0114-KDIP3-1.4011.386.2017.1.KS - PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozszerzenie licencji pilota wspólnika spółki komandytowej .

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozszerzenie licencji pilota wspólnika spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozszerzenie licencji pilota wspólnika spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy są komandytariuszami w Sp. z o.o. Sp.k. (zwana dalej: Spółką). Dodatkowo jeden z Wspólników pełni funkcję Prezesa zarządu komplementariusza Spółki. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, rozwoju oraz sprzedaży produktów z branży motoryzacyjnej. W celu pozyskania nowych klientów (znajdujących się w różnych częściach kraju oraz poza jego granicami), a także w związku z potrzebą bezpośredniego i szybkiego kontaktu z dotychczasowymi i nowymi kontrahentami, maksymalnego skrócenia czasu podróży służbowych oraz wyjazdów w celach badawczo rozwojowych w celu testowania produktów w warunkach naturalnych (wysokich i niskich temperaturach), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego samolotu, który Spółka wykorzystuje na potrzeby służbowe osób reprezentujących Spółkę i jej pracowników. Samolot jest wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do odbywania lotów związanych z działalnością gospodarczą Spółki.

W chwili obecnej Spółka posiada zawartą umowę cywilnoprawną z pilotem, który wykonuje na rzecz Spółki usługi przelotów ww. samolotem. W przedmiotowej umowie znajduje się zapis, zgodnie z którym pilot będzie dostępny przeciętnie 4 dni, ale nie więcej niż 20 godzin lotniczych w tygodniu. W związku z tym, że potrzeby w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, wymagają większej dostępności samolotu niż przeciętnie 4 dni (nie więcej niż 20 godzin lotniczych w tygodniu), poza tym z uwagi na ryzyko np. zachorowania pilota bądź wzięcia przez niego dni wolnych, Spółka zmuszona jest do zapewnienia dostępności usług dodatkowego pilota. W tym celu Wnioskodawcy zamierzają pokryć koszt szkolenia i egzaminu rozszerzenia licencji pilota (Wspólnika), który przystąpi do niego, aby móc wykorzystywać posiadany przez Spółkę samolot do celów prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W chwili obecnej Wspólnik Spółki posiada licencję PPL (Private Pilot Licence), koszty poniesione przez Spółkę będą dotyczyły jej rozszerzenia do CPL (Commercial Pilot Licence), dzięki której Wspólnik będzie mógł pilotować typ samolotu użytkowany przez Spółkę.

Samoloty podlegające obowiązkowi posiadania AOC (Air Operator Certificate), mogą być kierowane wyłącznie poprzez osobę będącą pilotem komercyjnym (posiadającą CPL), ponieważ AOC dopuszcza samoloty do lotów komercyjnych. Dla samolotu użytkowanego przez Spółkę złożono wniosek o certyfikat AOC.

Szkolenie CPL obejmuje wszystkie wymagane szkolenia bezpieczeństwa (BHP samolotowego), jak nam MCC (Multi Crew Cockpit). Szkolony zdobywa wówczas wiedzę z zakresu tego, jak prowadzić samolot w dwie osoby (procesy, podział zadań etc.). Statystycznie udowodniono, że załoga składająca się z 2 pilotów jest bardziej efektywna i bezpieczniejsza aniżeli samodzielny pilot. Z tego względu samolotami zazwyczaj latają załogi 2-osobowe.

Aby użytkować samolot w każdych warunkach pogodowych należy odbyć (w ramach poszerzenia licencji) Instrumental Rating, podczas którego kieruje się samolotem bez żadnej widoczności, wyłącznie za pomocą instrumentów pokładowych. Jest to niezbędne przy kierowaniu samolotem przy dużym zachmurzeniu gdzie widoczność jest praktycznie znikoma.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione na rozszerzenie licencji lotniczej Wspólnika Spółki (jednocześnie pełniącego funkcję Prezesa zarządu komplementariusza Spółki), podlegają zaliczeniu przez Wnioskodawców do kosztów uzyskania przychodów stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej jako ustawa o PIT (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) - w tej części, która przypada na Wnioskodawców, czyli proporcjonalnie do wysokości posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki?

Zdaniem Zainteresowanych koszty rozszerzenia licencji lotniczej wspólnika Spółki (jednocześnie pełniącego funkcję prezesa zarządu komplementariusza Spółki), stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Dodatkowo koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawców w tej części, która przypada na Wnioskodawców proporcjonalnie do wysokości posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki.

Poniżej Wnioskodawcy szczegółowo uzasadniają swoje stanowisko.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej jako ustawa o PIT (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty (wydatki) poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie wydatki te nie mogą być wymienione w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na kurs pilotażu i szkolenie praktyczne z zakresu pilotażu wspólnika Spółki (pełniącego jednocześnie funkcję prezesa zarządu komplementariusza Spółki) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż wydatki te mają ścisły związek z zabezpieczeniem źródła przychodów oraz ich zwiększeniem poprzez wykorzystywanie samolotu do czynności związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony przez niego koszt szkolenia wspólnika Spółki w zakresie rozszerzenia uprawnień do pilotowania samolotu używanego przez Spółkę, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Po pierwsze, należy wskazać, że wydatki na opłatę kursów specjalistycznych, w tym uzyskania uprawnień do pilotowania samolotów nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o CIT, a koszt ten poniesiony zostanie na rzecz Wnioskodawcy. Po drugie, mając na uwadze cele Spółki (opisane we wniosku), środkiem realizacji których będzie poniesienie przez Wnioskodawcę kosztu szkolenia wspólnika Spółki. Koszt ten będzie pozostawał w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Koszt szkolenia stanowi racjonalnie uzasadniony wydatek związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, który ma pośredni związek z uzyskanym przychodem. Wydatek ten ma bowiem za przedmiot osiągnięcie dalszego skutku w postaci uzyskiwania przychodu przy wykorzystaniu posiadanego samolotu. Po trzecie, koszt ten będzie właściwie udokumentowany fakturą.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zdaniem Wnioskodawcy istnieje niewątpliwy związek poniesienia wydatków na odbycie kursu pilotażu z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te mogą zatem stanowić koszty podatkowe przy należnym ich udokumentowaniu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 17 czerwca 2015 r. (nr IBPBI/1/4511-348/15/BK), interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 25 października 2016 r. (nr ILPB2/4510-1-75/16-2/PS) oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 2 października 2014 r. (nr IBPBI/2/423-795/14/k.p.) wydane w zbliżonym faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Według natomiast art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

* rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,<

* ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W rezultacie koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczane przez osobę fizyczną będącą wspólnikiem spółki komandytowej proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach tej spółki.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane z koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

W celu przyporządkowania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów należy mieć na uwadze wykazanie realnego i uzasadnionego związku pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Ten sam wydatek może być zakwalifikowany u jednego podmiotu do kosztów, zaś u drugiego nie spełniać definicji ujętej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony na rozszerzenie licencji pilota mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

* czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,

* czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy, umiejętności i wykształcenia niezwiązanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Wydatki poniesione na rozszerzenie licencji pilota mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeśli podatnik w swojej indywidualnej sprawie byłby w stanie wykazać obiektywy związek pomiędzy poniesieniem wydatku na uzyskanie takiej licencji a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np. poprzez wykazanie, że przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest transport samolotowy towarów czy osób lub też świadczenie usług pilota dla innych podmiotów.

Tym samym w przedmiotowej sprawie istotna jest analiza poniesionych wydatków i jego wpływu na powstanie przychodu, względnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, rozwoju oraz sprzedaży produktów z branży motoryzacyjnej. W chwili obecnej spółka posiada zawartą umowę cywilnoprawną z pilotem, który wykonuje na rzecz spółki usługi przelotów samolotem. W związku z tym, że potrzeby w ramach prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, wymagają większej dostępności samolotu niż przeciętnie 4 dni, poza tym z uwagi na ryzyko np. zachorowania pilota bądź wzięcia przez niego dni wolnych, spółka zmuszona jest do zapewnienia dostępności usług dodatkowego pilota. W tym celu wspólnicy spółki zamierzają pokryć koszt szkolenia i egzaminu rozszerzenia licencji pilota jednego ze wspólników spółki, który przystąpi do niego, aby móc wykorzystywać posiadany przez spółkę samolot do celów prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Wspólnik spółki posiada licencję PPL (Private Pilot Licence), koszty poniesione przez spółkę będą dotyczyły jej rozszerzenia do CPL (Commercial Pilot Licence), dzięki której wspólnik będzie mógł pilotować typ samolotu użytkowany przez spółkę. Samoloty podlegające obowiązkowi posiadania AOC (Air Operator Certificate), mogą być kierowane wyłącznie poprzez osobę będącą pilotem komercyjnym (posiadającą CPL), ponieważ AOC dopuszcza samoloty do lotów komercyjnych. Dla samolotu użytkowanego przez Spółkę złożono wniosek o certyfikat AOC.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że opis zakresu usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności przez spółkę komandytową, nie pozwala na wykazanie, że poniesione wydatki na rozszerzenie licencji pilota obiektywnie przyczyniłyby się do osiągnięcia przychodu czy zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wydatki poniesione na rozszerzenie licencji pilota wspólnika spółki komandytowej - nie mają na celu osiągania przychodów, a ich poniesienie nie przynosi żadnego przychodu. Nie sposób również stwierdzić, że przedmiotowe wydatki w jakikolwiek sposób warunkują zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W przedmiotowej sprawie nie wykazano, że brak rozszerzenia licencji pilota spowoduje utratę źródła przychodów (np. zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę komandytową). Nie wykazano, że poniesione wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Możliwość przyczynienia się - w wyniku nabycia ww. licencji do powstania przychodu z prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej jest wyłącznie teoretyczna, a samo jej nabycie może służyć także prywatnemu rozwojowi wspólnika, który może z niej korzystać dla celów osobistych. Co istotne licencja CPL (Commercial Pilot Licence) uprawnia jej posiadacza do wykonywania lotów komercyjnych. Ponadto z opisu stanu faktycznego wynika, że dla samolotu użytkowanego przez spółkę złożono dopiero wniosek o uzyskanie odpowiedniego certyfikatu co nie oznacza, że taki certyfikat zostanie wydany.

Opis zakresu usług świadczonych przez spółkę komandytową w ramach prowadzonej działalności nie pozwala jednocześnie na wykazanie, że wydatki na rozszerzenie licencji pilota obiektywnie przyczyniłyby się do osiągnięcia przychodu czy zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Powyższe potwierdza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyrokach z dnia 4 września 2012 r., sygn. akt I SA/G1 200/12 oraz sygn. akt I SA/G1 199/12 stwierdzając, że "dany wydatek musi być związany z działalnością, zakresem powinności, zadań czy też obowiązków osób wykonujących daną działalność. W przedmiotowej sprawie owe granice wyznacza zakres przedmiotowy prowadzonej działalności, która jest niewątpliwie związana z usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych, podatkowych, czynnościami biegłego rewidenta oraz rewizji finansowej. Mając powyższe na względzie - zdaniem Sądu - organ interpretacyjny zasadnie ocenił, iż przedmiotowy kurs nie jest związany z prowadzoną działalnością. (...) aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, tj. aby spełniony został warunek związku przyczynowo - skutkowego z przychodem, musi być bezwzględnie związany z nabywaniem umiejętności i wiedzy potrzebnej do prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Przy określaniu definicji kosztów uzyskania przychodów nacisk położony jest w głównej mierze na istnienie adekwatnego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem, innymi słowy na celowość poniesienia wydatku. (...) Tym samym należy podzielić stanowisko organu interpretacyjnego, iż wydatek wnioskodawczyni na kurs pilotażu w żadnym wypadku nie ma nawet potencjalnego wpływu na to, jakie przychody uzyskuje ona z prowadzonej działalności."

Reasumując, wydatek związany z sfinansowaniem rozszerzenia licencji pilota nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przez wspólników spółki komandytowej, gdyż nie ma on bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu, czy też zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, jakim jest ta działalność gospodarcza. Nie została bowiem spełniona, w stosunku do przedmiotowego wydatku, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu, zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Dodać również należy, sprawa będąca przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest tożsama z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zawartym w interpretacjach, na które powołuje się Wnioskodawca. Odmienne rozstrzygnięcie organu podatkowego nawet w podobnej sprawie nie może stanowić podstawy żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi to w sprzeczności z treścią przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jeżeli więc w stosunku do powoływanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych zaistnieją podstawy do ich zmiany, Szef Krajowej Administracji Skarbowej jako organ do tego upoważniony podejmie stosowne działania na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stanisława Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.