części. Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 9 września 2014 r., Janowi S. przysługiwał udział 4/6, a Wnioskodawcy i Tomaszowi S. - po 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym o powierzchni użytkowej 44,17 mkw i o wartości 360.000,00 zł. W dniu 13 stycznia 2016 r. Jan S. darował swój udział 4/6 części w przedmiotowym prawie na rzecz syna Tomasza S. na podstawie aktu notarialnego.

Spadkobiercy złożyli w terminie zeznanie SD-Z2 we właściwym urzędzie skarbowym. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał w dniu 14 lipca 2016 r. zaświadczenie Wnioskodawcy stwierdzające, że podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia po zmarłej matce Barbarze S., obejmujący 1/6 części w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lokal 108, nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie od podatku.

W dniu 27 lipca 2016 r. spadkobiercy zawarli w formie aktu notarialnego umowę zniesienia wspólności prawa ze spłatą w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi nabył w całości Tomasz S., syn zmarłej Barbary S. Zniesienie wspólności prawa nastąpiło ze spłatą w kwocie 60.000,00 złotych, którą Tomasz S. dokonał na rzecz Wnioskodawcy.

Spłata, którą otrzymał Wnioskodawca wynosiła 1/6 wartości udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego i odpowiadała wysokości udziału przypadającego Wnioskodawcy w masie spadkowej. Wartość spłaty otrzymanej przez Wnioskodawcę od Tomasza S. odpowiadała dokładnie wartości udziału w masie spadkowej. W skład masy spadkowej nie weszły inne rzeczy ruchome, nieruchomości lub prawa poza wyżej opisanym udziałem w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% kwoty spłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymana przez Wnioskodawcę kwota 60.000,00 zł tytułem spłaty na podstawie umowy zniesienia wspólności prawa ze spłatą nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu stawką 19% na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych lub przeznaczenia przychodu na inne cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku składania, z tytułu otrzymania kwoty 60.000,00 złotych tytułem spłaty, deklaracji PIT-39 w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym nastąpiło zawarcie umowy o zniesienie wspólności prawa ze spłatą ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Zatem dla podatku dochodowego istotna z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości będącej przedmiotem spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej i ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy i wspólności.

W sytuacji, gdy dział spadku i zniesienie współwłasności następuje ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców i jednocześnie wysokość spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w sytuacji, w której spłata jest ekwiwalentna w stosunku do posiadanego przez podatnika udziału w spadku, to podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku i zniesienia współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części w masie spadkowej.

W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności.

Dodatkowo w orzecznictwie podkreśla się, że nie do przyjęcia jest opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów otrzymanych w dziale spadku jako spłaty (wyroki WSA: w Szczecinie z dnia 5 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 93/11, we Wrocławiu z dnia 4 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 835/09).

Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma nie tylko okoliczność, że spłata nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawcy udziału spadkowego ale również to, że umowa została zawarta wyłącznie między spadkobiercami.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się z podatku dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Natomiast stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zasady ustalenia wysokości podstawy opodatkowania i składania zeznania (PIT-39) określono w art. 30e ust. 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak powstania przychodu do opodatkowania z tytułu otrzymania spłaty w wyniku działu spadku i zniesienia wspólności, art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdą w niniejszej sprawie zastosowania. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy o braku powstania przychodu potwierdza m.in. interpretacja indywidualna:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 listopada 2013 r. (znak: IBPBII/2/415-852/13/MW), z dnia 21 listopada 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-771/14/MZM), z dnia 13 listopada 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-763/14/ŁCz), z dnia 10 października 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-635/14/ŁCz), z dnia 30 września 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-627/14/Łcz),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 listopada 2014 r. (znak: ITPB2/415-775/14/IL), z dnia 14 października 2014 r. (znak: (ITPB2/415-700/14/IL),

* Dyrektora Izby Skarbowej Łodzi z dnia 16 stycznia 2014 r. (znak: IPTPB2/415-704/13-4/JR) oraz z dnia 24 października 2014 r. (znak: IPTPB2/415-442/14-2/AK), z dnia 7 stycznia 2014 r. (znak: IPTB2/415-674/13-2/JR), z dnia 16 stycznia 2014 r. (znak: IPTB2/415-704/13-4/JR), z dnia 27 kwietnia 2015 r. (znak:IPTPB2/4511-62/15-2/PM),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2012 r. (znak: ILPB2/415-243/11/12-S/WS),

* a także orzecznictwo sądów administracyjnych (wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt II FSK 187/2006, WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2011 r" sygn. akt I SA/Łd 1173/11, oraz WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 5 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 918/12),

* a także odpowiedź Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację poselską nr 9106 z dnia 12 października 2012 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zdaniem Wnioskodawcy otrzymana kwota 60.000,00 zł tytułem spłaty na podstawie umowy zniesienia wspólności prawa ze spłatą nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu stawką 19% na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych lub przeznaczenia przychodu na inne cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku składania, z tytułu otrzymania kwoty 60.000,00 zł tytułem spłaty, deklaracji PIT-39 w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym nastąpiło zawarcie umowy zniesienia wspólności prawa ze spłatą.

Wnioskodawca nie uzyskał żadnego przychodu, jedynie spieniężył udział w nieruchomości uzyskując jedynie jego równowartość. Skoro zatem nabycie tego udziału podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, to w sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przepisów ww. ustaw nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Zapłacenie podatku dochodowego od spłaty doprowadziłoby do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu - raz podatkiem od spadków, a drugi raz PIT. Na podwójne opodatkowanie nie pozwala konstytucja. Naruszenie zakazu podwójnego opodatkowania prowadzi bezpośrednio (niejako automatycznie) do naruszenia konstytucji. Zakaz podwójnego opodatkowania stanowi zasadę o randze ustawowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego wyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca 16 listopada 2013 r. nabył udział w 1/3 części w spadku po zmarłej matce. Pozostałe udziały odziedziczyli ojciec Wnioskodawcy w 1/3 części oraz brat Wnioskodawcy w 1/3 części.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Wnioskodawcy przysługiwał udział 1/6 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. W dniu 13 stycznia 2016 r. Jan S. darował swój udział 4/6 części w przedmiotowym prawie na rzecz syna Tomasza S. na podstawie aktu notarialnego. W dniu 27 lipca 2016 r. spadkobiercy zawarli w formie aktu notarialnego umowę zniesienia wspólności prawa ze spłatą w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego wraz z prawami z nim związanymi nabył w całości Tomasz S., syn zmarłej Barbary S. Zniesienie wspólności prawa nastąpiło ze spłatą w kwocie 60.000,00 złotych, którą Tomasz S. dokonał na rzecz Wnioskodawcy.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy kwota 60.000 zł otrzymana tytułem spłaty na podstawie umowy zniesienia współwłasności stanowi przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności - w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459) - jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie do art. 195 ustawy - Kodeks cywilny - współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 ww. ustawy - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu - każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie do treści art. 220 ww. Kodeksu - roszczenie o zniesienie współwłasności nie ulega przedawnieniu. W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa jej część ponad dotychczas posiadany i przysługujący jej udział w rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie tej części rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującej części rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów.

W myśl art. 155 Kodeksu cywilnego - umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Tym samym określenie "zbycie" odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem "odpłatnego zbycia" należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości (lub udziału w niej) za wynagrodzeniem.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest przyznanie wspólnej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych. Oznacza to, że osoby które otrzymują spłaty w zamian za udziały we współwłasności zbywają swoje udziały w rzeczy odpłatnie.

W związku z tym, po stronie dokonującego odpłatnego (bo w zamian za spłatę) zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy, ale tylko wówczas, o ile zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału.

W omawianej sprawie czynność prawna mająca na celu zniesienie współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego ze spłatą między Wnioskodawcą a drugim współwłaścicielem, w wyniku której Wnioskodawca przeniesie na rzecz drugiego współwłaściciela swój udział (1/3) w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu, a w zamian otrzyma spłatę pieniężną, stanowić będzie odpłatne zbycie tego udziału w lokalu mieszkalnym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, przedmiotowe zbycie udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego stanowić będzie dla Wnioskodawcy źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do takich kosztów zalicza się np.: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty sporządzenia aktu notarialnego zbycia nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega zatem dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia m.in. udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy - dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Wobec powyższej argumentacji prawnej nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że odpłatne zniesienie współwłasności nie będzie skutkowało powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak jak już wyjaśniono zbycie udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu nabytego w drodze spadku w zamian za spłatę jest odpłatnym zbyciem wywołującym na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone konsekwencje podatkowe. Okolicznością wpływającą na to czy po stronie Wnioskodawcy w wyniku zbycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w zamian za spłatę powstanie źródło przychodu czy też nie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie jest sama wartość kwoty otrzymanej spłaty lecz czynność prawna odpłatnego zniesienia współwłasności, która stanowi formę odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca bowiem otrzymując spłatę zbędzie odpłatnie swój udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, który nabył w drodze spadku. Kolejnym elementem mającym wpływ na powstanie źródła przychodu jest to, że odpłatne zbycie zostało dokonane w terminie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy w zakresie ustalenia źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnego wyłączenia. Użyte przez ustawodawcę ww. artykule pojęcie odpłatnego zbycia to nie tylko umowa sprzedaży, ale również inna umowa na mocy, której następuje przeniesienie prawa własności za korzyść majątkową.

Podsumowując, przeniesienie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zniesienia współwłasności udziału 1/3 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu na rzecz drugiego współwłaściciela, w zamian za spłatę, stanowi formę odpłatnego zbycia wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji uzyskany z tego tytułu przychód, pomniejszony o koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy - podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e. ww. ustawy. Wnioskodawca po zakończeniu roku podatkowego jest obowiązany w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym złożyć zeznanie podatkowe PIT-39.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.