0114-KDIP3-1.4011.428.2020.1.LS - Skutki podatkowe uczestnictwa w spółce osobowej z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spółce osobowej z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w spółce osobowej z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą status polskiego rezydenta podatkowego w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) (dalej jako: "u.p.d.o.f.").

Wnioskodawca przystąpił do spółki osobowej z siedzibą w Luksemburgu typu Societe en Commandite Speciale, tj. specjalnej spółki komandytowej (dalej jako: "Spółka SCSp").

Spółka SCSp ustanowiona zostanie zgodnie z przepisami luksemburskiej ustawy z 10 lipca 1915 r. o spółkach handlowych (tj. Law of 10th August 1915 relating to commercial companies).

W spółce typu SCSp występują dwie kategorie wspólników, tj. General Partner (wspólnik o nieograniczonej odpowiedzialności, ponoszący nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania Spółki, solidarną ze Spółką) oraz Limited Partner (wspólnik o ograniczonej odpowiedzialności, ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania Spółki do wysokości wniesionego do Spółki wkładu). Dla swej ważności Umowa Spółki powinna zostać zawarta przez minimum dwóch wspólników, spośród których jeden musi pełnić funkcję Limited Partner, a drugi funkcję General Partner.

Wnioskodawca przystąpił do Spółki SCSp jako Limited Partner, tj. wspólnik o ograniczonej odpowiedzialności.

W myśl przepisów luksemburskich Spółka SCSp nie będzie posiadała osobowości prawnej. Pomimo powyższego, będzie mogła we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nabywanych aktywów, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka SCSp, będzie prowadziła działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie m.in. inwestowanie w nieruchomości w Polsce, udziały oraz akcje spółek posiadających siedzibę na terytorium państw Unii Europejskiej, bądź w inne prawa majątkowe (w tym nabywanie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółkach osobowych z siedzibą na terytorium państw Unii Europejskiej) i papiery wartościowe.

Możliwym jest, że Spółka SCSp będzie osiągała przychody z tytułu dywidend wypłacanych przez spółki, w których posiada status udziałowca, bądź też z tytułu zysku, wypracowanego przez spółki osobowe, w których posiada status wspólnika. Prawdopodobne jest także, że Spółka SCSp będzie osiągała przychody z tytułu obrotu papierami wartościowymi lub nieruchomościami.

Spółka SCSp będzie na gruncie luksemburskiego prawa podatkowego traktowana jako podmiot transparentny podatkowo, co oznacza, iż nie będzie ona podatnikiem podatku dochodowego w Wielkim Księstwie Luksemburga, a jej przychody (dochody) będą alokowane i opodatkowywane na poziomie jej wspólników.

Wspólnicy są zobowiązani do wniesienia wkładu do Spółki SCSp, konstytuującego ich udział. Udział Wnioskodawcy, jako wspólnika ponoszącego ograniczoną odpowiedzialność (Limited Partner) reprezentowany będzie w formie imiennych papierów wartościowych (akcji).

Posiadane przez wspólników udziały w Spółce SCSp będą mogły zostać zbyte, podzielone lub zastawione, zgodnie z warunkami przewidzianymi w Umowie Spółki. Ponadto, jako papiery wartościowe, zgodnie z ustawą Wielkiego Księstwa Luksemburga z 13 lipca 2007 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tj. Law of 13 July 2007 on markets in financial Instruments), będą one mogły być również przedmiotem publicznego obrotu na giełdzie papierów wartościowych oraz występować w formie zdematerializowanej.

Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do żądania wypłaty zaliczek na poczet przewidywanego zysku w trakcie trwającego roku obrotowego. Roszczenie takie powstanie dopiero i jedynie wówczas, jeśli spełnione zostaną następujące przesłanki:

Jeśli uchwała o przekazaniu wypracowanego przez Spółkę zysku do podziału pomiędzy wspólników nie zostanie podjęta, Wnioskodawca, jako wspólnik o ograniczonej odpowiedzialności nie nabędzie roszczenia o wypłatę przysługującej mu części zysku, bowiem zysk ten będzie powiększał majątek Spółki i będzie mógł zostać przeznaczony na dalszy rozwój działalności. W kolejnych latach będzie mógł on zostać przeznaczony do podziału między wspólników, o ile nie zostanie uprzednio wykorzystany na rozwój bieżącej działalności. Podział, o którym mowa będzie mógł nastąpić dopiero po podjęciu uchwały przez zgromadzenie wspólników w tym przedmiocie.

W konsekwencji do momentu podjęcia uchwały o podziale i wypłacie zysku, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do żądania wypłaty zysku, który do momentu faktycznej jego wypłaty wspólnikom stanowić będzie majątek spółki, odrębny od majątku jej wspólników.

W związku z planowanym przystąpieniem do Spółki SCSp Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie prawidłowej kwalifikacji przychodu jaki będzie osiągał z tytułu uczestnictwa w Spółce oraz określenia momentu, w którym powstanie jego obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy zysk wypłacony Wnioskodawcy na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki SCSp z tytułu posiadania przez niego statusu wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności w przedmiotowej Spółce należy traktować na gruncie u.p.d.o.f., jako przychód, osiągnięty ze źródła, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tzn. jako przychód powstały z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej?

2. Czy w związku z posiadaniem przez Wnioskodawcę statusu wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności w Spółce SCSp, obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy powstanie dopiero w momencie faktycznego otrzymania przypadającego na niego udziału w zysku przedmiotowej Spółki, niezależnie od tego, jakiego rodzaju przychody będą generowały powstanie zysku po stronie przedmiotowej Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Zdaniem Wnioskodawcy zysk wypłacony mu na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki SCSp z tytułu posiadania przez niego statusu wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności w przedmiotowej Spółce należy traktować na gruncie u.p.d.o.f., jako przychód, osiągnięty ze źródła, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tzn. jako przychód powstały z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

2. Zdaniem Wnioskodawcy w związku z posiadaniem przez niego statusu wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności w Spółce SCSp. obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych po jego stronie powstanie dopiero w momencie faktycznego otrzymania przypadającego na niego udziału w zysku przedmiotowej Spółki, niezależnie od tego, jakiego rodzaju przychody generują powstanie zysku po stronie przedmiotowej Spółki.

W zakresie pytania 1)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśli art. 4a u.p.d.o.f. przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. jeśli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej (lege non distmguente - jakakolwiek spółka niemająca osobowości prawnej, w tym spółka prawa obcego), przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1. uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. tj. za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się. że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1a u.p.d.o.f., przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4. osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

* wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

* polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

* polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.<>br>

Jednocześnie należy wskazać, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemajacej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest sama spółka, lecz jej wspólnicy. Jak zostało wskazane powyżej uzyskany przez nich przychód określa się na zasadach przewidzianych w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.

W konsekwencji należy stwierdzić, że do przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, osiąganych przez wspólnika, należy stosować przepisy odnoszące się do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak trafnie zauważył NSA w uchwale z dnia 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12, ww. reguła nie jest ograniczana ani modyfikowana w jakimkolwiek przepisie u.p.d.o.f. Nie znajduje wyjątku ani w art. 17 ust. 1 pkt 6, ani w art. 30b ust. 1 i 4 u.p.d.o.f. ani w innych przepisach ustawy. Art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. stwarza zatem fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, o ile spółka prowadzi działalność gospodarczą.

Powyższy wniosek ma również zastosowanie do będącego polskim rezydentem podatkowym wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga, która zgodnie z prawem wewnętrznym Luksemburga nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a jej przychody (dochody) są alokowane i opodatkowywane na poziomie wspólników.

W efekcie za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zysk wypłacony mu na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników spółki osobowej z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga z tytułu posiadania przez niego statusu wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności w przedmiotowej spółce należy traktować na gruncie ustawy o PIT jako przychód osiągnięty ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, tzn. jako przychód powstały z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż Spółka, do której planuje przystąpić Wnioskodawca, będzie spółką nieposiadającą osobowości prawnej, transparentną podatkowo, do dochodu Wnioskodawcy, osiągniętego za pośrednictwem tej Spółki, nie będzie mógł znaleźć zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. dotyczący zysków z tytułu dywidendy wypłacanej przez spółki będące podatnikami podatku dochodowego.

W zakresie pytania 2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c, oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ponadto, zgodnie z ust. 2 powoływanego powyżej przepisu dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Dla ustalenia, co stanowi przychód z danego źródła przychodów, niezbędne jest odwołanie się do ogólnej definicji przychodu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dokonując wykładni przepisów art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. uznaje się, że ogólną zasadą obowiązującą w tym podatku jest powstanie przychodu do opodatkowania z chwilą faktycznego otrzymania pieniędzy lub wartości pieniężnych. Oznacza to, że wymienione rodzaje przychodów objęte są obowiązkiem podatkowym wówczas, gdy rzeczywiście miało miejsce przekazanie środków pieniężnych lub wartości pieniężnych na rzecz danego podmiotu.

Za powyższym rezultatem wykładni przemawia językowe rozumienie zwrotu: "otrzymane pieniądze i wartości pieniężne". Oznacza to, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest data jego otrzymania, czyli wpływu pieniędzy lub wartości pieniężnych bezpośrednio do majątku podatnika. Zasilenie kasy podatnika gotówką, względnie dokonanie odpowiedniego zapisu na jego rachunku bankowym, skutkuje powstaniem po stronie podatnika możliwości rozporządzania tymi środkami. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są więc, w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., wartości powiększające aktywa, a zatem ogół praw majątkowych podatnika, którymi może swobodnie rozporządzać jak własnymi.

Jednocześnie należy wskazać na treść art. 14 u.p.d.o.f. Jest to przepis o charakterze szczególnym i dotyczy przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do ust. 1 wspomnianego przepisu za przychody, pochodzące z tego źródła, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, z zastrzeżeniem, iż u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe można wyciągnąć wniosek, iż za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się nie tylko otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, lecz także kwoty które nie zostały faktycznie otrzymane. Jednakże kwoty należne stanowią przychody podlegające opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy ich źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W ten sposób ustawodawca w sposób wyraźny powiązał moment powstania przychodu podatników osiągających przychody związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą z chwilą wymagalności świadczenia. Wynika to wprost z treści art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. który stanowi, że za przychody związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą uważa się nie tylko otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, lecz także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wobec tego w przypadku przychodów związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą dla ich powstania nie jest istotny moment otrzymania przychodów, czyli pieniędzy bądź wartości pieniężnych, jak reguluje to art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Z brzmienia tego przypisu wynika bowiem, że przychodem są kwoty należne, a więc takie, które nie zostały faktycznie otrzymane. W przypadku zatem przychodów osiąganych z pozarolniczej działalności gospodarczej przychód podatkowy ustalany jest nie tylko za pomocą metody kasowej, ale także przy zastosowaniu metody memoriałowej, skutkiem czego obowiązek podatkowy obejmuje przychody, które zgodnie z ich zaksięgowaniem powinny dopiero wpłynąć do podatnika, lecz jeszcze to nie nastąpiło. Celem rozszerzenia opodatkowania na przychody z działalności gospodarczej, które zgodnie z ich zaksięgowaniem powinny dopiero wpłynąć, lecz jeszcze nie powiększyły aktywów podatnika, jest stworzenie motywacji do wykorzystywania uprawnień, które przysługują mu jako wierzycielowi.

Zatem aby można mówić o powstaniu obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wspominany powyżej podatnik musi dostać albo wpływ środków albo mieć prawo do ich dysponowania (być wierzycielem, posiadać "należne mu przychody").

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 14 ust. 1i u.p.d.o.f. w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1 h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Treść ust, 1c, 1e oraz 1 h obejmuje natomiast przychody związane z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego, całościowym lub częściowym wykonaniem usługi, dostawą energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Mając na uwadze powyższe rozważania, uzasadnione jest twierdzenie, iż o przychodzie Wnioskodawcy, rozumianym jako kwota należna, będzie można mówić dopiero w chwili podjęcia uchwały przez zgromadzenie wspólników Spółki SCSp o podziale zysku. Wówczas bowiem u Wnioskodawcy powstanie roszczenie o zapłatę należnej kwoty przez Spółkę. Wcześniej nie tylko nie będzie mógł go otrzymać, lecz również nie będzie miał roszczenia do spółki o jego wypłatę. Wnioskodawca pragnie raz jeszcze wskazać, że prawa udziałowe wynikające z przysługiwania akcji oraz związane z akcją obowiązki sytuują wyraźnie wspólnika spółki SCSp jako beneficjenta określonych praw majątkowych inkorporowanych w akcji. Samo prawo do udziału w zysku należy natomiast odróżnić od wierzytelności i opartego na niej roszczenia wobec spółki o wypłatę części zysku przeznaczonego do podziału. Wierzytelność, której przedmiotem jest wypłata należnej części zysku, Wnioskodawca nabędzie bowiem po zaistnieniu określonych w opisie zdarzenia przyszłego przesłanek. Dopiero wówczas wierzytelność ta może zostać skonkretyzowana pod względem przedmiotowym i podmiotowym. Natomiast do czasu spełnienia w danym roku obrotowym przesłanek powstania roszczenia o wypłatę, Wnioskodawca jako wspólnik Spółki SCSp nie będzie posiadał uprawnienia do żądania od spółki świadczenia w postaci wypłaty z zysku. Nie otrzyma on w tym momencie wypłaty z zysku, a więc z tego tytułu nie będzie mógł osiągnąć przychodu do opodatkowania.

Na zakończenie warto także wskazać, że prawidłowość przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska potwierdza również orzecznictwo sądowoadministracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 października 2017 r. zapadłym w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 3185/16 potwierdził, że luksemburska spółka typu SCSp jest konstrukcją hybrydową - posiada bowiem zarówno cechy polskiej spółki komandytowej, jak i spółki komandytowo-akcyjnej. Chociaż przywołane orzeczenie dotyczy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jednak należy zauważyć, że zapadło przed wejściem w życie nowelizacji z 27 października 2017 r., czyli w okresie kiedy regulacja art. 5 ust. 3 u.p.d.o.p. była analogiczna do regulacji art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. W przedmiotowym wyroku skład orzekający wskazał, że skoro SCSp nie jest w Luksemburgu podatnikiem podatku dochodowego, to powinna zostać uznana za spółkę niebędącą osobą prawną. W uzasadnieniu orzeczenia czytamy, że po pierwsze, skoro S. nie jest osobą prawną w świetle prawa polskiego (zresztą także luksemburskiego), to przychód z tytułu tego udziału musi być zakwalifikowany z art. 5 ust. 3 ustawy - jest to dla Skarżącej przychód z działalności gospodarczej. Po drugie, skoro jest to przychód z działalności gospodarczej, to nie jest to przychód z udziału w zyskach osób prawnych, określony w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.p. (...). Po trzecie - skoro jest to przychód z działalności gospodarczej, to datę powstania przychodu normuje art. 12 ust. 3e ustawy (nie zaszły w sprawie wyjątki określone w art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f ustawy). Zatem dopiero z dniem faktycznego otrzymania przez Skarżącą dywidendy (zysku jakkolwiek nazwanego) powinna ona zidentyfikować po swojej stronie przychód oraz - po dodaniu go do innych dochodów - wpłacić stosowną zaliczkę za miesiąc, w którym otrzymała dywidendę, stosownie do art. 25 ust. 1 oraz art. 25 ust. 1a ustawy.

Skarżąca podnosiła, że dla przedmiotowej walor wiążący ma uchwała NSA (II FSK 1/11). Chociaż Sąd uznał to twierdzenie za niesłuszne, wskazując, że uchwała ta już w swojej sentencji odwołuje się do stanu prawnego obowiązującego w 2008 r., i nie może być przetransponowana do niniejszej sprawy dlatego, że z dniem 1 stycznia 2014 r. do art. 5 ustawy dodano ust. 3, który jednoznacznie nakazuje traktować przychód z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (lege non distinguente - jakiejkolwiek spółce, w tym spółce prawa obcego) jako przychód z działalności gospodarczej. Niemniej uchwała zachowuje swoją przydatność w innych kwestiach w niej poruszonych, w tym zwłaszcza w istotnej dla niniejszej sprawy kwestii ustalenia przychodu z zysku w spółce bez osobowości prawnej, w której istnieją różni wspólnicy - ci uprawnieni do prowadzenia spraw spółki, odpowiedzialni bez ograniczeń i bezwarunkowo uprawnieni do rocznego zysku w spółce, oraz ci pozbawieni prawa prowadzenia spraw spółki (pasywni), odpowiedzialni tylko do wysokości swojego wkładu oraz uprawnieni do zysku tylko w razie podjęcia stosownej uchwały. Skarżąca będzie wspólnikiem tego drugiego rodzaju, zatem, jak wskazał NSA, miarodajny dla ustalenia jej prawa (ewentualnego - po podjęciu uchwały) do udziału w zysku będzie dzień faktycznego otrzymania dywidendy. Ponowić więc należy uwagę, że przychód, równy zresztą dochodowi, zaistnieje zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy ("...dzień otrzymania zapłaty..."), i dopiero z tym zdarzeniem wiązać należy obowiązek zapłaty zaliczki na podatek. Również organy podatkowe potwierdzają, że moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu udziału w zyskach luksemburskiej spółki typu SCSp powinien być uzależniony od faktycznej wypłaty zysku.

Takie stanowisko zajęli m.in.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2016 r., sygn. IPPB1/4511-610/16-2/MT;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2016 r" sygn. IPPB1/4511-600/16-2/MT;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2016 r., sygn. IPPB1/4511-460/16-3/MT;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 maja 2016 r., sygn. IPPB1/4511-388/16-2/MT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

* zysk wypłacony mu na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki SCSp z tytułu posiadania przez niego statusu wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności w przedmiotowej Spółce należy traktować na gruncie u.p.d.o.f., jako przychód, osiągnięty ze źródła, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tzn. jako przychód powstały z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej,

* a obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie po jego stronie dopiero w momencie faktycznego otrzymania przypadającego na niego udziału w zysku przedmiotowej Spółki, niezależnie od tego, jakiego rodzaju przychody generują powstanie zysku po stronie przedmiotowej Spółki, należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca przywołał nieaktualne brzmienie art. 9 ust. 2 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.) zmieniono brzmienie m.in. art. 9 ust. 2 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zmieniony art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obecnie brzmi - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nowe brzmienie art. 9 ust. 2 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w myśl art. 44 ust. 1 ustawy zmieniającej - ma zastosowanie do uzyskanych dochodów (przychodów) uzyskiwanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Powyższa zmiana nie ma jednak wpływu na treść niniejszego rozstrzygnięcia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.