0114-KDIP3-1.4011.505.2019.2.LS - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, uprzednio wywłaszczonej i zwróconej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.505.2019.1.LS z dnia 12 grudnia 2019 r. (data nadania 12 grudnia 2019 r., data doręczenia 12 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, uprzednio wywłaszczonej i zwróconej - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, uprzednio wywłaszczonej i zwróconej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni (Wnioskodawczyni) w dniu 25 czerwca 2019 r. dokonała sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości. Wnioskodawczyni była współwłaścicielką tej nieruchomości na mocy decyzji w sprawie zwrotu nieruchomości wydanej z upoważnienia Starosty w dniu 31 sierpnia 2010 r. Decyzja ta stała się prawomocna w dniu 18 stycznia 2017 r.

Decyzja o zwrocie nieruchomości wydana została na podstawie art. 136 ust. 3, art. 137, art. 139, art. 140 oraz art. 95 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, po rozpatrzeniu wniosku poprzedniej właścicielki nieruchomości (zmarłej w dniu 24 lutego 2015 r.), a następnie jej spadkobierców (w tym Wnioskodawczyni) dotyczącego zwrotu wywłaszczonej nieruchomości w W., w realizacji wejścia w prawa spadkodawczyni (poprzedniej właścicielki) między innymi przez Wnioskodawczynię.

Pismem z dnia 12 grudnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.505.2019.1.LS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

Pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w wyznaczonym terminie. W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

Odnalezienie dokładnych dat nastręcza trudności z uwagi na upływ czasu i braki w dokumentach. We wskazanym w wezwaniu terminie udało się ustalić, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku została wywłaszczona w roku 1975. Została zatem nabyta przez spadkodawczynię przed tą datą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziału w opisanej w stanie faktycznym nieruchomości przez Wnioskodawczynię stanowi źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o p.d.o.f. i podlegać będzie opodatkowaniu p.d.o.f.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przez nią udziału w opisanej w stanie faktycznym nieruchomości nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o p.d.o.f. i nie będzie podlegać opodatkowaniu p.d.o.f.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o p.d.o.f., źródłem przychodu jest odpłatne zbycie:

* nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

* spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wnioskodawczyni była współwłaścicielką sprzedawanej nieruchomości na mocy decyzji w sprawie zwrotu nieruchomości. W związku z tym w sprawie Wnioskodawczyni należy najpierw ustalić czy zwrot nieruchomości stanowił dla Wnioskodawczyni nabycie nieruchomości.

Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości sprowadza się najczęściej do pozbawienia prawa własności nieruchomości, w tym zwłaszcza nieruchomości gruntowej i następuje na podstawie decyzji o wywłaszczeniu, która powoduje utratę prawa własności przez dotychczasowego właściciela oraz przejście prawa własności na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz jednostki samorządu terytorialnego.

Ustawodawca, regulując instytucję wywłaszczenia nieruchomości, ustanowił równocześnie gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowią, że poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Gwarancją w przypadku niewykorzystania wywłaszczonej nieruchomości zgodnie z celem wywłaszczenia jest możliwość jej zwrotu. Celem tej gwarancji jest więc przywrócenie stosunków własnościowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu. Zwrot nieruchomości jest powrotem do stosunków prawnych sprzed wywłaszczenia, jeżeli stało się ono zbędne do realizacji celów publicznych, ze względu na które nastąpiło wywłaszczenie.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawczyni decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości nie tworzy prawa do nieruchomości, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia, a zatem zwrot taki nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o p.d.o.f. W stanie faktycznym Wnioskodawczyni doszło do przywrócenia stosunków prawnych sprzed wywłaszczenia nieruchomości, a tym samym zachowana została ciągłość władztwa wymagana dla zwolnienia podatkowego zawartego w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o p.d.o.f.

W odniesieniu do kluczowej dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania zaistniałej sprzedaży przez Wnioskodawczynię wykładni pojęcia: "nabycie nieruchomości" na gruncie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o p.d.o.f., na poparcie stanowiska Wnioskodawczyni przywołać należy pogląd prawny Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów z 17 grudnia 1996 r. sygn. FPS 7/96. Uchwała ta została wprawdzie podjęta na gruncie stanu faktycznego dotyczącego nieruchomości zwróconej w trybie art. 69 ust. 1 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127), jednak stanowisko w niej wyrażone zachowuje swoją aktualność także na gruncie obecnie obowiązujących przepisów.

W uzasadnieniu stanowiska wyrażonego w uchwale FPS 7/96 NSA podkreślił przede wszystkim, że wywłaszczenie jest swoistą instytucją prawną, za pomocą której państwo w sposób władczy wkracza w sferę indywidualnych praw podmiotowych dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. Stosownie do przepisów Konstytucji wywłaszczenie jest dopuszczalne wyłącznie na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. NSA w przywołanej uchwale zauważył, że ustawodawca regulujący instytucję wywłaszczenia nieruchomości ustanowił równocześnie gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Jest nią instytucja zwrotu nieruchomości, jeżeli nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na który dokonano wywłaszczenia. Celem tej gwarancji jest przywrócenie stanu stosunków własnościowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu, przez zniesienie skutków, które decyzja ta wywołała. Zwrot wywłaszczonej nieruchomości zatem powinien prowadzić do wygaśnięcia prawnorzeczowych form władania nieruchomością przez podmiot, na którego rzecz nastąpiło wywłaszczenie i do przywrócenia stosunków prawnorzeczowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu.

Przesłanka zwrotu nieruchomości, jaką jest "zbędność" nieruchomości do realizacji celów publicznych, aktualizuje uprawnienie dotychczasowego właściciela do żądania zwrotu nieruchomości i obowiązek podmiotu, na którego rzecz nastąpiło wywłaszczenie, a więc Skarbu Państwa lub gminy, przeniesienia prawa własności wywłaszczonej nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następców prawnych. Powyższe uprawnienie i odpowiadający mu obowiązek mają charakter cywilnoprawny. Uprawnienie to jednak, mimo swego cywilnoprawnego charakteru, może być realizowane tylko na drodze postępowania administracyjnego, a rozstrzygnięcie o zasadności tego roszczenia następuje w drodze decyzji administracyjnej, to jest decyzji o zwrocie. Decyzja o zwrocie nieruchomości tworzy bezpośrednio stosunek cywilnoprawny, którego treścią jest, jeśli uwzględnia się wniosek byłego właściciela - przywrócenie mu prawa własności utraconego w wyniku wywłaszczenia.

Przywracając zatem stan prawny, który istniał przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu, decyzja o zwrocie nieruchomości przywraca prawo własności nieruchomości jej poprzedniemu właścicielowi lub jego następcom prawnym (jak to ma miejsce w niniejszej sprawie). Jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego w odniesieniu do zwracanej nieruchomości. Decyzja o zwrocie powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela lub jego spadkobierców, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawczyni skoro zwrot nieruchomości nastąpił na podstawie decyzji administracyjnej, która restytuowała stronę podmiotową wywłaszczonej uprzednio nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia, nie można faktu tego uznać za "nabycie" nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o p.d.o.f. W konsekwencji zwrot nieruchomości Wnioskodawczyni jako spadkobiercy na mocy wydanej decyzji administracyjnej skutkował tym, że weszła ona w prawa spadkodawczyni dotyczace zwrotu części wcześniej wywłaszczonej nieruchomości.

Podobne stanowisko w tej kwestii wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 582/08, w Łodzi w wyroku z 7 maja 2014 r. (I SA/Łd 1257/13), w Opolu z 14 listopada 2012 r. (sygn. I SA/Op 304/12). Dodatkowo zarówno w pierwszych dwóch powołanych wyrokach jak i uchwale FPS 7/96 wyrażono pogląd, iż przyjęcie stanowiska odmiennego mogłoby prowadzić do postawienia w gorszej sytuacji osób odzyskujących wywłaszczoną nieruchomość niż tych, które nigdy nie utraciły prawa własności, co stanowiłoby naruszenie wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP zasady równości.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż nieruchomości zwróconej jej jako spadkobiercy, z powodu niewykorzystania na cele wskazane w decyzji wywłaszczeniowej, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o p.d.o.f., także wówczas, gdy sprzedaż ta została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zwrot nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 25 czerwca 2019 r. nie będzie zatem podlegać opodatkowaniu p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c-przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony jest od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Przy rozstrzygnięciu tej kwestii, należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia, czy też utraty prawa własności.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 25 czerwca 2019 r. dokonała sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości. Wnioskodawczyni była współwłaścicielką tej nieruchomości na mocy decyzji w sprawie zwrotu nieruchomości wydanej z upoważnienia Starosty P. w dniu 31 sierpnia 2010 r. Decyzja ta stała się prawomocna w dniu 18 stycznia 2017 r. Decyzja o zwrocie nieruchomości wydana została na podstawie art. 136 ust. 3, art. 137, art. 139, art. 140 oraz art. 95 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, po rozpatrzeniu wniosku poprzedniej właścicielki nieruchomości (zmarłej w dniu 24 lutego 2015 r.), a następnie jej spadkobierców (w tym Wnioskodawczyni) dotyczącego zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, w realizacji wejścia w prawa spadkodawczyni (poprzedniej właścicielki) między innymi przez Wnioskodawczynię. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku została wywłaszczona w roku 1975. Została zatem nabyta przez spadkodawczynię przed tą datą.

Należy zauważyć, że wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy.

Jednocześnie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 z późn. zm.) zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia.

Zgodnie z art. 95 pkt 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, niezależnie od ustaleń planu miejscowego, a w przypadku braku planu niezależnie od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podział nieruchomości może nastąpić w celu realizacji roszczeń do części nieruchomości, wynikających z przepisów niniejszej ustawy lub z odrębnych ustaw.

W myśl art. 136 ust. 3 ww. ustawy, poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140.

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z tym w momencie zwrotu nieruchomości nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców. Zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, do którego dochodzi na podstawie decyzji administracyjnej jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości, przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z powyższym, jeżeli wywłaszczona nieruchomość jest zwracana następcy prawnemu osoby, której nieruchomość tę wywłaszczono, to prawo do zwrotu tej nieruchomości ma swe źródło w stosunku prawnym, z którego wynika to następstwo prawne.

W sytuacji, gdy tytułem prawnym do nabycia uprawnienia do wywłaszczonej nieruchomości jest spadkobranie, wówczas za dzień jej nabycia uznać należy datę śmierci uprawnionego, tj. wywłaszczonego właściciela lub też jego spadkobierców. Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast data wydania decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pozostaje bez wpływu dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nabytej w ten sposób nieruchomości (jak też udziału w niej).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że dokonany na rzecz Wnioskodawczyni zwrot wywłaszczonej nieruchomości na podstawie art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie stanowi nabycia w rozumieniu przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie moment nabycia spadku przez Wnioskodawczynię należy oceniać zgodnie z przepisami ustawy - Kodeks cywilny. Ogólne zasady spadkobrania w prawie spadkowym wskazują, iż prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Do celów stosowania art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, momentem nabycia nieruchomości przez spadkodawcę, który tę nieruchomość nabył również w drodze spadku, jest moment nabycia tej nieruchomości zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego tj. w chwili śmierci jego spadkodawcy. Do nabycia ww. udziału doszło w dacie śmierci poprzedniej właścicielki, tj. w 2015 r.

Mając zatem na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 5 ustawy należy liczyć od daty nabycia nieruchomości przez spadkodawcę. Z uzupełnienia wynika, że spadkodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość przed rokiem 1975. Zatem w niniejszej sprawie odpłatne zbycie w 2019 r. udziału w ww. nieruchomości, z uwagi na upływ okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 5 ustawy, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ww. przepisu, a uzyskany z tej transakcji przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, z uwagi na indywidualny charakter, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych spadkobierców.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Z kolei odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.