0114-KDIP3-1.4011.414.2019.7.EC

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 18 października 2019 r. (data nadania 21 października 2019 r., data wpływu 23 października 2019 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 8 października 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.414.2019.3.KS1, 0111-KDIB3-3.4013.177.2019.3.PK (data doręczenia 14 października 2019 r.) oraz pismem z dnia 12 listopada 2019 r. (data nadania 13 listopada 2019 r., data wpływu 14 listopada 2019 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2019 r. Nr 0111-KDIB3-3.4013.177.2019.5.PK, 0114-KDIP3-1.4011.4141.2019.5.KS1 (data doręczenia 4 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie powiernika z tytułu wykonania umowy powiernictwa - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie powiernika z tytułu wykonania umowy powiernictwa.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 8 października 2019 r. (data nadania 8 października 2019 r., data doręczenia 14 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.414.2019.3.KS1, 0111-KDIB3-3.4013.177.2019.3.PK oraz pismem z dnia 30 października 2019 r. (data nadania 30 października 2019 r., data doręczenia 4 listopada 2019 r.) Nr 0111-KDIB3-3.4013.177.2019.5.PK, 0114-KDIP3-1.4011.4141.2019.5.KS1, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 18 października 2019 r. (data nadania 21 października 2019 r., data wpływu 23 października 2019 r.) oraz pismem z dnia 12 listopada 2019 r. (data nadania 13 listopada 2019 r., data wpływu 14 listopada 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podmiot A zawiera indywidualne umowy z kilkuset niepowiązanymi ze sobą Podmiotami B, poprzez założenie zweryfikowanego konta na platformie internetowej Podmiotu A, na dokonywanie zakupów dot. zakładów bukmacherskich (u konkretnego bukmachera, tzn. wyłącznie u licencjonowanego na mocy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych podmiotu, w dalszej części zwanego również "Podmiot C").

Po wyborze przez Podmiot B dokładnego zakładu, który chce wykupić u Podmiotu C, Podmiot A zgodnie z postanowieniami umowy, powierza Podmiotowi C środki, otrzymane od Podmiotu B, na realizację umowy i zleca w jego imieniu i na jego rzecz wykupienie zakładu bukmacherskiego.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia możliwość kilku wariantów rozliczeń:

a. Zakład bukmacherski, który został zakupiony przez Pomiot A, na rzecz, w imieniu i ze środków otrzymanych od Podmiotu B, przegrywa. W takiej sytuacji, powierzone pieniądze na podstawie umowy zawartej pomiędzy Podmiotem A i Podmiotem B przepadają. W tym wypadku bukmacher (Podmiot C) rozlicza się z Urzędem Skarbowym,

b. Zakład bukmacherski, który został zakupiony przez Pomiot A, na rzecz i w imieniu Podmiotu B, wygrywa. Podmiot B decyduje czy chce wypłacić wszystkie pieniądze z wygranej (pieniądze zostają wypłacone na konto Podmiotu A, który nie pobiera z tego tytułu żadnej prowizji i całość przekazuje Podmiotowi B) lub ich część (np. Podmiot B wygra 100, łącznie będzie miał 200 (100 wpłacił wcześniej na platformę podmiotu B jako środki do wykupienia zakładu bukmacherskiego). Postanowi 100 wypłacić, 100 zostawić. Zostawione 100 pozostaje w platformie podmiotu A na dedykowanym subkoncie. Podmiot A nie może tego wypłacić, przelać na konto podmiotu B, bez dyspozycji podmiotu B Pieniądze są wyłącznie do dyspozycji podmiotu B, ale znajdują w serwisie Podmiotu A (na dedykowanym subkoncie dla Podmiotu B) do czasu podjęcia wiążącej decyzji przez podmiot B. Każda operacja finansowana wykonana pomiędzy podmiotami A i C oraz A i B będzie zgodna z normami i regulacjami prawnymi obowiązującymi w Polsce,

c. Podmiot B może też wpłacić środki na swoje subkonto w platformie podmiotu A. Mogą one znajdować się tam przez dłuższej nieokreślony czas, na czyli np. wpłaca 100 złotych i czeka. Podmiot A nie może tego wypłacić, przelać, dać na konto bez dyspozycji podmiotu B. Pieniądze są wyłącznie do dyspozycji podmiotu B, ale znajdują się w serwisie Podmiotu A (na dedykowanym subkoncie dla Podmiotu B).

d. Podmiot C może okazjonalnie (np. z tytułu założenia konta i zawarcia pierwszego zakładu bukmacherskiego) przyznawać Podmiotowi B tzw. środki bonusowe. Znajdować się będą one na dedykowanym dla Podmiotu B subkoncie, na platformie należącej do Podmiotu A. W zależności od rozstrzygnięcia zakładów, które zostały zawarte za tzw. środki bonusowe, z właściwym Urzędami Skarbowymi rozliczać będą się Podmiot B (w przypadku jego wygranej) lub Podmiot C (w przypadku jego wygranej). Podmiot A nie pobiera żadnych prowizji z tytułu otrzymania przez Podmiot B środków bonusowych, udostępnia jedynie subkonto na swojej platformie. Podmiot A nie pobiera prowizji z tytułu wygranych zakładów bukmacherskich realizowanych na zlecenie podmiotu B w konkretnych i licencjonowanych na mocy ustawy o grach hazardowych podmiotach. Co istotne, Podmiot A nie pobiera żadnych prowizji z tytułu wygranej Podmiotu B. Pomiędzy Podmiotem A, a Podmiotem C zostanie zawarta odrębna umowa zlecenia.

Podmiot A - podmiot świadczący usługę powiernictwa. Podmiot B - indywidualni gracze, klienci podmiotu A. Podmiot C - legalny w Polsce, licencjonowany na mocy ustawy o grach bukmacherskich podmiot zwany bukmacherem.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 października 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.414.2019.3.KS1, 0111-KDIB3-3.4013.177.2019.3.PK, Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego, przeformułował pytania, przedstawił stanowisko oraz uzupełnił wpłatę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wniosek z dnia 6 sierpnia 2019 r. został złożony w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, która po zaistnieniu przedstawionego zdarzenia przyszłego, bezpośrednio wpłynie na powstanie po jego stronie zobowiązania podatkowego. Oznacza to, że jest on Zainteresowanym w indywidualnej sprawie będącej przedmiotem wniosku.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jest "Podmiotem A", o którym mowa w przedmiotowym wniosku.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 października 2019 r. Nr 0111-KDIB3-3.4013.177.2019.5.PK, 0114-KDIP3-1.4011.414.2019.5.KS1 Wnioskodawca przesłał pełnomocnictwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z realizacją postanowień Umowy powiernictwa (pomiędzy podmiotem A, a podmiotem B) oraz dalszych zobowiązań dojdzie do powstania po stronie Powiernika przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności, czy:

* przekazanie Powiernikowi (Podmiotowi A) przez Powierzającego (Podmiot B) środków pieniężnych na zakup zakładu u legalnego bukmachera spowoduje powstanie po stronie Powiernika przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,

* czy zakup zakładu u legalnego bukmachera przez Powiernika (Podmiot A) w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego (Podmiot B) spowoduje powstanie po stronie Powiernika przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,

* ewentualne otrzymanie przez Powiernika (Podmiot A) świadczeń związanych z posiadaniem zakładu, w szczególności wygranej, które to świadczenia Powiernik niezwłocznie przekaże Powierzającemu (pomiotowi B) jako osobie uprawnionej do ich otrzymania spowoduje powstanie po stronie Powiernika przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2. Jakie konsekwencje w zakresie podatku od towarów i usług (art. 8 w zw. z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług) powstaną dla Powiernika (Podmiotu A) w zakresie otrzymania od Powierzającego (Podmiotu B) wynagrodzenia za zakup zakładu u legalnego bukmachera?

3. Czy podmiot A będzie zobowiązany do zapłaty podatku od gier w wysokości 12%?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 2 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją postanowień umowy powiernictwa oraz dalszych zobowiązań nie dojdzie do powstania po stronie Powiernika (Podmiotu A) przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem:

Innymi słowy, zawarcie umowy powiernictwa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym jest możliwe i jest neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia, w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią źródłami przychodów są:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da; 9. inne źródła.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Podmiot A) świadczy usługę powiernictwa. Zawiera On indywidualne umowy z kilkuset niepowiązanymi ze sobą Podmiotami B, poprzez założenie zweryfikowanego konta na platformie internetowej Podmiotu A, na dokonywanie zakupów dot. zakładów bukmacherskich (u konkretnego bukmachera, tzn. wyłącznie u licencjonowanego na mocy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych podmiotu, w dalszej części zwanego również "Podmiot C"). Po wyborze przez Podmiot B dokładnego zakładu, który chce wykupić u Podmiotu C, Podmiot A zgodnie z postanowieniami umowy, powierza Podmiotowi C środki, otrzymane od Podmiotu B, na realizację umowy i zleca w jego imieniu i na jego rzecz wykupienie zakładu bukmacherskiego. Środki z wygranej w zakładach bukmacherskich Wnioskodawca przekazuje podmiotowi B. Pieniądze z wygranej mogą też pozostać na platformie Podmiotu A, jednak są one wyłącznie do dyspozycji podmiotu B. Podmiot C może też okazjonalnie (np. z tytułu założenia konta lub zawarcia pierwszego zakładu bukmacherskiego) przyznać podmiotowi B, tzw. Środki bonusowe. Podmiot A nie pobiera żadnych prowizji z tytułu otrzymania przez Podmiot B środków bonusowych, udostępnia jedynie subkonto na swojej platformie. Podmiot A nie pobiera prowizji z tytułu wygranych zakładów bukmacherskich realizowanych na zlecenie podmiotu B w konkretnych i licencjonowanych na mocy ustawy o grach hazardowych podmiotach.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w przepisie art. 353^ˡ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z ww. przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Umowa powiernictwa jest umową nieuregulowaną odrębnymi przepisami, stąd stosować należy do jej wykonania odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia.

Stanowisko to potwierdził Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 18 lutego 2004 r. (sygn. akt V CK 216/03) stwierdził, że stosunek powiernictwa jako umowy o dokonanie czynności prawnych oraz czynności natury faktycznej wykazuje cechy umowy zlecenia.

Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie - w przypadku umowy powierniczej zleceniodawcą będzie powierzający, a zleceniobiorcą powiernik. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie (powierzającego). Istnieje kilka rodzajów powiernictwa: powiernictwo fiducjarne, w ramach którego określone prawo zostaje przyznane w pełni powiernikowi, powiernictwo upoważniające, gdzie powiernik jest upoważniony jedynie do zarządzania oraz powiernictwo polegające na przewłaszczeniu na zabezpieczenie.

Z kolei Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 22 listopada 2012 r. (...) podkreślił, że umowa powiernictwa, "chociaż z punktu widzenia kodeksu cywilnego stanowi umowę nienazwaną, musi mieć określony swój przedmiot. Podstawowym założeniem takiej konstrukcji umownej jest to, że powierzający przekazuje jakąś cześć swego majątku powiernikowi w określonym celu gospodarczym. Składniki majątkowe, mające następnie stanowić przedmiot rozporządzania przez powiernika, muszą więc zostać ściśle określone.

Jak wynika z treści art. 734 i art. 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone poprzez:

* ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,

* ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz innej osoby, aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,

* nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego. Dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym,

* w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią, cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 Kodeksu cywilnego),

* przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia, powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 Kodeksu cywilnego).

Skutki podatkowe czynności realizowanych przez powiernika z podmiotami trzecimi w wykonaniu umowy powierniczej powinny być w istocie traktowane, jak czynności realizowane przez powierzającego z tymi podmiotami.

Jak wskazano na wstępie, przychodem jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Tak więc w celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania przez podatnika kwoty należnej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli zważyć, że w niektórych przypadkach kwoty otrzymane nie są kwotami należnymi. Dotyczyć to może w szczególności tych umów, w których podatnik występuje jako szeroko rozumiany pośrednik (przedstawiciel, pełnomocnik, zastępca pośredni itp.). W przypadkach, gdy podatnik działa na rzecz kogoś innego, kwotami należnymi nie są kwoty otrzymane od osoby, która jest drugą stroną umowy zawieranej i wykonywanej przez pośrednika, lecz wynagrodzenie wypłacane podatnikowi przez osobę, na rzecz której działa. Przychodem jest wówczas prowizja (lub inaczej: określone wynagrodzenie), a nie kwoty otrzymywane z tytułu czynności dokonywanej przez podatnika (działającego na rzecz innej osoby).

Uwzględniając powyższe, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że realizacja postanowień umowy powiernictwa, zgodnie z treścią umów zawartych przez Wnioskodawcę z Powierzającym, nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem otrzymanie przez Wnioskodawcę od Powierzającego środków pieniężnych na zakup zakładu u legalnego bukmachera, zakup tego zakładu, otrzymanie świadczeń związanych z posiadaniem zakładu, w szczególności wygranej, które to świadczenia Powiernik niezwłocznie przekaże Powierzającemu, jest neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy.

Reasumując, należy wskazać, że otrzymanie przez Wnioskodawcę od Powierzającego środków pieniężnych na zakup zakładu u legalnego bukmachera, zakup tego zakładu, otrzymanie świadczeń związanych z posiadaniem zakładu nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.