0114-KDIP3-1.4011.457.2019.2.PP - Zakres możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.) uzupełniony pismem z dnia 7 października 2019 r. (data nadania 8 października, data wpływu 10 października 2019 r.) na wezwanie z dnia 30 września 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.457.2019.1.PP (data nadania 30 września 2019 r., data odbioru 4 października 2019 r.) oraz pismem z dnia 17 października 2019 r., (data wpływu 23 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawczynię - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawczynię.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 września 2019 r. (data nadania 30 września 2019 r., data doręczenia 4 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.457.2019.1.PP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 7 października 2019 r. (data nadania 8 października 2019 r., data wpływu 10 października 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

Pismem z dnia 17 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) oraz pismem z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 30 października 2019 r.) uzupełniono stan faktyczny na wezwanie telefoniczne z dnia 15 października 2019 r. oraz z dnia 25 października 2019 r.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwójkę dzieci w wieku 7 i 4 lat. W maju 2017 r. mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się ze wspólnego domu, na który wspólnie zaciągnęli kredyt hipoteczny w kwocie (...) (od listopada 2016 r. Wnioskodawczyni spłaca go sama), gdyż mąż stwierdził, że nie będzie płacił żadnych rat, chociaż od listopada 2016 r. do maja 2017 r. mieszkał w nim i nie ponosił żadnych opłat (gaz, woda, światło).

W lipcu 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała rozwód z winy męża (mąż złożył pozew rozwodowy).

Od wyprowadzki, mąż Wnioskodawczyni był u dzieci 6 razy (od maja 2017 r. do września 2018 r.)

Od września 2018 r. zaczął przyjeżdżać do dzieci 2 razy w miesiącu w 2 i 4 sobotę miesiąca w godzinach od 12 do 16. Ojciec widuje się z dziećmi w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni i dzieci. Dzieci nie chcą opuszczać domu bez Wnioskodawczyni. Syn w 2016 r. został zabrany przez ojca bez zgody Wnioskodawczyni na święta Bożego Narodzenia. Syn był przekonany, że jedzie do przedszkola. W 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła w Sądzie Rejonowym pozew o alimenty, gdyż ojca dzieci nie interesowało, czy mają co jeść i w co się ubrać. Po przyznaniu przez sąd alimentów ojciec dzieci również nie płacił alimentów, Wnioskodawczyni zmuszona była złożyć postępowanie komornicze. Od grudnia 2016 r. do dnia dzisiejszego alimenty ściąga komornik. Sąd Okręgowy powierzył Wnioskodawczyni władzę rodzicielską nad dziećmi, a prawa ojca ograniczył do współdecydowania o istotnych sprawach dzieci. Ojciec nie interesuje się dziećmi. Jeśli wizyty przypadają w sobotę przed świętami, czy urodzinami dzieci, ojciec nie przyjeżdża. Nie interesuje się, czy dzieci chorują, czy chodzą na jakieś dodatkowe zajęcia. Wnioskodawczyni wskazuje, że z ojcem dzieci nie ma kontaktu, nawet telefonicznego. Wizyty ojca u dzieci odbywają się w soboty po 4 godziny, 8 godzin w miesiącu, 96 godzin rocznie. Wnioskodawczyni wskazała, że ojciec widuje się z dziećmi 4 dni w roku.

Ojciec dzieci oświadczył, że skorzystał z ulgi przysługującej na dzieci w kwocie po 556,02 zł.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że źródłem dochodu, jakie otrzymuje to umowa o pracę na czas nieokreślony. Umowa zawarta jest od dnia 5 lipca 2017 r. Dzieci Wnioskodawczyni nie uzyskują żadnych dochodów, gdyż są niepełnoletnie. Jedynie otrzymują alimenty, która są ściągane przez komornika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać z ulgi prorodzinnej za dwoje dzieci za rok 2017 i 2018?

2. Czy Wnioskodawczyni może w przyszłości skorzystać w całości z ulgi prorodzinnej za dwoje dzieci w przyszłych kolejnych latach (o ile sytuacja nie zmieni się co do braku opieki Jej męża nad małoletnimi dziećmi)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga prorodzinna przysługuje Jej w pełnej wysokości ze względu na fakt, że to Ona sprawuje opiekę nad nimi i wychowuje je.

Dzieci są z Wnioskodawczynią przez cały czas 24 godziny na dobę. To Ona zaspokaja ich potrzeby w każdym szczególe, ponosi wszelkie koszty związane z ich utrzymaniem. Opłaca wszystkie zajęcia pozalekcyjne i przedszkole (tańce, piłkę nożną, język angielski, karate czy basen). Zakupuje leki i opłaca wizyty lekarskie. Finansuje również wyjazdy wakacyjne i ferie. Zajmuje się odwożeniem i przywożeniem ich ze szkoły czy przedszkola. Ulga prorodzinna w całości przeznaczana jest na dzieci i ich potrzeby.

W listopadzie 2016 r. została wniesiona sprawa o rozwód. Z związku małżeńskiego Wnioskodawczyni ma dwójkę małoletnich dzieci. Od maja 2017 r. Wnioskodawczyni nie zamieszkuje z mężem razem (mąż został administracyjnie wymeldowany). Po urlopie wychowawczym w 2017 r. Wnioskodawczyni wróciła do pracy, aby móc zapewnić dzieciom godne życie. Dzieci nie otrzymują żadnych dochodów z tytułu umów o pracę.

Dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią i to Ona sprawuje nad nimi faktyczną władzę rodzicielską, tzn. podejmuje wszystkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wykonuje nad dziećmi samodzielną pieczę. Wnioskodawczyni ponosi wszystkie koszty ich utrzymania, tj. spłaca kredyt hipoteczny zaciągnięty wspólnie z mężem na zakup domu, opłaca wszystkie media, przedszkole oraz zajęcia taneczne córki, zajęcia sportowe syna 5 razy w tygodniu, 2 razy zajęcia języka angielskiego, jak również koszty związane z opieką medyczną (leki, wizyty u ortodonty). Wakacje, ferie również finansowane przez Wnioskodawczynię.

Jako matka Wnioskodawczyni sprawuje opiekę przez całą dobę nad małoletnimi dziećmi.

Dzieci nigdy nie były u ojca i nie spotkały się poza miejscem swojego zamieszkania (spotkania sporadyczne w 2017 r. było ich 7, w 2018 r. odbywają się również sporadycznie 2 razy w miesiącu po 4 godziny).

Były mąż nigdy nie uczestniczy w zebraniach szkolnych i przedszkolnych, nie zawozi i nie odbiera dzieci ze szkoły i przedszkola, nie pomaga w procesie edukacji, nie przygotowuje posiłków. W żaden możliwy sposób nie opiekuje się nimi, uważa że jeśli płaci alimenty, to nie musi nic więcej kupować. Alimenty ściągane są przez komornika, gdyż mąż uchylał się od ich płacenia. Przez 3 miesiące nie przelewał zasądzonych alimentów i Wnioskodawczyni musiała zgłosić sprawę komornikowi.

Od grudnia 2016 r. alimenty ściągane są przez komornika. Władza rodzicielska ojca dzieci jest jedynie formalna, nie wykazuje żadnego zainteresowania życiem i wychowaniem dzieci.

Dzieci nie pozostały pod opieką ojca w żadnym z 24 miesięcy kalendarzowych w latach 2017-2018.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

W myśl art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W pierwszej kolejności - przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej - wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców - z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi - jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, " (...) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (...)."

Tym samym w przypadku rodzica małoletniego dziecka o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Pogląd taki podzielają sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach. Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo Sądów Administracyjnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 1420/15, wyrok z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 i z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 661/16 oraz powołany powyżej wyrok z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2378/15.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 ww. Kodeksu).

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to rodzicowi temu przysługuje prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest samotną matką wychowującą dwójkę małoletnich dzieci. W maju 2017 r. mąż Wnioskodawczyni wyprowadził się ze wspólnego domu, na który wspólnie zaciągnęli kredyt hipoteczny. W lipcu 2018 r. Wnioskodawczyni otrzymała rozwód z winy męża (mąż złożył pozew rozwodowy). Od wyprowadzki, mąż Wnioskodawczyni był u dzieci 6 razy (od maja 2017 r. do września 2018 r.). Dzieci zamieszkują z Wnioskodawczynią i to Ona sprawuje nad nimi faktyczną władzę rodzicielską tzn. podejmuje wszystkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wykonuje nad dziećmi samodzielną pieczę. Wnioskodawczyni ponosi wszystkie koszty ich utrzymania tj. spłaca kredyt hipoteczny zaciągnięty wspólnie z mężem na zakup domu, opłaca wszystkie media, przedszkole oraz zajęcia taneczne córki, zajęcia sportowe syna 5 razy w tygodniu, 2 razy zajęcia języka angielskiego, jak również koszty związane z opieką medyczną (leki, wizyty u ortodonty). Wakacje, ferie również finansowane są przez Wnioskodawczynię. Były mąż nigdy nie uczestniczy w zebraniach szkolnych i przedszkolnych, nie zawozi i nie odbiera dzieci ze szkoły i przedszkola, nie pomaga w procesie edukacji, nie przygotowuje posiłków. W żaden możliwy sposób nie opiekuje się nimi, uważa że jeśli płaci alimenty, to nie musi nic więcej kupować. Alimenty ściągane są przez komornika, gdyż mąż uchylał się od ich płacenia. Przez 3 miesiące nie przelewał zasądzonych alimentów i Wnioskodawczyni musiała zgłosić sprawę komornikowi. Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że ojciec dzieci ma z nimi jedynie sporadyczny kontakt.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro w okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni wykonywała/będzie wykonywać w stosunku do małoletnich dzieci władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, tj. wykonywała/będzie wykonywała wszelkie obowiązki wynikające z władzy rodzicielskiej, a także wynikające z potrzeb dziecka, to we wskazanym okresie podatkowym przysługiwało/będzie przysługiwało Jej wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletniego dziecka faktycznie wykonywał w stosunku do dziecka władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacja dotyczy tylko Pani jako Wnioskodawczyni, nie dotyczy innych osób, tj. ojca dzieci Wnioskodawczyni.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.