0114-KDIP3-1.4011.616.2018.1.MT - Przychód ze sprzedaży budynku mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2018 r. (data wpływu 13 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży budynku mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą której przedmiotem jest świadczenie usług budowlanych oznaczona kodem PKD 41.10.Z. Jako działalność poboczną świadczy usługi wynajmu nieruchomości oznaczone kodem 68.20.Z. Wnioskodawca na potrzeby działalności wynajemczej w maju 2014 r. zakupił grunt pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Grunt został zakupiony w 2014 r., następnie wykonano projekt budowlany budynku. Budynek został wybudowany i oddany do użytku oraz wpisany do ewidencji środków trwałych 12 stycznia 2016 r. Budynek został skalsyfikowany w dziale 11 symbol 1110 polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych. Budynek był co miesiąc amortyzowany począwszy od lutego 2016 r. W budynku prowadzona jest działalność wynajemcza polegająca na wynajmie pokoi dla studentów, a począwszy od stycznia 2018 r. także wynajem lokalu usługowego na potrzeby osób trzecich (przedsiębiorcy) działalność wynajemcza polegająca na wynajmie pokoi stanowi 70% budynku. Działalność usługowa polegająca na wynajmie lokalu usługowego zajmuje 30% budynku. Za wynajem pokoi oraz lokalu usługowego wystawiane są co miesiąc faktury VAT oraz opłacany jest podatek dochodowy w formie podatku liniowego. Wnioskodawca nie nosił się z zamiarem sprzedaży nieruchomości, aczkolwiek zgłosił się zainteresowany z chęcią kupna całego budynku. Budynek nie był nigdy wystawiany na sprzedaż na żadnych portalach internetowych jak i innych środkach przekazu, nigdy nie była podpisana umowa pośrednictwa na sprzedaż budynku, a należy zwrócić uwagę, że agencje pośredniczyły przy wynajęciu lokalu usługowego. Klient został przekierowany w sprawie znalezienia lokalu dla studentów.

Ponadto Wnioskodawca w 2012 r. nabył lokal mieszkalny o wielkości 44,3 m² który zamieszkiwał a po kilku latach sprzedał (w 2016 r.) i zakupił większe mieszkanie 64,3 m² w 2016 r. na własne cele mieszkaniowe. Zamieszkiwał w nim do lipca 2018 r. (był również prezesem wspólnoty mieszkaniowej) kiedy mieszkanie to sprzedał oraz zakupił mieszkanie o wielkości 78,29 m² przy ulicy W, w którym mieszka obecnie. Mieszkania zostały kupowane w związku z poprawiającą się stopą życiową i zmieniającą się sytuacją oraz rosnącymi potrzebami mieszkaniowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód ze sprzedaży budynku należy zakwalifikować do źródła przychodów "pozarolnicza działalność gospodarcza", o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży budynku należy zakwalifikować do źródła przychodów "pozarolnicza działalność gospodarcza", o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 3 tejże ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie m in. do odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego wykorzystanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca od początku 2016 r. do chwili obecnej wykorzystywał budynek do działalności gospodarczej. Jego pierwotnym zamiarem nie była sprzedaż budynku, lecz jego wybudowanie na cele wynajmu (cel ten jest zrealizowany począwszy od 1 stycznia 2016 r.) Sprzedaż nastąpi z inicjatywy kupującego, który zaoferował korzystną ofertę. Wnioskodawca nie zajmuje się także działalnością gospodarczą, polegającą na handlu nieruchomościami. Pozostałe nieruchomości, które sprzedawał w ostatnich latach, nabywał we własnych celach mieszkaniowych i faktycznie w nich zamieszkiwał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 3 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W odniesieniu do przychodów ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że stosownie do treści art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, mających charakter mieszkalny, zastosowanie znajduje przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budynku mieszkalnego, należy odwołać się w tym przypadku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.). Jak wynika z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jeżeli zatem, przedmiotem odpłatnego zbycia jest budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie albo prawo użytkowania wieczystego gruntu lub udział w takim prawie, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub udział w takim prawie oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie, to wówczas przychody uzyskane z tej umowy sprzedaży nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi wynajmu nieruchomości. Wnioskodawca na potrzeby działalności wynajemczej w maju 2014 r. zakupił grunt pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Grunt został zakupiony w 2014 r., następnie wykonano projekt budowlany budynku. Budynek został wybudowany i oddany do użytku oraz wpisany do ewidencji środków trwałych 12 stycznia 2016 r. Budynek był co miesiąc amortyzowany począwszy od lutego 2016 r. W budynku prowadzona jest działalność wynajemcza polegająca na wynajmie pokoi dla studentów, a począwszy od stycznia 2018 r. także wynajem lokalu usługowego na potrzeby osób trzecich (przedsiębiorcy) działalność wynajemcza polegająca na wynajmie pokoi stanowi 70% budynku. Działalność usługowa polegająca na wynajmie lokalu usługowego zajmuje 30% budynku. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży przedmiotowego budynku.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w omawianej sprawie z tytułu odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę budynku mieszkalnego, nie powstanie przychód z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek (dotyczący budynków mieszkalnych) zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ww. ustawy.

Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy powstaje wtedy, gdy ich odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto lub wybudowano.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.